Στις Συμπληγάδες της τοξικής επιχειρηματικότητας του ποδοσφαίρου

Δυστυχώς, πρωθυπουργέ, διόλου αγαπητέ Κυριάκο…

Μας χωρίζει αβυσσαλέο και αγεφύρωτο ταξικό χάσμα και μίσος, όπως θα έλεγε και ο παππούς Καρλ. Αλλά παρακολουθώντας σε στο διαδίκτυο να απευθύνεσαι στη Βουλή των Ελλήνων την περασμένη εβδομάδα, πραγματικά, σε λυπήθηκα.

Σου θυμίζω πως η εβδομάδα σου ξεκίνησε με εσένα να υπόσχεσαι μια αγνώριστη Ελλάδα από τις στήλες της «Καθημερινής της Κυριακής» και προτού λαλήσουν τρεις φορές τα κοκόρια της… ανάπτυξης και της… προόδου, η αγνώριστη Ελλάδα που ευαγγελίστηκες, συντονίστηκε αιτιωδώς με τις αλλοπρόσαλλες αρθρογραφικές διδαχές σου με ρίζες στον ιδιώνυμο εθνάρχη και απέκτησε εκτρωματικές και τερατώδεις διαστάσεις στο πλαίσιο της τοξικής επιχειρηματικότητας, την οποία υποστηρίζεις, πολιτικά και ιδεολογικά, με πάθος.

Σου το γράφω ειλικρινά, σε λυπήθηκε η ψυχή μου.

Όσο και αν προσπάθησες να πείσεις πως θα σπάσεις αυγά και αποστήματα στον πολύπαθο χώρο του ελλαδικού ποδοσφαίρου, δεν τα κατάφερες και δεν θα τα καταφέρεις – για όλους τους προφανείς, πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους.

Ένας καθαρόαιμος νεοφιλελεύθερος όπως εσύ, ο οποίος ορκίζεται νυχθημερόν στην υπεροχή του ιδιωτικού τομέα έναντι του «κακού» κράτους και προπαγανδίζει την κατίσχυση της αγοράς σε σχέση με την πολιτική, τότε, φαντάζομαι, ότι καταλαβαίνει πως στον χώρο του ελλαδικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου των καιρών μας, την έχει πατήσει μεγαλοπρεπώς και προκαταβολικά, ενώ κατά τα άλλα συνεχίζει να πουλάει καθρεφτάκια και χάντρες σε ιθαγενείς, για… ρήξεις με το…αμαρτωλό παρελθόν.

Γιατί, φαντάζομαι, ότι αντιλαμβάνεσαι πως για να καθαρίσεις την συσσωρευμένη κόπρο του Αυγεία στο ελλαδικό ποδόσφαιρο, πρέπει να διασχίσεις πρώτα αλώβητος τις διπλές Συμπληγάδες Πέτρες – πολλή ελληνική μυθολογία μας έπεσε – πράγμα εντελώς απίθανο. Και εξηγήσαμε ήδη τους λόγους.

