Στην τελική ευθεία για τη «διεθνή μουσική γιορτή» της Γιουροβίζιον, το Ισραήλ σφυροκόπησε ξανά τη Λωρίδα της Γάζας, αφήνοντας πίσω νεκρούς, τραυματίες και κατεστραμμένες υποδομές.
Τα επικοινωνιακά επιτελεία του Τελ Αβίβ θα κάνουν ό,τι μπορούν για να αξιοποιήσουν προπαγανδιστικά τον μουσικό θεσμό, ώστε να ξεχαστούν αυτά τα εγκλήματα (και άλλα) και να παρουσιάσουν μια ειρηνική και φιλική εικόνα διεθνώς. Αυτή είναι και η απάντηση στο ερώτημα «γιατί τόσος χαμός με τη Γιουροβίζιον;».
Η ίδια η ισραηλινή κυβέρνηση πολιτικοποίησε πρώτη το ζήτημα. Η περσινή νίκη της χώρας αξιοποιήθηκε για να πλασαριστεί η Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, οπότε οι αντιδράσεις για τη διοργάνωση της Γιουροβίζιον από το κράτος-απαρτχάιντ ξεκίνησαν πάρα πολύ νωρίς διεθνώς. Η μεταφορά στο Τελ Αβίβ από την Ιερουσαλήμ έγινε υπό την πίεση του διεθνούς κινήματος, το οποίο όμως «έχτισε» πάνω στην κεντρικότητα που απέκτησε το ζήτημα (και τη διεθνή φήμη της Γιουροβίζιον) για να επιχειρήσει να συμβάλει στην προσπάθεια να αποκαλυφθούν τα εγκλήματα του Κράτους του Ισραήλ και να ενταθούν οι πιέσεις για απομόνωσή του.
Αρκετά έγκαιρα, πάνω από 60 οργανώσεις για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα απεύθυναν κάλεσμα στις ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες του κόσμου να μποϊκοτάρουν τη διοργάνωση της Γιουροβίζιον από το Ισραήλ. Πέρα από το διεθνές κάλεσμα του καλλιτεχνικού BDS προς όλους τους υποψήφιους να μη συμμετέχουν, σε δεκάδες χώρες αναπτύχθηκαν δράσεις και ασκήθηκαν πιέσεις για μη-συμμετοχή. Στο ζήτημα δίνει σημασία και το Τελ Αβίβ, επιχειρώντας μια επικοινωνιακή αντεπίθεση. Η οργάνωση Creative Community for Peace έστειλε επιστολή, όπου καλλιτέχνες κ.ά. παίρνουν θέση κατά του καλλιτεχνικού μποϊκοτάζ. Όπως αποκάλυψε η εβραϊκή οργάνωση Jewish Voice for Peace, πρόκειται για μια οργάνωση-βιτρίνα του λόμπι Stand With Us που συνδέεται με την ισραηλινή κυβέρνηση και το Υπουργείο Στρατηγικών Υποθέσεων, το οποίο τα τελευταία χρόνια δαπανά τεράστια ποσά στο συντονισμό επιθέσεων εναντίον του διεθνούς κινήματος BDS. Διαδικτυακή υπηρεσία αυτού του υπουργείου οργανώνει τη «μάχη στα κοινωνικά δίκτυα», με τους εθελοντές ή μισθοφόρους της να καλούνται να στηρίξουν τους καλλιτέχνες που θα συμμετέχουν και να επικρίνουν τις φωνές για μποϊκοτάζ.
