Πολύχρωμες διεκδικήσεις απέναντι σε νεοφιλελευθερισμό και όμο/τρανσφοβία

Σε μια περίοδο που η νεοφιλελεύθερη πολιτική επιτίθεται συνεχώς στα λαϊκά στρώματα με ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές, τα φονικά αποτελέσματα των οποίων είδαμε με το δυστύχημα στα Τέμπη και τους χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, είναι αναγκαίες οι πρωτοβουλίες όπως το αυτοοργανωμένο Pride. Η πρωτοβουλία αυτή αναδεικνύει τις πραγματικές ανάγκες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας , ανάγκες όπως η πρόσβαση σε μια ανεπτυγμένη δημόσια υγεία, και δεν μένει περιορισμένη σε ζητήματα ορατότητας και δικαιωματίσμου στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, όπως γίνεται με το θεσμικό Pride.

Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκαν και οι εκδηλώσεις της εβδομάδας του Pride. Είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η μαζικότητα των εκδηλώσεων ήταν μεγαλύτερη από ότι πέρυσι, με το μέσο όρο να κυμαίνεται στα 70 άτομα. Στις εκδηλώσεις έγιναν ενδιαφέρουσες συζητήσεις με θέματα τις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης στα πανεπιστήμια και την αντιμετώπισή τους, τον τρανσφεμινισμό και την terf ρητορική, την συμπόρευση του κινήματος ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και του queer αγώνα και την ανάγκη σύνδεσης του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος με όλα τα υπόλοιπα.

Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις 

Συγκεκριμένα, την τρίτη μέρα στην εκδήλωση που συνδιοργάνωθηκε από την ΣΓ8Μ και την νΚΑ με τίτλο: «Ιδιωτικοποιήσεις: Πρώτες/α χτυπιόμαστε, πρώτες/α απαντάμε» έγινε αναφορά στις ιδιαίτερες επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και τις γυναίκες καθώς και στις αντιστάσεις που προβλήθηκαν από τις ομάδες κόντρα στην πολιτική αυτή. Στην εισήγηση που έγινε από την Άννυ Ποταμίτη αναφέρθηκαν οι συνέπειες που υπάρχουν για τις γυναίκες από την ιδιωτικοποίηση του νερού σε περιοχές όπως η Λατινική Αμερική και η Αφρική. Ως φροντίστριες των οικογενειών, σε περιοχές που δεν υπάρχει πρόσβαση σε νερό αναγκάζονται να διανύουν εξαντλητικές αποστάσεις προκειμένου να βρουν νερό. Έτσι μένουν εκθέτες στα στοιχεία της φύσης, σε επίθεσης άγριων ζώων αλλά και επιθέσεις από άντρες που παραμονεύουν κοντά στις πηγές νερού. Όμως οι γυναίκες υποφέρουν και από την ιδιωτικοποίηση της υγείας και τη στέρηση της δημόσιας και ασφαλούς άμβλωσης. Στην Πολωνία και τη Βραζιλία (που είναι απαγορευμένες) οι επικίνδυνες αμβλώσεις είναι χιλιάδες θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των γυναικών. Οι παραπάνω πολιτικές επιλογές δεν έχουν μείνει αναπάντητες. Στην Λατινική Αμερική υπάρχουν μεγάλα κινήματα κόντρα που διεκδικούν δημόσιο νερό και στην Πολωνία οι γυναίκες αντιστέκονται μαζικά κόντρα στην ποινικοποίηση της άμβλωσης.

ΛΟΑΤΚΙ+ αγώνας για υγεία

Στην εισήγησή του Γιώργου Μπακέλλα-Τσιμπίση αναλύθηκε η σχέση του queer κινήματος με τον ευρύτερο αγώνα για δημόσια και δωρεάν υγεία. Ιδιαίτερα με την έξαρση του HIV, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα βρέθηκε στις επάλξεις της διεκδίκησης κρατικά παρεχόμενης υγειονομικής περίθαλψης. Διεκδικούσαν κρατική έρευνα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επιμορφωτικά προγράμματα γύρω από τον ιό με στόχο την πρόληψη. Η δράση των queer ομάδων γύρω από την υγεία δεν έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια. Παραδείγματος χάριν, στις ΗΠΑ υπήρξε μεγάλη πίεση για επέκταση του Medicaid. Με την επέκταση αυτή, που εν τέλει πέρασε από την κυβέρνηση Ομπάμα, θα σταματούσε ο αποκλεισμός ομάδων (π.χ. οροθετικά και τρανς άτομα) από το Medicaid. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι από την επέκταση αυτή ωφελήθηκαν και άλλες κοινωνικές ομάδες. Η εκδήλωση εμπλουτίστηκε από παρεμβάσεις που έγιναν από εκπροσώπους του σωματείου της ΕΥΑΘ, της Γ’ ΕΛΜΕ και του ΣΕΥΠ ΠΦΥ Θεσσαλονίκης – Β. Ελλάδος.

