Οι επικίνδυνες συνέπειες του «τσαμπουκά» Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου

Το πε­ρι­στα­τι­κό με τη σύλ­λη­ψη και κρά­τη­ση των δύο ελ­λή­νων στρα­τιω­τι­κών στην Τουρ­κία είναι το τε­λευ­ταίο από μια σειρά γε­γο­νό­των, που έχουν ανε­βά­σει επι­κίν­δυ­να το θερ­μό­με­τρο στις ελ­λη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις.

Την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές οι γραμ­μές, οι δύο στρα­τιω­τι­κοί πα­ρέ­με­ναν προ­φυ­λα­κι­σμέ­νοι, μέχρι να ορι­στεί δι­κά­σι­μος. Το τουρ­κι­κό δι­κα­στή­ριο ανα­μέ­νει τα απο­τε­λέ­σμα­τα της ανά­λυ­σης των ψη­φια­κών δε­δο­μέ­νων, του υλι­κού δη­λα­δή από τα κι­νη­τά τη­λέ­φω­να των συλ­λη­φθέ­ντων, καθώς προ­βάλ­λε­ται η «υπο­ψία κα­τα­στρο­φής απο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων». 

Όπως με­τα­δί­δουν τουρ­κι­κές πηγές και επι­βε­βαί­ω­σε ο κυ­βερ­νη­τι­κός εκ­πρό­σω­πος της τουρ­κι­κής κυ­βέρ­νη­σης, Μπε­κίρ Μποζ­ντάγ, «το δι­κα­στή­ριο απο­φά­σι­σε την κρά­τη­σή τους με την κα­τη­γο­ρία της πα­ρά­νο­μης ει­σό­δου σε απα­γο­ρευ­μέ­νη στρα­τιω­τι­κή ζώνη». Ο ίδιος αξιω­μα­τού­χος διέ­ψευ­σε και το εν­δε­χό­με­νο ανταλ­λα­γής με τους 8 τούρ­κους αξιω­μα­τι­κούς, που μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα κα­τέ­φυ­γαν στην Ελ­λά­δα. Άλ­λω­στε ούτε στο ελ­λη­νι­κό κρά­τος έχει κα­τα­τε­θεί αί­τη­μα κά­ποιου εί­δους ανταλ­λα­γής. 

Σύμ­φω­να με το ΓΕΣ, το θρί­λερ ξε­κί­νη­σε το με­ση­μέ­ρι της πε­ρα­σμέ­νης Πέμ­πτης, όταν ένας λο­χί­ας πε­ντα­ε­τούς υπο­χρέ­ω­σης και ένας υπο­λο­χα­γός, που πραγ­μα­το­ποιού­σαν πε­ρί­πο­λο σε δα­σι­κό τμήμα στην πε­ριο­χή Κα­στα­νιές, απο­προ­σα­να­το­λί­στη­καν λόγω «δυ­σμε­νών και­ρι­κών συν­θη­κών», με απο­τέ­λε­σμα να πε­ρά­σουν σε τουρ­κι­κό έδα­φος και να συλ­λη­φθούν από τουρ­κι­κή πε­ρί­πο­λο. 

Αν το χιόνι εκεί­νων των ημε­ρών είναι το ένα δε­δο­μέ­νο, τα διά­φο­ρα «κοινά μυ­στι­κά» του Έβρου είναι το άλλο. Ένα πα­ρά­δειγ­μα είναι το λα­θρε­μπό­ριο, με τις αρχές και στις δύο πλευ­ρές των συ­νό­ρων να κά­νουν  –το λι­γό­τε­ρο– «τα στρα­βά μάτια». 

Όμως ένα άλλο πα­ρά­δειγ­μα είναι το «σύ­στη­μα» που ορ­γα­νώ­νει πα­ρά­νο­μες «απω­θή­σεις» (push back) προ­σφύ­γων (αν κα­τα­φέ­ρουν φυ­σι­κά να φτά­σουν ζω­ντα­νοί στα ελ­λη­νο­τουρ­κι­κά σύ­νο­ρα, έχο­ντας επι­βιώ­σει από το κρύο, την πείνα, τις νάρ­κες, τα φου­σκω­μέ­να νερά του πο­τα­μού και τις υπό­λοι­πες κα­κου­χί­ες…), με εκτε­λε­στι­κό βρα­χί­ο­να δυ­νά­μεις του στρα­τού και των συ­νο­ριο­φυ­λά­κων, με απο­τέ­λε­σμα να συ­νε­χί­ζε­ται κα­νο­νι­κά ένα απάν­θρω­πο έργο. Παρά τις δε­κά­δες κα­ταγ­γε­λί­ες θυ­μά­των, δι­κη­γό­ρων και αντι­ρα­τσι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, οι υπουρ­γοί και τα υπό­λοι­πα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη «δεν έχουν ακού­σει τί­πο­τα» για τις βρό­μι­κες με­θό­δους «push back» που οι­κο­δο­μούν την Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο, ούτε φυ­σι­κά έχουν διε­ρευ­νή­σει το πα­ρα­μι­κρό. Οι δύο συλ­λη­φθέ­ντες συμ­με­τεί­χαν σε μια τέ­τοια επι­χεί­ρη­ση κυ­νη­γη­τού τα­λαι­πω­ρη­μέ­νων γυ­ναι­κό­παι­δων (στις οποί­ες υπο­χρε­ώ­νο­νται να παίρ­νουν μέρος ακόμα και κλη­ρω­τοί φα­ντά­ροι) και μά­λι­στα επέ­δει­ξαν ιδιαί­τε­ρο ζήλο, με απο­τέ­λε­σμα να πα­ρα­βιά­σουν τα χερ­σαία σύ­νο­ρα της Τουρ­κί­ας. Η εκ­δο­χή αυτή ενι­σχύ­ε­ται τόσο από τις δικές τους κα­τα­θέ­σεις, στις οποί­ες υπο­στή­ρι­ξαν πώς «ακο­λού­θη­σαν ίχνη πα­που­τσιών πα­ρά­νο­μων με­τα­να­στών», όσο και από τις ανά­λο­γες δη­λώ­σεις Καμ­μέ­νου από τις Βρυ­ξέ­λες.

