ΡΑΓΙΣΜΕΝΕΣ

Στο ξε­νο­δο­χείο ημί-δια­μο­νής «Λο­σιέ­ντο» (που θα πει «λυ­πά­μαι), οι πε­λά­τες αφη­γού­νται τις ρα­γι­σμέ­νες τους ζωές, με μόνη θέα ένα μα­γα­ζί με ρούχα «δεύ­τε­ρο χέρι». Άν­θρω­ποι έτοι­μοι να σπά­σουν και ζωές που ανα­κα­τεύ­ο­νται από τρα­γι­κά παι­χνί­δια της μοί­ρας. Μιας μοί­ρας που πα­ρου­σιά­ζε­ται στην πιο θη­λυ­κή της εκ­δο­χή και δεν αφή­νει τί­πο­τα όρθιο στο σα­ρω­τι­κό πέ­ρα­σμά της. Μια πλά­για ανά­γνω­ση στην ερ­μη­νεία του Ισπα­νι­κού Duente. 

Οι Ρα­γι­σμέ­νες είναι ένα θε­α­τρι­κό έργο που κι­νεί­ται στα πλαί­σια του Queer theater και έχει έντο­νες επιρ­ρο­ές από θε­ά­μα­τα Drag Show. Όλο αυτό εκ­φρά­ζε­ται μέσα από μο­νο­λό­γους , εννέα χα­ρα­κτή­ρων, που έχουν ως κοινό ση­μείο το ξε­νο­δο­χείο Λο­σιέ­ντο. Οι χα­ρα­κτή­ρες του έργου, είναι άν­θρω­ποι οπού η κοι­νω­νία δεν τους απο­δέ­χτη­κε, λόγω της δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τας τους. Η δομή της κοι­νω­νί­ας είναι με τέ­τοιον τρόπο χτι­σμέ­νη έτσι ώστε να μην αφή­νει να ζή­σουν χα­ρού­με­νοι και ευ­τυ­χι­σμέ­νοι άν­θρω­ποι που δια­φέ­ρουν από τα κοινά πρό­τυ­πα που προ­βά­λει . Πάνω σε αυτήν την λο­γι­κή είναι βα­σι­σμέ­νη η πα­ρά­στα­ση, δη­λα­δή στην ετε­ρο­κα­νό­νι­κο­τη­τα. Η λο­γι­κή της μη απο­δο­χής, έχει έναν έντο­νο κα­νι­βα­λι­σμό. Ο κα­νι­βα­λι­σμός αυτό φά­νη­κε με την δο­λο­φο­νία του Ζακ Κω­στό­που­λου, στον οποίο είναι αφιε­ρω­μέ­νη η συ­γκε­κρι­μέ­νη πα­ρά­στα­ση.

Η συγ­γρα­φι­κή επι­λο­γή να εντα­χθούν όλες αυτές οι ιστο­ρί­ες των αν­θρώ­πων σε ένα συ­γκε­κρι­μέ­νο τόπο και η μια ιστο­ρία να δια­δέ­χε­ται την άλλη ήταν αρ­κε­τά εύ­στο­χη, καθώς κάνει το έργο πιο άμεσο και αρ­κε­τά πιο δυ­να­τό. Το κεί­με­νο μ’ αυτόν τον τρόπο θυ­μί­ζει στον θεατή ότι όλα αυτά που βλέ­πει επι σκη­νής είναι πράγ­μα­τα που τα έχει συ­να­ντή­σει και στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα του. Η αμε­σό­τη­τα του κει­μέ­νου γί­νε­ται όλο και πιο έντο­νη με τον τρόπο ερ­μη­νεί­ας των ηθο­ποιών. Οι ηθο­ποιοί λένε τις ιστο­ρί­ες του στο κοινό και τις συ­νο­δεύ­ουν με άρ­τιες χο­ρο­γρα­φι­κές κι­νή­σεις.

