Δεν είμαι ο νέγρος σου, είμαι άνθρωπος. Αν χρειάζεσαι έναν νέγρο πρέπει να σκεφτείς το γιατί.
Και επίσης:
Η Ιστορία αφορά πάντα το παρόν. Αν αφορά το παρελθόν λέει ψέματα.
Λόγια, πάνω-κάτω, όπως τα θυμάμαι, από τη συγκλονιστική ταινία του Ραούλ Πεκ I am not your Negro. Μια αφήγηση για τις φυλετικές διακρίσεις στην Αμερική από την εποχή του νόμου Τζιμ Κρόου ως τα πιο πρόσφατα γεγονότα στο Φέργκιουσον και το κίνημα Black Lives Matter.
Η αφήγηση, με τη φωνή του Σάμιουελ Τζάκσον, βασίζεται στα κείμενα του μαύρου συγγραφέα και ακτιβιστή Τζέιμς Μπάλντουιν, κυρίως σε ένα βιβλίο που δεν πρόλαβε να τελειώσει, με θέμα τις αναμνήσεις του από τον Μέντγκαρ Έβερς, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Μάλκολμ Χ. Συμπληρώνεται δε από πολύ αρχειακό υλικό και παραδείγματα από την ποπ κουλτούρα όπως ο κινηματογράφος και η διαφήμιση.
Είναι αλήθεια ότι η ταινία δεν αναφέρεται στη σεξουαλική ταυτότητα του Μπάλντουιν -- γίνεται μόνο ένας υπαινιγμός διά στόματος Χούβερ-- αλλά γενικά δεν λέει πολλά πράγματα για τον ίδιο τον Μπάλντουιν. Μαθαίνουμε για κάποια παιδικά του βιώματα, για τα ταξίδια του στην Ευρώπη όπου ανέπνευσε, και αν δεν τον γνωρίζουμε (εύλογα), υποψιαζόμεστε το μέγεθος της προσωπικότητας και του έργου του όταν βλέπουμε τη συμμετοχή του στο ντιμπέιτ του Κέιμπριτζ το 1965, ή την αντιπαράθεσή του με έναν καθηγητή Φιλοσοφίας του Γέιλ στην αμερικανική τηλεόραση (όπου ισοπεδώνει τον καθηγητή), ή τη σχέση του με τους Μέντγκαρ, Μάλκολμ, Μάρτιν και την προσπάθειά του να συνδυάσει τις διαφορετικές τους προσεγγίσεις για τον αγώνα των Αφροαμερικανών.
Και ωστόσο, μέσα από το κολάζ των ντοκουμέντων και της προσωπικής αφήγησης αναδύεται μια πολύ σαφής οπτική που βασίζεται σε δύο άξονες. Ο ένας είναι πολιτικός και συνίσταται στην καταγγελία του αμερικανικού φιλελεύθερου μοντέλου, που κάποτε φτάνει να προσποιείται ακόμα και φυλετική αχρωματοψία.
Ο δεύτερος άξονας, ψυχολογικού χαρακτήρα, είναι η ανάδειξη της ζημιάς που κάνει ο ρατσισμός στην ανθρώπινη ψυχή, ακόμα και του ίδιου του ρατσιστή -- η υποχώρηση της λογικής ξερνάει τέρατα.
