Τόνυ Τσίπρας και Κυριάκος Πινοτσετάκης

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κάποιοι βρετανοί δημοσιογράφοι είχαν ρωτήσει την κακιά μάγισσα του νεοφιλελευθερισμού, Μάργκαρετ Θάτσερ, ποιο ήταν το μεγαλύτερο, πολιτικό της επίτευγμα. Εκείνη είχε πάρει το γνωστό ύφος της βαθιάς κατάψυξης και χαμογελώντας σαρδόνια είχε απαντήσει : Ο Τόνυ Μπλερ. Κρίμα, Μάργκαρετ, που δεν ζεις για να καμαρώσεις τον νέο Τόνυ της Ευρώπης, το χρυσό αγόρι της αμερικανοδουλείας και του νεοφιλελευθερισμού. Τον Τόνυ Τσίπρα.

Μετά το διπλό σόου, στη Θεσσαλονίκη όπου καλωσόρισε τα παλιά αμερικανάκια τα εντρεπρενερούδικα και στο Στρασβούργο, όπου καλωσόρισε τη νέα Ευρώπη της άγριας λιτότητας και των διά ροπάλου αυταρχικών λύσεων, ο Τόνυ Τσίπρας άνοιξε ουσιαστικά τα φτερά του για άλλες, πολιτικές πολιτείες. Να μου το θυμηθείτε, αυτό το παιδί δεν θα χαθεί μετά τις εθνικές εκλογές. Χάνονται τέτοια κελεπούρια; Σπανίζουν στις μέρες μας, τα παιδιά του νεοφιλελεύθερου σωλήνα που κατόρθωσαν να κάνουν το μαύρο, πιο μαύρο και το άσπρο, ποδήλατο. Ο Τόνυ, ο αυθεντικός, ο του Εργατικού Κόμματος, ο πρώτος διδάξας του να βλέπει πριν από το βαθύ αμερικανικό κράτος τα χημικά και πυρηνικά όπλα του Σαντάμ, εκεί όπου δεν υπήρχαν , έχει αποκτήσει το ακριβές αντίγραφό του, τον πιστό κλώνο του, εκείνον που βλέπει ανάπτυξη με αμερικανικά κεφάλαια και κυρίως με αμερικανικά όπλα εκεί όπου υπάρχουν φτώχεια και εξαθλίωση και μια ζοφερή εξάρτηση της χώρας που μόνο δεινά πολέμου και αίματος μπορεί να προμηνύει. Λες και δεν έχουμε ξαναδεί το έργο να ανεβαίνει με σχετική αποτυχία. Γιατί όπως έγραφε και ο Κέρουακ, τα μεγάλα πορτοφόλια κάνουν τον πόλεμο για να πείσουν τους μικρούς να πάνε να πολεμήσουν. Beautiful oil, nice guns, ένα πράγμα.

Τόσο σάλιο και τόσο γλείψιμο στον αμερικανικό παράγοντα, θα έκανε κανονική τσουλήθρα την Αριστοτέλους. Ούτε εκατό καθαρίστριες με τις σφουγγαρίστρες τους δεν θα μπορούσαν να μαζέψουν τα υγρά των κυβερνητικών, σιελογόνων αδένων, που δούλεψαν υπερωρίες το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Καθαρίστριες κανονικές, μάχιμες, της δουλειάς, όχι φέηκ τύπου νοτοπούλου (ουπς! σεξισμός). Αυτά στη Θεσσαλονίκη, στη Θεσσαλονίκη, επαναλαμβάνω που έχει μαύρη και δολοφονική ιστορία του τι σημαίνει αμερικανοκρατία και υποτέλεια, παρακράτος και μαύρο δολάριο κάτω από το τραπέζι. Τρίκυκλα και σκοτεινοί κύκλοι στην αστυνομία και τον στρατό. Στακτόπουλος και Χατζηαποστόλου. Αριστερή ιστορία, Τσίπρα. Αλλά είπαμε, ο Τόνυ της Βαλκανικής είναι μοναδικός στον ρόλο του. Ακόμη και όταν ξεχνάει και ποδοπατάει την ιστορία της πολιτικής μήτρας που τον γέννησε.