Το χιού­μορ στην πα­ρά­στα­ση έχει κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο.  Το χιού­μορ έρ­χε­ται πολ­λές φορές να απο­κα­λύ­ψει τον πα­ρα­λο­γι­σμό των πραγ­μά­των και να λει­τουρ­γή­σει ως καυ­στι­κό σχό­λιο απέ­να­ντι στα κακώς κεί­με­να της κοι­νω­νί­ας. Στην συ­γκε­κρι­μέ­νη πα­ρά­στα­ση το χιού­μορ συμ­βα­δί­ζει με την θε­μα­το­λο­γία της πα­ρά­στα­σης .

Η πα­ρά­στα­ση , καλεί τον θεατή να ακού­σει τις ιστο­ρί­ες  κα­θη­με­ρι­νών αν­θρώ­πων που έχουν κάτι ση­μα­ντι­κό να πουν. Οι χα­ρα­κτή­ρες του έργου είναι άν­θρω­ποι κα­θη­με­ρι­νοί οι οποί­οι όμως δεν έχουν την ευ­και­ρία να ακου­στούν εύ­κο­λα. Οι μο­νό­λο­γοι της πα­ρά­στα­σης, εκ­προ­σω­πούν ου­σια­στι­κά αυ­τούς τους αν­θρώ­πους  και το κοινό έχει την ευ­και­ρία να τους ακού­σει και να συλ­λο­γι­στεί  ανα­λό­γως. Οι Ρα­γι­σμέ­νες, είναι ένα πο­λύ­πλευ­ρο θε­α­τρι­κό θέαμα. Προ­σφέ­ρει γέλιο, συ­γκί­νη­ση, σκέψη και χα­μό­γε­λο. Όλα αυτά συν­θέ­τουν ένα ατμο­σφαι­ρι­κό και ονει­ρι­κό τα­ξί­δι σε άγνω­στες γω­νιές που φω­τί­ζο­νται μέσα από το  κεί­με­νο. Είναι πολύ ση­μα­ντι­κό και ενό­ψει του pride και των 50 χρό­νων από την εξέ­γερ­ση του Στό­ουν­γουολ, τέ­τοιες πα­ρα­στά­σεις να μας κά­νουν να θυ­μό­μα­στε όλα τα θύ­μα­τα σε­ξουα­λι­κής βίας και όλους τους αγώ­νες που έχουν δοθεί και θα συ­νε­χί­ζουν να δί­νο­νται ενά­ντια στον σε­ξι­σμό.   

Σύλ­λη­ψη/Κεί­με­νο/Σκη­νο­θε­σία/Μου­σι­κή Επι­μέ­λεια

Γιώρ­γος Κα­λο­γε­ρό­που­λος



Χο­ρο­γρα­φί­ες

Εύη Τσα­κλά­νου

Μου­σι­κή

Αδρια­νός Νόνης



Βοη­θός Σκη­νο­θέ­τη

Ιω­άν­να Αθα­να­σί­ου



Σκη­νι­κά/Κο­στού­μια

Η Ομάδα της Πα­ρά­στα­σης

 

Παί­ζουν

Μα­ρί­να Σω­κρά­τη

Βάσω Μαν­δύ­λη

Darla Qubit (Βα­σί­λης Πα­πα­δό­που­λος)

Να­τά­σα Λυ­μπε­ρο­πού­λου

Φι­λο­θέη (Θε­ό­φι­λος Σπη­λιό­που­λος)

Εύη Τσα­κλά­νου

Hollywood Volta (Ρα­φα­ήλ Παπάδ.)

Γιώρ­γος Κα­λο­γε­ρό­που­λος

 Πα­ρα­σκευή 7 Ιου­νί­ου και ώρα 21:00

Θέ­α­τρο Σταθ­μός

Βί­κτω­ρος Ουγκώ 55, Αθήνα 104 37

Στον ρόλο της Μα­νου­έλ­λα Δο­λό­ρα η Μαρία Μι­χαη­λί­δου

*Η πα­ρά­στα­ση είναι αφιε­ρω­μέ­νη στον Ζακ Κω­στό­που­λο και στην περ­σό­να του, Zackie Oh.