Οι καθηγητές σε σκληρούς αγώνες για να υπερασπιστούν το δημόσιο σχολείο και την απασχόληση!

Σε μεγάλους, ενωτικούς και σκληρούς απεργιακούς αγώνες προσανατολίζεται ο καθηγητικός κόσμος της χώρας, πέρα από ιδεολογικά σύνορα, προκειμένου να υπερασπιστεί το δημόσιο σχολείο από τη διαρκή κατάρρευση και την αναβάθμισή του και μαζί να υπερασπιστεί την απασχόληση στον καθηγητικό κόσμο και κυρίως την προοπτική απασχόλησης, των δεκάδων χιλιάδων μαθητών και το μέλλον τους.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΑΝΑΥΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ!

Οι σκληροί απεργιακοί αγώνες των καθηγητών μάλλον θα εκτυλιχθούν υπό τη μορφή πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών μέσα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Η επιλογή για μια τέτοια μορφή πάλης, σε μια τέτοια τόσο δύσκολη περίοδο Πανελλ/κών εξετάσεων, εφόσον τελικά προκριθεί,  δεν είναι επιλογή των καθηγητών αλλά της κυβέρνησης, η οποία συνειδητά επέλεξε ακριβώς αυτήν την περίοδο για να προωθήσει και να ψηφίσει σειρά αντεκπαιδευτικών μέτρων και μόλις πρόσφατα την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών, η οποία απλώς έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Η κυβέρνηση ενώ θα μπορούσε πολλά μέτρα και ειδικότερα την αύξηση των ωρών εργασίας, να τα λάβει αργότερα, άλλωστε δεν έχουν άμεση εφαρμογή, επέλεξε συνειδητά να τα προωθήσει λίγο πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις για να προκαλέσει κυνικά τους καθηγητές και να τους θέσει το δίλημμα ή " να κάτσουν στα αυγά τους" ή να προχωρήσουν σε απεργίες μέσα στις Πανελλ/δικές εξετάσεις , πιστεύοντας ότι αν πράξουν το δεύτερο , θα συντρίψει εύκολα τους αγώνες τους, ποντάροντας στον "κοινωνικό αυτοματισμό"!

Όλα δείχνουν ότι οι καθηγητές είναι αποφασισμένοι, πέρα από ιδεολογικά σύνορα , να σηκώσουν αγωνιστικά το "γάντι" και να απαντήσουν αποφασιστικά και ενωμένα στην κυβερνητική πρόκληση.

  Δεν έχουμε καμμία άλλη επιλογή από το να παλέψουμε σκληρά , να τα δόσουμε όλα και να νικήσουμε, τόνιζαν στην iskra, πολλοί καθηγητές. Και συνέχιζαν λέγοντας πως δεν έχουν καμιά άλλη επιλογή από το να απαντήσουν αποφασιστικά και αγωνιστικά στην κυβερνητική πρόκληση.

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

Τα αιτήματα που θα προτάξουν οι καθηγητές για τον αγώνα τους δεν είναι τόσο το ωράριο, για το οποίο πολλοί τόνιζαν στην Iskra ότι ήδη προσφέρουν σε φτωχούς μαθητές πολλές ώρες εκπαιδευτικής στήριξης δωρεάν για λόγους αλληλεγγύης.

Τα κεντρικά αιτήματα που πρόκειται, όπως μας λένε στην iskra, να αναδείξουν οι καθηγητές, είναι να σταματήσουν τα μέτρα αυθαίρετης συγχώνευσης και κατάργησης σχολικών μονάδων, που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση και να στηριχθούν χρηματοδοτικά τα σχολεία , τα οποία διαρκώς υποβαθμίζονται και υπολειτουργούν.

Κεντρικά αιτήματα των καθηγητών είναι να στηριχθεί η απασχόληση των καθηγητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ειδικότερα η απασχόληση αναπληρωτών και ωρομισθίων, απασχόληση που απειλείται από τις μαζικές απολύσεις, τις αυθαίρετες μεταθέσεις, την κατάργηση οργανικών θέσεων και την τεχνητή αύξηση των ωρών εργασίας.

Κεντρικό αίτημα των καθηγητών είναι η στήριξη των μαθητών και η στήριξη και αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, έτσι ώστε να στηριχθεί το μέλλον του μαθητικού κόσμου.

Κάτω από την αγωνιστική πίεση των καθηγητών αλλά και τους νέους συσχετισμούς που αναδεικνύουν οι καθηγητικές κάλπες, διαπιστώθηκε σχετική σύγκλιση απόψεων για απεργία μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις  κατά τη συνεδρίαση(της 30/4) του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, που ολοκληρώθηκε χωρίς, όμως, να παρθεί κάποια τελική απόφαση για κινητοποιήσεις.

ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΠΕΜΠΤΗ ΟΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Τα μέλη των παρατάξεων δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν πλήρως, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των παρατάξεων μοιάζει να συμφωνεί για απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα στην περίοδο των εξετάσεων με την μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανομένων.

Μετά τη συνεδρίαση  του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ που διήρκεσε περισσότερο από επτά ώρες , η συζήτηση διεκόπη για την ερχόμενη Πέμπτη (9/5).

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ανακοινώσεις προοδευτικών συνδικαλιστικών παρατάξεων των καθηγητών.

«ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ»

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ Δ.Ε.(η πλειοψηφία των μελών πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ)

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ - ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ

Κυβέρνηση και τρόικα συνεχίζουν το έργο της διάλυσης του δημόσιου σχολείου και της εξαθλίωσης των εκπαιδευτικών. Ένα ακόμη πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε ως κατεπείγον  την Κυριακή 26-4-13, γεμάτο από βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα για τους εργαζόμενους και το λαό μας. Αυτά τα μέτρα έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα. Ξεκίνησαν με την υλική απαξίωση του διδακτικού μας έργου (έως και 45% μειώσεις μισθών). Συνέχισαν με την εκστρατεία κατασυκοφάντησης και του ηθικού μας διασυρμού. Θεσμοθέτησαν μια αξιολόγηση-καρμανιόλα, με σκοπό να μας κρατούν σε ένα καθεστώς διαρκούς τρομοκρατίας, πειθάρχησης και συναδελφικού κανιβαλισμού. Μας θέτουν σε αργία, γιατί διαδηλώσαμε ή γιατί δείξαμε "ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας" ή γιατί μπλεχτήκαμε σε νομική αντιδικία οποιασδήποτε μορφής, καταστρατηγώντας ακόμη και το τεκμήριο της αθωότητας.

