Με βρέφη και παιδιά να γλιστρούν από τα χέρια των ξεριζωμένων γονιών τους για να ξεβραστούν κοκαλωμένα στις παραλίες που κολυμπούμε με τα δικά μας παιδιά, με τον ακραίο καπιταλισμό των συνεχών μνημονίων να υπνοβατεί και πάλι προς τον φασισμό την ίδια μάλιστα στιγμή που απωθεί το πιο εφιαλτικό του παράγωγο, την ανεξέλεγκτη καταστροφή του περιβάλλοντος, ο χρόνος είναι πράγματι εξαρθρωμένος, ‘the time is out of joint’.

Ο στί­χος αυτός του Σαίξ­πηρ, του κο­ρυ­φαί­ου αυτού ευ­ρω­παί­ου δρα­μα­τουρ­γού, πε­ρι­γρά­φει την τόσο δύ­σκο­λη ιστο­ρι­κή συ­γκυ­ρία που έχου­με μπρο­στά μας και ανα­δει­κνύ­ει την ανά­γκη για ατο­μι­κή και συλ­λο­γι­κή δέ­σμευ­ση σε πο­λι­τι­κές που δεν μπο­ρεί να εξα­ντλού­νται σε ένα πραγ­μα­τι­στι­κό-δια­χει­ρι­στι­κό business as usual.  Σε όποιον Ευ­ρω­παίο συ­νά­δελ­φο ρωτά τι με τρο­μά­ζει και με πα­ρα­κι­νεί να συμ­με­τέ­χω ως υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής στην ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά, ξε­κι­νώ­ντας από τον μικρό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των πρώ­των εκλο­γών του 2012 και επι­μέ­νο­ντας σή­με­ρα ρι­ζο­σπα­στι­κά με τη ΛΑΪΚΗ ΕΝΟ­ΤΗ­ΤΑ,  αρ­χί­ζω την απά­ντη­σή μου με τον στίχο αυτό από τον Άμλετ, τον στίχο για το τόσο επι­κίν­δυ­να σάπιο, πλέον, βα­σί­λειο της Δα­νι­μαρ­κί­ας. 

*Υπο­ψή­φιος ΛΑΪ­ΚΗΣ ΕΝΟ­ΤΗ­ΤΑΣ στη Χίο

Ανα­πλη­ρω­τής Κα­θη­γη­τής Ιστο­ρί­ας της Τε­χνο­λο­γί­ας στο Πα­νε­πι­στή­μιο Αθη­νών-Δη­μο­σιεύ­τη­κε στην εφη­με­ρί­δα "Πο­λί­της" της Χίου.