Καταρχάς τις Συμπληγάδες, του δυσώδους και διεφθαρμένου παρακράτους των Ελλήνων ιδιοκτητών, προέδρων και μετόχων των ΠΑΕ (ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες), που κακά τα ψέματα όση αναδρομή και αν κάνουμε στις εποχές του Μαντζαβελάκη και του Γουλανδρή (τότε το ελλαδικό ποδόσφαιρο ήταν τύποις ακόμη «ερασιτεχνικό»), ή του Προέδρου (ένας ήταν ο Πρόεδρος!...) και του Νταϊφά, του Κόκκαλη και του Βαρδινογιάννη, των Μελισσανίδη και Καρρά, του Κοσκωτά και του Σαλιαρέλη, ποτέ άλλοτε δεν θα δούμε τόση όχι μόνο επιχειρηματική και οικονομική δύναμη στα χέρια δυο προέδρων ΠΑΕ αλλά κυρίως την ομολογημένη, ξεκάθαρα ή υπονοούμενα, πρόθεσή τους να χρησιμοποιήσουν τους οπαδικούς στρατούς τους για να πετύχουν οικονομικά και πολιτικά οφέλη, επιχειρηματικές και μετοχικές διευκολύνσεις, αγωνιστικές επιτυχίες και κυρίως πολλαπλασιασμό των κερδών τους από την φανερή, την κρυφή, την παρασκηνιακή και ενδεχομένως και την παράνομη δραστηριότητά τους (μένει να αποφανθούν σχετικά και τα αρμόδια δικαστήρια, αν και όπως, μάλλον, γνωρίζεις ελάχιστη εμπιστοσύνη έχω σε αυτά), σε όλο το εύρος και το βάθος , που αυτή βρίσκεται, φθάνοντας στο σημείο να απειλούν με… εθνικούς διχασμούς και… αίμα και τελωνειακούς ελέγχους στα Τέμπη.

Για να είμαι δίκαιος, την πραγματικότητα αυτή, σε ένα βαθμό, την κληρονόμησες, όπως και τόσα άλλα, από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-προθύμων – σου θυμίζω, αν και έκανες συγκεκριμένα ασυγχώρητα λαθάκια και είπες μερικά εξόφθαλμα ψεματάκια από το βήμα της Βουλής, ότι εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας και τηλεοπτικό κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας (και μάλιστα της… μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και της… Κεντροαριστεράς!), οι δυο μονομάχοι, ο ερυθρόλευκος και ο μελανόλευκος απέκτησαν επί ημερών Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ – με άλλα λόγια, ήταν… δίκαιο και… έγινε πράξη!

Η χώρα επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-προθύμων βγήκε από τα… μνημόνια και έπεσε στους… βόθρους!

Η κατάσταση στο ελλαδικό ποδόσφαιρο με τους δυο χάρτινους και «ιστορικούς» δεινοσαύρους, ερυθρόλευκο και μελανόλευκο, είναι στην πραγματικότητα ανεξέλεγκτη – και το αποδεικνύουν ορισμένες εξαιρετικά επικίνδυνες δημόσιες τοποθετήσεις, οι οποίες είναι αποκαλυπτικές για το τι μέλλει γενέσθαι.

Καταρχάς το ομολόγησε άθελα της η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, η οποία κατά τα λοιπά, παραμένει στη θέση της, μετά τα όσα ξεστόμισε στη Βουλή. Είπε πως η κυβέρνηση νομοθετεί για να διαφυλαχθεί η κοινωνική συνοχή – από τους οπαδικούς στρατούς δυο μόνο ΠΑΕ και τους ιδιοκτήτες τους κινδυνεύει το σύνολο της κοινωνίας!

Η κοινωνική συνοχή, Κυριάκο, κινδυνεύει από την ανεργία, τη φτώχεια, τη συντριβή των μισθών και των συντάξεων, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, το δυσθεώρητο κόστος ζωής, το ξήλωμα των κοινωνικών κατακτήσεων και των πολιτικών δικαιωμάτων. Με άλλα λόγια, από την πολιτική που εφαρμόζεις και υπηρετείς πιστά και σταθερά. Και η οποία συν τους άλλοις, ενισχύει ποικιλοτρόπως και υπογείως και τους δεινοσαύρους από χαρτί, φανέλα και σώβρακο που έχεις βρει μπροστά σου.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η δημόσια πια αποκάλυψη των διακομματικών κομμάτων του ΠΑΟΚ και του ΟΣΦΠ – βουλευτές και ευρωβουλευτές λογοδοτούν πρώτα στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ και μετά στο εκάστοτε κόμμα τους. Βουλευτές και ευρωβουλευτές ψηφίζουν ή απουσιάζουν ανάλογα με το τι ΘΑ ήθελε η ΠΑΕ ΟΣΦΠ. Άλλη μια τρανταχτή απόδειξη των δεινών και των αθλιοτήτων, που φέρνει ο εφαρμοσμένος νεοφιλελευθερισμός σου.

