Η απουσία νεολαίας από το πολιτικό σκέλος του φεστιβάλ των νέων του ΣΥΡΙΖΑ (πολιτικές συζητήσεις για τους μεγάλους, συναυλίες για τους μικρούς) είναι μια καλή αφορμή για να ξανανοίξουμε τη συζήτηση του τι νεολαία θέλουμε ή δεν θέλουμε.
Έχουμε αρθρογραφήσει πολλές φορές για το συγκεκριμένο ζήτημα και έχουμε δώσει πολύ μεγάλη έμφαση στη σχέση της νεολαίας με το εργατικό κίνημα αλλά και στη σχέση της με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλουμε σε αυτό το άρθρο να επαναλάβουμε τα ίδια, αλλά να επαναπροσδιορίσουμε τη διαδρομή μας, να ξαναθυμίσουμε την «πραγματική» συζήτηση, που δεν είναι οι εσωτερικές κόντρες των ομαδοποιήσεων μέσα στη νεολαία και η σύγκρουση μηχανισμών αλλά το πώς η νεολαία θα συμβάλει στην ανατροπή της κυβέρνησης, πώς θα κερδηθεί στις ιδέες της Αριστεράς και του σοσιαλισμού. Ξανανοίγουμε αυτήν τη συζήτηση αφουγκραζόμενοι και την αγωνία πολλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ που ρωτούν «μα τι γίνεται επιτέλους με τη νεολαία μας».
Καταρχάς σίγουρα δεν θέλουμε η νεολαία να μετατραπεί σε έναν «εξωσκελετικό μηχανισμό» που υποβοηθά την προπαγανδιστική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Να τρέχει σε αφισοκολλήσεις και σε εξορμήσεις, να στήνει τα κεντρικά φεστιβάλ. Τη θέλουμε ενεργό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, να παίρνει μέρος στις αποφάσεις, να προκαλεί τη συζήτηση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα νόμιζε κανείς πως όσο θα βάθαινε η κρίση τόσο θα φούντωνε η πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση για το πώς θα συνεχίσουμε και θα νικήσουμε τα αφεντικά και τους φασίστες, κάτι τέτοιο όμως δεν παρατηρείται. Η νεολαία φαίνεται να απουσιάζει από το «σκελετό» του ΣΥΡΙΖΑ και των πολιτικών θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται. Χαρακτηριστικό είναι πως στο τελευταίο ΚΣ (12-13 Σεπτεμβρίου) δεν συζητήθηκε παρά από ελάχιστες τοποθετήσεις το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις εκείνες τις μέρες είχε εξαγγελθεί. Φαίνεται να υπάρχει ένας τεχνικός ηλικιακός τοίχος (εκεί γύρω στα 30) που ενώ δεν αντικατοπτρίζει τις υλικές συνθήκες διαβίωσης, διαχωρίζει «τους μεγάλους από τους μικρούς». Οι δύο ηλικιακές ομάδες συναντιούνται συνήθως σε μαζικά γεγονότα, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις ή εκλογές. Σπάνια έχουν δουλέψει από κοινού για την επεξεργασία κοινών θεμάτων και με εξαίρεση λίγους νεολαίους που συμμετέχουν στα όργανα οι υπόλοιποι δεν αναγνωρίζονται με τα ονόματά τους. Θλιβερό παράδειγμα της κατάστασης αυτής είναι όταν στα πανεπιστήμια εν μέσω κινητοποιήσεων των διοικητικών υπαλλήλων γίνονταν διαφορετικές διαδικασίες των «μεγάλων και των μικρών» για το ίδιο θέμα. Πιστεύουμε πως η επιμονή μας για κοινές διαδικασίες κόμματος και νεολαίας θα λειτουργούσε βοηθητικά στη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι νέοι χρειάζονται την πείρα και τις συμβουλές των πιο έμπειρων αλλά και οι μεγαλύτεροι έχουν ανάγκη τη ζωντάνια και την όρεξη των νέων συντρόφων.
Κοινές διαδικασίες
Παρ’ όλες τις αποφάσεις της συνδιάσκεψης των νέων για κοινές διαδικασίες νεολαίας και κόμματος, η πλειοψηφία της νεολαίας αρνείται να τις υλοποιήσει, επιμένοντας σε μικρές άμαζες ξεχωριστές συνελεύσεις όταν και αν γίνονται. Και για να μη θεωρηθούμε τυπολάτρες, για μας η ουσία δεν είναι ότι δεν υλοποιείται η απόφαση της νεολαίας, αλλά το γεγονός, για παράδειγμα, ότι η νεολαία δεν είχε καμία εμπλοκή στην οργάνωση του αντιφασιστικού Σεπτέμβρη πέρα από τη συμμετοχή της στη διαδήλωση για τον Παύλο Φύσσα, παρόλο που μια σειρά Νομαρχιακών την είχαν καλέσει σε κοινό σχεδιασμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η παντελής απουσία της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από την 8η Γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών, ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπως ο Κολωνός όπου ο φασισμός καραδοκεί. Η νεολαία απέχει από όλες τις σημαντικές στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ, από τις συνελεύσεις, τις εκδηλώσεις κ.λπ. Ακόμα και για τη στήριξη στον ηρωικό αγώνα των καθαριστριών δεν έχει γίνει ποτέ καμία συζήτηση για το με ποιον τρόπο και σε ποια κατεύθυνση.