Σε όσους επιμένουν ότι το να αξιοποιήσουν την εξέδρα είναι πιο εποικοδομητικό από το μποϊκοτάζ απάντησε ο Ντέιβ Ράνταλ, του συγκροτήματος Slovo:
«Το 2010 το συγκρότημα Faithless, στο οποίο έπαιζα κιθάρα, αρνήθηκε προτάσεις να παίξει στο Ισραήλ, συμμετέχοντας στο μποϊκοτάζ αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους. Πριν γίνει το κάλεσμα για μποϊκοτάζ, οι Faithless είχαν ήδη παίξει στο Ισραήλ –σε παραθαλάσσια περιοχή κοντά στο Τελ Αβίβ και ύστερα σε ένα μουσικό φεστιβάλ στην πόλη Χάιφα. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια ότι με το να πηγαίνουμε στο Ισραήλ και να λέμε προοδευτικά πράγματα από τη σκηνή, η κατάσταση για τους Παλαιστίνιους δεν βελτιωνόταν καθόλου. Αντίθετα, παρά τις προσπάθειές μας, οι συναυλίες μας φαίνεται να είχαν το αποτέλεσμα του ξεπλύματος της πολιτικής κατάστασης –του ξεπλύματος του απαρτχάιντ μέσω της τέχνης– και φαινόταν περισσότερο να είναι μία έγκριση προς το κράτος».
Οι Slovo έγραψαν πρόσφατα το τραγούδι «Not my kinda party» («δεν είναι πάρτι του τύπου μου»), με το οποίο καλεί το κοινό να μποϊκοτάρει τον τελικό της Γιουροβίζιον. Τη μέρα του τελικού, διάφοροι καλλιτέχνες οργανώνουν μια διαφορετική πρόταση για το κοινό –τη συμμετοχή στη συναυλία «Party for Palestine».
Το ευχάριστο είναι ότι μπήκε και το κίνημα στην Ελλάδα στο «χάρτη» των διεθνών αντιδράσεων. Το BDS Greece, που κάνει τα πρώτα του βήματα, οργάνωσε συλλογή υπογραφών, καλεί την ΕΡΤ και την Κατερίνα Ντούσκα να μη συμμετέχουν στο διαγωνισμό (όπως έπραξε με σχετικό βίντεο και ο Ρότζερ Γουότερς), ενώ στις 5 Μάη οργάνωσε την πολύ πετυχημένη συναυλία «Φέτος Δεν Πάμε Γιουροβίζιον – Στηρίζουμε Παλαιστίνη».
Είναι σαφές ότι στην Ελλάδα της πολυπλόκαμης και στενότατης συνεργασίας με το κράτος-τρομοκράτη σε οικονομικό, στρατιωτικό, κυβερνητικό, διπλωματικό επίπεδο, η ελληνική συμμετοχή στη Γιουροβίζιον είναι «παρονυχίδα». Ωστόσο όσα γράφτηκαν παραπάνω για τη διάσταση που πήρε το ζήτημα, είναι επαρκείς λόγοι για να δραστηριοποιηθεί το κίνημα και εδώ. Άλλωστε, από κάπου πρέπει κανείς να ξεκινήσει –και τις μέρες της Γιουροβίζιον θα χρειαστεί να στηριχθούν κι άλλες δράσεις και κινητοποιήσεις, με το βλέμμα στη συνέχεια και τη «μονιμοποίηση» της οργανωμένης αντιπαράθεσης με την ελληνο-ισραηλινή συνεργασία σε όλα τα επίπεδα.
Το γεγονός ότι άνοιξε η συζήτηση για το μποϊκοτάζ στην Ελλάδα, ακόμα και μέσω των αρνητικών αντιδράσεων ή της αρνητικής απάντησης της Ντούσκα που όμως υποχρεώθηκε να τοποθετηθεί, είναι από μόνο του ένα βήμα μπροστά. Καθώς αυτή η συζήτηση θα φορτιστεί και θα συνεχιστεί, θεωρούμε καλύτερη απάντηση την επιστολή Ισραηλινών καλλιτεχνών που παραθέτουμε.
«Αγαπητοί διαγωνιζόμενοι στη Γιουροβίζιον.
