Όχι Πρόεδρο της (Κεντρο)Δεξιάς

Την ώρα που οι «δα­νει­στές» δεί­χνουν τα δό­ντια τους, την ώρα που η ΕΕ στέλ­νει τε­λε­σί­γρα­φο που απαι­τεί την ακύ­ρω­ση του πε­ριε­χο­μέ­νου των εκλο­γών της 25ης Γε­νά­ρη, δη­λα­δή την ώρα που απο­δει­κνύ­ο­νται ου­το­πι­κές αυ­τα­πά­τες οι από­ψεις που υπό­σχο­νταν έναν εύ­κο­λο δια­κα­νο­νι­σμό με τους «εταί­ρους», κάθε πο­λι­τι­κή πράξη της κυ­βέρ­νη­σης «με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» απο­κτά με­γά­λη ση­μα­σία.

Η επι­λο­γή του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας που θα προ­τα­θεί από την ΚΟ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι όχι μόνον μια κί­νη­ση υψη­λής συμ­βο­λι­κής ση­μα­σί­ας, αλλά κί­νη­ση ανά­δει­ξης της στρα­τη­γι­κής απέ­να­ντι στις με­γά­λες προ­κλή­σεις που έρ­χο­νται. 

Επι­λέ­γο­ντας Πρό­ε­δρο από την Αρι­στε­ρά, που θα συ­γκε­ντρώ­νει την εμπι­στο­σύ­νη του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, που θα συ­νε­χί­ζει στο δρόμο των πο­λι­τι­κών ανα­τρο­πών της 25/1, που θα συ­σπει­ρώ­νει την πλα­τιά δη­μο­κρα­τι­κή ευαι­σθη­σία που οι δα­νει­στές προ­βο­κά­ρουν ασύ­στο­λα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα στεί­λει σαφές πολ­λα­πλό μή­νυ­μα: μή­νυ­μα δέ­σμευ­σης στην πο­λι­τι­κή της αντι­λι­τό­τη­τας, μή­νυ­μα ότι θα συ­νε­χι­στεί με συ­νέ­πεια η αντι­πα­ρά­θε­ση με την ντό­πια κυ­ρί­αρ­χη τάξη, μή­νυ­μα ότι θα αμ­φι­σβη­τη­θεί η πει­θαρ­χία στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή ευ­ρω­α­τλα­ντι­κή αλυ­σί­δα...

Αντί­θε­τα Πρό­ε­δρος που προ­έρ­χε­ται από την Κε­ντρο­δε­ξιά ή τη Δεξιά ση­μαί­νει προ­τε­ραιό­τη­τα στην ανα­ζή­τη­ση συμ­βι­βα­σμού τόσο με το εσω­τε­ρι­κό όσο και με το διε­θνές κα­θε­στώς. Και αυτή η ανα­ζή­τη­ση μπο­ρεί να απο­δει­χθεί δια­λυ­τι­κή για την εμπι­στο­σύ­νη του κό­σμου απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση που ανα­δεί­χθη­κε στις 25 Γε­νά­ρη. 

Ο Π. Καμ­μέ­νος πρό­βα­λε ευ­θέ­ως το σε­νά­ριο της «συ­γκα­τοί­κη­σης»: κυ­βέρ­νη­ση «με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» - Πρό­ε­δρος της Κε­ντρο­δε­ξιάς, προ­τεί­νο­ντας μά­λι­στα για το ρόλο την πά­πισ­σα του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, την... Ντόρα Μπα­κο­γιάν­νη! Είναι φα­νε­ρό ότι η πρό­τα­ση αυτή με­τα­τρέ­πει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε όμηρο των θραυ­σμά­των της Δε­ξιάς (ΑΝΕΛ και Μπα­κο­γιάν­νη ή Αβρα­μό­που­λος ή Παυ­λό­που­λος κ.ο.κ.) και εγ­γρά­φει την προ­ο­πτι­κή ανα­τρο­πής της κυ­βέρ­νη­σης εάν και όταν η ανα­σύν­θε­ση της Δε­ξιάς το κάνει ανα­γκαίο...

