Συνέντευξη με τον Μάρκο Νέβες

Μάρκο, είσαι μέλος της «Assosiacao de Combate a Precariedade - Precarios inflexiveis» (σσ: πλατ­φόρ­μα του κι­νή­μα­τος των επι­σφα­λώς ερ­γα­ζό­με­νων) και συμ­με­τεί­χες στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα. Ποια είναι η κα­τά­στα­ση του κι­νή­μα­τος σή­με­ρα και πώς απα­ντά η κυ­βέρ­νη­ση;

Το κί­νη­μα στους δρό­μους έχει υπο­χω­ρή­σει τώρα, καθώς οι συν­θή­κες άλ­λα­ξαν στις τε­λευ­ταί­ες εκλο­γές. Πα­ρό­λα αυτά, βλέ­που­με σή­με­ρα το ξέ­σπα­σμα ενός ισχυ­ρού πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κού αγώνα, ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις πε­τρε­λαί­ου, και κά­ποιες δια­δη­λώ­σεις και απερ­γί­ες από κά­ποιους κλά­δους που διεκ­δι­κούν κα­λύ­τε­ρες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες. 

Ένα από τα πιο ση­μα­ντι­κά κι­νή­μα­τα στην Ευ­ρώ­πη ήταν το Que se lixe a troika (σσ: «Να πάει να γα­μη­θεί η τρόι­κα», το κί­νη­μα που ορ­γά­νω­σε τις με­γα­λύ­τε­ρες δια­δη­λώ­σεις στην Πορ­το­γα­λία μετά την επα­νά­στα­ση των Γα­ρυ­φάλ­λων). Τι απέ­γι­νε αυτό το κί­νη­μα και τι εμπει­ρί­ες άφησε πίσω του στην πορ­το­γα­λι­κή Αρι­στε­ρά;

Οι μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις ενά­ντια στην τρόι­κα και τη δεξιά κυ­βέρ­νη­ση ήταν πολύ ση­μα­ντι­κές για να χτι­στεί η αντί­στα­ση στο κα­θε­στώς της λι­τό­τη­τας και για να εμπο­δί­σου­με κά­ποια πολύ εμ­βλη­μα­τι­κά μέτρα λι­τό­τη­τας. Το Que se lixe a Troika ήταν ένα κί­νη­μα που ξε­κί­νη­σε με μια δια­δή­λω­ση το 2012, μετά την εκλο­γή της δε­ξιάς κυ­βέρ­νη­σης και την υπο­γρα­φή μνη­μο­νί­ου με την τρόι­κα. Το κί­νη­μα είχε την ικα­νό­τη­τα να ορ­γα­νώ­σει τε­ρά­στιες δια­δη­λώ­σεις στα χρό­νια της τρόι­κα, και να ασκεί διαρ­κή πίεση στην κυ­βέρ­νη­ση, που πα­ρα­λί­γο να ανα­τρα­πεί το 2013. Η εμπει­ρία έδει­ξε πως είναι εφι­κτό ένα μα­ζι­κό κί­νη­μα το οποίο μπο­ρεί να δη­μιουρ­γεί ενιαία μέ­τω­πα ανά­με­σα σε διά­φο­ρα τμή­μα­τα του λαού.

Είσαι επί­σης μέλος του Μπλό­κο. Πα­ρα­κο­λου­θού­με με εν­δια­φέ­ρον τις εξε­λί­ξεις μετά το σχη­μα­τι­σμό της κυ­βέρ­νη­σης (σσ: κυ­βέρ­νη­ση Σο­σια­λι­στών με την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή στή­ρι­ξη του ΚΚ Πορ­το­γα­λί­ας και του Μπλό­κο). Ποιες είναι οι προ­κλή­σεις, οι ευ­και­ρί­ες και οι δυ­σκο­λί­ες σε μια συμ­μα­χία με τους Σο­σια­λι­στές; Ποια είναι τα συ­μπε­ρά­σμα­τά σου από την εμπει­ρία του τε­λευ­ταί­ου ενός χρό­νου; 

Η κα­τά­στα­ση που προ­έ­κυ­ψε μετά τις τε­λευ­ταί­ες εκλο­γές είναι τε­λεί­ως και­νούρ­για για εμάς και ακόμα προ­σπα­θού­με να αντι­με­τω­πί­σου­με τις προ­κλή­σεις και τις δυ­σκο­λί­ες μιας κυ­βέρ­νη­σης που στη­ρί­ζε­ται από τα τρία κόμ­μα­τα. Ένα χρόνο μετά, αυτό που κρί­νε­ται είναι να απο­δει­χθεί ότι μια άλλη πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση είναι εφι­κτή. Μια νέα κα­τεύ­θυν­ση που δεν θα περνά μέσα από ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, πε­ρι­κο­πές στο κοι­νω­νι­κό κρά­τος και το συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό σύ­στη­μα.

Στην Ελ­λά­δα ζή­σα­με τους εκ­βια­σμούς της τρόι­κας όπως και εσείς αντι­με­τω­πί­ζε­τε μια πα­ρό­μοια κα­τά­στα­ση στην Πορ­το­γα­λία. Στην Ελ­λά­δα η κυ­βέρ­νη­ση υπο­τά­χθη­κε υπο­γρά­φο­ντας το τρίτο μνη­μό­νιο πα­ρό­τι ο λαός ψή­φι­σε όχι στο δη­μο­ψή­φι­σμα. Τι γνώμη έχεις για την ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία; Πώς απα­ντά η κυ­βέρ­νη­ση της Πορ­το­γα­λί­ας στις απει­λές των ευ­ρω­παϊ­κών ελίτ;

Κατά τη γνώμη μου, η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση χει­ρί­στη­κε πάρα πολύ άσχη­μα τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με την ΕΕ. Ενώ είχε το λαό στο πλευ­ρό της, ενώ αυτός στο δη­μο­ψή­φι­σμα είχε ψη­φί­σει ΟΧΙ, αυτή αμέ­σως μετά υπο­τά­χθη­κε στη λι­τό­τη­τα. Ήταν ανα­γκαίο ένα άλλο σχέ­διο απέ­να­ντι στους δα­νει­στές, για να συ­νε­χι­στεί η μάχη μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα.

Η πορ­το­γα­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση ζει σε μια «λίμπο», που δεν ξέ­ρου­με για πόσο ακόμα θα διαρ­κέ­σει. Το λέω αυτό για το προς το παρόν επι­χει­ρεί να πιά­νει τους στό­χους που της επι­βά­λει η ΕΕ, χωρίς να εφαρ­μό­ζει όλα τα μέτρα που αυτή προ­τεί­νει.

Συμ­με­τέ­χεις στη διε­θνή συ­νά­ντη­ση που ορ­γα­νώ­νει το rproject στις 4,5 και 6 Νο­έμ­βρη, μαζί με άλ­λους αγω­νι­στές από όλο τον κόσμο. Τι στό­χους πρέ­πει να θέ­σου­με ως ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά σή­με­ρα;

Οι βα­σι­κές προ­κλή­σεις που αντι­με­τω­πί­ζου­με σή­με­ρα είναι η κα­τα­στρο­φή των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, ο εκ­βια­σμός του χρέ­ους που με­τα­φέ­ρει την ισχύ των πο­λι­τι­κών απο­φά­σε­ων στο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κε­φά­λαιο και η κα­τα­στρο­φή των δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών. Μαζί με αυτά αντι­με­τω­πί­ζου­με και το με­γά­λο ζή­τη­μα των με­τα­να­στών και των προ­σφύ­γων. Η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να έχει πολύ σα­φείς απα­ντή­σεις σε όλα αυτά τα θέ­μα­τα: Ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα ενά­ντια στην ελα­στι­κο­ποί­η­ση, εναλ­λα­κτι­κές λύ­σεις απέ­να­ντι στο πρό­βλη­μα του χρέ­ους, υπε­ρά­σπι­ση των δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών, κα­λο­δε­χού­με­νοι όλοι οι με­τα­νά­στες και οι πρό­σφυ­γες.