Για να είμαι ξανά δίκαιος διακομματικά κόμματα πάντα υπήρχαν στην Ελλάδα, με πρώτο και κυριότερο εκείνο της Εκκλησίας. Όπως και βουλευτές εκλέγονταν ανέκαθεν σε συγκεκριμένες, εκλογικές περιφέρειες, και πολύ περισσότερο στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, άνθρωποι που είχαν χτίσει καλές σχέσεις με τις κερκίδες, τους ιδιοκτήτες και τους συλλόγους οπαδών, είτε του ΟΣΦΠ, είτε του ΠΑΟ, είτε της ΑΕΚ είτε του ΠΑΟΚ και σε μικρότερο βαθμό, ανάλογα και με τις επιρροές και τις ψήφους, με τις άλλες ΠΑΕ ανά την Ελλάδα. Πάντα! Ας μην θυμίσουμε ονόματα και διευθύνσεις, είναι πολύ γνωστά.

Όμως ποτέ άλλοτε τόσο ανοιχτά και θα μου επιτρέψεις να πω και ξεδιάντροπα, τα διακομματικά κόμματα βουλευτών και ευρωβουλευτών με στενές σχέσεις εν προκειμένω με τις δυο ΠΑΕ που «θα χωρίσουν την Ελλάδα, στα δυο» δεν έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Και πού είσαι ακόμα!; Τι άλλο, άραγε, έχουμε να δούμε!; Μήπως… αποστασίες για να συγκροτούνται κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και για να ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις φιλικές είτε προς τον έναν είτε προς τον άλλο ολιγάρχη και ιδιοκτήτη ΠΑΕ;

Αλλά, και η… νομοθετική πρωτοβουλία(!) της κυβέρνησης σου, Κυριάκο, μια τρύπα στο νερό ήταν και θα είναι – εδώ, ερχόμαστε στις δεύτερες Συμπληγάδες που καλείσαι να περάσεις, αν και προκαταβολικά ως συνεπής νεοφιλελεύθερος θα αποτύχεις.

Οι δεύτερες Συμπληγάδες έχουν να κάνουν με το υπερκράτος της FIFA και το περιβόητο «αυτοδιοίκητο» του ελλαδικού ποδοσφαίρου – και όχι μόνο αυτού. Πάρ’το χαμπάρι, όπως δεν μπορείς και δεν θέλεις να φορολογήσεις τον πλούτο των Ελλήνων αστών που βρίσκεται για παράδειγμα στο Λουξεμβούργο του… φίλου της Ελλάδας, Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ, έτσι δεν μπορείς και δεν θέλεις να τα βάλεις με τη FIFA.

 Όπως δεν μπορείς και δεν θέλεις να συγκρουστείς με την ΕΕ και την ΕΚΤ για τις περιοριστικές και αντικοινωνικές νομισματικές και οικονομικές τους πολιτικές, έτσι δεν μπορείς και δεν θέλεις να συγκρουστείς με τη FIFA.

 Ένα τέτοιο καθήκον, μία τέτοια αποστολή σε ξεπερνά, όχι μόνο λόγω των περιορισμένων, πρωθυπουργικών σου ικανοτήτων, αλλά κυρίως λόγω της αστικής σου πίστης και παιδείας για την υπεροχή της… αγοράς στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα – και η FIFA, φαντάζομαι το ξέρεις, δεν είναι απλώς η διεθνής (εγκληματική θα έγραφα) οργάνωση του ποδοσφαίρου, είναι Η αγορά του ποδοσφαίρου.

