Πανελλαδική Σύσκεψη ΑΝΑΣΑ: Βοηθούν οι ίσες αποστάσεις;

Στις εβδο­μά­δες που πέ­ρα­σαν, βρε­θή­κα­με κοντά με τις δυ­νά­μεις της ΑΝΑΣΑ, αντι­δρώ­ντας στην πρό­τα­ση για τον Κα­ρυ­πί­δη στη Δυτ. Μα­κε­δο­νία, αλλά και για τον Βου­δού­ρη στην Πε­λο­πόν­νη­σο. 

Σύμ­φω­να με το ρε­πορ­τάζ της «Επο­χής», τα συ­μπε­ρά­σμα­τα που έβγα­λαν οι σ. της ΑΝΑΣΑ τους οδη­γούν σε μια «πε­ραι­τέ­ρω στάση» που κα­θο­ρί­ζε­ται από τρία κρι­τή­ρια: α) «Να μην αμ­φι­σβη­τη­θεί η συμ­με­το­χή στην πλειο­ψη­φία του ιδρυ­τι­κού συ­νε­δρί­ου». β) «Μια πιο δια­κρι­τή θέση μέσα στη ση­με­ρι­νή γε­ω­γρα­φία των τά­σε­ων». γ) Λει­τουρ­γία «ενω­τι­κή για ολό­κλη­ρο το κόμμα».

Στο κρί­σι­μο ζή­τη­μα της διά­γνω­σης της αι­τί­ας των ση­με­ρι­νών προ­βλη­μά­των δια­βά­ζου­με ότι επι­λέ­χθη­κε η μέ­θο­δος των ίσων απο­στά­σε­ων. Η «Εποχή» επι­ση­μαί­νει: α) Την «σκλη­ρά αντι­πο­λι­τευ­τι­κή στάση της συ­νε­δρια­κής μειο­ψη­φί­ας». β) Τις «εκτός ορ­γά­νων-θε­σμών πρα­κτι­κές των επι­μέ­ρους τά­σε­ων και υπο­τά­σε­ων της προ­ε­δρι­κής πλειο­ψη­φί­ας».

Όπως σχε­δόν πάντα, η μέ­θο­δος των ίσων απο­στά­σε­ων είναι 'ά­ρα­γε άδικη και δεν βοηθά την ανα­γκαία πο­λι­τι­κή κα­θα­ρό­τη­τα: Είναι συ­γκρί­σι­μα τα προ­βλή­μα­τα που δη­μιουρ­γούν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οι «πρα­κτι­κές» της προ­ε­δρι­κής πλειο­ψη­φί­ας που όλο και συ­χνό­τε­ρα απο­φα­σί­ζει «υπερ­βά­σεις» ακόμα και των συ­νε­δρια­κών απο­φά­σε­ων (και μά­λι­στα λει­τουρ­γώ­ντας εκτός «ορ­γά­νων και θε­σμών», όπως σωστά ση­μειώ­νε­ται…), με τα προ­βλή­μα­τα που (θε­ω­ρεί­ται ότι) δη­μιουρ­γεί η στάση της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας, που αντι­στέ­κε­ται σε αυτές τις «υπερ­βά­σεις», ζη­τώ­ντας όλο και συ­χνό­τε­ρα το σε­βα­σμό στις συ­νε­δρια­κές απο­φά­σεις, παρά τις όποιες αντιρ­ρή­σεις είχε, τότε, εκ­φρά­σει η ΑΠ, ζη­τώ­ντας πιο αρι­στε­ρές δε­σμεύ­σεις;

Το πρό­βλη­μα αυτό ανα­δει­κνύ­ε­ται, όταν οι σ. της ΑΝΑΣΑ φτά­νουν στην υπο­χρέ­ω­ση να δια­τυ­πώ­σουν μια γε­νι­κή εκτί­μη­ση για τα θέ­μα­τα της δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας και της πο­λι­τι­κής συμ­μα­χιών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ: «(σσ: τα αίτια θα πρέ­πει να ανα­ζη­τη­θούν) στη δυ­σκο­λία να εκ­φω­νη­θεί μια απλή, συ­νε­κτι­κή και, κυ­ρί­ως, ενιαία πο­λι­τι­κή μπρο­στά στο πολύ πραγ­μα­τι­κό εν­δε­χό­με­νο μιας κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς». 

Αυτή η «δυ­σκο­λία» δεν είναι μόνο αντι­κει­με­νι­κή. Αντα­να­κλά δια­φο­ρε­τι­κές κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κές πιέ­σεις πάνω στην ηγε­σία και στα κε­ντρι­κά στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. 

Το στοί­χη­μα για το αν ο ενω­τι­κός φο­ρέ­ας της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς θα πα­ρα­μεί­νει πι­στός στις βα­σι­κές δε­σμεύ­σεις απέ­να­ντι στα μέλη του, αλλά και στις κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις που ενα­πό­θε­σαν σε αυτόν τις ελ­πί­δες τους, είναι ανοι­χτό, αλλά και δύ­σκο­λο. Και γύρω από αυτές τις δυ­σκο­λί­ες, στους μήνες που έρ­χο­νται, θα ανα­συ­ντε­θούν, ξανά και ξανά, οι πλειο­ψη­φί­ες και οι μειο­ψη­φί­ες στο εσω­τε­ρι­κό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Σε αυτή την προ­ο­πτι­κή, πι­στεύ­ου­με, οι σύ­ντρο­φοι και οι συ­ντρό­φισ­σες της ΑΝΑΣΑ θα στα­θούν στο πλαί­σιο της υπε­ρά­σπι­σης της αρι­στε­ρής ρι­ζο­σπα­στι­κής πο­λι­τι­κής και φυ­σιο­γνω­μί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.