Τη μαγική εικόνα ενός ΣΥΡΙΖΑ που «αγωνίζεται», «αντιστέκεται», «πολεμά», ετοιμάζεται για τη «ρήξη με το παλιό» και την «αλλαγή της κοινωνίας», παρουσίασε σήμερα στην περίπου 3000 λέξεων ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας.
Μόνο που ξέχασε μία, την πιο κρίσιμη: τη λέξη Μνημόνιο. Αυτό που υπέγραψε και ψήφισε στη Βουλή μαζί με τους εκπροσώπους του «παλιού καθεστώτος», με το οποίο υποτίθεται ότι αναμετριέται. Και το Μνημόνιο δεν είναι απλώς μια λέξη. Είναι το άθροισμα 223 βάρβαρων μέτρων λιτότητας που επέβαλαν οι δανειστές και που από τη Δευτέρα και για τρία χρόνια θα πρέπει να εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση. Και όποιος ψηφίζει και εφαρμόζει μνημόνια, γίνεται κομμάτι του «παλιού κατεστημένου», στη χειρότερη μάλιστα εκδοχή του.
ΥΓ. Εκτός χειρογράφου, ο κ. Τσίπρας, απευθυνόμενος στη νέα γενιά, σχεδόν την επέκρινε λέγοντας ότι «τα θέλει όλα ή τίποτα, αλλά αυτό δεν γίνεται». Ο μόνος τρόπος για να το σχολιάσει κανείς είναι ο στίχος του Βάρναλη: «αχ, πού 'σαι, νιότη, να 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος».