Και όταν κάνεις λόγο για «κάθαρση» (ουπς, φορτισμένη λέξη!) στο χώρο του ελλαδικού ποδοσφαίρου με την αρωγή της FIFA, είναι σαν να βάζεις τον λύκο όχι να φυλάει τα πρόβατα, αλλά τα… λυκόπουλα! Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, τι εννοώ…

Κάποιοι χρήσιμοι ηλίθιοι και πλαστογράφοι της νεότερης ιστορίας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου συντηρούν (ακόμη και σήμερα!) τον μύθο της Μάργκαρετ Θάτσερ και της… εξυγίανσης του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Κάθε φορά που το κάνουν αυτό, προσβάλλουν τη μνήμη και την κρίση εκατομμυρίων οπαδών στο νησί και τρίζουν ομαδικά τα κόκκαλα των 96 νεκρών οπαδών της Λίβερπουλ στο Χίλσμπορο – και λυπάμαι αλλά δεν θα κάτσω τώρα να γράψω ένα κατεβατό για το πώς και πόσο η κακιά μάγισσα του νεοφιλελευθερισμού μισούσε το ποδόσφαιρο και ό,τι αυτό εκπροσωπούσε ειδικά για την εργατική τάξη της Βρετανίας – όπως και οτιδήποτε θύμιζε εργατιά, συλλογικό, καθημερινό αγώνα, μόχθο και επανάσταση.

Παρεμπιπτόντως, το αγγλικό ποδόσφαιρο όπως το γνωρίζουμε πλέον ως οπαδοί-(τηλε)θεατές-καταναλωτές ειδικά της Premier League, του πιο επιδραστικού, σύγχρονου αθλητικού «προϊόντος» στον κόσμο, ΔΕΝ έχει «εξυγιανθεί» (αν τα περί εξυγίανσης αφορούν αποκλειστικά την υποτιθέμενη «κακή» βία των χούλιγκανς) – έχει αποστειρωθεί, υπάρχει ουσιώδης, σημαντική και κομβική διαφορά στις λέξεις. Και ως τέτοιο, «αποστειρωμένο» και κερδοφόρο τηλεοπτικό κυρίως προϊόν προσφέρεται στις μάζες από τους τηλεοπτικούς δέκτες και το διαδίκτυο, σε όλη σχεδόν την οικουμένη από την Κίνα έως το Μαρόκο και από την Αγγλία έως τη Νότια Αφρική.

Το πόσο πίσω είναι η αγνώριστη Ελλάδα σου, Κυριάκο, φαίνεται και στη συζήτηση που αναζωπύρωσε η κόντρα ανάμεσα στους νέους ολιγάρχες της χώρας με αφορμή το ποδόσφαιρο.

 Στο εξωτερικό έχει ξεκινήσει - δειλά ίσως, αλλά έχει ξεκινήσει - η συζήτηση για το «κουρασμένο» και το «κορεσμένο» ποδόσφαιρο – το κουρασμένο των καταπονημένων και εξαντλημένων ποδοσφαιριστών που δίνουν κάθε σεζόν έναν απίθανο αριθμό αγώνων, οδηγώντας στα άκρα τις ανθρώπινες αντοχές και την ψυχική και σωματική τους υγεία, και το κορεσμένο του τηλεοπτικού κοινού και των θεατών που αρχίζουν και μπουχτίζουν από την υπερπροσφορά ποδοσφαιρικού θεάματος, με αντίστοιχα εμφανή σημάδια στασιμότητας, αν όχι κάμψης της κερδοφορίας. Κοινώς, τα πράγματα στο ποδόσφαιρο, από παγκοσμιοποιημένη και καπιταλιστική σκοπιά, δεν πάνε και τόσο καλά. Διόλου τυχαία βέβαια αυτή τη συζήτηση, η FIFA παλεύει να την κλείσει όπως-όπως…

Εσύ, πίσω στην αναγνωρίσιμη Ψωροκώσταινα, ασχολείσαι με το μοίρασμα αχύρου σε δυο όνους (κοινώς, γαϊδούρια). Και το σανό που καταναλώνουν αντίστοιχα οι οπαδοί των…ιστορικών συλλόγων, των…μεγάλων λαών και των… πύρινων κόσμων! Φασκελοκουκούλωστα!

