Στις 15 και 16 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η πανελλαδική σύσκεψη της ΑΝΑΣΑ. Όπως όλοι οι σ. και όλες οι «τάσεις» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της ΑΝΑΣΑ χρειάστηκε να συζητήσουν τη νέα κατάσταση, όπως διαμορφώθηκε με την ολοκλήρωση της πρότασης για τις υποψηφιότητες στις περιφερειακές εκλογές.
Στις εβδομάδες που πέρασαν, βρεθήκαμε κοντά με τις δυνάμεις της ΑΝΑΣΑ, αντιδρώντας στην πρόταση για τον Καρυπίδη στη Δυτ. Μακεδονία, αλλά και για τον Βουδούρη στην Πελοπόννησο.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Εποχής», τα συμπεράσματα που έβγαλαν οι σ. της ΑΝΑΣΑ τους οδηγούν σε μια «περαιτέρω στάση» που καθορίζεται από τρία κριτήρια: α) «Να μην αμφισβητηθεί η συμμετοχή στην πλειοψηφία του ιδρυτικού συνεδρίου». β) «Μια πιο διακριτή θέση μέσα στη σημερινή γεωγραφία των τάσεων». γ) Λειτουργία «ενωτική για ολόκληρο το κόμμα».
Στο κρίσιμο ζήτημα της διάγνωσης της αιτίας των σημερινών προβλημάτων διαβάζουμε ότι επιλέχθηκε η μέθοδος των ίσων αποστάσεων. Η «Εποχή» επισημαίνει: α) Την «σκληρά αντιπολιτευτική στάση της συνεδριακής μειοψηφίας». β) Τις «εκτός οργάνων-θεσμών πρακτικές των επιμέρους τάσεων και υποτάσεων της προεδρικής πλειοψηφίας».
Όπως σχεδόν πάντα, η μέθοδος των ίσων αποστάσεων είναι 'άραγε άδικη και δεν βοηθά την αναγκαία πολιτική καθαρότητα: Είναι συγκρίσιμα τα προβλήματα που δημιουργούν στον ΣΥΡΙΖΑ οι «πρακτικές» της προεδρικής πλειοψηφίας που όλο και συχνότερα αποφασίζει «υπερβάσεις» ακόμα και των συνεδριακών αποφάσεων (και μάλιστα λειτουργώντας εκτός «οργάνων και θεσμών», όπως σωστά σημειώνεται…), με τα προβλήματα που (θεωρείται ότι) δημιουργεί η στάση της Αριστερής Πλατφόρμας, που αντιστέκεται σε αυτές τις «υπερβάσεις», ζητώντας όλο και συχνότερα το σεβασμό στις συνεδριακές αποφάσεις, παρά τις όποιες αντιρρήσεις είχε, τότε, εκφράσει η ΑΠ, ζητώντας πιο αριστερές δεσμεύσεις;
Το πρόβλημα αυτό αναδεικνύεται, όταν οι σ. της ΑΝΑΣΑ φτάνουν στην υποχρέωση να διατυπώσουν μια γενική εκτίμηση για τα θέματα της δημοκρατικής λειτουργίας και της πολιτικής συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ: «(σσ: τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν) στη δυσκολία να εκφωνηθεί μια απλή, συνεκτική και, κυρίως, ενιαία πολιτική μπροστά στο πολύ πραγματικό ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς».
Αυτή η «δυσκολία» δεν είναι μόνο αντικειμενική. Αντανακλά διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές πιέσεις πάνω στην ηγεσία και στα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Το στοίχημα για το αν ο ενωτικός φορέας της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα παραμείνει πιστός στις βασικές δεσμεύσεις απέναντι στα μέλη του, αλλά και στις κοινωνικές δυνάμεις που εναπόθεσαν σε αυτόν τις ελπίδες τους, είναι ανοιχτό, αλλά και δύσκολο. Και γύρω από αυτές τις δυσκολίες, στους μήνες που έρχονται, θα ανασυντεθούν, ξανά και ξανά, οι πλειοψηφίες και οι μειοψηφίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτή την προοπτική, πιστεύουμε, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της ΑΝΑΣΑ θα σταθούν στο πλαίσιο της υπεράσπισης της αριστερής ριζοσπαστικής πολιτικής και φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ.
