ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ – ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!
22 Ιούλη 2013. Η κυβέρνηση αποφασίζει, μέσα σε μια νύχτα κυριολεκτικά, την κατάργηση τριών μεγάλων δημοφιλών και περιζήτητων τομέων της Δημόσιας Τεχνικής Εκπαίδευσης. 2.500 καθηγητές τίθενται σε διαθεσιμότητα και πάνω από 20000 μαθητές, παιδιά φτωχών, λαϊκών οικογενειών στην πλειοψηφία τους, εξωθούνται εκτός σχολείου, στερούμενοι την δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής να σπουδάσουν την ειδικότητα που επιθυμούν.
Η απάντηση από την πλευρά της Πολιτείας ήταν ότι έπρεπε και το Υπουργείο Παιδείας να συνεισφέρει στην μνημονισκή δέσμευση της κυβέρνησης που αφορούσε τις 15000 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014. Στην πραγματικότητα όμως αυτές οι ειδικότητες προσφέρθηκαν στους μεγάλους ιδιοκτήτες των ΙΕΚ, φίλους των κυβερνώντων. Αυτό δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο τη διάλυση του κοινωνικού κράτους αλλά και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στο σύνολο των εργαζομένων καθώς και την εκτόξευση της ανεργίας.
Εμείς οι καθηγητές που τεθήκαμε σε διαθεσιμότητα ξεπερνώντας το αρχικό σοκ, χαρακτηρίσαμε αυτήν την απόφαση ως τυφλό και αναίτιο χτύπημα λόγω της ζήτησης που είχαν αυτές οι ειδικότητες και άνανδρο λόγω του ότι το 70% των εκπαιδευτικών ήταν γυναίκες και το 80% των παιδιών ήταν κορίτσια.
Τα συναισθήματα πολλά και ποικίλα. Απορία, θυμός, θλίψη, απόγνωση, τα οποία σε πολλούς από εμάς όμως λειτούργησαν ως κινητήριος δύναμη για αγώνα μέχρι την τελική δικαίωσή μας. Και ο αγώνας ένα στόχο μπορεί να έχει: Να επαναλειτουργήσουν οι ειδικότητες και να επανέλθουμε εμείς και οι μαθητές μας στα σχολεία μας.
Η απάντηση στην τακτική του «διαίρει και βασίλευε»
Ένα χρόνο τώρα βιώνουμε τον απόλυτο εμπαιγμό, την αδυσώπητη ομηρεία και πολλές φορές και την καταστολή κατά την διάρκεια των πολύμορφων δράσεων μας.
Είναι γνωστή η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» που ακολουθεί η κυβέρνηση προκειμένου να περάσει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα. Οι τεχνητές διαιρέσεις που καλλιέργησε βρήκαν δυστυχώς τρόπο και στην δική μας περίπτωση να αναπτυχθούν. Το υπουργείο δημιούργησε πολλές λίστες με τα δικά της χαρακτηριστικά η κάθε μία. Και δυστυχώς σε κομμάτι συναδέλφων πρυτάνευαν λογικές του τύπου: «Αφού δεν μπορείς να τα βάλεις με τους δυνατούς φάε τον διπλανό σου».
Αλλά σε πολλούς από εμάς αυτή η τακτική δεν βρήκε αποδέκτες. Στον δρόμο του αγώνα συναντηθήκαμε με πολλούς εργαζόμενους άλλων κλάδων, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, απεργούς, σε διαθεσιμότητα, απολυμένους. Πολλοί από εμάς συνειδητοποίησαμε ότι δεν έχουμε να αντιπαλέψουμε ένα κλαδικό πρόβλημα που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε συντεχνιακά, αλλά ο αντίπαλός μας είναι η νεοφιλελεύθερη επέλαση. Καταλάβαμε λοιπόν ότι κανένας αγώνας δεν μπορεί να κερδηθεί αν δεν ενταχθεί σε έναν συντονισμένο και ενωτικό αγώνα. Τον αγώνα όλης της κοινωνίας ενάντια στην συρρίκνωση της Δημόσιας Παιδείας, της Δημόσιας Υγείας, την κατάργηση κοινωνικών δομών του κράτους. Ενάντια στις πολιτικές της φτωχοποίησης και εξαθλίωσης του λαού. Αλλά και ενάντια στην ανεργία η απάντηση στην οποία είναι η μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να υπάρξει κίνημα ανατροπής των μνημονίων αλλά και της κυβέρνησης, αν δεν ενωθούν όλοι όσοι αντιστέκονται. Όλες οι ιδέες και η ενεργητικότητά μας το τελευταίο διάστημα προς αυτήν την κατεύθυνση προσανατολίζονται. Είναι βέβαιο ότι η συλλογικότητα, η επιμονή και η αποφασιστικότητα είναι τα στοιχεία που θα φέρουν την πολυπόθητη νίκη.
*Εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα
