ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΜΑΣ

Τα  τε­λευ­ταία χρό­νια η χώρα µας βιώ­νει έναν οι­κο­νο­μι­κό πό­λε­μο, µε απο­τέ­λε­σμα να τί­θε­νται κα­θη­με­ρι­νά ζη­τή­μα­τα επι­βί­ω­σης για το με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό του λαού της. Τη­νί­δια στιγ­μή  πα­ρα­τη­ρεί­ται η εμ­φά­νι­ση πα­λιών και νέων επι­χει­ρη­μα­τιών (βλέπε Μα­ρι­νά­κης, Μελ­λι­σα­νί­δης, Αλα­φού­ζος) οι οποί­οι κερ­δί­ζουν ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρα­εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι την οι­κο­νο­μι­κή κρίση πάντα εις βάρος µας.

Άλ­λω­στε το οι­κο­νο­μι­κό σύ­στη­μα κάτω από το οποίο ζούμε, ο κα­πι­τα­λι­σμός, σε αυτό στο­χεύ­ει, οι φτω­χοί να γί­νο­νται φτω­χό­τε­ροι και οι πλού­σιοι πλου­σιό­τε­ροι. Υπό αυτές τι­ςσυν­θή­κες όλοι ζούμε υπό το κα­θε­στώς του φόβου και της τρο­µο­κρα­τί­ας για το σή­µε­ρα αλλά κυ­ρί­ως για το αύριο. "Κι αν αύριο δεν έχω αυτά που έχω σή­με­ρα;" Κι έτσι­πα­ρα­τη­ρού­με αμή­χα­νοι τα γε­γο­νό­τα χά­νο­ντας κάθε επαφή µε ό, τι δυ­να­τό και ζω­ντα­νό υπάρ­χει µέσα µας.

Μια ση­μα­ντι­κή ανάσα αντί­στα­σης και διαρ­κούς µάχης για να διεκ­δι­κού­με τα αυ­το­νό­η­τα, ζωή  κι όχι επι­βί­ω­ση, ελευ­θε­ρία, χαρά, αλ­λη­λεγ­γύη, συ­ντρο­φι­κό­τη­τα, είναι οι αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­µε­νοι χώροι. Χώροι που δη­µιουρ­γού­νται από  αν­θρώ­πους, που ακόµα πα­λεύ­ουν και ονει­ρεύ­ο­νται δια­φο­ρε­τι­κά αυτό τον κόσµο απ' ό, τι µας έχουν επι­βά­λει. Από αν­θρώ­πους που ζουν και αντι­λαμ­βά­νο­νται τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όλων μας και προ­σπα­θούν να επι­λύ­ουν τα προ­βλή­μα­τά τους συλ­λο­γι­κά, χωρίς να πε­ρι­μέ­νουν τη χείρα βοη­θεί­ας κά­ποιου «δυ­να­τού». Προ­τεί­νουν έναν άλλον τρόπο ορ­γά­νω­σης, δια­χεί­ρι­σης και αντι­µε­τώ­πι­σης της ίδιας της ζωής υιο­θε­τώ­ντας συλ­λο­γι­κές και αµε­σο­δη­µο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Αυτό που η  ση­με­ρι­νή κοι­νω­νία δεί­χνει να έχει χάσει. Σε αυτή τη βάση τέ­τοιοι χώροι (λαϊ­κές συ­νε­λεύ­σεις, κοι­νω­νι­κά ια­τρεία, κα­τα­λή­ψεις στέ­γης) είναι όχι µό­νο­α­πα­ραί­τη­τοι αλλά επι­βε­βλη­μέ­νοι. Είναι χώροι ελεύ­θε­ρης έκ­φρα­σης και αντί­στα­σης στη λαί­λα­πα που ζούµε.

Η Λαϊκή Συ­νέ­λευ­ση Ν. Φι­λα­δέλ­φειας- Ν. Χαλ­κη­δό­νας δη­µιουρ­γή­θη­κε το 2011 µετά το κί­νη­µα των πλα­τειών. Πε­ποί­θη­ση όλων ήταν να δη­µιουρ­γη­θεί ένας χώρος στον οποίο θα μπο­ρεί να βρί­σκει στέγη κάθε Φι­λα­δελ­φειώ­τι­σα και Φι­λα­δελ­φιώ­της που αντι­λαμ­βά­νε­ται τη ζωή του να πνί­γε­ται και θέλει να αντι­με­τω­πί­σει με όρους συλ­λο­γι­κούς την επί­θε­ση αυτή. Ένας χώρος ελεύ­θε­ρης δια­κί­νη­σης ιδεών και αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε µια εποχή που το επι­τάσ­σει. Δη­µιούρ­γη­µα της Λαϊ­κής Συ­νέ­λευ­σης σε συ­νερ­γα­σία µε αλ­λη­λέγ­γυου­ςγια­τρούς είναι και το Αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­µε­νο Κοι­νω­νι­κό Ια­τρείο Ν. Φι­λα­δέλ­φειας - Ν. Χαλ­κη­δό­νας και γύρω πε­ριο­χών. Έξι χρό­νια τώρα, η Λαϊκή Συ­νέ­λευ­ση πα­ρα­μέ­νει ένας ζω­ντα­νός χώρος δρά­σης και πο­λι­τι­σμού µε κι­νη­μα­το­γρα­φι­κές βρα­διές, λαϊκά γλέ­ντια, μου­σι­κό τμήμα, γιό­γκα και βέ­βαια πο­λι­τι­κές εκ­δη­λώ­σεις για μεί­ζο­να ζη­τή­μα­τα που απα­σχο­λούν  όλους µας, όπως τα μνη­μό­νια, ο φα­σι­σμός, η ανερ­γία, τα χα­ρά­τσια, οι πλει­στη­ρια­σμοί πρώ­της κα­τοι­κί­ας, η ακρί­βεια, διε­θνείς εξε­λί­ξεις  και άλλα. Από την άλλη η ίδια η πράξη της κα­τά­λη­ψης δεί­χνει ότι ο κό­σμος που ζει και ανα­πνέ­ει στην καρ­διά αυτής της πόλης, που αγω­νί­ζε­ται για την υπε­ρά­σπι­ση του φυ­σι­κού της χώρου, ανα­λαμ­βά­νει την ευ­θύ­νη να με­τα­σχη­μα­τί­σει έναν εγκα­τα­λειμ­μέ­νο χώρο σε πυ­ρή­να αμ­φι­σβή­τη­σης, δια­λό­γου, πρα­κτι­κής αλλά και πο­λι­τι­σμού, ομορ­φαί­νο­ντας με τον δικό του ξε­χω­ρι­στό τρόπο την ίδια τη γει­το­νιά.

Από το 2013 στην πόλη µας μαί­νε­ται ένας "πό­λε­μος" από τη στιγ­μή που απο­φά­σι­σε ο Με­λισ­σα­νί­δης να την κάνει "Μόντε Κάρλο". Με πρό­σχη­μα την κα­τα­σκευή του γη­πέ­δου της ΑΕΚ και µε τη βο­ή­θεια φυ­σι­κά της κυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου καθώς και της τω­ρι­νής Συ­ρι­ζΑ­ΝΕΛ. Αυτός ο πό­λε­μος αφορά όλους τους πο­λί­τες διότι µε τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά του­σχέ­δια η πόλη µας αλ­λά­ζει χα­ρα­κτή­ρα, το Άλσος συρ­ρι­κνώ­νε­ται και η ποιό­τη­τα ζωής µας αλ­λά­ζει δρα­µα­τι­κά.  Με το νόμο του Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δί­ου,  δί­νε­ται σε επι­χει­ρη­μα­τί­ες η δυ­να­τό­τη­τα  να  εκ­με­ταλ­λευ­τούν τμή­μα­τα του Άλ­σους, εις βάρος του πρα­σί­νου και της μο­να­δι­κής πηγής οξυ­γό­νου για τους κα­τοί­κους της πόλης µας αλλά και για ολό­κλη­ρη την Ατ­τι­κή. Προ­ε­κλο­γι­κά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υπο­σχό­ταν ότι θα  κα­ταρ­γή­σει αυτό το νόμο. Φυ­σι­κά η πο­λι­τι­κή στάση της κυ­βέρ­νη­σης ευ­θυ­γραμ­μί­στη­κε και σε αυτό το κομ­μά­τι με τις επι­τα­γές των επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων.

Μέσα σε αυτό το επι­χει­ρη­μα­τι­κό σχέ­διο υπάρ­χει και η κα­τα­σκευή του γη­πέ­δου της ΑΕΚ, ένα γή­πε­δο που είχε φτια­χτεί από τους µι­κρα­σιά­τες πρό­σφυ­γες για την άθλη­ση του­κό­σµου της πόλης µας, το οποίο και πα­ρα­χω­ρή­θη­κε στο Ερα­σι­τε­χνι­κό Τµήµα της οµά­δας. Το γή­πε­δο αυτό γκρε­µί­στη­κε το 2003 με αφορ­μή τις επι­σκευ­ές που δεν κα­τά­φε­ραν να απο­κα­τα­στή­σουν το γή­πε­δο πλή­ρως, μετά τις ζη­μιές του σει­σμού του 99'. Το επι­χει­ρη­μα­τι­κό σχέ­διο αυτό πά­γω­σε ακρι­βώς γιατί οι πο­λί­τες και τότε αντι­στά­θη­καν στην κα­τα­στρο­φή του άλ­σους και κατ' επέ­κτα­ση του χα­ρα­κτή­ρα της πόλης μας συ­νο­λι­κά.