Και τώρα προχωρούν στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου με επιπτώσεις όχι μόνο την αύξηση του εργασιακού φόρτου αλλά και την τεχνητή δημιουργία υπεραρίθμων, που θα είναι «δεξαμενή» για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις σε όλη τη χώρα με απόφαση υπουργού και τις απολύσεις μονίμων. Επίσης, έχουν σχεδιάσει τις απολύσεις 13.000 συναδέλφων μας αναπληρωτών που εργάζονταν για χρόνια στα σχολεία, αυξάνοντας την ανεργία των νέων και ακυρώνοντας της προσδοκίες της νέας γενιάς. Απέναντί μας έχουμε την μνημονιακή πολιτική που τα σαρώνει όλα: εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικά αγαθά, δημόσιο πλούτο.

Παρά τις κρίσιμες συνθήκες που βιώνουμε, δυστυχώς, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ μετά  από 7ωρη συνεδρίαση στις 30-4-13 δεν κατέληξε σε πρόταση εισήγησης για τις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ.

Η δική μας πρότασή περιλάμβανε ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων για την επόμενη, μετά τις γιορτές του Πάσχα, περίοδο ως εξής:

13/5: Συζητήσεις στα σχολεία και στις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων για την εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ και τις τελευταίες εξελίξεις.

14/5: Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.

15/5: Γενική Συνέλευση Προέδρων ΕΛΜΕ για τη λήψη οριστικής απόφασης

17/5: Ξεκινούμε απεργία διάρκειας με τη μορφή της 24ωρης απεργίας για τις 17/5 και των 5ήμερων επαναλαμβανόμενων από 20/5 με γενικές συνελεύσεις στη λήξη τους. Η 24ωρη στις 17/5, που θα είναι και το ξεκίνημα του αγώνα, να εξαγγελθεί έγκαιρα με απόφαση από το ΔΣ της ΟΛΜΕ και να επικυρωθεί μαζί με το υπόλοιπο απεργιακό πρόγραμμα στη Γενική Συνέλευση Προέδρων.

Το πλαίσιο που προτείναμε βασίζεται στην απόφαση της τελευταίας ΓΣ Προέδρων ΕΛΜΕ με αιχμές, εκτός από την αύξηση του ωραρίου, την απόρριψη του ΠΔ των υποχρεωτικών μεταθέσεων, ενάντια στις απολύσεις αναπληρωτών αλλά και μόνιμων εκπαιδευτικών, την αντίθεσή μας στην αξιολόγηση-χειραγώγηση, το πειθαρχικό δίκαιο, τις δραματικές περικοπές δαπανών και τις επιπτώσεις τους στο δημόσιο σχολείο και τις οικογένειες, που μαζί με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές οδηγούν στην πλήρη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Άρα είναι ψευδής ο ισχυρισμός του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών πως θέτουμε «μοναδικό επί της ουσίας αίτημα» στην  πρότασή μας για απεργία «την άρση της αύξησης του ωραρίου», όπως ισχυρίζεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε. Προσφέρει έτσι τις καλύτερες υπηρεσίες στην κυβέρνηση για να συκοφαντήσει τον κλάδο. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ δείχνει πως δεν έχει κατανοήσει ποιος είναι ο εχθρός αυτή την περίοδο.

Προτείναμε, επίσης, να ληφθούν μια σειρά από μέτρα και πρωτοβουλίες ενημέρωσης των εκπαιδευτικών, των γονιών, των μαθητών και όλου του λαού, πρωτοβουλίες για συσκέψεις με τις άλλες εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, τις ομοσπονδίες εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, την ΑΔΕΔΥ, την ΑΣΓΜΕ, τα πολιτικά κόμματα κ.λπ. Προτείναμε ακόμη και πρωτοβουλίες διεθνοποίησης των προβλημάτων του δημόσιου σχολείου. Η συμπόρευση όλων είναι σημαντική, μια και όλα τα προβλήματα έχουν την πηγή τους στη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ.

Η ΔΑΚΕ επιμένοντας στη λογική της ψηφοφορίας με κάλπη, που πρέπει να δοθεί ως εντολή προς τις ΕΛΜΕ, ακόμα και εκεί όπου θα γίνουν μαζικές συνελεύσεις εκπαιδευτικών, ουσιαστικά τορπιλίζει την ίδια την συμμετοχή του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Αντιτάξαμε στη λογική αυτή πως θα μπορούσε να υπάρξει μια σχετική οδηγία της ΟΛΜΕ, και οι ΕΛΜΕ, κρίνοντας αν αυτό βοηθά στη μαζικότητα, να παρατείνουν την ψηφοφορία με κάλπη για λίγες ώρες μετά τη συνέλευση, με δική τους όμως απόφαση, και σε κάθε περίπτωση όχι ως υποχρεωτική εντολή για τη νομιμοποίηση της απόφασης από την ομοσπονδία. Έτσι και αλλιώς, τα πρωτοβάθμια όργανα είναι ανεξάρτητα σωματεία και έχουν καταστατικά που ορίζουν τις διαδικασίες λήψης απόφασης. Επίσης, προτείναμε να δοθούν οδηγίες για μια σειρά από μέτρα ενημέρωσης των συλλόγων διδασκόντων που θα συμβάλλουν στη μαζική συμμετοχή στις ΓΣ των ΕΛΜΕ. Δηλώσαμε πως κατά την άποψή μας σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε απεργία διάρκειας με αποφάσεις των Δ.Σ. ΕΛΜΕ, αλλά μόνο μαζικών Γ.Σ. Η ΔΑΚΕ ήτανε ανυποχώρητη μέχρι τέλος και έτσι δεν υπήρξε απόφαση.

Ως Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις εκτιμούμε ότι, σε αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό κόσμο, αυτό που απαιτείται είναι η συνένωση και συμπόρευση όλων των αγωνιστικών ριζοσπαστικών κινηματικών δυνάμεων του κλάδου μας. Γι’ αυτό απευθυνθήκαμε έγκαιρα στις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις και στο ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών καλώντας τους να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε σε μια κοινή πρόταση στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και στις ΕΛΜΕ, και γενικότερα στην αναγκαία συνεργασία σε όλη τη διάρκεια της σκληρής μάχης που οφείλουμε να δώσουμε το επόμενο διάστημα.