Η πρό­τα­ση αυτή –σε όλες τις πα­ραλ­λα­γές της και απ’ όπου κι αν προ­έρ­χε­ται– αμ­φι­σβη­τεί ευ­θέ­ως –και πριν καν κλεί­σει μήνας!– το βάθος της κυ­βερ­νη­τι­κής αλ­λα­γής στις 25/1: Ο κό­σμος ψή­φι­σε το κόμμα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς για να ανα­τρέ­ψει τη μνη­μο­νια­κή λι­τό­τη­τα και όχι ένα «μέ­τω­πο» της Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρο­δε­ξιάς που το μόνο που θα μπο­ρεί να κάνει θα είναι να ανα­ζω­ο­γο­νή­σει τη μνη­μο­νια­κή λι­τό­τη­τα, υπό κά­ποιο –τάχα– «αν­θρώ­πι­νο πρό­σω­πο».

Οι οπα­δοί της άπο­ψης αυτής στο εσω­τε­ρι­κό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ επι­κα­λού­νται την ανά­γκη «συ­ναί­νε­σης» ενό­ψει των δυ­σκο­λιών. Πρό­κει­ται για αντι­στρο­φή της βα­σι­κής πεί­ρας από τη μέχρι σή­με­ρα νι­κη­φό­ρα πο­ρεία: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­σπεί­ρω­σε γύρω του πλα­τιά ερ­γα­τι­κή και λαϊκή «συ­ναί­νε­ση» προ­χω­ρώ­ντας με γνώ­μο­να τη ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή. Η αντί­θε­τη πο­λι­τι­κή, της ανα­ζή­τη­σης πλα­τιών συ­ναι­νέ­σε­ων μέσα από παρά φύση συμ­μα­χί­ες και πο­λι­τι­κές δο­κι­μά­στη­κε από τη ΔΗΜΑΡ, με τα γνω­στά σή­με­ρα απο­τε­λέ­σμα­τα.

Αξί­ζει να θυ­μί­σου­με ότι ο ρόλος του Προ­έ­δρου δεν είναι απλά συμ­βο­λι­κός. Από το Σύ­νταγ­μα έχει τις δυ­να­τό­τη­τες «ανα­πο­μπής» νο­μο­σχε­δί­ων, σύ­γκλη­σης Συμ­βου­λί­ου Πο­λι­τι­κών Αρ­χη­γών, δη­λα­δή τις δυ­να­τό­τη­τες ανά­λη­ψης πρω­το­βου­λιών με­γά­λης πο­λι­τι­κής ση­μα­σί­ας. Σε συν­θή­κες κρί­σε­ων μπο­ρεί να ανα­δει­χθεί το­πο­τη­ρη­τής της κα­θε­στω­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας, δη­λα­δή δα­μό­κλειος σπάθη πάνω από το κε­φά­λι μιας κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς που δεν κα­τέ­χει 151 έδρες στη Βουλή.

ΥΓ: Την ώρα που η «Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά» πή­γαι­νε στο τυ­πο­γρα­φείο, έγινε γνω­στό ότι η πρό­τα­ση του Αλ. Τσί­πρα στην ΚΟ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (και όχι στην ΚΕ ή στην Πο­λι­τι­κή Γραμ­μα­τεία) για την Προ­ε­δρία της Δη­μο­κρα­τί­ας ήταν ο Προ­κό­πης Παυ­λό­που­λος. 
Η πρό­τα­ση αυτή έρ­χε­ται σε ευ­θεία αντί­θε­ση με τις απο­φά­σεις δε­κά­δων ΟΜ και Νο­μαρ­χια­κών Επι­τρο­πών, καθώς και του ΚΣ της Νε­ο­λαί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οι οποί­ες απέρ­ρι­πταν την προ­ο­πτι­κή ενός μνη­μο­νια­κού υπο­ψη­φί­ου, προ­ερ­χό­με­νου από τη Δεξιά, προ­τεί­νο­ντας κά­ποια υπο­ψη­φιό­τη­τα από την Αρι­στε­ρά ή τον ευ­ρύ­τε­ρο προ­ο­δευ­τι­κό χώρο. 
Σε αυτές τις απο­φά­σεις εμείς δε­σμευό­μα­στε και γι’ αυτές θα συ­νε­χί­σου­με να πα­λεύ­ου­με.