Το 2014 στην προ­σπά­θεια του Συ­ντο­νι­στι­κού Κα­τοί­κων να ανοί­ξει η συ­ζή­τη­ση και η ενη­μέ­ρω­ση του κό­σµου για το Ρυθ­μι­στι­κό Σχέ­διο, που θα ψη­φι­ζό­ταν, µια με­ρί­δα οπα­δών της ΑΕΚ θέ­λη­σαν να µας κά­νουν να σω­πά­σου­µε ορ­γα­νώ­νο­ντας συ­γκέ­ντρω­ση την ίδια ώρα στην Πλα­τεία Πα­τριάρ­χου κι ερ­χό­με­νοι στο χώρο που βρι­σκό­μα­σταν εµείς. Μας προ­πη­λά­κι­σαν χρη­σι­μο­ποιώ­ντας αι­σχρούς χα­ρα­κτη­ρι­σμούς λόγω της έκ­φρα­σης σε επί­πε­δο δη­μο­σί­ου λόγου, του αυ­το­νό­η­του, δη­λα­δή της αντί­θε­σης μας, με ένα σχέ­διο έκτρω­μα που θα κα­τέ­στρε­φε τη γει­το­νιά μας.

Τις τε­λευ­ταί­ες εί­κο­σι μέρες στη Νέα Φι­λα­δέλ­φεια λαμ­βά­νουν χώρα, μια σειρά από θλι­βε­ρά γε­γο­νό­τα με πρω­τα­γω­νι­στές κά­ποιους που προσ­διο­ρί­ζο­νται ως οπα­δοί της ΑΕΚ. Το Σάβ­βα­το 25/2, πε­ρί­που 50 οπα­δοί της ΑΕΚ επι­τέ­θη­καν στις δύο κα­τα­λή­ψεις της γει­το­νιάς, Λαϊκή Συ­νέ­λευ­ση και Στρού­γκα, βαν­δα­λί­ζο­ντας τους χώ­ρους με συν­θή­μα­τα στους εξω­τε­ρι­κούς τοί­χους τα οποία πέρα από τα «φι­λο­ε­νω­σί­τι­κα» συ­ναι­σθή­μα­τά τους εξέ­φρα­ζαν ένα μείγ­μα ιδε­ο­λο­γι­κών και πο­λι­τι­κών χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών τα οποία δεν μπο­ρούν να βρουν κα­νέ­να ση­μείο τομής. Τη Δευ­τέ­ρα 27/2, συ­να­γω­νι­στές ανέ­λα­βαν την επα­νοι­κειο­ποί­η­ση του χώρου της Στρού­γκας και απο­κα­τέ­στη­σαν τον εξω­τε­ρι­κό χώρο. Μετά από λίγο μια ομάδα της τάξης των 10 ατό­μων επι­τέ­θη­καν φυ­σι­κά και λε­κτι­κά σε 5 συ­να­γω­νι­στές που είχαν μεί­νει πίσω μετά τις δου­λειές. Σε νέα τους επι­χεί­ρη­ση και αυτή τη φορά με πολύ πιο επι­θε­τι­κό τρόπο, βαν­δά­λι­σαν εκ νέου τους χώ­ρους μας. Από εκεί­νη τη μέρα και μέχρι σή­με­ρα, κα­θη­με­ρι­νά και αρ­κε­τές ώρες κατά τη διάρ­κεια της μέρας, οι οπα­δοί πο­λιορ­κούν τους χώ­ρους, προ­σπα­θώ­ντας από τη μία να ασκή­σουν «πο­λι­τι­κή» πίεση στον Δήμο για την ικα­νο­ποί­η­ση του αι­τή­μα­τος τους και από την άλλη να επι­βάλ­λουν μια συν­θή­κη τρο­μο­κρα­τί­ας. Η συν­θή­κη αυτή επι­σφρα­γί­στη­κε από την επί­θε­ση στον πρό­ε­δρο του δη­μο­τι­κού συμ­βου­λί­ου, με τρόπο που φλερ­τά­ρει με τις μαύ­ρες σε­λί­δες της ιστο­ρί­ας που γρά­φτη­καν από το αίμα αγω­νι­στών μετά από επι­θέ­σεις του ακρο­δε­ξιού πα­ρα­κρά­τους. Σε επί­πε­δο δη­μο­σί­ου λόγου, αμ­φι­σβη­τούν και κα­ταγ­γέ­λουν τις ανα­κοι­νώ­σεις μας, στο­χο­ποιούν και απει­λούν πο­λί­τες της γει­το­νιάς μας, ενώ υπό­σχο­νται πως οποιοσ­δή­πο­τε εκ­φέ­ρει δια­φο­ρε­τι­κή άποψη θα τι­μω­ρεί­ται με την βία.

