Οι Επιτροπές Υπεράσπισης της Δημοκρατίας (CDR) φέρνουν τα πάνω κάτω στην Καταλονία!

Για μιαν ακόμα φορά, η εκ­κω­φα­ντι­κή σιωπή των ΜΜΕ για την Κα­τα­λο­νία δεν ση­μαί­νει και ότι δεν ση­μειώ­νε­ται εκεί τί­πο­τα άξιο να μνη­μο­νευ­θεί. Συμ­βαί­νει μά­λι­στα το δια­με­τρι­κά αντί­θε­το.Για πα­ρά­δειγ­μα, η κα­τα­στο­λή έχει πάρει πια ιστο­ρι­κές δια­στά­σεις και ξε­περ­νώ­ντας κάθε προη­γού­με­νο “εν καιρώ ει­ρή­νης” και μά­λι­στα σε ένα ευ­ρω­παϊ­κό “δη­μο­κρα­τι­κό κρά­τος”, ανα­τρέ­πει βε­βαιό­τη­τες, μας ει­σά­γει σε μια νέα (εφιαλ­τι­κή) εποχή και δη­μιουρ­γεί εντε­λώς νέα δε­δο­μέ­να για ολά­κε­ρη την Ευ­ρώ­πη. Νέα δε­δο­μέ­να που -λο­γι­κά- θα έπρε­πε να κά­νουν τους Ευ­ρω­παί­ους δη­μο­κρά­τες και αρι­στε­ρούς να έχουν ξε­ση­κω­θεί για να προ­λά­βουν την επερ­χό­με­νη κα­τα­στρο­φή. Και ιδού εντε­λώς συ­νο­πτι­κά τι συμ­βαί­νει εν μέσω... προ­ε­κλο­γι­κής εκ­στρα­τεί­ας και μόλις τρεις βδο­μά­δες πριν από τις εκλο­γές που θα κρί­νουν το μέλ­λον της Κα­τα­λο­νί­ας.

Έχου­με λοι­πόν και λέμε: 700 δή­μαρ­χοι που διώ­κο­νται ποι­νι­κά, η μισή (δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νη) κα­τα­λα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση στη φυ­λα­κή και η άλλη μισή στην εξο­ρία, 1.066 τραυ­μα­τί­ες από την αστυ­νο­μι­κή κα­τα­στο­λή, και 200 μπλο­κα­ρι­σμέ­νες ιστο­σε­λί­δες. Και επί­σης, ποι­νι­κή δίωξη εκεί­νων που τολ­μούν να μνη­μο­νεύ­σουν δη­μό­σια τους φυ­λα­κι­σμέ­νους Κα­τα­λα­νούς υπουρ­γούς ως “πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους” και “υπουρ­γούς”! Και ακόμα, δίωξη με την κα­τη­γο­ρία της... “υπο­κί­νη­σης μί­σους” των (τραυ­μα­τιών) πο­λι­τών που τολ­μούν να κα­ταγ­γεί­λουν τους αστυ­νο­μι­κούς θύτες τους! Και επι­πλέ­ον, προ­ε­τοι­μα­σία ποι­νι­κών διώ­ξε­ων ενα­ντί­ον των πο­λι­τών που δια­μαρ­τύ­ρο­νται τις νύ­χτες χτυ­πώ­ντας τα κα­τσα­ρο­λι­κά τους καθώς η ει­σαγ­γε­λία χα­ρα­κτη­ρί­ζει “υπο­κί­νη­ση βίας” αυτή την πράξη! Και ακόμα, δίωξη και προ­φυ­λά­κι­ση πολ­λών ει­ρη­νι­κών δια­δη­λω­τών με την κα­τη­γο­ρία της “στά­σης” πα­ρό­λο που δεν βα­ρύ­νο­νται με καμιά πράξη βίας. Και τέλος, απα­γό­ρευ­ση δια ρο­πά­λου και με την απει­λή διοι­κη­τι­κών διώ­ξε­ων, του... κί­τρι­νου χρώ­μα­τος (!) (που συμ­βο­λί­ζει το αί­τη­μα της απε­λευ­θέ­ρω­σης των πο­λι­τι­κών κρα­του­μέ­νων) από κάθε δη­μό­σιο χώρο και κτί­ριο, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των­νε­ρών των συ­ντρι­βα­νιών του κέ­ντρου της Βαρ­κε­λώ­νης!

“Φυ­σι­κά”, όταν τα καλά μας ευ­ρω­παϊ­κά και ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ δεν θε­ω­ρούν ότι όλα τα πα­ρα­πά­νω συ­νι­στούν “ει­δή­σεις” και απα­ξιούν ακόμα και να τα μνη­μο­νεύ­σουν, δεν εκ­πλήσ­σει το γε­γο­νός ότι αδια­φο­ρούν πλή­ρως για τις διερ­γα­σί­ες που ση­μειώ­νο­νται αυτό το καιρό στα τρί­σβα­θα της κα­τα­λα­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Και όμως, όπως θα δούμε στη συ­νέ­χεια, αυτές οι διερ­γα­σί­ες είναι τε­ρά­στιας ση­μα­σί­ας και μπο­ρούν να αλ­λά­ξουν τον ρου της ιστο­ρί­ας ίσως και πολύ πέρα από το Ισπα­νι­κό Κρά­τος...

Ο λόγος λοι­πόν για τις -πολ­λά υπο­σχό­με­νες- Επι­τρο­πές Υπε­ρά­σπι­σης της Δη­μο­κρα­τί­ας (CDR- Comitès de Defensa de la Republica) που ανα­πτύσ­σο­νται ρα­γδαία κα­λύ­πτο­ντας πια όλη την Κα­τα­λο­νία, ενώ ταυ­τό­χρο­να ανα­δει­κνύ­ο­νται σε πρω­τα­γω­νι­στή της αντί­στα­σης στο κα­θε­στώς της Μα­δρί­της και σε πρό­πλα­σμα μιας άλλης, ποιο­τι­κά δια­φο­ρε­τι­κής εξου­σί­ας των “από κάτω”! Έτσι, δεν είναι τυ­χαίο ότι οι CDR εν­θου­σιά­ζουν τους μεν και φο­βί­ζουν τους δε ενώ σχε­δόν σύσ­σω­μος ο κα­θε­στω­τι­κός τύπος της Μα­δρί­της τις απο­κα­λεί... “κα­τα­λα­νι­κά σο­βιέτ” και προ­τρέ­πει τις αρχές να τις κα­τα­στεί­λουν “πριν είναι αργά”.

Οι CDR δεν είναι ούτε εφεύ­ρε­ση ούτε υπο­χεί­ριο κά­ποιου κόμ­μα­τος ή κά­ποιας ορ­γά­νω­σης. Είναι γνή­σια τέκνα της κι­νη­το­ποι­η­μέ­νης κα­τα­λα­νι­κής κοι­νω­νί­ας και πρω­το­εμ­φα­νί­στη­καν λίγο πριν από το δη­μο­ψή­φι­σμα της 1ης Οκτω­βρί­ου όταν είχε γίνει πια σαφές ότι οι αρχές της Μα­δρί­της ήταν απο­φα­σι­σμέ­νες να κά­νουν τα πάντα για να απο­τρέ­ψουν τη διε­ξα­γω­γή του. Εντε­λώς αυ­θόρ­μη­τα, εκα­το­ντά­δες πο­λί­τες, συ­νή­θως γεί­το­νες, άρ­χι­σαν τότε να ετοι­μά­ζουν την υπε­ρά­σπι­ση των εκλο­γι­κών κέ­ντρων και των καλ­πών δη­μιουρ­γώ­ντας ομά­δες δη­μο­κρα­τι­κής άμυ­νας και μη βί­αι­ης αντί­στα­σης. Ήταν οι πρώ­τες «Επι­τρο­πές Υπε­ρά­σπι­σης του Ρε­φε­ρέ­ντουμ» (δη­μο­ψη­φί­σμα­τος) και πα­ρό­λο που ο αριθ­μός τους δεν ξε­περ­νού­σε τις με­ρι­κές δε­κά­δες, η ση­μα­σία τους απο­δεί­χθη­κε κα­θο­ρι­στι­κή καθώς απο­τέ­λε­σαν τη ρα­χο­κο­κα­λιά της κι­νη­το­ποί­η­σης δε­κά­δων χι­λιά­δων πο­λι­τών που έκα­ναν δυ­να­τή τη διε­ξα­γω­γή του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος καθώς προ­στά­τε­ψαν, με το σώμα και το αίμα τους, τις κάλ­πες απέ­να­ντι στην αστυ­νο­μι­κή βία!

