ΣΥΡΙΖΑ: Μαύρη σελίδα για την δικαιοσύνη η αθωωτική απόφαση για τους πρωταγωνιστές του εγκλήματος στη Μανωλάδα

Η αθω­ω­τι­κή από­φα­ση για τους πρω­τα­γω­νι­στές του εγκλή­μα­τος στη Μα­νω­λά­δα είναι μια μαύρη σε­λί­δα για την ελ­λη­νι­κή Δι­καιο­σύ­νη. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, απο­τε­λεί μέτρο της "ανε­ξαρ­τη­σί­ας" της, εκ­κω­φα­ντι­κό τεκ­μή­ριο της τα­ξι­κό­τη­τάς της, και προ­φα­νώς, ωμή ει­ρω­νεία για τη ση­με­ρι­νή πα­γκό­σμια ημέρα κατά του τρά­φι­κινγκ.

Αθω­ώ­νο­ντας ομό­φω­να όλους τους κα­τη­γο­ρού­με­νους για τη βα­σι­κή κα­τη­γο­ρία της δια­κί­νη­σης (τρά­φι­κινγκ), κα­τα­λο­γί­ζο­ντας σε δύο από αυ­τούς ποι­νές για επι­κίν­δυ­νες σω­μα­τι­κές βλά­βες αντί για από­πει­ρα αν­θρω­πο­κτο­νί­ας και αφή­νο­ντάς τους όλους ελεύ­θε­ρους, η δι­κα­στι­κή εξου­σία με­τα­χει­ρί­ζε­ται με αβρό­τη­τα τους δρά­στες και τους ηθι­κούς αυ­τουρ­γούς ενός εγκλή­μα­τος με πρό­θε­ση αν­θρω­πο­κτο­νί­ας, με ρα­τσι­στι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και σκοπό το κέρ­δος, που πέρσι έκανε το γύρο του κό­σμου. Με την από­φα­ση αυτή, το δι­κα­στή­ριο προ­σφέ­ρει νο­μι­μο­ποί­η­ση στην πιο άγρια εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­που από άν­θρω­πο, απο­κο­ρύ­φω­μα της οποί­ας ήταν ο πυ­ρο­βο­λι­σμός των ερ­γα­τών γης που τον Απρί­λη του 2013 διεκ­δί­κη­σαν τα δε­δου­λευ­μέ­να τους από την εται­ρεία "Βαγ­γε­λά­τος ΑΕ".

Η ση­με­ρι­νή από­φα­ση είναι προ­κλη­τι­κή γιατί αγνό­η­σε κυ­νι­κά το συ­ντρι­πτι­κό απο­δει­κτι­κό υλικό, μια πλή­ρως τεκ­μη­ριω­μέ­νη πρό­τα­ση της ει­σαγ­γε­λέ­ως και μαζί τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ξένων ερ­γα­τών και των αλ­λη­λέγ­γυων, που ζή­τη­σαν να τεθεί τέλος στις συν­θή­κες δου­λεί­ας στα φρα­ου­λο­χώ­ρα­φα. Την ίδια στιγ­μή, είναι μια από­φα­ση ιστο­ρι­κής ση­μα­σί­ας: όχι μόνο γιατί αδια­φο­ρεί για τις "Μα­νω­λά­δες" που προη­γή­θη­καν και ακο­λού­θη­σαν το περ­σι­νό στυ­γε­ρό έγκλη­μα, στα χρό­νια της συ­ντρι­πτι­κής απα­ξί­ω­σης της ερ­γα­σί­ας, αλλά και γιατί δίνει το πρά­σι­νο φως στους μελ­λο­ντι­κούς πρω­τα­γω­νι­στές ανά­λο­γων κρου­σμά­των ερ­γο­δο­τι­κής και ρα­τσι­στι­κής βίας.

Η δι­κα­στι­κή εξου­σία δή­λω­σε σή­με­ρα ότι ανέ­χε­ται να κο­στο­λο­γεί­ται φτηνά η ζωή των ξένων ερ­γα­τών και εμ­φα­νί­στη­κε να κα­θα­γιά­ζει μια άνευ όρων "εθνι­κή ανά­πτυ­ξη", ακόμα και όταν αυτή βά­φε­ται με αίμα. Υπό την έν­νοια αυτή, επι­βε­βαί­ω­σε το χάσμα της με το κοινό περί δι­καί­ου αί­σθη­μα, στε­ρώ­ντας τη δι­καί­ω­ση από τα θύ­μα­τα ενός απο­τρό­παιου εγκλή­μα­τος. Η δι­καί­ω­ση αυτή, που είναι ζή­τη­μα ηθι­κής και πο­λι­τι­κής τάξης, ενα­πό­κει­ται στην κι­νη­το­ποί­η­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, την αλ­λη­λεγ­γύη της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας που δεν θέλει να εξοι­κειω­θεί με τον κα­νι­βα­λι­σμό, αλλά και τις πρω­το­βου­λί­ες μιας κυ­βέρ­νη­σης που δεν θα ανέ­χε­ται την ερ­γο­δο­τι­κή ασυ­δο­σία και το ρα­τσι­σμό.