Όταν το Facebook λογοκρίνει την ιστορία

Η πρόσφατη λογοκρισία στο λογαριασμό του δημοσιογράφου, Νίκου Μπογιόπουλου, στο Facebook (Φέησμπουκ) όταν δημοσίευσε ανάρτηση για την μαύρη επέτειο των εκτελέσεων στο Κοντομαρί και του ολοκαυτώματος της Κανδάνου από τους ναζί, επαναφέρει ξανά στην επικαιρότητα το θέμα των εταιρικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της... πολιτικής που αυτά ακολουθούν.

Μιας πολιτικής, που ο ίδιος ο ιδρυτής και δισεκατομμυριούχος Μαρκ Ζούκερμπεργκ στην πρόσφατη ακροαματική διαδικασία ενώπιον της αμερικανικής Γερουσίας χαρακτήρισε «κερδοφόρα και επιδραστική», καθώς φέρνει χρήματα για την εταιρεία από τις διαφημίσεις και διά των διαφημίσεων, μέσω «της διαχείρισης των προσωπικών δεδομένων των χρηστών» - πολύ καθαρή διατύπωση, κρυστάλλινη, χωρίς περιττολογίες. Επίσης προσπάθησε να τονίσει τη «θετική δύναμη» του μέσου στην οργάνωση και την τόνωση κινημάτων, όπως εσχάτως το Metoo. Κατά τα άλλα, βέβαια, αναγνώρισε και κάποια «λάθη», τα οποία, όπως υποστήριξε, θα διορθωθούν «σε μερικά χρόνια»-άγνωστο πότε. Αξίζει πάντως να υπενθυμίσουμε ότι στην έναρξη της φετινής χρονιάς, ο Ζούκερμπεργκ ενημέρωνε τους...φίλους του στο Φέησμπουκ ότι ευχή του θα ήταν μέσα στο 2018, ο ίδιος και το Φέησμπουκ να διορθώσουν τις «κακοτεχνίες» του μέσου. Μάλλον η εμπορική εκμετάλλευση των προσωπικών δεδομένων του κάθε χρήστη δεν είναι ανάμεσα στις αστοχίες του μέσου.

Όπως και να ΄χει, τα προσωπικά δεδομένα του χρήστη Νίκου Μπογιόπουλου, και οποιουδήποτε άλλου, που εν προκειμένω περιγράφουν την ιστορία, ανακαλούν τις μνήμες και κινητοποιούν τα σημερινά, πολιτικά και κοινωνικά αντανακλαστικά των λαών, οι αναρτήσεις και τα σχόλια αυτά, αν δεν είναι «κερδοφόρα και επιδραστικά», με τα κριτήρια του Φέησμπουκ, κόβονται και αναστέλλονται επειδή ενοχλούν - ενοχλούν τους ναζιστικούς, φαιούς φέηκ λογαριασμούς, που κατά τα άλλα δυσκολεύεται αφάνταστα να εντοπίσει ο Ζούκερμπεργκ, ενοχλούν τα δειλά ανθρωπάκια πίσω από τις οθόνες, ενοχλούν τις συμμορίες και τους αθέατους χρηματοδότες τους.

Ενοχλούν επειδή θυμίζουν το πραγματικό πρόσωπο του ναζισμού.

Και το Φέησμπουκ ενοχλείται, επειδή χάνει χρήματα και διακινδυνεύεται η επιδραστικότητα στη... διαχείριση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών. Αρκεί να πατήσει κάποιος νεοναζί με αφρούς στο στόμα και τρελαμένο βλέμμα στα μάτια το κουμπάκι περί ενοχλητικής και ανάρμοστης δημοσίευσης και οι υπάλληλοι διαχειριστές και τα αυτοματοποιημένα συστήματα εσωτερικής ασφαλείας της εταιρείας ξύνουν το κλούβιο κεφάλι τους με μοναδική απορία αν η ενόχληση των χρηστών και το ανάρμοστο της δημοσίευσης θα επηρεάσει τους τραπεζικούς λογαριασμούς του Μαρκ - τα διαδικτυακά αφεντικά επιβάλλουν τον ενικό στους υπαλλήλους τους, δημιουργώντας μια πλαστή καθημερινότητα οικειότητας και συνδιαχείρισης - και τις μετοχές της εταιρείας στη Νέα Υόρκη - δεν παίζουμε με αυτά τα πράγματα...

Το Φέησμπουκ είναι μια υπερεπιτυχημένη καπιταλιστική εταιρεία κοινωνικής δικτύωσης στην εποχή της ψηφιακής και διαδικτυακής οικονομίας. Εταιρεία, το τονίζω - γιατί ορισμένοι θεωρούν εσφαλμένα ακόμη ότι είναι ο προσωπικός τους ιδιωτικός χώρος στο ίντερνετ ή ένας ιστότοπος «ουδέτερος», που όσοι διασυνδέονται και γράφουν έχουν απεριόριστα περιθώρια καθορισμού της ίδιας της διαδικτυακής τους ύπαρξης. Μόνο έτσι δεν είναι. Και το περιέγραψε άριστα ο ίδιος ο Ζούκερμπεργκ.

Το Φέησμπουκ πέτυχε γιατί έδωσε την ψευδαίσθηση της αυτοπροβολής στον οποιονδήποτε, απογειώνοντας την αυτοκατανάλωση του κατά Γκυ Ντεμπόρ θεαματικού καπιταλισμού - και βγάζει (το Φέησμπουκ) λεφτά με ουρά από αυτήν την σπατάλη ελεύθερου χρόνου εκατομμυρίων ανθρώπων κολλημένων σε μια οθόνη.

Και όταν το Φέησμπουκ έδωσε αυτή την δυνατότητα (της αυτοπροβολής), παρόξυνε και μια προηγούμενη, τηλεοπτική κατάσταση, όπου δίπλα στους ιστορικούς και τους δημοσιογράφους που υπενθύμιζαν για παράδειγμα τα εγκλήματα των ναζί στην Ευρώπη θα βρισκόταν και ένας αρνητής του Ολοκαυτώματος ή θα ούρλιαζε κάποιος νεοναζί με καμουφλάζ κεντρώου που μαζί θα χαλούσαν τον κόσμο για την ανοχή στους μετανάστες και τη χαμένη, δήθεν, υπόθεση του κομμουνισμού. Φωνακλάδικο θέαμα, που έφερνε διαφημίσεις και τόκιζε χρήματα στους εταιρικούς λογαριασμούς των καναλιών. Θέαμα, όμως, που παραχάρασσε την ιστορία.

Ευτυχώς, πάντως, που η ιστορία και τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα. Και θα επιβιώσουν και θα διαδίδονται και θα επιμένουν ακόμη και μετά τις λογοκρισίες του Φέησμπουκ. Η ιστορία είναι κάπως σαν την Κάνδανο - αν και οι ναζί επιχείρησαν να την σβήσουν οριστικά από τον χάρτη, δολοφονώντας τους κατοίκους και καίγοντας και ξεθεμελιώνοντας τα σπίτια της και τοποθετώντας την άθλια πινακίδα, αδιάψευστο τεκμήριο του εγκλήματος, που έγραφε αλαζονικά «Εδώ βρισκόταν η Κάνδανος», η Κάνδανος αναγεννήθηκε από τις στάχτες της, με τον μόχθο και την επιμονή των Κρητικών.

Έτσι και με το Φέησμπουκ - όσο και αν λογοκρίνει την ιστορική αλήθεια, αυτή θα επιβιώνει και θα αναγεννιέται, με μόχθο και επιμονή. Και την περιέργεια και των 17χρονων που θα διψούν και θα μορφώνονται για την αλήθεια (για να θυμηθούμε και έναν άλλο ανιστόρητο των τελευταίων ημερών).

ΥΓ :Μετά το σκάνδαλο με τη Κέημπριτζ Αναλύτικα και τις κατά Ζούκερμπεργκ «ρωσικές παρεμβολές» ενόψει των προηγούμενων αμερικανικών προεδρικών εκλογών, ο ιδρυτής του Φέησμπουκ βρέθηκε διαδοχικά ενώπιον της αμερικανικής Γερουσίας και μιας άτυπης αντ χοκ επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου. Προτείνω στους αναγνώστες να βρουν τα ρεπορτάζ των ξένων δικτύων - μιας και τα ελληνικά, αγρόν ηγόραζον... - και να δουν τα σχετικά βίντεο για το τι ειπώθηκε και κυρίως για το τί δεν ειπώθηκε στις δύο ακροάσεις - πολλά είναι διαθέσιμα και ελεύθερα στο διαδίκτυο. Και, συν τοις άλλοις, καλό θα ήταν να συγκρίνουν τις δύο διαδικασίες, ειδικά τον «περίπατο στο πάρκο», που του επιφύλαξε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, της κατά τα άλλα δημοκρατικής μας Ευρώπης, όταν η διαδικασία τορπιλίστηκε ευθύς εξαρχής από τον πρόεδρο Ταγιάνι και εξαιρουμένων δυο, τριών (αναπάντητων) ερωτήσεων από πλευράς Γκυ Φέρχοφσταντ (υπεράνω κάθε υποψίας αντικαπιταλιστικών προθέσεων και αντεπιχειρηματικής οπτικής ευρωβουλευτή) και Κλοντ Μοράις, ο Ζούγκερμπεργκ ελάχιστα στριμώχτηκε και ουσιαστικά μέμφθηκε κάθε ιδέα «κανονικοποίησης» του Φέησμπουκ και επιβολής κανόνων στην εταιρεία του και στην (υπερπολύτιμη και κερδοφόρα) διαχείριση των προσωπικών δεδομένων, που αυτή συλλέγει.

Ίσως έτσι διαλυθούν και οι τελευταίες αυταπάτες ορισμένων για το τι εστί πραγματικά το Φέησμπουκ, το οποίο δεν πρόκειται να διορθώσει τα «λάθη» του, καθώς είναι αυτά ακριβώς που φέρνουν κέρδη και εκτινάσσουν την χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας στα ύψη. 

Μέχρι την επόμενη λογοκρισία ενοχλητικού ιστορικού άρθρου και την επόμενη «διαρροή» προσωπικών δεδομένων...