Δυο βδο­μά­δες αρ­γό­τε­ρα, στην πρώτη τους συ­νά­ντη­ση στο Σα­μπα­ντέλ για την ανά­δει­ξη συ­ντο­νι­στι­κού ορ­γά­νου, οι CDR είχαν ήδη γίνει σχε­δόν εκατό. Και πριν από με­ρι­κές μέρες, είχαν φτά­σει τις 280! Στο με­τα­ξύ, τα αρ­χι­κά των CDR είχαν πα­ρα­μεί­νει τα ίδια αλλά το R δεν σή­μαι­νε πια «referendum» αλλά «Republica». Τα CDR είχαν με­το­νο­μα­στεί σε «Επι­τρο­πές Υπε­ρά­σπι­σης της (κα­τα­λα­νι­κής) Δη­μο­κρα­τί­ας». Χωρίς αμ­φι­βο­λία, μια τόσο ρα­γδαία ανά­πτυ­ξη πρό­δι­δε ότι βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε ένα σπά­νιο φαι­νό­με­νο λαϊ­κής αυ­το­ορ­γά­νω­σης καθώς μά­λι­στα οι CDR είχαν ήδη προ­λά­βει να δεί­ξουν έμπρα­κτα τις ικα­νό­τη­τες και τη χρη­σι­μό­τη­τά τους.

Αυτό συ­νέ­βη στη διάρ­κεια της γε­νι­κής απερ­γί­ας της 8ης Νο­εμ­βρί­ου όταν οι CDR κι­νη­το­ποί­η­σαν δε­κά­δες χι­λιά­δες πο­λί­τες που κα­τά­φε­ραν –βάσει σχε­δί­ου- να πα­ρα­λύ­σουν την Κα­τα­λο­νία και τις πό­λεις της φρά­ζο­ντας και απο­κλεί­ο­ντας όλους τους 50 κύ­ριους οδι­κούς άξο­νες, αυ­το­κι­νη­το­δρό­μους, λε­ω­φό­ρους καθώς και τις με­γά­λες σι­δη­ρο­δρο­μι­κές γραμ­μές και σταθ­μούς! Η επί­δει­ξη ισχύ­ος των CDR ήταν τόσο εντυ­πω­σια­κή που ο κα­τα­λα­νι­κός και ισπα­νι­κός τύπος δεν πα­ρέ­λει­ψε να το­νί­σει ότι δίπλα ή και απέ­να­ντι στα ανε­ξαρ­τη­σια­κά κόμ­μα­τα και κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις υπήρ­χε πια και ανα­πτυσ­σό­ταν ρα­γδαία ένας άλλος πόλος λαϊ­κής αντί­στα­σης με ιδιαί­τε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και με δια­φο­ρε­τι­κή σύν­θε­ση, δομή και πρό­γραμ­μα…

Οι CDR δεν κρύ­βουν ότι η δική τους «Κα­τα­λα­νι­κή Δη­μο­κρα­τία» δεν είναι η ίδια με εκεί­νη που πρε­σβεύ­ει η κυ­βέρ­νη­ση Πουτσ­ντε­μόντ. Ενώ όχι μόνο με­τέ­χουν αλλά και ηγού­νται των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων για την απο­φυ­λά­κι­ση των «πο­λι­τι­κών κρα­του­μέ­νων» σε αγα­στή συ­νερ­γα­σία με τις πα­ρα­δο­σια­κές ορ­γα­νώ­σεις και κόμ­μα­τα της χώρας, δεν στα­μα­τά­νε να δη­λώ­νουν ότι η Δη­μο­κρα­τία της Κα­τα­λο­νί­ας «πρέ­πει να είναι των από κάτω, και όχι των από πάνω» και για αυτό «πρέ­πει να συ­νε­χί­σου­με να κα­τε­βαί­νου­με στους δρό­μους επει­δή χωρίς εμάς δεν υπάρ­χει Δη­μο­κρα­τία».

