Βέρτιγκο στην αεροπορική ορολογία σημαίνει την απώλεια προσανατολισμού του πιλότου, που αντί να πάει προς τα πάνω χάνει τον έλεγχο και καρφώνεται στο έδαφος ή τη θάλασσα. Στην πολιτική ορολογία θα μπορούσε να σημαίνει απώλεια πολιτικού προσανατολισμού εξ’ αιτίας του ύψους στο οποίο μια πολιτική παράταξη βρίσκεται απότομα, και αν δεν χειριστεί σωστά τα πολιτικά βοηθήματα που διαθέτει είναι δυνατόν να πάρει το ίδιο απότομα πορεία προς τα κάτω.
Αυτά δεν ακούγονται πολύ ευχάριστα, είναι πολύ πιο ωραίο να ακούς αισιόδοξα μηνύματα όμως καλό είναι ενίοτε να επισημαίνει κανείς και τους πιθανολογούμενους κινδύνους για να μην προσγειωθεί ανώμαλα.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ
Υπάρχουν αναμφισβήτητα κάποιοι στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν την πεποίθηση ότι το ποσοστό του 27% έχει ξεκαθαρίσει οριστικά τα πράγματα και θεωρούν τον εαυτό τους «πανέτοιμο να κυβερνήσει». Προτείνουν μάλιστα να «κλείσουν από τώρα οι παράγκες», τουτέστιν να διαλυθούν οι συνιστώσες και να προχωρήσουμε άμεσα στην ενοποίηση. Προφανώς και είναι δευτερεύον γι αυτούς το πολιτικό σχέδιο που θα καταλήξει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις κορυφαίες διαδικασίες της συνδιάσκεψης και του συνεδρίου, αφού αυτό που τους απασχολεί κυρίως είναι «να κυβερνήσουν». Προς ποια κατεύθυνση θα ασκηθεί η συγκεκριμένη διακυβέρνηση είναι ένα δευτερεύον ζήτημα που υποτίθεται ότι θα το λύσουμε στην πορεία.
Το ενιαίο κόμμα αποτελούσε και αποτελεί πράγματι ένα διαχρονικό πόθο και μια ευγενή προσδοκία των περισσοτέρων μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ, ως απαραίτητο βήμα στην οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων και την πολιτική εκπροσώπηση των «από κάτω». Ένα τέτοιο εγχείρημα όμως δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι δεν ολοκληρώνεται από τη μια μέρα στην άλλη, με όλες αυτές τις δυνάμεις που απαρτίζουν τη συμμαχία και προέρχονται από διαφορετικούς χώρους και διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές αφετηρίες. Όπως σωστά έχει διαγνώσει μέχρι τώρα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε βιαστικά βήματα πρέπει να γίνουν αλλά ούτε και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις μπορούν να υπάρξουν.
Η ΚΡΙΣΗ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΤΟΝΟ
Στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο αυτή τη στιγμή έχουμε να κάνουμε με ένα πληγωμένο θηρίο, τον καπιταλισμό, μια λαβωμένη τίγρη που βρυχάται ανατριχιαστικά και στη θανατηφόρα αγωνία της απειλεί να κατασπαράξει ότι βρει μπροστά της. Έχει εφορμήσει σε ότι είναι δημόσιο και κερδοφόρο κι ετοιμάζεται να το καταβροχθίσει (τράπεζες, τυχερά παιγνίδια, αεροδρόμια, λιμάνια, προνομιούχα κομμάτια γης, ακόμα και νησιά κάτω των 150 κατοίκων). Την ώρα που η κοινωνία οδηγείται στην ανέχεια και την εξαθλίωση μέσα από τα επαίσχυντα μνημονιακά μέτρα, τα καπιταλιστικά σαρκοβόρα βρίσκουν την ευκαιρεία, με την κάλυψη των αργυρώνυτων που μας κυβερνάνε, να γίνουν ακόμα πλουσιότεροι σε βάρος του πολύπαθου ελληνικού λαού και του ελληνικού κράτους.