Κεντρική εκδήλωση και πορεία 

Παρόμοιες παρεμβάσεις έγιναν και την τέταρτη μέρα στην κεντρική εκδήλωση. Θέμα της εκδήλωσης ήταν η συμπόρευση των κινημάτων ως μέσο επιτυχίας τους. Μίλησαν εκπρόσωποι του κινήματος για τον πολιτισμό, του φοιτητικού κινήματος, των μισθωτών δικηγόρων και των επιτυχόντων καθηγητών του ΑΣΕΠ που παλεύουν για μονιμοποίηση. Ενώ συζητήθηκε και το μετεκλογικό τοπίο. Παρά τα άσχημα αποτελέσματα είναι σημαντικό να μην σταματήσει ο αγώνας των κινημάτων και με παράδειγμα και τη Γαλλία να συνεχίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι καθώς μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά το τέρας του νεοφιλελευθερισμού.

Οι παραπάνω εκδηλώσεις πλαισιώθηκαν από καλλιτεχνικές δράσεις όπως η βραδιά κουήρ ποίησης που έγινε την Τετάρτη αλλά και από κοκτέιλ μπαρ που επέτρεψαν στον κόσμο να μιλήσει σε ένα πιο χαλαρό κλίμα για τις συζητήσεις που έγιναν. Η εβδομάδα κορυφώθηκε το Σάββατο με την πολύχρωμη πορεία το απόγευμα και το πάρτυ στο Πολυτεχνείο το βράδυ. Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 500 άτομα. Παρόλο που ο αριθμός είναι μικρότερος από πέρυσι, είναι αρκετά ικανοποιητικός δεδομένου ότι φέτος αποσπάστηκε από το Reclaim το κομμάτι της αναρχοαυτονομίας. Ο παλμός της διαδήλωσης ήταν πολύ έντονος και δυναμικός. Συνθήματα για τον γάμο, την ορατότητα, την ισότητα, την πρόσβαση στην υγεία αλλά και τον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά καταπίεση και εκμετάλλευση γέμισαν την πόλη ενώ έστω για εκείνες τις λίγες ώρες, πολύχρωμα πλάσματα μπορούσαν να βγουν στον δρόμο και να διεκδικήσουν όπως θέλουν: με τακούνια, με αρβύλες, in drag, αγκαλιά με τον σύντροφό τους, με την πολύχρωμη οικογένειά τους, βγάζοντας προς τα έξω το φύλο που τους εκφράζει πραγματικά. 

Καταστολή ακόμα και στην διασκέδαση

Στο πάρτυ που ακολούθησε η προσέλευση ξεπέρασε τα 1000 άτομα. Η διασκέδαση και το γκλίττερ σταμάτησαν βιαίως γύρω στις τρεις το πρωί καθώς εκείνη την ώρα τα ΜΑΤ έριξαν χημικά στο χώρο που γινόταν το πάρτυ με αφορμή επεισόδια έξω από τον χώρο των πανεπιστημίων. Μόνο λόγω της ψυχραιμίας και της έγκυρης αντίδρασης της διοργάνωσης ο κόσμος αποχώρησε χωρίς προβλήματα και δεν υπήρξαν τραυματισμοί.

Η βίαιη αυτή καταστολή όχι μόνο δεν μας πτοεί αλλά μας θυμίζει πόσο αναγκαίο είναι να συνεχίζουμε τον αγώνα. Γιατί στον κόσμο που θέλουν να φτιάξουν, εμείς δεν έχουμε θέση και έτσι ο μόνος δρόμος που μένει είναι αυτός της πάλης και της αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τις 24 Ιουνίου στο Κινηματικό μπλοκ του θεσμικού Pride, και ταυτόχρονα συνεχίζουμε την προσπάθεια για την δημιουργία σε κάθε πόλη πρωτοβουλιών όπως αυτή του Αυτοοργανωμένου Pride Θεσσαλονίκης.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά