Τη συνέντευξη πήρε η Κατερίνα Γιαννούλια
Πες μας για τα εξαιρετικά αποτελέσματα της παράταξής σας στις πρόσφατες εκλογές του ΣΕΑ! Προφανώς δρέψατε τους καρπούς χρόνων αγωνιστικής παρουσίας, με πρόσθετη, φέτος, την...αρωγή της Μενδώνη! Από εδώ και πέρα, πώς σκοπεύετε να συνεχίσετε απέναντι στην επιχειρούμενη εκδικητική και τρομοκρατική έξωση του ΣΕΑ από το κτίριο της Ερμού;
Είναι αλήθεια πως τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά, πρωτίστως για τον ίδιο τον Σύλλογο και δευτερευόντως για την παράταξή μας. Κι αυτό δεν είναι τυπική διατύπωση συνδικαλιστικής ευγένειας, σε αυτές τις εκλογές διακυβευόταν η ύπαρξη κι ο χαρακτήρας του Συλλόγου. Διεξάχθηκαν ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια πρωτοφανής επίθεση της κυβέρνησης και ιδιαίτερα της ηγεσίας του ΥΠ.ΠΟ κατά του ΣΕΑ. Η εκδικητική έξωση από το εμβληματικό κτήριο της οδού Ερμού είναι η κορυφή του παγόβουνου. Καθημερινά βιώνουμε επιθέσεις μέσα από τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ με καταιγισμό ψεύδους, συκοφαντίας και προσωπικούς προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ενώ ταυτόχρονα ενεργοποιήθηκε και η «5η φάλαγγα»: Η υπόδικη για κακουργήματα ηγεσία της ΠΟΕ -ΥΠΠΟ υπήρξε η μόνη συλλογικότητα στην Ελλάδα που τάχθηκε υπέρ της κ. Μενδώνη, ελπίζοντας στη συνδρομή της ώστε να αποφύγει το πικρό ποτήρι της δικαιοσύνης, ενώ λίγες μέρες πριν τις εκλογές 9 διευθυντικά στελέχη, απαξιώνοντας τις συλλογικές διαδικασίες του Συλλόγου, «θυμήθηκαν» πως ένας επιστημονικός Σύλλογος δεν μπορεί να ασχολείται με… «άσχετα» θέματα, όπως ο πνιγμός εκατοντάδων ανθρώπων στην Πύλο και ζήτησαν να αποχωρήσουν από τον Σύλλογο.
Ο ΣΕΑ ενόχλησε και ενοχλεί. Ήταν ο Σύλλογος που αποδόμησε την εθνικιστική φαντασίωση που σχεδίαζαν με κέντρο την Αμφίπολη, καταπατώντας κάθε έννοια επιστημονικής δεοντολογίας. Κατήγγειλε κάθε περίπτωση απαξίωσης και εκποίησης των μνημείων, την έμμεση ιδιωτικοποίηση των κρατικών Μουσείων, την νομιμοποίηση της αρχαιοκαπηλίας δια της Συλλογής Στερν, την αποδυνάμωση του επιστημονικού και θεσμικού ρόλου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Ύψωσε τη φωνή του κατά της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και των ρατσιστικών εγκλημάτων. Στο κτήριό του έδωσε βήμα σε εκατοντάδες επιστημονικούς και πολιτιστικούς φορείς αλλά και στην κοινωνική διαμαρτυρία για τη βαρβαρότητα που ζούμε. Δεν κατάφεραν να τον αλώσουν ή να τον φιμώσουν, τελευταία επιλογή ήταν η απονομιμοποίηση μέσω της απομαζικοποίησής του.
Σε αυτήν ακριβώς την επιδίωξη απάντησαν οι συνάδελφοι και οι οι συναδέλφισσες με τη μαζική προσέλευσή τους στις πρόσφατες εκλογές που ξεπέρασε το ποσοστό του 70%. Εξίσου σημαντική ήταν η διασφάλιση του χαρακτήρα και του προσανατολισμού του Συλλόγου και εγγύηση για αυτό αποτελεί η υπερψήφιση της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης (ΕΑΚ), της παράταξης που συσπειρώνει το σύνολο των αριστερών, ριζοσπαστικών δυνάμεων. Η ΕΑΚ αναδείχθηκε πρώτη δύναμη σημειώνοντας εντυπωσιακή άνοδο καθώς συγκέντρωσε 41,1% (από 33% στις προηγούμενες εκλογές). Χαιρόμαστε για την άνοδο που σημείωσαν και οι άλλες προοδευτικές παρατάξεις, αλλά και για το γεγονός πως οι συνάδελφοι/σσες απάντησαν δυναμικά στην πολιτική της ηγεσίας του ΥΠ.ΠΟ. καθώς η παράταξη που στη συνείδηση των συναδέλφων ταυτίστηκε με τις κυβερνητικές επιλογές εξαφανίστηκε εκλογικά, δεν εκπροσωπείται στο νέο Δ.Σ. χάνοντας και τις 2 έδρες που είχε στο προηγούμενο.
Χαιρόμαστε αλλά δεν εφησυχάζουμε. Είναι βέβαιο πως η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ δεν πρόκειται να σεβαστεί την ηχηρή έκφραση της θέλησης των αρχαιολόγων. Αντίθετα θα προχωρήσει σε πιο αυταρχικές και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις κατά ενός Συλλόγου που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντίστασης στην πολιτική της. Θα συνεχίσει την απαράδεκτη διαδικασία άρσης της παραχώρησης της ιστορικής έδρας του ΣΕΑ, αλλά και θα επιχειρήσει να κάμψει το φρόνημά μας με προσωπικές επιθέσεις και αξιοποίηση μηχανισμών. Το βασικό τους όπλο είναι ο έλεγχος των «πετσωμένων» Μ.Μ.Ε., όπως τα αποκαλεί η κοινωνία. Το δικό μας είναι η ενότητα και η στήριξη των μελών μας και η συγκινητική αλληλεγγύη από δεκάδες κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, σωματεία, αγωνιστές/ριες. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα παλέψουμε και για την ανάκληση της απαράδεκτης Υπουργικής Απόφασης που αίρει την παραχώρηση του κτηρίου του ΣΕΑ με κάθε μέσο, συνδικαλιστικό και νομικό.
Πώς σου φάνηκε το Φεμινιστικό Φεστιβάλ της Σ8Μ που πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες πριν, στον πάντα φιλόξενο στα κινήματα χώρο σας; Το φεμινιστικό και το εργατικό κίνημα έχουν να κερδίσουν από τη συνεργασία τους και τη διαμόρφωση κοινών διεκδικήσεων;
Με μεγάλη χαρά φιλοξενήσαμε για μία ακόμη χρονιά στον χώρο μας το Φεμινιστικό Φεστιβάλ της Συνέλευσης 8 Μάρτη. Φέτος ειδικά αυτή η φιλοξενία είχε κι ένα ιδιαίτερο συμβολισμό, υπό τη συνθήκη της εξαγγελθείσας δίωξης – έξωσης του Συλλόγου μας από το κτήριό του.
Ως ένας κατεξοχήν «γυναικείος» σύλλογος-με την έννοια των ποσοστών εργασίας κατά φύλο στην Αρχαιολογική Υπηρεσία- εκτός από τη φιλοξενία και τη στήριξη φεμινιστικών ομάδων και άλλων συλλογικοτήτων, έχουμε δραστηριοποιηθεί και με στοχευμένες παρεμβάσεις σε ζητήματα που αφορούν στην ανάδειξη των έμφυλων ταυτοτήτων και στα επιστημονικά πεδία της αρχαιολογίας και της μουσειολογίας, τόσο στη θεωρία όσο και στην πρακτική λ.χ. την ανασκαφική ή τη μουσειακή. Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να δραστηριοποιούμαστε και σε αυτήν την κατεύθυνση, για να παρουσιαστούν και να φωτιστούν μια σειρά αποσιωπημένων ζητημάτων που έχει αναδείξει πολλαπλώς η φεμινιστική αρχαιολογία.
Στο φετινό Φεμινιστικό Φεστιβάλ μέσα από τις συζητήσεις, τα εργαστήρια και τις γιορτές που διοργανώθηκαν, μοιραστήκαμε για άλλη μια φορά εμπειρίες, ανταλλάξαμε ιδέες, γνώσεις και πρακτικές μέσα σε ένα πλαίσιο διαθεματικού, συμπεριληπτικού και ταξικού φεμινισμού. Του φεμινισμού δηλαδή που δίνει ορατότητα και φωνή στις αγωνίες, την καταπίεση και τις πολλαπλές διακρίσεις που βιώνουμε λόγω φύλου ή σεξουαλικότητας σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Κι αυτός ο φεμινισμός «για το 99%» μπορεί να είναι αποτελεσματικός μόνο όταν είναι σε σύνδεση με τη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων, με τους αντιρατσιστικούς αγώνες και τους αγώνες για το περιβάλλον.
Είσαι υποψήφια με την Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα. Τι θεωρείς ότι προσφέρει στο κίνημα και την αριστερά αυτή η ευρεία σύμπραξη δυνάμεων και πόσο απαραίτητη είναι για το δήμο της Αθήνας μια τέτοια δημοτική κίνηση;
Η «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα» είναι ένα νέο, σύγχρονο αυτοδιοικητικό σχήμα αγωνιζόμενων ανθρώπων και κινημάτων της πόλης, είναι η φωνή της μαχόμενης κοινωνικής αριστεράς. Και κάτι περισσότερο: συσπειρώνει, ανταποκρινόμενη στην αδήριτη ανάγκη της εποχής, μεγάλο κομμάτι των συλλογικοτήτων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Είναι επίσης, λόγω της πολιτικής βαρύτητας του Δήμου Αθήνας, μια σημαντική πρωτοβουλία στον χώρο της αυτοδιοίκησης.
Όλα αυτά αποτυπώνονται και στην επιλογή για τον επικεφαλής, τον Κώστα Παπαδάκη, έναν μαχόμενο δικηγόρο που πρωτοστατεί στους αγώνες υπεράσπισης των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ο οποίος αφιέρωσε χρόνια από τη ζωή του για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης, αναδεικνύοντας τα εγκλήματά της με θύματα και κατοίκους της Αθήνας. Η εκλογική επιτυχία της «Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα» και των άλλων αριστερών ριζοσπαστικών σχημάτων σε όλη τη χώρα θα είναι μια μεγάλη ανάσα για τον κόσμο των κινημάτων κα των κοινωνικών διεκδικήσεων.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
