Οι Αγιοβασίληδες του πολέμου ή πόσο θα ήθελε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μία ΑΟΖική σύρραξη;

Ο κα­ρα­βα­νάς ισο­πε­δώ­νει βρα­χο­νη­σί­δες, σαν άλλος Παύ­λος Κου­ντου­ριώ­της από τα Λίντλ. Ο πο­λι­τι­κά­ντης παίρ­νει το μέτρο και ουρ­λιά­ζει ότι και ένα χι­λιο­στό να κά­νουν, θα τους δια­λύ­σει-με τις κω­λο­τού­μπες, άλλα λέω σή­με­ρα, άλλα σε δυο μέρες, άλλα έλεγα άλλα εν­νο­ού­σα, άλλα ψή­φι­σα, άλλα ξε­ψή­φι­σα (σικ). Σιγά τα αί­μα­τα, παι­δά­κια, σιγά! Τα πράγ­μα­τα θα ήταν για γέλια αν δεν προ­μή­νυαν ατε­λεί­ω­τα κλά­μα­τα, αδι­κο­χα­μέ­να αί­μα­τα και άσκο­πα χυ­μέ­νο ιδρώ­τα για τα πε­τρέ­λαια και το φυ­σι­κό αέριο. Τα πράγ­μα­τα θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­να, επει­δή και ολο­φά­νε­ρα η αστι­κή τάξη στην Ελ­λά­δα και η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ στη συ­γκυ­ρία, ανοί­γουν την πόρτα του πο­λε­μι­κού τρε­λο­κο­μεί­ου στη Νο­τια­να­το­λι­κή Με­σό­γειο.

Αν το 2018 σχε­δόν μο­νο­πω­λή­θη­κε από τους αντι­πο­λι­τευό­με­νους πλα­στο­γρά­φους απα­τε­ώ­νες του μα­κε­δο­νι­κού πα­τριω­τι­σμού και την αντί­στοι­χη πτέ­ρυ­γα εντός της κυ­βέρ­νη­σης, το 2019 ξε­κι­νά πρώ­ι­μα με τους κυ­βερ­νη­τι­κούς τυ­χο­διώ­κτες απα­τε­ώ­νες του ΑΟ­Ζι­κού πα­τριω­τι­σμού να κά­νουν φρα­στι­κό ει­κο­νι­κό πό­λε­μο σε έναν αν­θρω­πο­φα­γι­κό κα­τή­φο­ρο, που στον πάτο του έχει σπαρ­μέ­να κόκ­κα­λα λου­σμέ­να στο μα­ζούτ. Η άβυσ­σος μιας ΑΟ­Ζι­κής σύρ­ρα­ξης έχει ανοί­ξει διά­πλα­τα μπρο­στά στους λαούς της Ελ­λά­δας και της Τουρ­κί­ας.

Και το έντο­νο φλερτ της συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ με τον πό­λε­μο θυ­μί­ζει Θά­τσερ. Από τη στιγ­μή που τα πράγ­μα­τα στην κοι­νω­νία και την οι­κο­νο­μία πάνε κατά νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου δια­ό­λου και η συ­γκυ­βέρ­νη­ση βυ­θί­ζε­ται αύ­ταν­δρη στις προ­ε­κλο­γι­κές δη­μο­σκο­πή­σεις, ο πό­λε­μος είναι μια κά­ποια λύσις και ένα κά­ποιο σω­σί­βιο για τους αγιο­βα­σί­λη­δες των ψί­χου­λων του κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος. Το έκανε και η Θά­τσερ με τα Φώ­κλαντς, γιατί να μην το κά­νουν ο Αλέ­ξης και ο Πάνος, που αντί για ηλε­κτρι­κά και τη­λε­κα­τευ­θυ­νό­με­να τρε­νά­κια θα οδη­γή­σουν φρε­γα­τού­λες και υπο­βρυ­χιά­κια στην κρε­α­το­μη­χα­νή της Τοτάλ και της Έξον Μό­μπιλ. Τε­λι­κά ο Αλέ­ξης έμαθε να γρά­φει και να υπο­γρά­φει με το δεξί - το άκρως δεξί, το των εθνι­κο­φρό­νων, το πο­λε­μο­χα­ρές. Φέτος τα Χρι­στού­γεν­να, η κυ­βέρ­νη­ση δεν θα στο­λί­σει βαυα­ρι­κό χρι­στου­γεν­νιά­τι­κο δέν­δρο, αλλά γαλ­λι­κή φρε­γά­τα, και θα πει τα κά­λα­ντα κά­νο­ντας... έρανο για πε­ρισ­σό­τε­ρες πο­λε­μι­κές δα­πά­νες.

