Πόσα χαμένα χρόνια πίσω από κάγκελα;

Πριν από λίγη ώρα, το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών Αθήνας απέρριψε με πλειοψηφία 3-2 τις αιτήσεις της Ηριάννας και του Περικλή για αναστολή εκτέλεσης της πρωτόδικης ποινής, υιοθετώντας την εισαγγελική πρόταση.

Δύο νέοι άνθρωποι, θα συνεχίσουν να βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα, γιατί οι «αμερόληπτοι» δικαστές έκριναν πως αν αφεθούν ελεύθεροι είναι πιθανό «να τελέσουν όμοια αδικήματα». Αξιόποινες πράξεις δηλ. που συντριπτικά στοιχεία και επιστημονικές γνωματεύσεις, αποδεικνύουν ότι ουδέποτε τέλεσαν.

Ο ίδιος εισαγγελέας, που σε πλήθος περιπτώσεων είχε χορηγήσει ανάλογες αναστολές, ο ίδιος που είχε δεχθεί το αίτημα μη παράτασης της προφυλάκισης των αρχιναζί Μιχαλολιάκου και Παππά (οι οποίοι κατηγορούνται για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης), σήμερα ανέλαβε το ρόλο «μαέστρου» σε ακόμα μια επίδειξη κρατικής πυγμής.  

Η εξοργιστική ετυμηγορία των δικαστών στέλνει σαφή μηνύματα σε όσους αγωνίζονται για μια κοινωνία χωρίς αδικία και καταπίεση. Η απροκάλυπτη ποινικοποίηση φιλικών, προσωπικών και συγγενικών σχέσεων, θωρακίζει τις φρονηματικές διώξεις ενάντια σε όσους/ες αρνούνται να αποδεχθούν ως «κανονικότητα» τη μνημονιακή λιτότητα και τον ακραίο αυταρχισμό.

Ο κυνισμός της δικαστικής εξουσίας, έχει και πολιτικά μηνύματα. Επίδειξη δύναμης του βαθέος κράτους, ως απάντηση στις κυβερνητικές παρεμβάσεις και στην απόπειρα δημιουργίας ερεισμάτων του Μαξίμου στους δικαστικούς μηχανισμούς; Ή αντίθετα, πλήρη συμμόρφωση της κυβέρνησης στο ρόλο της «σοβαρής» πολιτικής δύναμης; Μετά την υπόκλιση σε δανειστές, νατοϊκούς, μεγαλοεπιχειρηματίες, παπάδες, ήρθε η ώρα να αποδείξει ότι πειθαρχεί και στις ακροδεξιές φωνές που βλέπουν στην Αριστερά «τη μήτρα της τρομοκρατίας».

Ότι απ΄όλα και να συμβαίνει η απαράδεκτη απόφαση του Συμβουλίου Αναστολών ουσιαστικά αποτελεί μια επιπλέον ποινή για τους δύο νέους, ποινή ενάντια στις σπουδές τους, το μέλλον τους, τη ζωή τους.

Οι δικαστές αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.Έδειξαν κλεισμένοι στον μικρόκοσμο μιας τυπολατρικής, αρτηριοσκληρωτικής ανάγνωσης και τήρησης των νόμων και εχθρικοί σε κάθε φωνή αλληλεγγύης και πραγματικού αισθήματος δικαίου.

Την ώρα που κυβέρνηση και αντιπολίτευση σκοτώνονται και αλληλοκατηγορούνται για το ποιος ελέγχει ή ποδηγετεί ή δίνει οδηγίες και κατευθύνσεις στα ανώτερα και κατώτερα κλιμάκια της δικαιοσύνης, κοχλάζει η οργή και μεγαλώνει η αποστροφή για τις αποφάσεις της ίδιας δικαιοσύνης, που άλλοτε το παίζει η τίμια γυναίκα του Καίσαρα, άλλοτε χρησιμοποιεί την ανεξαρτησία της σαν φύλλο συκής και άλλοτε γίνεται Μέδουσα, που πετρώνει τα χρόνια και τις προσδοκίες νέων ανθρώπων.

Εν τέλει, τίποτα δεν διδάχθηκαν ορισμένοι από την αθωωτική απόφαση για τον Τάσο Θεοφίλου-αλήθεια, πόσα εξιλαστήρια θύματα, πόσους αποδιοπομπαίους τράγους και πόσους κατασκευασμένους ενόχους αντέχει ο λογαριασμός; Πόσα χαμένα χρόνια πίσω από κάγκελα και μέσα σε φυλακές;