Νεολαία σε παράλυση
Από αυτή την αδράνεια προκύπτουν συνεχώς καινούργια ερωτήματα. Πού είναι η νεολαία στα σχολεία, γιατί στα πανεπιστήμια δεν κουνιέται φύλλο, τι γίνεται με τα σωματεία, πώς αντιμετωπίζουμε το φασισμό; Και φυσικά δεν εννοούμε ότι για όλες αυτές τις απουσίες ευθύνεται η ηγεσία της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εννοούμε ότι αυτή η απουσία δεν την απασχολεί καθόλου.
Θέλουμε μια νεολαία ριζοσπαστική και ανατρεπτική και αυτό περνάει αναγκαστικά μέσα από συνεχή πολιτική επεξεργασία και δράση. Η πολιτική συζήτηση είναι η καρδιά κάθε οργάνωσης (και όχι τα πολυάριθμα πάρτι) και για να αρχίσει να λειτουργεί η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να τη συγχρονίσουμε με τους παλμούς και τις ανάγκες του κόσμου μας. Δυστυχώς, από τις αποφάσεις του Κεντρικού Συμβουλίου λείπει ως τώρα απολογισμός των δράσεών μας που θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση αρκετών δυσλειτουργιών, ενώ ο σχεδιασμός όπου υπάρχει μοιάζει με γενικόλογες αφηγήσεις.
Ως Αριστερή Πλατφόρμα από την αρχή της συνδιάσκεψης πέρυσι το Δεκέμβρη προσπαθούσαμε να προσανατολίσουμε την κουβέντα στα πραγματικά ζητήματα και όχι στις πλαστές διαφωνίες που δεν αφορούν κανέναν.
Συνεχίζουμε στη λογική αυτή, θεωρώντας πως η κυβέρνηση της Αριστεράς και ο χαρακτήρας της σύγκρουσης που θα σηκώσει θα είναι καθοριστικός για τα πληττόμενα κομμάτια. Στο τελευταίο κεντρικό συμβούλιο δώσαμε τη μάχη ενάντια στη λογική της εισήγησης που ανέφερε «ρωγμές στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της ΕΕ και την πιθανότητα επαναοριοθέτησης του πεδίου της διαπραγμάτευσης με τους κυρίαρχους».
Επιστροφή στα βασικά
Οφείλουμε αναγκαστικά πια να συζητήσουμε σε βάθος πώς θα υπερασπιστούμε τις ζωές μας και την προοπτική της νεολαίας σήμερα. Το μεγάλο στοίχημα της γενιάς μας είναι, ενάντια στον ατομικό δρόμο, να προτάξουμε τη λύση μέσα από τη συλλογική πάλη. Να αποδείξουμε ξανά αυτό που χρόνια πριν είχε καταφέρει η Αριστερά, να αποδείξει τη χρησιμότητά της στην υπεράσπιση των ζωών μας. Να αγωνιστούμε για την είσοδο της νεολαίας στις συλλογικές δομές, στα σωματεία και στους συλλόγους. Οφείλουμε να επεξεργαστούμε και να προτείνουμε λύσεις για τις βασικές ανάγκες, για το πώς θα φύγουμε από την κρίση, πώς θα σταματήσουμε την ανεργία και πώς θα αποκρούσουμε τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Πώς θα υπερασπιστούμε το δημόσιο πανεπιστήμιο ενάντια στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού. Τι θα κάνουμε για να εξαφανίσουμε τους φασίστες από τις γειτονιές μας. Τι είναι για εμάς μια κυβέρνηση της Αριστεράς τελικά; Σε αυτή την κατεύθυνση, το Κόκκινο Δίκτυο στη νεολαία παλεύει και μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ και εκτός, από τη μια για το μεγάλωμα του ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη για το δυνάμωμα της νεολαίας.
Η διαδρομή πάντως φαίνεται μεγάλη και δύσκολη και το χάσμα των λογικών μέσα στη νεολαία τεράστιο. Ας ξεκινήσουμε επιτέλους από κάπου να ξετυλίγουμε το κουβάρι πριν γίνει θηλιά γύρω από το λαιμό μας.