Κάποιο «έτοιμοι» λοιπόν, μέσα απ’ τις δημόσιες δηλώσεις και τοποθετήσεις τους, εκφράζουν τη βούληση να εξημερώσουν αυτό το θηρίο και το μετατρέψουν σ’ ένα άκακο κατοικίδιο. Τη μέθοδο γι' αυτό την έχουν ανακαλύψει στο εγχειρίδιο που λέγεται κεϋνσιανισμός. Θεωρούν πιθανόν ότι με «συμφωνίες κυρίων» και προχωρώντας απλά σε κάποιες μεταρρυθμίσεις θα κατευνάσουν την αδηφάγα όρεξη των καπιταλιστών για μεγαλύτερα κέρδη. Μόνο που δεν αντιλαμβάνονται ότι ασκώντας κεϋνσιανές συνταγές σε περιόδους βαθιάς κρίσης του συστήματος, είναι σαν να θες να μετατρέψεις τη σαρκοφάγο τίγρη σε χορτοφάγο και να τη χορτάσεις με λαχανικά. Η μόνη κατάληξη που μπορεί να υπάρξει σ’ ένα τέτοιο εγχείρημα είναι η τίγρης να τους κατασπαράξει και μαζί με αυτούς εμάς και ολόκληρη την κοινωνία. Οι καπιταλιστές δεν είναι διατεθειμένοι σε καμιά περίπτωση να πάψουν να αναζητούν μεγαλύτερα κέρδη ούτε να παραχωρήσουν έστω και ένα ψίχουλο από τα κεκτημένα τους και γι αυτό σε οποιαδήποτε απαίτηση, έστω και τη μικρότερη, θα αντιδράσουν με όλους τους δυνατούς τρόπους.
ΜΕ ΠΟΙΟ ΣΥΡΙΖΑ;
Κανένας ασφαλώς δεν έχει την αξίωση στις συγκεκριμένες συνθήκες και στο βαθμό ετοιμότητας που βρισκόμαστε να σαλπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ έφοδο στα Χειμερινά Ανάκτορα. Μιλάμε όμως και ευελπιστούμε για ένα ΣΥΡΙΖΑ που ακόμη κι αν έρθει στην κυβέρνηση δεν θα χάσει σε καμιά περίπτωση τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του, για ένα ΣΥΡΙΖΑ με συνέπεια στις θέσεις που έχουν εκφραστεί έως τώρα στη γραμματεία, τις ΠΣΕ και τις συνδιασκέψεις του. Για ένα ΣΥΡΙΖΑ που όταν γίνει κυβέρνηση θα έρθει σε άμεση σύγκρουση με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους και που θα επιδιώξει πάση θυσία να ελέγξει το τραπεζικό σύστημα, τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, τον ορυκτό πλούτο, τη ναυτιλία, το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο.
Αν δεν προχωρήσει σε μια τέτοια πολιτική, αυτόματα και χωρίς να το καταλάβει θα καταστεί διαχειριστής της βαθιάς και δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Κανένα πρόβλημα δεν θα είναι σε θέση να επιλύσει τότε. Και επειδή για να πετύχει τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να στηριχτεί στον κόσμο του, πρέπει από τώρα να προετοιμάζει τους δικούς του μηχανισμούς και κυρίως να παρέμβει δυναμικά στο συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκοντας θεσμικές και οργανωτικές αλλαγές για να ξαναμαζικοποιηθούν τα συνδικάτα, σε μια άλλη βάση αυτή τη φορά, και για να δημιουργήσει καινούργια σε όσους χώρους δεν υπάρχουν.
Ως κυβέρνηση επιβάλλεται να εξυγιάνει τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και να εξαφανίσει τους μεσάζοντες, να επανοργανώσει την Υγεία και την Παιδεία και να στηρίξει το μικρομεσαίο εμπόριο και τη μικροβιοτεχνία που είναι ουσιαστικά η βάση της οικονομίας μας και εξαφανίζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αποτελεί την τελευταία ίσως ελπίδα για ένα προοδευτικό κοινωνικό μετασχηματισμό. Οι φασίστες καραδοκούν στη γωνία για να εκμεταλλευτούν την παραμικρή υποχώρηση και αποτυχία και να οδηγήσουν τα πράγματα σε ολοκληρωτικές καταστάσεις που κατά πάσα πιθανότητα θα σημάνουν κι ένα εμφύλιο μακελιό. Η κοινωνική τους αποδοχή αυξάνεται επικίνδυνα και είναι ορατός ο κίνδυνος να αποτελέσουν τη διάδοχη κατάσταση, αν η Αριστερά δεν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Αν χάσουμε λοιπόν το σοσιαλιστικό προσανατολισμό μας, μύρια κακά έπονται. Όχι μόνο θα μείνει ακάλυπτος ο κόσμος μας, όχι μόνο θα απογοητεύσουμε την κοινωνία που προσδοκά από εμάς αλλά θα έχουμε αφήσει ανεκμετάλευτη μία ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά, που θα μας σημαδέψει για πολλά χρόνια.