Είμαστε Ισραηλινοί καλλιτέχνες, μουσικοί, σκηνοθέτες και συγγραφείς. Αρκετοί από εμάς υπογράψαμε μια επιστολή που υποστηρίζει την παλαιστινιακή έκκληση για μεταφορά της Γιουροβίζιον από το Τελ Αβίβ. Εξηγούμε γιατί.
Ως Ισραηλινοί Εβραίοι που λαχταράμε να ζήσουμε σε μια ειρηνική, δημοκρατική κοινωνία, αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να επιτευχθεί αυτό χωρίς να τερματιστεί η καταπίεση εκατομμυρίων Παλαιστινίων από την κυβέρνησή μας. Μια κοινωνία δεν μπορεί να θεωρείται δημοκρατική, ενώ διατηρεί υπό στρατιωτική κατοχή εκατομμύρια ανθρώπους, στερώντας τους βασικά δικαιώματα μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα ψήφου. Τι σημαίνει η δημοκρατία, όταν ένας στους πέντε πολίτες του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι Άραβες, στερούνται δια νόμου τα ίσα δικαιώματα;
Οι νέοι και οι νέες της χώρας μας υποχρεώνονται να υπηρετούν στον Ισραηλινό στρατό κατοχής, συμμετέχοντας στη διάπραξη κάθε είδους εγκλημάτων ενάντια στους Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης της παράνομης πολιορκίας της Γάζας.
“Θα ζούμε για πάντα με το ξίφος”, υποσχέθηκε ο φανατικός πρωθυπουργός μας, Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ε, λοιπόν, δεν θέλουμε να ζούμε με το ξίφος! Θέλουμε να ζήσουμε φυσιολογικές, ειρηνικές ζωές, χωρίς να καταπιέζουμε ή να υποτάσσουμε κανέναν. Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να καταταχθούν σε έναν στρατό που η πλειοψηφία του πλανήτη κατηγορεί για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Στο ίδιο το Τελ Αβίβ, το Ισραήλ εκτοπίζει τους ιθαγενείς Παλαιστίνιους της Γιάφα, χρησιμοποιώντας οικονομικά και νομικίστικα μέσα, διώχνοντας οικογένειες από τις εστίες τους, κατεδαφίζοντας σπίτια και παραμελώντας ή υποχρηματοδοτώντας ολόκληρες γειτονιές.
Πρόκειται να τραγουδήσετε στο κέντρο Tel Aviv Expo, που βρίσκεται πάνω στα ερείπια του παλαιστινιακού χωριού al-Shaykh Muwannis, του οποίου οι κάτοικοι εκτοπίστηκαν βίαια και δεν τους επιτράπηκε ποτέ να επιστρέψουν.
Σκεφτήκαμε πολύ όσον αφορά τις προγραμματισμένες εμφανίσεις σας. Από τη μία, θα ήταν υπέροχο να ακούσουμε τη μουσική σας και τα συμπεριληπτικά σας μηνύματα. Από την άλλη, αυτό το μήνυμα θα στελνόταν στο Τελ Αβίβ, το οποίο θα το χρησιμοποιήσει το Ισραήλ ως μέσο για δημόσιες σχέσεις, για να αποσπάσει την προσοχή από τη στρατιωτική κατοχή, τις πολιτικές απαρχάιντ και την εθνοκάθαρση ενάντια στον ιθαγενή παλαιστινιακό λαό. Θα είναι ο τέλειος αντιπερισπασμός.
Εμείς, ως καλλιτέχνες, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί, καθώς οι Παλαιστίνιοι συνάδελφοί μας υποφέρουν από φίμωση, απανθρωποίηση και βία και σας καλούμε να υψώσετε τη φωνή σας μαζί μας. Οι Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες σας κάλεσαν να αποσυρθείτε από τη Γιουροβίζιον και σας καλούμε κι εμείς να κάνετε το ίδιο, για το καλό τους και για το δικό μας μέλλον».
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