Υπήρξε ήδη θετική ανταπόκριση σε αυτό το αίτημά μας από τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις, που οδήγησε σε σύγκλιση απόψεων των δύο παρατάξεων και σε κοινή στάση μας στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Από την πλευρά του ΠΑΜΕ, δυστυχώς, δεν δόθηκε καμία απάντηση στις προτάσεις μας. Εμείς επιμένουμε ότι προϋπόθεση για τη θετική έκβαση του αγώνα είναι η συμπόρευση όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων που αντιπαρατίθενται στις μνημονιακές πολιτικές και στις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν, και που υπερασπίζουν την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλιση ως κατεξοχήν κοινωνικά αγαθά.

Είναι γεγονός ότι ο εκπαιδευτικός κόσμος που ψήφισε στις πρόσφατες εκλογές αντιπροσώπων για το 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ (με αυξημένη συμμετοχή κατά 10%, παρά την αριθμητική συρρίκνωση του κλάδου λόγω των μνημονιακών πολιτικών) αποδοκίμασε με την ψήφο του τις παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, και ενισχύοντας τις ριζοσπαστικές κινηματικές δυνάμεις απαιτεί ουσιαστικά από αυτές να συνεργαστούν και να οργανώσουν αυτό το δύσκολο, σκληρό αλλά δίκαιο αγώνα με ενότητα, συσπείρωση και ενεργοποίηση όλων των συναδέλφων.

Πιστεύοντας πως όλες οι δυνάμεις στο ΔΣ της ΟΛΜΕ έχουμε την ιστορική ευθύνη απέναντι στον κλάδο, αλλά και σε όλο τον ελληνικό λαό, να προχωρήσουμε χωρίς καμιά καθυστέρηση σε γενικές συνελεύσεις τις πρώτες ημέρες που θα ανοίξουν τα σχολεία, δεσμευόμαστε πως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό από τη μεριά μας για να υπάρξει εισήγηση του ΔΣ και να αποφασίσει ο κλάδος μας με τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα. Είναι αδιανόητο να μείνει αδρανές το ΔΣ της ΟΛΜΕ σε αυτές τις κρίσιμες περιστάσεις.

Η γραμματεία των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων Δ.Ε.