Πάρτε το χαμπάρι, πίσω στην Ελλάδα, ο μεγάλος Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν μπορεί να πέθανε από καρδιακή προσβολή στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ το 2003, αλλά δικαιώνεται καθημερινά για την κατρακύλα του επιχειρηματικά τοξικού ποδοσφαίρου της εποχής μας – πέρασε ανεπιστρεπτί ίσως η εποχή που οι ομάδες μας ήταν οι άοπλοι, συμβολικοί στρατοί μας, για να χρησιμοποιήσω την έξοχη φράση του Μανόλο για την Μπάρτσα «του», ενάντια σε ό,τι αντίπαλο και εχθρικό συμβόλιζαν οι ομάδες «των άλλων», όπως η λευκή στρατιά του καστιγιάνικου κράτους και της Ρεάλ Μαδρίτης.

Σήμερα έχουμε τους ένοπλους, επιχειρηματικούς στρατούς του ενός και του άλλου ολιγάρχη, εν προκειμένω, και όπως απέδειξε η στάση συγκεκριμένων βουλευτών ούτε τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη, που κατά τα άλλα ανοίγουν κεφάλια και παίζουν άγριο ξύλο στο σωρό, σε καταλήψεις και διαδηλώσεις, δεν θέλουν και δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν – αποτέλεσμα του απολυταρχικού φιλελευθερισμού που πρεσβεύεις, Κυριάκο (κρατική βία με ταξικό πρόσημο, κρατική συνενοχή με φιλοεπιχειρηματικό προφίλ).

Παρεμπιπτόντως, κάποτε είχες ομολογήσει πως σταμάτησες τη μελέτη του «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι στα φοιτητικά σου χρόνια – θα σου πρότεινα να τον μελετήσεις ξανά. Να αφήσεις για λίγο το πρωθυπουργικό Travel Plan (Παρίσι, Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες, Κρακοβία, ξανά Παρίσι, Πεκίνο, αύριο – μεθαύριο Ριάντ και Αμπού Ντάμπι) και να διαβάσεις σοβαρά, γιατί πιάνεσαι κατ’ επανάληψη αδιάβαστος και αμελέτητος-όπως και οι ά(χ)ριστοι υπουργοί σου, με πρώτη και καλύτερη, δηλαδή χειρότερη, την υπουργό (και) Παιδείας, Νίκη Κεραμέως.

Η έννοια, βέβαια, του απολυταρχικού φιλελευθερισμού δεν ανήκει στον φλωρεντινό στοχαστή, αλλά στον Γερμανό, ναζιστή αντισυνταγματολόγο και πολιτειολόγο, Καρλ Σμιτ – ρώτα σχετικά και τον ά(χ)ριστο τον Γεραπετρίτη που έχεις δίπλα σου, ο οποίος κατά τα άλλα πιστεύει πως ο Χίτλερ κατέλυσε τη δημοκρατία της Βαϊμάρης λόγω… απλής αναλογικής!-μιλάμε για…πανεπιστημιακή μόρφωση, έτσι; Αν ο Γεραπετρίτης δεν ξέρει ποιος ήταν και τι πρέσβευε ο Καρλ Σμιτ, ρώτα τον Βορίδη, αυτός θα ξέρει σίγουρα αν ανατρέξει στα νιάτα του και τις τότε πολιτικές του πεποιθήσεις – ο λύκος, και αν εγέρασε…

Οφείλω επίσης να σου θυμίσω ότι πρόσφατα νομοθέτησαν η κυβέρνηση σου και η Βουλή των Ελλήνων την ψήφο των αποδήμων.