Για εμάς ως Λαϊκή Συ­νέ­λευ­ση, το πρό­βλη­μα σε αυτή τη φάση έχει να κάνει με το κα­θε­στώς τρο­μο­κρα­τί­ας που προ­σπα­θούν να μας εμπε­δώ­σουν τέ­τοιες ομά­δες «οπα­δών». Αυτή τη στιγ­μή γί­νε­ται μια συ­ντο­νι­σμέ­νη και κα­τευ­θυ­νό­με­νη προ­σπά­θεια, πε­ριο­ρι­σμού και φί­μω­σης οποιασ­δή­πο­τε δια­φο­ρε­τι­κής φωνής σε σχέση με το γή­πε­δο. Απει­λεί­ται η ασφά­λεια της ζωής των αν­θρώ­πων αυτής της πόλης συ­νο­λι­κά. Οι πρα­κτι­κές αυτού του κό­σμου υπο­κρύ­πτουν μια φα­σί­ζου­σα νο­ο­τρο­πία και ό, τι μπο­ρεί να ση­μαί­νει αυτό. Οι κι­νή­σεις αυτές πε­ριο­ρί­ζουν ακόμη και το ελά­χι­στο επί­πε­δο δη­μο­κρα­τι­κής σκέ­ψης και πρα­κτι­κής, ενώ πα­ράλ­λη­λα κλεί­νουν το μάτι στην εμ­φά­νι­ση των φα­σι­στών στη γει­το­νιά μας.

Ως Λαϊκή Συ­νέ­λευ­ση θα συ­νε­χί­σου­με να αγω­νι­ζό­μα­στε ενά­ντια σε όποιον κι­νεί­ται σε κα­τεύ­θυν­ση κα­τα­στρο­φής του Άλ­σους και του φυ­σι­κού χα­ρα­κτή­ρα της πόλης μας. Θα συ­νε­χί­σου­με να αγω­νι­ζό­μα­στε υπε­ρα­σπι­ζό­με­νοι τη δη­μο­κρα­τία, κό­ντρα σε κάθε έκ­φρα­ση πα­ρα­κρα­τι­κών τα­κτι­κών. Θα υπε­ρα­σπι­στού­με το αντα­να­κλα­στι­κό και ανα­φαί­ρε­το δι­καί­ω­μα της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής σκέ­ψης και πρα­κτι­κής, το δι­καί­ω­μα να δια­μορ­φώ­νου­με την πόλη μας με τον τρόπο που ο λαός της θέλει και δε θα επι­τρέ­ψου­με σε κα­νέ­να να μας υπο­δεί­ξει την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα μας. Σε αυτή τη βάση κα­λού­με όλες τις συλ­λο­γι­κό­τη­τες της Ν. Φι­λα­δέλ­φειας-Χαλ­κη­δό­νας και γύρω πε­ριο­χών, τα πο­λι­τι­κά και πο­λι­τι­στι­κά στέ­κια που κι­νού­νται στην πα­ρα­πά­νω κα­τεύ­θυν­ση, τις κα­τα­λή­ψεις και κα­τα­λή­ψεις στέ­γης προ­σφύ­γων, τους συλ­λό­γους, τους φο­ρείς τα σω­μα­τεία, τα κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς και φυ­σι­κά οποιο­δή­πο­τε πο­λί­τη αντι­λαμ­βά­νε­ται ότι η ζωή του κα­τα­στρα­τη­γεί­ται, σε δύο ρα­ντε­βού:

1.     Στη συ­γκέ­ντρω­ση στο σταθ­μό ΗΣΑΠ στα Άνω Πα­τή­σια, την Πέμ­πτη 16/3, στις 18.00 το από­γευ­μα με στόχο πο­ρεία προς τη Νέα Φι­λα­δέλ­φεια, με τον κοι­νω­νι­κό πο­λι­τι­κό χώρο Στρού­γκα και άλλες συλ­λο­γι­κό­τη­τες.

2.     Σε ανοι­χτή σύ­σκε­ψη-εκ­δή­λω­ση την Πέμ­πτη 23/3 στις 19.00 το από­γευ­μα, στο Πνευ­μα­τι­κό Κέ­ντρο Νέας Φι­λα­δέλ­φειας για συ­ζή­τη­ση και επό­με­νες δρά­σεις.