Αντι­φα­σι­στι­κές, αντι­σε­ξι­στι­κές, αντι­ρα­τσι­στι­κές, συ­νε­λευ­σια­κές, απο­κε­ντρω­μέ­νες και ανοι­χτές σε όλους οι CDR έχουν δυο κύ­ριες ιδε­ο­λο­γι­κές και ορ­γα­νω­τι­κές ανα­φο­ρές: Από τη μια, τις μα­κρι­νές CDR-Επι­τρο­πές Υπε­ρά­σπι­σης της Επα­νά­στα­σης (Revolucion) του 1936, με έντο­νη την επιρ­ροή του ελευ­θε­ρια­κού κομ­μου­νι­σμού, και από την άλλη το πολύ σύγ­χρο­νό μας πα­ρά­δειγ­μα των αγω­νι­στών της Rojava, στο Κουρ­δι­στάν της Συ­ρί­ας! Έτσι, δεν είναι τυ­χαίο ότι το κα­τα­λα­νι­κό κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης στον αγώνα των υπε­ρα­σπι­στών της Rojava και το πρό­γραμ­μά του βρέ­θη­καν από την αρχή στο επί­κε­ντρο των ζυ­μώ­σε­ων που οδή­γη­σαν στη δη­μιουρ­γία των CDR…

Κλεί­νου­με αυτή τη πρώτη πα­ρου­σί­α­ση του «φαι­νο­μέ­νου» των κα­τα­λα­νι­κών Επι­τρο­πών Υπε­ρά­σπι­σης της Δη­μο­κρα­τί­ας με μια τε­λευ­ταία και όχι αμε­λη­τέα εί­δη­ση: Την δη­μιουρ­γία της CDR της Μπάρ­τσα στην οποία σπεύ­δουν ήδη να δη­λώ­σουν ότι προ­σχω­ρούν οι πε­ρισ­σό­τε­ρες από τις ορ­γα­νώ­σεις των οπα­δών της που –ας μην το ξε­χνά­με- αριθ­μούν πολ­λές δε­κά­δες χι­λιά­δες μέλη! Ασκώ­ντας έντο­νη κρι­τι­κή στην ηγε­σία του συλ­λό­γου για τις μό­νι­μες «αμ­φι­τα­λα­ντεύ­σεις» και τους συμ­βι­βα­σμούς της, η CDR της Μπάρ­τσα ανα­φέ­ρε­ται στο αντι­δι­κτα­το­ρι­κό πα­ρελ­θόν του συλ­λό­γου και δεν πα­ρα­λεί­πει να το­νί­σει την πλήρη αντί­θε­σή της στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του αθλη­τι­σμού «που αφαι­ρεί από το σπορ την αθλη­τι­κή και κοι­νω­νι­κή του ψυχή». Πα­ράλ­λη­λα δια­δη­λώ­νει φυ­σι­κά τη «στρά­τευ­ση της στον αγώνα για δη­μο­κρα­τία, ελευ­θε­ρία και κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη»!

Αν και προ­σω­ρι­νό, το συ­μπέ­ρα­σμά μας είναι κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό: Η εμ­φά­νι­ση και ρα­γδαία ανά­πτυ­ξη των κα­τα­λα­νι­κών Επι­τρο­πών Υπε­ρά­σπι­σης της Δη­μο­κρα­τί­ας αλ­λά­ζει δρα­στι­κά τα δε­δο­μέ­να του προ­βλή­μα­τος καθώς στις δυο υπάρ­χου­σες αντί­πα­λες και αντα­γω­νι­ζό­με­νες κα­τα­λα­νι­κές εξου­σί­ες, εκεί­νη της «απα­γο­ρευ­μέ­νης» κυ­βέρ­νη­σης Πουτσ­ντε­μόντ και την άλλη της «νό­μι­μης» αν και πα­ρεί­σα­κτης των γκα­ου­λάϊ­τερ της Μα­δρί­της, τεί­νει τώρα να προ­στε­θεί μια τρίτη που είναι ακόμα σε εμ­βρυα­κή μορφή και υπό δια­μόρ­φω­ση: Εκεί­νη των CDR των αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νων πο­λι­τών που φι­λο­δο­ξούν να φέ­ρουν τα πάνω κάτω!...

πηγή: www.​contra-​xreos.​gr