Πανικός εξαιτίας του κλοιού της πίεσης από τις διαρκώς εντεινόμενες λαϊκές αντιδράσεις και την κοινωνική απογοήτευση από τις ημέρες και τα έργα της κυβέρνησης του, καθώς και νέες, επικίνδυνες για τη χώρα αποφάσεις, υποχωρήσεις και, όπως όλα δείχνουν, ένα 4ο -πιο οδυνηρό από τα προηγούμενα και μόνιμου χαρακτήρα, για τις επόμενες δεκαετίες- Μνημόνιο κρύβονται πίσω από τα προεκλογικού χαρακτήρα «πυροτεχνήματα» του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, αφού ολοκλήρωσε τη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, που ξεκίνησαν με το 1ο και 2ο μνημόνιο οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και προώθησε την οικονομική «εξόντωση» κυρίως των χαμηλοσυνταξιούχων με τη δραματική περικοπή του ΕΚΑΣ, αποφάσισε να μοιράσει «ψίχουλα» – «στάχτη στα μάτια» λαϊκών νοικοκυριών, που θα συνεχίσουν να στενάζουν κάτω από τα παλιά και νέα δρεπανηφόρα μνημονιακά μέτρα.
Η εφάπαξ παροχή ενός μικρού ποσού μόνο για φέτος σε όσους συνταξιούχους λαμβάνουν έως και 850 ευρώ το μήνα (μικτά καθώς φαίνεται βάσει της πρώτης ανάλυσης των εξαγγελιών – «πυροτεχνημάτων» Τσίπρα) με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί την αρχή μιας διαφορετικής, προς όφελος του λαού πολιτικής. Δεν έχει καμία σχέση με τη δέσμευση για την επαναφορά και καταβολή σε μόνιμη και σταθερή βάση της 13ης σύνταξης, αλλά είναι το «τυράκι» πάνω στη «φάκα» του 4ου μνημονίου, το οποίο θα οδηγήσει στα «τάρταρα» τα κοινωνικά δικαιώματα, τους μισθούς, τις συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές για τις επόμενες δεκαετίες.
Ο κ. Τσίπρας υπόσχεται ένα ελάχιστο εφάπαξ βοήθημα και το «πάγωμα» της περαιτέρω αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, ενώ την ίδια στιγμή οι αρμόδιοι υπουργοί του ετοιμάζονται από την 1η Ιανουαρίου να προχωρήσουν στην εφαρμογή των νόμων που ψήφισαν, αυξάνονταςακόμη περισσότερο τους φόρους και μειώνοντας ακόμα περισσότερο τις συντάξεις για το2017. Λίγο-πολύ η κυβέρνηση θα βάλει από τη μια τσέπη σ’ ένα τμήμα συνταξιούχων ένα μικρό ποσό-«ρεγάλο» και από την άλλη τσέπη θα τους υφαρπάξει μέσα στη χρόνια που έρχεται ό,τι τους έχει απομείνει.
Οι συνταξιούχοι, ο λαός και η νεολαία διεκδικούν ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση και εργασία, αξιοπρεπείς συντάξεις, αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, γενναίες κοινωνικές παροχές, στήριξη και αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας και όχι ψίχουλα-«άλλοθι» των εφαρμοζόμενων ανθρωποκτόνων μνημονιακών πολιτικών.
Αυτά όμως δεν μπορούν να γίνουν με πολιτικές ελεημοσύνης σε όσους «φτωχοποιούνται» εξαιτίας των μνημόνιων. Χρειάζεται δηλαδή να υπάρξει αντιμνημονιακή ανατροπή και να προωθηθεί μία εναλλακτική στα μνημόνια της λιτότητας πολιτική ρήξης με την ευρωζώνη, επανάκτησης νομισματικής κυριαρχίας με την έκδοση εθνικού νομίσματος, διαγραφής του δημοσίου χρέους, γενναίας σεισάχθειας (διαγραφής) στα χρέη των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, εθνικοποίησης των τραπεζών, παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού της οικονομίας και κοινωνίας.
Πρώτα απ΄ όλα απαιτείται η συγκρότηση ευρύτατου πολιτικού και εκλογικού μετώπουόλων των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, που με τους αγώνες και τη στήριξη του λαού θα προωθήσει αυτό τον ελπιδοφόρο στόχο.