Πιθανότατα και πέρα από τις κρατικές επιχορηγήσεις «με τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων», που θα δώσει η κυβέρνηση σου με διάφορες προφάσεις και σε διάφορα ιδρύματα των ελληνικών κοινοτήτων εις την αλλοδαπήν, προκειμένου να εξαγοραστούν συνειδήσεις και ψήφοι, πιθανότατα, λέω και γράφω, γνωρίζεις ότι το αυτό μπορούν ή και θέλουν ή και προσπαθούν να πράξουν διάφοροι «ευεργέτες», με διάφορα χορηγικά προγράμματα, κινητοποιώντας διάφορα, είτε ιστορικά είτε πλαστογραφικά, αντανακλαστικά και αντίστοιχες «μνήμες» με επίκεντρο «χαμένες πατρίδες», «λεβεντογέννες νήσους» και άλλα αντίστοιχα. Φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεσαι τι θέλω να πω. Φαντάζομαι…

Φαντάζομαι επίσης ότι δεν θα ήθελες να προκύψει από το πουθενά, με πρόφαση το ποδόσφαιρο και όχι μόνο αυτό, κάποια «μικρή Καταλονία» ή κάποια «μικρή Σκωτία» εν Ελλάδι επί των πρωθυπουργικών ημερών σου.

Ειδικά σε τέτοιες «περίεργες» εποχές που ζούμε. Πολύ περισσότερο δεν θα ήθελες να αναβιώσουν άλλες, σκοτεινές περίοδοι της ευρύτερης ελληνικής ιστορίας, όταν για παράδειγμα στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη της εικοσαετίας του 1870-1890, υπήρχε πολιτικό Κόμμα των Αγγλοφρόνων, με πυρήνα τόσο τους χριστιανούς όσο και τους μουσουλμάνους εμπόρους των Χανίων, κόμμα που προπαγάνδιζε όχι την ένωση της νήσου με την Ελλάδα, αλλά την οικειοθελή προσχώρηση της Κρήτης ως προτεκτοράτου, στις αποικίες της Βρετανίας, έπειτα και από την παραχώρηση της Κύπρου από την Υψηλή Πύλη στους Άγγλους.

Μήπως θυμάσαι, από την ιστορία της οικογένειας σου, ποιος ήταν ο αρχηγός και οργανωτής αυτού του Κόμματος των Αγγλοφρόνων στα τουρκοκρατούμενα Χανιά, ποιος ήταν ο τοπικός ηγέτης, ο οποίος ήθελε την Κρήτη, αγγλικό προτεκτοράτο; (για τους αδαείς, όχι δεν ήταν ο μετέπειτα εθνάρχης Ελευθέριος, ο οποίος ήταν ακόμη μικρό παιδί τότε…)

Φαντάζεσαι να βρεθείς μπροστά σε οργανωμένες ομάδες πολιτικής πίεσης, λόμπι και κόμματα ή ΚΟ μαρινακοφρόνων και σαββιδοφρόνων, με συν τοις άλλοις, «περίεργες» αποσχιστικές τάσεις και τοπικιστικά άγριες διαθέσεις, πέρα από την «πλακίτσα» για τελωνειακούς ελέγχους στα Τέμπη;

Κάπου εδώ, λέω να κλείσω αυτή την επιστολή. Δεν πρόκειται να σου προτείνω κάποια λύση στον γόρδιο δεσμό που έχεις μπροστά σου (αλλά, όπως ίσως θυμάσαι, ό,τι δεν λύνεται, κόβεται…). Δεν πάσχω και από το σύνδρομο του μέσου Νεοέλληνα μαλάκα, που βλέπει τον εαυτό του, πρωθυπουργό για μια μέρα. Δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες.