Κάτι τέτοια είδαν και στην ΝουΔούλα και είπαν να ανεβάσουν τον πήχη στις εκκρίσεις σιελογόνων αδένων προς κάθε νεοφιλελεύθερη και ιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Τόνυ Μπλερ ο Τσίπρας και θατσερισμός από τα υπόγεια του Μαξίμου; Ρίξε μια αμερικανοκίνητη χούντα στην ασφαλιστική πιάτσα να δεις τι γίνεται...

Το γεγονός και μόνο ότι το καραγκούνι που πέταξε την οβίδα περί Πινοτσέτ και ασφαλιστικού παραμένει στη θέση του και λογικά θα διεκδικήσει και βουλευτική ού μη και υπουργική έδρα στην κυβέρνηση των... αρίστων αχρήστων του Μητσοτάκη, δείχνει πως όντως στην Πειραιώς ευδοκιμεί συγκεκριμένη σχολή χυδαιότητας και βλακείας (σκέψης, δεν την περιγράφεις με τίποτα...) που αντλεί έμπνευση από κάθε καρυδιάς νεοφιλελεύθερο και ολοκληρωτικό καθεστώς είδε η οικουμένη τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, με στόχο την ταξική κατάπνιξη της εργασίας. Βέβαια, δεν είναι οι μόνοι, δεν είναι και οι πρώτοι. Εξάλλου φιλικά προσκείμενοι προς τη ΝΔ και το περιβάλλον του αρχηγού της, «δημοσιογράφοι», «διανοητές» και «ιστορικοί» έχουν δώσει ανάλογα δείγματα φιλοδικτατορικής γραφής στο πρόσφατο παρελθόν. Από καψοκαλύβες μέχρι ράμφους, είχε ο μπαξές, για να μην ξεχνιόμαστε.

Αλλά με Πινοτσέτ στην πιάτσα, ε, δεν πιάσαμε απλώς πάτο-άνοιξε γκρεμός και μάλιστα πάνω στην μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος.

Το αμέσως φοβερότερο βέβαια ήταν ότι βρέθηκαν «αριστεροί» «ειδικοί» που προσπάθησαν να επιχειρηματολογήσουν στο γήπεδο της ΝουΔούλας. Κάτι του στυλ, «ΟΚ χούντα», αλλά το ασφαλιστικό απέτυχε. Ρε κανάγιες, είναι δυνατό να μιλάτε και να επιχειρηματολογείτε περί...ασφαλιστικού επί των πτωμάτων της χιλιανής δημοκρατίας και των χιλιάδων δολοφονημένων!; Πόσα θέλετε για να μας τρελάνετε εντελώς, «αριστεροί» και «ειδικοί» του πρωκτού!;

Συγνώμη για τα «γαλλικά», αλλά και η υπομονή έχει τα όρια της.

Πάντως, αν στη ΝουΔούλα συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο και κατεβάσουν και άλλες φαεινές «ιδέες» από τα made in USA πραξικοπήματα, ας θυμηθούμε ότι η χιλιανή δικτατορία, μεταξύ άλλων, είχε επιβληθεί για να επαναφέρει την εργοδοτική ασυδοσία και τις εξορυκτικές εταιρείες χαλκού και ότι οι αριστεροί αγωνιστές φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν μαζικά στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της χώρας.

Από εξορύξεις, Τσίπρας και Μητσοτάκης έχουν τάξει στους πάντες, Αμερικανούς, Γάλλους, Καναδούς, τα πάντα, πετρέλαια, Χαλκιδική, χρυσό και χαλκό. Και από γήπεδα δεν πάμε πίσω-και ο ΠΑΟΚ, δηλαδή ο Σαββίδης θα πάρει για να έχει με δημόσιο χρήμα, ιδιωτικό Κολοσσαίο. Εξάλλου, ο ιππόδρομος στην Καλλιθέα δεν υπάρχει πια και ποιος να θυμάται άραγε σήμερα τον Παναγιώτη Ελή.

Τόνυ, εσύ τον θυμάσαι; Καλά ο Κούλης δεν θα τον ξέρει σίγουρα, εξάλλου, ποιον ενδιαφέρουν σήμερα ένας Γρηγόρης Λαμπράκης ή ένας Παναγιώτης Ελής;

Ενώ μια Μάργκαρετ και ένας Αουγκούστο είναι πολύ της μόδας. Σε ένα καθεστώς ανδρεικέλων που συνωμοτεί με σύνθημα «Βρέχει στην Αθήνα».