Ένα συνασπισμός αραβικών καθεστώτων (ανάμεσά τους οι μοναρχίες του Κόλπου, η Ιορδανία, η Αίγυπτος, το Μαρόκο) υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας βομβαρδίζουν τις θέσεις των ανταρτών Χούθι στην Υεμένη, οι οποίοι προελαύνουν προς το νότο όπου έχει καταφύγει ο πρόεδρος της χώρας.
Οι Σαούντ δείχνουν για άλλη μια φορά πως είναι αποφασισμένοι να επιβάλουν την ηγεμονία τους σε όλη την περιοχή. Όχι μόνο με πλάγιο τρόπο (σε Αίγυπτο, Συρία, Τυνησία) αλλά και με άμεση στρατιωτική επέμβαση στο εσωτερικό άλλων χωρών. Ήταν ο σαουδαραβικός στρατός που έπνιξε στο αίμα την εξέγερση στο Μπαχρέιν πριν λίγα χρόνια και είναι και πάλι οι Σαούντ που ανέλαβαν να καταπνίξουν την ένοπλη εξέγερση των Χούθι στην Υεμένη.
Το κάστρο της αντίδρασης στον αραβικό κόσμο, δεν θα ανεχτεί καμία αμφισβήτηση της «καθεστηκυίας τάξης», πόσο μάλλον στην άμεση γειτονιά. Δεν θα δεχτεί επίσης την ενίσχυση δυνάμεων φιλικών προς το Ιράν (όπως οι Χούθι), με το οποίο ο ανταγωνισμός έχει κορυφωθεί τα τελευταία χρόνια. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Υεμένη, που έχει τις δικές του ρίζες, αιτίες και δυναμικές, ίσως μετατραπεί και αυτός σε ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης των Σαούντ με την Τεχεράνη.
Αυτή η εξωτερική στρατιωτική επέμβαση των Σαούντ έχει το «πράσινο φως» του Λευκού Οίκου, ενώ το Πεντάγωνο μπορεί να μη συμμετέχει ενεργά αλλά προσφέρει τεχνική-διοικητική υποστήριξη. Την επέμβαση κατήγγειλε ο Ιρανός υπ. Εξωτερικών, προειδοποιώντας ότι θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη αιματοχυσία. Τις δηλώσεις αυτές τις έκανε από τη Λωζάνη, όπου βρίσκεται επιχειρώντας να κλείσει συμφωνία με την αμερικανική κυβέρνηση για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Η επισήμανση έχει σημασία, καθώς η συμφωνία για τα πυρηνικά είναι τμήμα μιας συνολικότερης επαναπροσέγγισης με το ιρανικό καθεστώς.
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός αυτήν τη στιγμή στηρίζει -λιγότερο ή περισσότερο ενεργά- δύο πολεμικές εκστρατείες στην περιοχή: Μία στο Ιράκ, ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, με βασικό του σύμμαχο τις σιιτές πολιτοφυλακές και το Ιράν και μία στην Υεμένη, ενάντια στους σιίτες Χούθι, με βασικό του σύμμαχο την Σαουδική Αραβία!
Στο ήδη χαοτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής, ήρθε να προστεθεί μια νέα εστία έντασης και αποσταθεροποίησης, που περιπλέκει ακόμα περισσότερο το γεωπολιτικό κουβάρι.