Δεν πάσχω και από οίηση όπως ο Αλέξης ο Τσίπρας – η οίηση τον είχε χτυπήσει στο κεφάλι όταν δήλωνε πάνω από τα Τέμπη, μΠΑΟΚ και κάτω από τα Τέμπη, Πανάθα! Ένα απλός γραφιάς είμαι στην φιλόξενη γωνιά του rproject, όποτε έχω τον σχετικό, ελάχιστο, ελεύθερο χρόνο και τη διάθεση για να γράψω – και όποτε με προκαλεί αφάνταστα η επικαιρότητα.

Κόψε τον λαιμό σου με το ελλαδικό ποδόσφαιρο και τους τοξικούς επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες που το διαφεντεύουν και με τους οποίους έχεις συμπαγείς, εκλεκτικές σχέσεις άλλοτε σποραδικά και άλλοτε πιο μόνιμα – και εξηγήσαμε, νομίζω, πως στην πραγματικότητα δεν θέλεις και δεν μπορείς να κόψεις γόρδιους δεσμούς, να θεραπεύσεις αρρωστημένες νοοτροπίες και να καταστείλεις διεφθαρμένα καθεστώτα τύπου ουσιαστικά μιας οιονεί offshore στα όρια της ελλαδικής επικράτειας.

Αλλά, ολοφάνερα κάτι πρέπει να κάνεις – αν και πιθανότατα θα τα κάνεις σαν τα μούτρα σου.

Κάτι πρέπει να κάνεις, γιατί αλλιώς βλέπω την πρωθυπουργία σου, να μην την τρώνε οι πολεμικοί καρχαρίες των ΑΟΖ ούτε οι ξεσαλωμένες τίγρεις της επενδυτικής λεηλασίας, αλλά οι κοριοί του ελλαδικού ποδοσφαίρου (μια παραλλαγή σε στίχους του κομμουνισταρά, Μπέρτολτ Μπρεχτ, ήταν αυτή, γιατί κάπως μας τα ζάλισες με τον ιδιώνυμο εθνάρχη και είπα να απαντήσω με ταξικά στρατευμένους και δυναμικούς ποιητές).

Όχι τίποτα άλλο, αν τα σκατώσεις, όπως το θεωρώ βέβαιο, τότε ενδεχομένως η «Καθημερινή» θα θυμηθεί τις παλιές, καλές εκείνες εποχές, στην αρχή της δεκαετίας του 1960, όταν η ιδιοκτήτρια, εκδότρια, χρυσή κληρονόμος και αρθρογράφος, Ελένη Βλάχου «ξυλοφόρτωνε», τρόπον τινά, τον πατέρα σου, Κωνσταντίνο με πρωτοσέλιδο και βαρυσήμαντο άρθρο της με τίτλο «Όπου -άκης, πρόβλημα», ώστε να του δυναμιτίσει τις όποιες προοπτικές είχε για να γίνει πρώτα αρχηγός της Ένωσης Κέντρου και έπειτα πρωθυπουργός.

Ο μπαμπάς σου αυτοκτόνησε πολιτικά στην αποστασία και χρειάστηκε να έρθει μεταπολιτευτικά ο κιουπκιοϊάρχης της Δεξιάς και της ΝΔ για να τον μαζέψει από τα αζήτητα και τον σκουπιδοτενεκέ της πολιτικής, ώστε ο μέγας φρυδέμπορας των Σερρών με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης να δει το προεδρικό μέγαρο από μέσα – και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αρχηγία της ΝΔ το 1984 και πρωθυπουργία το 1990, με τις γνωστές περιπέτειες (μεταξύ άλλων, και με την «Καθημερινή»).

Φαντάζομαι ότι αυτά τα ξέρεις, έτσι δεν είναι;

Άντε, γκαλό κουράγκιο με το ελλαδικό, τοξικό ποδόσφαιρο, όπως έλεγε και ο άλλος… φίλος της Ελλάδας, Όλι Ρεν, στην έναρξη των μνημονίων.

Αυτά.