ΤΟ ΠΑΜΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

1. Την Τρίτη 30 Απρίλη συνεδρίασε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ όπου τέθηκε το ζήτημα της απεργίας διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), με μοναδικό επί της ουσίας αίτημα, την άρση της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών κατά δύο ώρες την εβδομάδα, μέτρο που ψηφίστηκε στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο και που συνδέεται με τις απολύσεις των εκπαιδευτικών.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επισήμαναν την ανάγκη να δοθεί αγωνιστική απάντηση στο σύνολο της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Στη βάση αυτή πρότειναν:
Να προκηρυχτεί 48ωρη Απεργία στις 14 και 15 Μάη. Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ τη 2η μέρα της απεργίας (15 Μάη) για την εκτίμηση της κατάστασης.  Να παρθεί υπόψη το επίπεδο της συμμετοχής στην απεργία, οι αγωνιστικές διαθέσεις, για να καθοριστεί η μορφή και η κλιμάκωση του αγώνα. Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ στις 18 Μάη.
Τελικά, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, αρνήθηκε την πρότασή του ΠΑΜΕ, δεν αποφάσισε τίποτα.
2. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλος ο λαός, έχουν απέναντί τους τη βάρβαρη πολιτική συγκυβέρνησης–Ε.Ε. που τσακίζει συνολικά τα λαϊκά δικαιώματα, όλους τους εργαζόμενους, όλους τους κλάδους. Βασικό εργαλείο στο πέρασμα αυτής της πολιτικής είναι η τρομοκράτηση, η συκοφάντηση, η στοχοποίηση όσων αγωνίζονται. Καλλιεργούν το «κοινωνικό αυτοματισμό», το «διαίρει και βασίλευε». Πώς απαντά σε αυτό το σχεδιασμό η ηγεσία της ΟΛΜΕ;
Οδηγώντας τον κλάδο σε τυφλή απεργία χωρίς συμμαχίες, χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική.
- Ενώ η επίθεση και με το πολυνομοσχέδιο αυτό χτυπά το σύνολο του Δημόσιου Τομέα, πρότειναν απεργία διαρκείας πάνω στις πανελλαδικές εξετάσεις, με μόνο ένα αίτημα και μόνο για ένα κλάδο (ΟΛΜΕ). Ούτε καν κοινή απεργία με τη ΔΟΕ, με τους άλλους κλάδους του Δημοσίου, (και στην Πρωτοβάθμια 9.300 συνάδελφοί μας αναπληρωτές δυνητικά είναι υπό απόλυση).
-Με μοχλό πίεσης τις εξετάσεις, όχι μόνο δεν ανοίγουν δρόμο για τη συμμαχία με τους εργαζόμενους γονείς και τους μαθητές, αλλά στρώνουν το έδαφος στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, ώστε να απομονώσει και να τσακίσει τον κλάδο.
-Μιλάνε για απεργία διαρκείας στις εξετάσεις και αναγνωρίζουν ότι «είναι δεδομένο ότι η κοινωνία θα είναι απέναντί μας … είναι δεδομένη η εχθρότητα» (Πρόεδρος Δ.Σ. ΟΛΜΕ), αλλά την ώρα που ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο διαδήλωναν στο μπλοκ των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ όλοι κι όλοι 25 άτομα!
Η ηγεσία της ΟΛΜΕ παίζει πολιτικά, επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες του κλάδου. Οι μεν ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ για να εξιλεωθούν από τη στήριξη που έδιναν και δίνουν τόσα χρόνια στην κυβερνητική πολιτική, οι δε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν αυτή την απεργία ως πολιτική επένδυση, ως εφαλτήριο που θα συμβάλλει ώστε να ‘ρθει στο κυβερνητικό προσκήνιο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ από την πλευρά τους χρησιμοποιούν τα καλέσματα γι’ αυτή την απεργία για τις δικές τους επικοινωνιακές ανάγκες, για την αυτοεπιβεβαίωσή τους ότι «και καλά» είναι το πιο αγωνιστικό κομμάτι του κλάδου. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΠΑΜΕ ότι αυτές οι ηγεσίες δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες με αποτελέσματα, μπαίνουν σε έναν αγώνα για να βγουν γρήγορα-γρήγορα, αρκεί η απεργία στις εξετάσεις να εξυπηρετήσει το επικοινωνιακό τους παιχνίδι! Μία τέτοια εξέλιξη βολεύει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που θέλουν ένα κίνημα ηττημένο, βολεύει και το ΣΥΡΙΖΑ που σε συνθήκες «αριστερής» διακυβέρνησης δεν θα θέλει πολλά-πολλά μπερδέματα στα πόδια του από ένα ισχυρό, λαϊκό κίνημα.
Καρφί δεν τους καίγεται αν τσακιστεί το κίνημα. Πρόκειται για καθαρό τυχοδιωκτισμό.
3. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι σε καμιά μορφή πάλης και ως εκ τούτου δεν είμαστε αντίθετοι ούτε με την απεργία στις εξετάσεις, αρκεί η εκάστοτε μορφή πάλης να συνδέεται με προϋποθέσεις για την επιτυχία του αγώνα. Και τέτοιες προϋποθέσεις επιτυχίας κατά τη γνώμη μας είναι:
•    Η οργάνωση, ο σχεδιασμός του αγώνα με αιτήματα και στόχους πάλης που να εξασφαλίζουν την ενότητα του κλάδου, τη μαζική συμμετοχή στην απεργία, αν είναι δυνατόν από τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών
•    Αιτήματα, πλαίσιο και προσανατολισμός πάλης που θα συμβάλλει στη συμμαχία, στον κοινό αγώνα με εργαζόμενους γονείς, μαθητές, με τους άλλους κλάδους των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αγώνας και σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, την εξουσία των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, της Τρόικα και της Ε.Ε., σύνδεση της καθημερινής πάλης με την προοπτική μιας άλλης ανάπτυξης σε όφελος του λαού και όχι των εκμεταλλευτών του.
Τέτοιες προϋποθέσεις διασφαλίζονται στην κοινή πάλη για ένα άλλο σχολείο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα δίνει μόρφωση σε όλα τα παιδιά και που θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια.
Τέτοιες προϋποθέσεις βρίσκονται στον κοινό αγώνα, όχι μόνο πάνω σε ένα αίτημα πάλης (π.χ. ενάντια στην αύξηση του ωραρίου εργασίας), αλλά στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, κόντρα στο πολυνομοσχέδιο, στο νέο σχολείο Α.Ε., την αξιολόγηση, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, την αύξηση του ωραρίου, τις απολύσεις, τη μισθολογική καθήλωση κ.α.
Στη βάση αυτή βλέπουμε την αποτελεσματικότητα και την κλιμάκωση των αγώνων.
Απ’ όλα αυτά και για όλα αυτά, τίποτα δεν έκανε η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ.
Ούτε καν μία συνάντηση με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας και τις Ομοσπονδίες Γονέων για να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη στήριξη από τους γονείς!
Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία παράλειψη. Εδώ επιβεβαιώνεται αυτό που καιρό τώρα λέει το ΠΑΜΕ, ότι αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες με προοπτική και αποτελέσματα, γιατί δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης με την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική. Γιατί έχουν αποδεχτεί κι έχουν συμβιβαστεί με την υπάρχουσα πραγματικότητα.
4. Η ΔΑΚΕ για να στηρίξει την απεργία στις εξετάσεις έθεσε ως προϋπόθεση να στηθεί κάλπη στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, η οποία θα είναι ανοιχτή πριν και μετά τη Γενική Συνέλευση (από τις 13:00-19:00) και στην οποία θα πηγαίνει και θα ψηφίζει όποιος εκπαιδευτικός θέλει, ακόμα και αν αυτός δεν είναι μέλος του σωματείου, ακόμα και αν δεν παραβρέθηκε ούτε ένα λεπτό στη Γενική Συνέλευση! Πρόκειται για διάλυση του σωματείου, της Γενικής Συνέλευσης, του συνδικαλιστικού κινήματος. Επί της ουσίας, η ΔΑΚΕ έθεσε ως όρο στη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και στις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ να δεχτούν τη διάλυση και τον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ αποδέχτηκαν τον όρο της ΔΑΚΕ.
Η μεν ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ δήλωσε ότι συμφωνεί να στηθούν κάλπες μετά το τέλος των Γενικών Συνελεύσεων, ώστε να ψηφίσουν όσοι δεν ήταν παρόντες στη Γενική Συνέλευση, οι δε ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ δήλωσαν ότι δεν έχουν αντίρρηση με την ψηφοφορία μέσω κάλπης, αρκεί αυτή να είναι προαιρετική για όσες ΕΛΜΕ το επιθυμούν. Πρόκειται για επικίνδυνη, διαλυτική πρακτική για το κίνημα, που όσοι βάλουν την υπογραφή τους, θα φέρουν ιστορικές ευθύνες, θα είναι υπόλογοι απέναντι στον εργαζόμενο λαό και το κίνημα.
Θα ζήσουμε τραγελαφικές καταστάσεις: η Γενική Συνέλευση να λέει ΝΑΙ στην απεργία και η κάλπη ΟΧΙ. Εκ των πραγμάτων, πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία δεν μπορεί να συμψηφιστούν. Ποια θα είναι η απόφαση της ΕΛΜΕ;
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ μπροστά στον καιροσκοπισμό τους και στον τυχοδιωκτισμό τους έδωσαν «γη και ύδωρ» στον κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Τέτοια «αριστερή πλειοψηφία» στην ΟΛΜΕ … να τη χαίρονται!
5. Προτείνουμε άμεσα να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ για να αποφασίσει ο κλάδος. Κάνουμε έκκληση να μην λείψει κανείς. Ξεκαθαρίζουμε πως δεν πρόκειται να δεχθούμε και δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε αποφάσεις που διαλύουν τα σωματεία και τις Γενικές Συνελεύσεις. Στη σπέκουλα που έχει ξεκινήσει από τους συνοδοιπόρους της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ στην ΟΛΜΕ, ότι το ΠΑΜΕ θα υπονομεύσει την απεργία, απαντάμε: δεν έχουν παρά να κοιταχτούν μεταξύ τους κι εκεί θα βρουν τους απεργοσπάστες. Θα βρουν αυτούς, τους εκλεγμένους συνδικαλιστές των παρατάξεών τους, που τις ημέρες της απεργίας, πήγαιναν το πρωί σχολείο και το μεσημέρι … στη διαδήλωση, χωρίς βέβαια να δηλώσουν απεργοί!
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ θα προτείνουν συγκεκριμένο πρόγραμμα αγωνιστικών, απεργιακών.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ {πρόσκειται στο ΚΚΕ (μ-λ) }: ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