Ο πό­λε­μος είναι συ­νέ­χι­ση της πο­λι­τι­κής με άλλα μέσα και από όλες τις τέ­χνες του αν­θρώ­που μοιά­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο με το εμπό­ριο. Την ίδια στιγ­μή που υπουρ­γοί και γε­ε­θάρ­χες εξα­πέ­λυαν φρα­στι­κές ρου­κέ­τες, το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, το πραγ­μα­τι­κό υπουρ­γείο πο­λέ­μου των ΗΠΑ, προ­χώ­ρη­σε σε μια ελα­φρώς «ξε­κού­δου­νη» δή­λω­ση χωρίς να μνη­μο­νεύ­σει στο προ­οί­μιο της, την κλα­σι­κή φράση του Καρλ φον Κλα­ού­σε­βιτς. Ο αμε­ρι­κα­νι­κός αετός μάς ενη­με­ρώ­νει ότι και η Ελ­λά­δα και η Τουρ­κία έχουν δι­καιώ­μα­τα εκ­με­τάλ­λευ­σης ΑΟΖ σύμ­φω­να με το δί­καιο της θά­λασ­σας. Στα ελ­λη­νι­κά, δια­δι­κτυα­κά ΜΜΕ η δή­λω­ση έπαι­ξε μισή - μόνο η Ελ­λά­δα έχει δι­καιώ­μα­τα εκ­με­τάλ­λευ­σης! Κα­νο­νι­κά φέηκ νιούζ! Και η Τουρ­κία, κύριε; Πι­θα­νό­τα­τα, το σκέ­λος περί δι­καί­ου της θά­λασ­σας να ήταν και το πιο άβολο, μιας και η συν­θή­κη δεν κα­λύ­πτει τα ελ­λα­δι­κά, κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στο «πλά­τος» και κυ­ρί­ως το βάθος της θά­λασ­σας, όσο και αν πα­ρα­χα­ράσ­σουν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τα επί χρή­μα­σι φε­η­κνιου­ζεκ­δι­δό­με­να, ελ­λα­δι­κά ΜΜΕ.

Μέχρι τις εκλο­γές, όποτε και αν γί­νουν αυτές μέσα στο 2019, η κα­τά­στα­ση θα μυ­ρί­ζει, κυ­ριο­λε­κτι­κά, μπα­ρού­τι. Τα αστι­κά κόμ­μα­τα και το μνη­μο­νια­κό μπλοκ εξου­σί­ας δεν έχουν κάτι άλλο να που­λή­σουν στο προ­ε­κλο­γι­κό, ψη­φο­θη­ρι­κό πα­ζά­ρι - μόνο πα­τριω­τι­σμό, μα­κε­δο­νι­κό, ΑΟ­Ζι­κό, ευ­ρω­να­τοϊ­κό. Πα­τριω­τι­σμό και... εθνι­κό κίν­δυ­νο! Από μόνη της αυτή η κα­τά­στα­ση είναι σπίρ­το σε πυ­ρι­τι­δα­πο­θή­κη, ικανό να βάλει φωτιά για το τί­πο­τα και από το που­θε­νά. Το θέμα είναι τι θα κάνει μια κά­ποια «αρι­στε­ρά» που φλερ­τά­ρει με την ιδέα ενός «πα­τριω­τι­κού με­τώ­που» για την εκ­με­τάλ­λευ­ση του «εθνι­κού πλού­του» των υδρο­γο­ναν­θρά­κων. Θα στέλ­νει... γράμ­μα­τα με υπο­γρα­φή, Ν.Ζ. συ­στρα­τευό­με­νη με τους τυ­χο­διώ­κτες απα­τε­ώ­νες της συ­γκυ­βέρ­νη­σης και τα λαί­μαρ­γα για πε­τρέ­λαιο, κέρδη και αν­θρώ­πι­νο κρέας τρυ­πά­νια της Τοτάλ και της Έξον Μό­μπιλ;

Καλή, μα­χη­τι­κά αντι­πο­λε­μι­κή και ερ­γα­τι­κά διε­θνι­στι­κή χρο­νιά, σύ­ντρο­φοι.