Με μιαν, τουλάχιστον, αυθαίρετη ανακοίνωση απάντησαν «κύκλοι» του Μαξίμου στην πολιτική δήλωση κατά του Μνημονίου 3 από 13 στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας και της ευρύτερης ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Οι «κύκλοι» επιτίθενται κατά προτεραιότητα στον Π. Λαφαζάνη, κατηγορώντας τον ότι ανακοινώνει «το πρόπλασμα νέου πολιτικού φορέα», ότι έχει «ειλημμένη απόφαση» για να προχωρήσει σε «ξεχωριστό δρόμο από τον ΣΥΡΙΖΑ» και μάλιστα «πριν από το κοινά αποφασισμένο έκτακτο Συνέδριο». Οι κατηγορίες αυτές βέβαια δεν έχουν καμιά σχέση με την ανακοίνωση των 13, όπου δεν γίνεται λόγος για πρωτοβουλία για κόμμα, για νέο «πολιτικό φορέα», αλλά για κίνημα: για κίνημα αντίστασης στο Μνημόνιο 3, με στόχο την ανατροπή του. Αν οι «κύκλοι» του Μαξίμου έχουν ξεχάσει πλέον την έννοια κίνημα, ας αφουγκραστούν τον θόρυβο που έρχεται από το κάτω τμήμα της κοινωνίας. Αυτό που θα ακούσουν είναι η οργή των εργατών, των αγροτών, των συνταξιούχων, που άλλα περίμεναν και άλλα τους βρήκαν με την πολιτική της κυβέρνησης.
Εντύπωση ωστόσο, προκαλεί και η κατηγορία για «συμπόρευση με παράγοντες της πολυδιασπασμένης εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς». Όσο κι αν έψαξα στη λίστα των 13, δεν βρήκα «παράγοντες». Δεν βρήκα ανθρώπους που άλλαξαν απόψεις με κριτήριο τις θέσεις που κατέλαβαν (ή δεν κατέλαβαν…), δεν βρήκα πρώην σοσιαλδημοκράτες που σήμερα παριστάνουν τους ακραιφνείς και φανατικούς συριζαίους, δεν βρήκα ανθρώπους που την έβγαλαν μουλωχτοί κατά την περίοδο ισχύος των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και σήμερα ισχυρίζονται ότι φλέγονται από την επιθυμία «να σώσουν την χώρα», διά του Μνημονίου 3…
Όσο για την προφανή υποτίμηση της «πολυδιασπασμένης εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς», στον ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν έχει δικαίωμα να ξεχνά την ίδια την ιστορία του ενωτικού εγχειρήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Του εγχειρήματος όπου η «πολυδιασπασμένη εξωκοινοβουλευτική Αριστερά» έπαιξε ρόλο καταλύτη κατά την ιδρυτική και πρώιμη περίοδό του. Όταν μάλιστα δημιουργούνται μεγάλα πολιτικά κενά, όπως σήμερα, μέσα από τη μνημονιακή μετατόπιση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, κανείς δεν έχει όφελος να υποτιμά τη σημασία αυτής της υπόμνησης.
Εκτός αν οι «κύκλοι» του Μαξίμου, ζηλεύοντας τη δόξα της Βούλτεψη και της Ασημακοπούλου, θεωρούν ότι είναι δυνατόν να βγάλουν πέρα τις σημερινές δυσκολίες της υπεράσπισης του Μνημονίου, με όπλα ευτελή, όπως η θεματολογία περί «συνιστωσών», που είχε επιλέξει και το τότε Μαξίμου των Σαμαροβενιζέλων.