1. Πού είμαστε και τι έρχεται

Η κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει ένα θεσμικό πλαίσιο, το οποίο δίνει στο σύστημα πλήρη ελευθερία και λυμένα χέρια στην καταπάτηση οποιασδήποτε εργασιακής κατάκτησης των εκπαιδευτικών: Ελευθερία στην τρομοκράτησή μας, στη διεύρυνση του ωραρίου, στην υποχρεωτική μετάθεση οπουδήποτε, στις υποχρεωτικές  υπερωρίες, στη μισθολογική καθήλωση και υποβάθμιση, στην «έξοδο» στην αργία και την απόλυση «δι’ ασήμαντον αφορμή», στην κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και στον πλήρη κατακερματισμό των εργασιακών μας σχέσεων.

Το παραπάνω πλαίσιο θα το ακολουθήσει το αμέσως επόμενο διάστημα σωρεία εγκυκλίων και ΠΔ, που θα εξειδικεύουν μια σειρά πτυχές σε αντίστοιχες κατευθύνσεις: τμήματα 28-30, αναθέσεις, υποχρεωτικά ωράρια παραμονής στο σχολείο, μισθολογική ευελιξία σε σχέση με το ποσοστό κάλυψης του υποχρεωτικού ωραρίου, θεσμικό πλαίσιο συλλόγων διδασκόντων κλπ. Τέλος, η ψήφιση του «νέου» λυκείου (δηλαδή των νέων διαδικασιών εισαγωγής στην τριτοβάθμια και της βροχής πανελλαδικού τύπου εξετάσεων σε όλες τις τάξεις ) και του πλαισίου για την Τεχνική Εκπαίδευση (που θα συνοδεύεται με συγχωνεύσεις σχολείων και καταργήσεις ειδικοτήτων) θα ολοκληρώσουν μια πραγματική αντιλαϊκή καταιγίδα στην εκπαίδευση.

2. Τι λένε, λοιπόν, τα δεδομένα

Α) Η επίθεση δεν γνωρίζει τέλος.

Β) Παρόλο που ο σχεδιασμός της (αιχμή στην πρωτοβάθμια οι οργανικότητες, στην δευτεροβάθμια η αύξηση των ωρών διδασκαλίας) αποσκοπεί στη διάσπαση του πανεκπαιδευτικού μετώπου, τα αποτελέσματα είναι κοινά.

Γ) Τελικό θύμα της επίθεσης είναι οι μαθητές. Η τρομοκράτησή μας και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων αποσκοπεί στην ολοκληρωτική μετατροπή μας σε κρατικούς υπαλλήλους, - ο τελικός και κρίσιμος ιμάντας μεταβίβασης στη νεολαία της αντιλαϊκής πολιτικής.

3. Για την ΟΛΜΕ: «Πώς ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ»

Α) Η διγλωσσία των ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ δεν είναι μόνο υποκριτική αλλά και επικίνδυνη. Η πρόταση για κάλπες δε στοχεύει μόνο στο να μπλοκάρει τη δυνατότητα απεργίας, αλλά και να προσφέρει υπηρεσίες στην κυβέρνηση για τη δημιουργία του νέου αντιαπεργιακού θεσμικού πλαισίου. Πρέπει όχι μόνο να απορριφθεί αλλά να καταγγελθεί!

Β) Η αριστερή επένδυση στην ηττοπάθεια στη βάση των πραγματικών δυσκολιών και η μεταφυσική αναμονή κλιμάκωσης του αγώνα σε κάποιες αόριστες καλύτερες μέρες ανακυκλώνουν την ηττοπάθεια αυτή και λύνουν τα χέρια της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου για τη συνέχιση της επίθεσής του. Ο αντίπαλος πυροβολεί και σε κάποιους τους φαίνονται λίγοι οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικών για να αντισταθούν. Πότε άραγε; Στην… παγκόσμια επανάσταση;

4. Τι κάνουμε

Α) Απαντάμε άμεσα και απεργιακά. Από ΤΩΡΑ (δηλαδή μετά τις διακοπές του Πάσχα)  και όχι αναμένοντας ή την θαυματουργή αλλαγή συσχετισμών στα συνέδρια των δύο ομοσπονδιών ή κάποια μαγική επιφοίτηση μέσα στο καλοκαίρι (όταν η κυβέρνηση με λιτά τα χέρια θα κλιμακώσει την επίθεση της).Η απουσία αγωνιστικής απάντησης σε μια τέτοιας κλίμακας επίθεση θα λειτουργήσει ακόμα πιο αποσυγκροτητικά στον ήδη χτυπημένο κλάδο και θα οξύνει ακόμα περισσότερο τη διαλυτική συνδικαλιστική κατάσταση που υπάρχει.

Β) Να αναγνωρίσουμε τις δυσκολίες όχι για να υποταχθούμε σε αυτές αλλά για να προσπαθήσουμε να τις αντιμετωπίσουμε:

-          Να αποκαλύψουμε στους εργαζόμενους γονείς και τη μαθητική νεολαία πως αυτές οι ανατροπές θίγουν άμεσα τα δικαιώματα τους (κατάργηση σχολείων, στοίβαγμα μαθητών, πιο σκληρό ταξικό σύστημα επιλογής).

-          Να έχουμε καθαρό ότι οι εργαζόμενοι προπαγανδίζουν και ενημερώνουν την κοινωνία μέσω του αγώνα τους.

-          Να συγκροτήσουμε κινήσεις ή πρωτοβουλίες που θα απαιτήσουν από τα ΔΣ άμεσα έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις που θα πάρουν αποφάσεις για το ξεκίνημα ενός απεργιακού αγώνα με επαναλαμβανόμενες απεργίες. Να επιδιώξουμε τη συμπόρευση καθηγητών δασκάλων (όσο και αν εξ αντικειμένου –ή καλύτερα εξ αιτίας αυτού!- τη μεγάλη πίεση θα δεχτούν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας μέσα στις εξετάσεις)

-          Είναι αναμενόμενο πως αν ο αγώνας αυτός προχωρήσει και μέσα στις εξετάσεις θα αντιμετωπίσει την κρατική καταστολή και το σοβαρό ενδεχόμενο επιστράτευσης γι αυτό η οργάνωση και η προετοιμασία του πρέπει να ξεκινήσουν από τώρα.

5. Η πρωτοβουλία στη βάση

Με μαζικές γενικές συνελεύσεις – με απεργιακές επιτροπές σε κάθε σωματείο. Είναι φανερό καταρχήν ένα θετικό αγωνιστικό κλίμα στους συναδέλφους μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων. Αυτό το κλίμα  χρειάζεται να στηριχθεί και να ενισχυθεί και όχι να το πνίξουμε με αναλύσεις για την “παντοδυναμία” του συστήματος.

Σε κάθε περίπτωση ο πόλεμος που αντιμετωπίζουμε δεν είναι συνηθισμένος και γι αυτό δεν υπάρχουν –περισσότερο από κάθε άλλη φορά- “κανονικοί” αγώνες με “εγγυήσεις” που θα τον απαντήσουν βάση ενός “βέβαιου” σχεδιαγράμματος. Και σίγουρα θα είναι μακράς διαρκείας με πολλές φάσεις.

Μετά τις εξελίξεις του τελευταίου Δ. Σ. της ΟΛΜΕ και τη διαφαινόμενη προβληματική στάση της πλειοψηφίας των παρατάξεων, χωρίς να θέλουμε να προδικάσουμε τις εξελίξεις θεωρούμε προαπαιτούμενο την άσκηση πίεσης για τη σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ.
Σε περίπτωση που η εισήγηση της ΟΛΜΕ -εάν υπάρξει- δεν δίνει αγωνιστική παρατεταμένη προοπτική, οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα και έχουν την πολιτική βούληση να δοθεί μάχη, θα μπορούσαν να διαμορφώσουν συνδικαλιστική πρόταση συγκεκριμένη ώστε να κατέβει κοινή σε όλες τις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ πανελλαδικά και μέσα από τη βάση του κλάδου να πλειοψηφήσει στη Γ.Σ. των προέδρων αγωνιστική πρόταση.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις δεσμεύονται να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια στο βαθμό που τους αναλογεί προς αυτή την κατεύθυνση.

·    Όχι στην αξιολόγηση. Να πάρουν πίσω τις διώξεις. Καμιά απόλυση!

·    Όχι στην αύξηση του ωραρίου και τις υποχρεωτικές μεταθέσεις - Κάτω τα χέρια από τις οργανικές θέσεις - Μόνιμη σταθερή δουλειά, ασφάλιση, περίθαλψη, για όλους

·    Να μην κλείσει κανένα  σχολείο- Όχι στις συμπτύξεις τμημάτων

·    Πλήρης κάλυψη όλων των κενών και των λειτουργικών δαπανών των σχολείων Δωρεάν βιβλία σε όλα τα παιδιά . Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.

·    Κάτω η πολιτική των ταξικών φραγμών – Να πάρουν πίσω τα σχέδια της καταιγίδας εξετάσεων (πανελλαδικές σε όλο το Λύκειο, εισαγωγικές από Γυμνάσιο προς Λύκειο κλπ)

·    Κοινός αγώνας εκπαιδευτικών-γονιών-μαθητών για Δημόσια και Δωρεάν παιδεία για όλους!

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΔΕ(πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) : ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΛΜΕ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ 1. ΔΑΚΕ. Δύσκολος ρόλος αυτός του κυβερνητικού συνδικαλιστή… Η ΔΑΚΕ με σημερινή ανακοίνωσή της αναρωτιέται, δήθεν αθώα, «ποιος φοβάται τις κάλπες»! Από τη μια υποτίθεται ότι προτείνει απεργία στις εξετάσεις [δεν είναι δυνατόν να βγεις σήμερα ανοιχτά υπερασπιστής των κυβερνητικών πολιτικών της Τροϊκανής κυβέρνησης που κατεδαφίζει τη δημόσια εκπαίδευση γιατί θα οδηγηθείς σε απόλυτη απομόνωση από τους εκπαιδευτικούς και θα έχεις την τύχη της ΠΑΣΚ που καταποντίζεται], κι από την άλλη λειτουργεί ως οδόφραγμα στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των καθηγητών, θέτοντας ζήτημα ψηφοφορίας μέσω κάλπης. Πρώτα πρότεινε κάλπες στα σχολεία, γρήγορα υπαναχώρησε κατανοώντας ότι αυτό είναι ανέφικτο και ότι εμφανώς ακύρωνε την πρόταση για απεργία λόγω των στενών χρονικών περιθωρίων που υπάρχουν, στη συνέχεια ζήτησε κάλπες στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ ανοιχτές όλη μέρα! Ποια είναι η δικαιολογία για μια τέτοια διαδικασία; Το ότι έτσι θα ψηφίσουν πολλοί και θα έχει μεγαλύτερη νομιμοποίηση η απόφαση. Ότι δηλαδή δεν θα είναι απόφαση από ΔΣ ή από ισχνές μειοψηφίες. Προβάλλοντας το αυτονόητο, την ανάγκη μαζικής συμμετοχής, προωθεί υπογείως την κυβερνητική προσπάθεια για αντιδραστική παρέμβαση στο συνδικαλισμό, προωθώντας την «αυτοσυμόρφωση» του κινήματος σ’ αυτά τα σχέδια [είναι κοινό μυστικό ότι τα αστικά επιτελεία θα επιδιώξουν και αλλαγή προς το αντιδραστικότερο του ν. 1264]. Στην πραγματικότητα η ίδια πρότασή της αναιρεί το λόγο που προφασίζεται. Γιατί, η όποια απόφαση βγει, για να έχει πραγματική δυναμική, πρέπει να είναι ώριμη απόφαση μετά από διεξοδική συζήτηση και γόνιμο διάλογο εντός της γενικής συνέλευσης, όπου δίνεται η δυνατότητα να ακουστούν όλες οι απόψεις. Τέτοιες αποφάσεις δεν μπορεί να λαμβάνονται με απόντες τους εργαζόμενους από τη συζήτηση και την ενημέρωση [εκτός αν προκρίνουμε την «ενημέρωση» από τους Ευαγγελάτους, Πρωτοσάλτεκια, Πρετεντέρηδες και σία]. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει πραγματικά η ΔΑΚΕ ότι μπορεί να προχωρήσουμε σε σύγκρουση ανάλογη με την επίθεση που δεχόμαστε, με τους καθηγητές να μην επιθυμούν τη συμμετοχή τους στις Γ.Σ., αλλά να προκρίνουν απλά την δημοψηφισματική ψηφοφορία. χωρίς να ξέρουν τι ζητάνε, γιατί το ζητάνε ή ακόμη και πως το ζητάνε. Στην ουσία τέτοιες προτάσεις κρατούν τους εργαζόμενους μακριά από τις συλλογικές διαδικασίες και τη ζύμωση, που θα καταδείξει τους υπεύθυνους αυτών των πολιτικών, σε μια υγειονομική ζώνη μακριά από τις ζωντανές διεργασίες της κοινωνίας. Αν δεν έχουν κατανοήσει οι καθηγητές την αναγκαιότητα του αγώνα γιατί να έρθουν απλά να ρίξουν ένα χαρτάκι, ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Αυτό είναι που θα βοηθήσει στη μαζικοποίηση των συνελεύσεων; Και αν αποφασιστεί η απεργία, αυτό θα γίνεται κάθε Παρασκευή στις γενικές συνελεύσεις που προβλέπονται για την επικύρωση της συνέχισης της απεργίας; Όλη η προσπάθεια της ΔΑΚΕ μοιάζει να αποσκοπεί στο να κρατήσει τον κόσμο που νομίζει ότι επηρεάζει μακριά από τις συνδικαλιστικές και πολιτικές διεργασίες που θα προκύψουν. Μήπως πρόκειται, επίσης, και για μια προέκταση της λογική, που αποτυπώθηκε στην τελευταία της αφίσα για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, περί «εθνομηδενισμού της αριστεράς»; Η πρόταση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων προς τον κλάδο εκφράστηκε εξ’ αρχής με την απαίτηση να ληφθεί η απόφαση με αυξημένη συμμετοχή και καλέσαμε όλες τις δυνάμεις να κινητοποιήσουν τους καθηγητές ώστε να πάρουν μέρος μαζικά στις Γ.Σ. Πάντα υποστηρίζουμε ότι η λειτουργία των συνδικάτων έχει νόημα και αποκτά δύναμη από τη φυσική παρουσία των μελών τους. Καμιά εγγύηση δεν προσφέρει η αποχή των εργαζομένων, ούτε ο ρόλος τους ως υποκείμενα δημοψηφισμάτων χωρίς συζήτηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, η κυβέρνηση [στο βασικό εκφραστή της οποίας, τη ΝΔ, πρόσκειται η ΔΑΚΕ] δεν άφησε ούτε το ελάχιστο περιθώριο στους εκπαιδευτικούς να συζητήσουν για τις καταστροφικές επιλογές της. Και έρχεται η ΔΑΚΕ να τη διευκολύνει ώστε να μην υπάρξει κανένας διάλογος, ούτε καν εσωτερικός στον κλάδο, θεωρώντας τους καθηγητές κομματικά υποκινούμενους, ικανούς να λένε μόνο ΝΑΙ ή ΟΧΙ και όχι να συμμετέχουν στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων του κλάδου. Παρ’ όλα αυτά οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, επειδή είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τις γενικές συνελεύσεις, δέχτηκαν να μπει η αναφορά στη δυνατότητα των ΓΣ να προχωρήσουν σε μυστική ψηφοφορία, κατά την κρίση τους. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν εισηγηθεί η ΟΛΜΕ, ουσιαστικά και καταστατικά οι ΕΛΜΕ αποφασίζουν. Ας αφήσει, λοιπόν, η ηγεσία της ΔΑΚΕ τους τακτικισμούς κι ας ψηφίσει την πρόταση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων για απεργία [που, ας σημειωθεί, έχει κατατεθεί δημόσια και εσωτερικά από την Πέμπτη 25/4]. Ας βοηθήσει να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι στις γενικές συνελεύσεις, ας πλαισιώσουν τα μέλη της τις απεργιακές επιτροπές για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα. Δεν βοηθάνε τον αγώνα των καθηγητών καθυστερώντας κατά 10 μέρες τη λήψη της απόφασης, αν πραγματικά ενδιαφέρονται όπως λένε γι’ αυτόν. Χιλιάδες καθηγητές περιμένουν με αγωνία την πρόταση της ΟΛΜΕ για άμεση δράση. Οι Παρεμβάσεις, έτσι κι αλλιώς, θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο τη σύγκλιση ΓΣ σε όλες τις ΕΛΜΕ της χώρας με την πρότασή τους για ΑΠΕΡΓΊΑ από 17/5. Δεν πάει άλλο. Η μάχη πρέπει να δοθεί τώρα! 2. ΠΑΜΕ. «Επαναστατικές» υπεκφυγές και… υπηρεσίες Στην ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον του κλάδου συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, την Τρίτη 30/4, η στάση των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ -το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς- προκάλεσε έντονα ερωτηματικά για το ρόλο που αναλαμβάνει να παίξει η παράταξη του ΚΚΕ σε αυτήν τη φάση. Αφού προσπάθησαν για άλλη μια φορά με ανερμάτιστο λόγο να παρουσιαστούν ως η «δικαιωμένη» μειοψηφία που βρίσκεται απέναντι σε μια συμπαγή πλειοψηφία όλων των άλλων παρατάξεων (τους θυμίζουμε ότι οι εκάστοτε αποφάσεις έχουν ληφθεί με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και ότι η προηγούμενη απόφαση για 48ωρη απεργία ψηφίστηκε και από το ΠΑΜΕ), προσπάθησαν πίσω από ένα επιθετικό και εριστικό λόγο να κρύψουν την πρόταση ακινητοποίησης του κλάδου που άκομψα παρουσίασαν. Στημένοι από την αρχή αρνητικά, απέναντι σε κάθε πρόταση κινητοποίησης στις πανελλαδικές, δεν απέφυγαν το πειρασμό να ακουμπήσουν στο κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού, κάνοντας λόγο ακόμα και για «εκβιασμό» της κοινωνίας (που θεωρούν ότι θα πετύχουν όσοι προτείνουν απεργία στις εξετάσεις!), ή «για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων»... Με κάθε λόγο τους, υπενθύμιζαν τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, απορρίπτοντας ουσιαστικά κάθε ενδεχόμενο απεργίας στις εξετάσεις. Όμως τα δεδομένα της συγκυρίας είναι πολύ συγκεκριμένα και δεν αφήνουν περιθώρια για «χειρισμούς» στο ΠΑΜΕ. Το υπουργείο επέλεξε αυτό το χρόνο για να εξαπολύσει μια σαρωτική επίθεση στον κλάδο και στο δημόσιο σχολείο. Με το που ανοίγουν τα σχολεία ξεκινάνε οι πανελλήνιες. Αγωνιστική απάντηση του κλάδου που δε θα θίγει τις πανελλήνιες δεν μπορεί να υπάρχει, οπότε όταν κάποια παράταξη «εξηγεί» γιατί δεν μπορούμε να πάμε σε απεργία στις εξετάσεις, επί της ουσίας εξηγεί γιατί ο κλάδος πρέπει να αδρανήσει απέναντι σε αυτή την επίθεση. Άλλωστε η πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη στις 14-15 του Μάη είναι ναρκοθετημένη από το ίδιο. Αφού τα αντεπιχειρήματα που έθεσε για ενδεχόμενη απεργία στις εξετάσεις, απαντήθηκαν από το περιεχόμενο του λόγου του αρνητικά. Γιατί το «χαρτί» της επιστράτευσης που κράδαινε φωνάζοντας ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στα μέλη των άλλων παρατάξεων, είναι υπαρκτό σε περίπτωση που υπήρχε πρόταση συνέχισης της απεργίας μετά τη 48ωρη. Ούτε οι ίδιοι όμως απάντησαν τι θα κάνουν απέναντι σε αυτό, επειδή έχουν στο μυαλό τους αυτό που όλοι κατάλαβαν. Ότι πρόκειται απλά για μια τυφλή «τυχοδιωκτική» και χωρίς συνέχεια πρόταση, εξ αρχής υπονομευμένη. Το ίδιο ισχύει και για το άλλο φοβερό επιχείρημα, ότι «δεν έχουμε οικοδομήσει κοινωνικές συμμαχίες με γονείς, μαθητές και άλλους κλάδους». Όφειλαν να εξηγήσουν πώς αυτό εξασφαλίζεται με τη δική τους πρόταση, όταν οι πανελλήνιες και για τις δύο προτάσεις ξεκινάνε στις 17/5. Γιατί αγωνιστική πρόταση που λήγει στις 17 δεν υπάρχει… Γνωρίζουν καλά οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ, ότι η επιλογή του χρόνου είναι επιλογή της κυβέρνησης και κανενός άλλου. Η «υπενθύμιση» ότι δεν έχουμε συγκροτήσει κοινωνικές συμμαχίες αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα. Το θέμα είναι αν υπάρχει η βούληση να δοθεί αγωνιστική διέξοδος στο κλάδο και από κει και πέρα στο χρόνο που ακολουθεί θα κριθεί και θα απαντηθεί το ζήτημα των συμμαχιών, όπως και το θέμα της επιστράτευσης και της τρομοκρατίας. Το να επαναλαμβάνεις τις δυσκολίες (που είναι υπαρκτές και μεγάλες) ενός, αναγκαίου κατά τα άλλα αγώνα, δεν έχει κανένα νόημα. Νόημα έχει να συμβάλεις στο να αναμετρηθεί ο κλάδος με αυτές. Σίγουρα, πάντως, μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, το να χρησιμοποιείς έστω και λέξεις από τα τηλεοπτικά πάνελ του κοινωνικού αυτοματισμού, που ήδη έχουν στηθεί, μάλλον είναι κάτι που προσφέρει υπηρεσίες στον «αντίπαλο», ιδιαίτερα όταν αυτό προέρχεται από το εσωτερικό της ομοσπονδίας. Τέλος, η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΠΑΜΕ στην ομοσπονδία καθρεπτίζεται ολοκάθαρα στη χρήση του δεύτερου πληθυντικού. «Εσείς που κάνετε αυτή τη πρόταση πιστεύεται ότι μπορείτε να συγκροτήσετε αυτές τις συμμαχίες;» Αυτό ήταν το ύφος του εκπροσώπου του σε όλη τη συζήτηση. Αν και καταλαβαίνουμε το περιεχόμενο που κρύβουν αυτές οι λέξεις, υπενθυμίζουμε ότι τις αποφάσεις της ομοσπονδίας και ειδικά μια απόφαση για σοβαρό αγώνα σε αυτές τις συνθήκες, οφείλουν να την υπηρετούν όλα τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, τουλάχιστον… Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, παρ’ όλ’ αυτά καλούν και την ύστερη στιγμή σε συστράτευση τους συναγωνιστές του ΠΑΜΕ στο δύσκολο αλλά απαραίτητο αγώνα που έχουμε μπροστά μας, για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. 3. ΠΑΣΚ. Κατάρρευση επιρροής, λόγου, παρουσίας… Στην ουσία απούσα η, άλλοτε κραταιά, ΠΑΣΚ εδώ και πάνω από ένα χρόνο από οποιαδήποτε συμβολή στο έργο της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ, ψηφίζουσα σχεδόν πάντα λευκό σε σοβαρές και δευτερεύουσες αποφάσεις της Ομοσπονδίας, κατέρρευσε στις πρόσφατες εκλογές για το συνέδριο. Η κατάρρευση αυτή εμφανίζεται –κυριολεκτικά και μεταφορικά- και στο λόγο, τις «προτάσεις», τη φυσική παρουσία της. Κάθε περαιτέρω σχολιασμός καθίσταται περιττός… Η συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα επαναληφθεί την Πέμπτη 9/5, στα γραφεία της Ομοσπονδίας [Κορνάρου 2 και Ερμού, 6ος όροφος] και είναι ανοιχτή σε κάθε συνάδελφο εκπαιδευτικό. • ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΜΑΧΗ • ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε. ΑΘΗΝΑ