Τέ­τοια πε­ρι­στα­τι­κά συ­νή­θως μέχρι σή­με­ρα επι­λύ­ο­νταν σε χα­μη­λό στρα­τιω­τι­κό επί­πε­δο, όμως η κλι­μά­κω­ση του ελ­λη­νο­τουρ­κι­κού αντα­γω­νι­σμού και το μό­νι­μο σκη­νι­κό έντα­σης στα Ίμια, στο Αι­γαίο και στα ανοι­χτά της Κύ­πρου με­τέ­τρε­ψαν την υπό­θε­ση των δύο στρα­τιω­τι­κών σε επι­κίν­δυ­νο δι­πλω­μα­τι­κό ζή­τη­μα, καθώς και σε πεδίο εθνι­κι­στι­κής προ­πα­γάν­δας. Για την κυ­βέρ­νη­ση και τα κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης (δυ­στυ­χώς και για τμή­μα­τα της Αρι­στε­ράς), για κάθε λογής «τουρ­κο­φά­γους» και πο­λε­μο­κά­πη­λους που έπια­σαν στα­σί­δι στα ΜΜΕ, η σύλ­λη­ψη των δύο ελ­λή­νων στρα­τιω­τι­κών σε τουρ­κι­κό έδα­φος πα­ρου­σιά­στη­κε ως «δείγ­μα της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας».

Οι επι­κίν­δυ­νες συ­νέ­πειες των δι­πλω­μα­τι­κών τσα­μπου­κά­δων των Τσί­πρα-Κο­τζιά-Καμ­μέ­νου, με τις πλά­τες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είναι ήδη εδώ. Τα οδυ­νη­ρά απο­τε­λέ­σμα­τα από τις μι­λι­τα­ρι­στι­κές φιέ­στες (π.χ. με τον Καμ­μέ­νο ντυ­μέ­νο στρα­τάρ­χη ή πι­λό­το και τον Παυ­λό­που­λο πάνω σε άρμα μάχης) έχουν πλέον αντί­κτυ­πο στους δύο συλ­λη­φθέ­ντες και στις οι­κο­γέ­νειές τους. Αλλά και σε χι­λιά­δες οι­κο­γέ­νειες που θα δουν τα παι­διά τους, από την πρώτη μέρα της θη­τεί­ας τους, να το­πο­θε­τού­νται «στην πρώτη γραμ­μή», σε μά­χι­μες μο­νά­δες στα νησιά και τον Έβρο, όπως ορί­ζει ο τε­λευ­ταί­ος σχε­δια­σμός των στρα­τιω­τι­κών και πο­λι­τι­κών επι­τε­λεί­ων, μετά την κα­τάρ­γη­ση των κέ­ντρων εκ­παί­δευ­σης.

Αυτές τις επι­κίν­δυ­νες συ­νέ­πειες βιώ­νου­με όλοι μας, όταν πο­λύ­τι­μοι οι­κο­νο­μι­κοί πόροι αφαι­ρού­νται από σχο­λεία, νο­σο­κο­μεία, κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες και συ­ντά­ξεις, για να χρη­μα­το­δο­τη­θούν οι εξο­πλι­σμοί, οι πα­νά­κρι­βες πα­ραγ­γε­λί­ες αε­ρο­πλά­νων από τις ΗΠΑ, τανκς από τη Γερ­μα­νία και πο­λε­μι­κών πλοί­ων από τη Γαλ­λία. Για να χρη­μα­το­δο­τη­θεί η εμπλο­κή στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά παι­χνί­δια στη γει­το­νιά μας, με στόχο να ενι­σχυ­θούν τα κέρδη των ελ­λή­νων κα­πι­τα­λι­στών και αδια­φο­ρώ­ντας αν θα χυθεί αίμα αθώων, ως θυσία στα υπερ­κέρ­δη των πε­τρε­λαϊ­κών εται­ριών.  

Μπρο­στά στις πο­λε­μι­κές απει­λές που πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται κα­θη­με­ρι­νά, για το κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά δεν επι­τρέ­πε­ται καμία σύγ­χυ­ση, ούτε και ανα­μο­νή. Ενω­τι­κά και μα­χη­τι­κά είναι η ώρα να κη­ρύ­ξου­με τον πό­λε­μο. Όχι ενά­ντια στους γει­το­νι­κούς λαούς, με τους οποί­ους επεί­γει να οι­κο­δο­μή­σου­με σχέ­σεις φι­λί­ας και συ­νερ­γα­σί­ας, αλλά ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση των μνη­μο­νί­ων, του ρα­τσι­σμού και της προ­κλη­τι­κής ταύ­τι­σης με το δυ­τι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό. Πό­λε­μο, επί­σης, ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό και τους φα­σί­στες που βρί­σκουν ευ­και­ρία, μέσα σε αυτό το κλίμα εθνι­κι­στι­κής υστε­ρί­ας, να επα­νεμ­φα­νι­στούν απει­λη­τι­κά με τις πρό­σφα­τες επι­θέ­σεις σε κα­τα­λή­ψεις, στέ­κια και το­πι­κά κέ­ντρα του κι­νή­μα­τος.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά