Τώρα είναι η ώρα να ενωθούμε και να παλέψουμε ενάντια στην ακροδεξιά τρομοκρατία

Η συ­γκέ­ντρω­ση με σύν­θη­μα «Ενώ­στε τη Δεξιά» το πε­ρα­σμέ­νο σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο στο Σάρ­λο­τσβιλ της Βιρ­τζί­νια δεν αφο­ρού­σε μια υπο­τι­θέ­με­νη υπε­ρά­σπι­ση της «ελευ­θε­ρί­ας του λόγου», αλλά την υπε­ρά­σπι­ση ενός αγάλ­μα­τος της Συ­νο­μο­σπον­δί­ας (ΣτΜ: Συ­νο­μο­σπον­δία του Νότου, δη­λα­δή οι Πο­λι­τεί­ες που πο­λέ­μη­σαν για την δια­τή­ρη­ση της δου­λο­κτη­σί­ας κατά τον Αμε­ρι­κα­νι­κό Εμ­φύ­λιο). Στις γραμ­μές της συ­γκέ­ντρω­σης ήταν κα­λο­δε­χού­με­νοι οι Ναζί, που γυρ­νού­σαν στους δρό­μους ψά­χνο­ντας αν­θρώ­πους να επι­τε­θούν –και τε­λι­κά διέ­πρα­ξαν μια τρο­μο­κρα­τι­κή επί­θε­ση με όχημα ενά­ντια σε ένα πλή­θος ει­ρη­νι­κών δια­δη­λω­τών, σκο­τώ­νο­ντας την 32χρο­νη αγω­νί­στρια της πόλης, Heather Heyer και τραυ­μα­τί­ζο­ντας δε­κά­δες άλ­λους, πολ­λούς σο­βα­ρά.

Η ορ­γι­σμέ­νη αντί­δρα­ση στην να­ζι­στι­κή τρο­μο­κρα­τία στο Σάρ­λο­τσβιλ ήταν άμεση και ισχυ­ρή, με δια­δη­λώ­σεις και ολο­νυ­χτί­ες σε εκα­το­ντά­δες πό­λεις και με τις δη­λώ­σεις κα­τα­δί­κης των βί­αιων ρα­τσι­στών να έρ­χο­νται από πα­ντού. Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, από πα­ντού εκτός από τον Λευκό Οίκο του Ντό­ναλντ Τραμπ.

Είναι μια στιγ­μή απο­φα­σι­στι­κής ση­μα­σί­ας. «Οι ανοι­χτές εκ­δη­λώ­σεις ρα­τσι­σμού θα στεί­λουν την ακρο­δε­ξιά πίσω στο πε­ρι­θώ­ριο της πο­λι­τι­κής, ή θα κα­τα­φέ­ρουν να την “κα­νο­νι­κο­ποι­ή­σουν”, επι­τρέ­πο­ντάς της να εν­σω­μα­τω­θεί ακόμα βα­θύ­τε­ρα στην κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση;» ανα­ρω­τή­θη­καν οι New York Times.

Η απά­ντη­ση εξαρ­τά­ται από το τι θα πρά­ξουν τις επό­με­νες βδο­μά­δες και μήνες τα εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι που απε­χθά­νο­νται τον Ντό­ναλντ Τραμπ και θέ­λουν να στα­θούν ενά­ντια σε αυτόν και την Δεξιά.

Τώρα είναι η ώρα να νι­κή­σου­με το φόβο που θέ­λουν οι φα­σί­στες να αι­σθαν­θού­με και να ορ­γα­νώ­σου­με δια­δη­λώ­σεις με συ­ντρι­πτι­κά με­γά­λους αριθ­μούς –για να στα­μα­τή­σου­με αυτόν τον καρ­κί­νο τώρα, προ­τού ανα­πτυ­χθεί σε κάτι πολύ πιο απει­λη­τι­κό. Αυτό ση­μαί­νει να ορ­γα­νώ­σου­με πλα­τιές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, ανοι­χτές σε οποιον­δή­πο­τε κιν­δυ­νεύ­ει από αυτήν την απει­λή –που ση­μαί­νει σχε­δόν τους πά­ντες- για να απο­δεί­ξου­με ότι η ακρο­δε­ξιά είναι μια μι­κρο­σκο­πι­κή μειο­ψη­φία.

Μετά την απο­τρό­παια βία των ταγ­μά­των εφό­δου στο Σάρ­λο­τσβιλ, ξέ­ρου­με πως η ακρο­δε­ξιά δεν επι­διώ­κει να απο­κτή­σει την εξου­σία κερ­δί­ζο­ντας ψή­φους, ούτε νοιά­ζε­ται για τη δη­μο­σκο­πι­κή δη­μο­φι­λία της. Δεν μπο­ρού­με να τους νι­κή­σου­με αν ακο­λου­θή­σου­με την συμ­βου­λή των φι­λε­λεύ­θε­ρων «απλώς αγνο­ή­στε τους». 

Αν δεν στα­μα­τή­σου­με την ακρο­δε­ξιά σή­με­ρα, θα στα­μα­τή­σουν αυτοί τις προ­σπά­θειές μας να ορ­γα­νω­θού­με αύριο –είναι τόσο απλό. Δεν είναι μια μάχη που δια­λέ­ξα­με, αλλά είναι μια μάχη που πρέ­πει να κερ­δί­σου­με.

Να είναι επί­σης σαφές ότι δεν μπο­ρού­με να στη­ρι­χθού­με στην αστυ­νο­μία για να μας προ­στα­τεύ­σει από τους φα­σί­στες, ή στην κυ­βέρ­νη­ση για να μην τους επι­τρέ­πει κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Η υπε­ρά­σπι­ση των κοι­νο­τή­των μας και των κι­νη­μά­των μας από τη Δεξιά είναι υπό­θε­ση του κα­θε­νός από εμάς.

Αν τα κα­τα­φέ­ρου­με, θα μπο­ρού­με να θυ­μό­μα­στε το Σάρ­λο­τσβιλ ως ση­μείο κα­μπής, όχι μόνο στην πάλη μας ενά­ντια στη Δεξιά, αλλά και συ­νο­λι­κό­τε­ρα στην ικα­νό­τη­τά μας να ορ­γα­νω­νό­μα­στε και να διεκ­δι­κού­με τα αι­τή­μα­τά μας. 

Η Διε­θνής Σο­σια­λι­στι­κή Ορ­γά­νω­ση (ISO) είναι πλή­ρως αφο­σιω­μέ­νη σε αυτόν τον επεί­γο­ντα αγώνα, και ενώ­νου­με τη φωνή μας με τις εκ­κλή­σεις που έχουν γίνει από πολ­λές δια­φο­ρε­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις και άτομα μετά το Σάρ­λο­τσβιλ: για κοινό αγώνα ώστε να αντι­με­τω­πί­σου­με και να νι­κή­σου­με το φα­σι­σμό. 

Θα υπάρ­ξουν κε­ντρι­κά γε­γο­νό­τα τις ερ­χό­με­νες εβδο­μά­δες, από τη Βο­στώ­νη ως το Μπέρ­κλεϊ, αλλά αυτός ο αγώ­νας πρέ­πει να διε­ξα­χθεί σε κάθε πόλη και χωριό, σε κάθε κοι­νό­τη­τα, μέσα σε κάθε πα­νε­πι­στή­μιο, σε κάθε χώρο δου­λειάς. Κα­λού­με όλους τους υπο­στη­ρι­κτές μας και όλη την Αρι­στε­ρά να ανα­λά­βουν αυτό το κα­θή­κον: Τώρα είναι η ώρα να ενω­θού­με και να πα­λέ­ψου­με.

Το πιο τρο­μα­κτι­κό πε­ρι­στα­τι­κό του πε­ρα­σμέ­νου σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου στο Σάρ­λο­τσβιλ ήταν φυ­σι­κά η τρο­μο­κρα­τι­κή επί­θε­ση του νε­ο­να­ζί James Fields, όταν το μέλος της Vanguard America έριξε το αυ­το­κί­νη­τό του πάνω σε ένα μπλοκ δια­δη­λω­τών που πε­ρι­λάμ­βα­νε με­τα­ξύ άλλων μέλη της ISO, των Democratic Socialists of America και των Industrial Workers of the World (IWW, Βιο­μη­χα­νι­κοί Ερ­γά­τες του Κό­σμου).

Αλλά το φα­σι­στι­κό σχέ­διο είναι κάτι πολύ ευ­ρύ­τε­ρο από με­μο­νω­μέ­νες τρο­μο­κρα­τι­κές επι­θέ­σεις. Θέ­λουν να χτί­σουν μια ορ­γά­νω­ση πει­θαρ­χη­μέ­νων μπρά­βων για να επι­τί­θε­νται άγρια και να τρο­μο­κρα­τούν συ­στη­μα­τι­κά τους κα­τα­πιε­σμέ­νους –ένα πρό­γραμ­μα που, όπως δεί­χνει η ιστο­ρία, ανα­πό­φευ­κτα συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει δο­λο­φο­νί­ες.

Σε αυτό το πε­ρι­στα­τι­κό, ήταν ο James Fields ο δο­λο­φό­νος. Αλλά οι ναζί και η ακρο­δε­ξιά «ει­ρη­νευ­τι­κή δύ­να­μη» που ήρθαν βαριά οπλι­σμέ­νοι στο Σάρ­λοτ­βιλ, ήταν όλοι έτοι­μοι να επι­τε­θούν βίαια σε μη-λευ­κούς, Εβραί­ους και αρι­στε­ρούς. Είναι υπερ-πρό­θυ­μοι να σκο­τώ­σουν αν­θρώ­πους για να στρώ­σουν το δρόμο στον πραγ­μα­τι­κό τους σκοπό –μα­ζι­κές δο­λο­φο­νί­ες και γε­νο­κτο­νί­ες.

Το πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο του φα­σι­σμού ήταν εμ­φα­νές όλο το σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο στο Σάρ­λο­τσβιλ: Εκα­το­ντά­δες άντρες κρα­τού­σαν δαυ­λούς, φώ­να­ζαν «Αίμα και Χώμα» (ΣτΜ: το σύν­θη­μα των Γερ­μα­νών ναζί «Blut und boden») και επι­τί­θο­νταν σε αντι­δια­δη­λω­τές. Ομά­δες τρι­γύ­ρι­ζαν στους δρό­μους κρα­τώ­ντας όπλα και ασπί­δες, ψά­χνο­ντας κυ­ρί­ως μη-λευ­κούς, όπως ο 20χρο­νος Deandre Harris, για να τους επι­τε­θούν.

Όπως έγρα­ψε ο ρε­πόρ­τερ της ProPublica, A.C. Thompson, η ακρο­δε­ξιά στο Σάρ­λο­τσβιλ:

«επέ­δει­ξε ορ­γα­νω­τι­κή και τα­κτι­κή ικα­νό­τη­τα άνευ προη­γού­με­νου. Εκα­το­ντά­δες μά­χι­μοι ρα­τσι­στές συ­γκε­ντρώ­θη­καν σε ένα πάρκο τη νύχτα της Πα­ρα­σκευ­ής, με­τα­κι­νού­με­νοι μέσα στο σκο­τά­δι σε ομά­δες των 5 ως 20 ατό­μων. Λίγοι ηγέ­τες με ακου­στι­κά και ασυρ­μά­τους έδι­ναν εντο­λές καθώς λίγο πα­ρα­δί­πλα έφτα­νε ένα φορ­τη­γό γε­μά­το δαυ­λούς. Μέσα σε λίγα λεπτά, οι αριθ­μοί τους είχαν αυ­ξη­θεί σε εκα­το­ντά­δες. Σχη­μά­τι­σαν γρή­γο­ρα και απο­τε­λε­σμα­τι­κά μια μα­κριά πα­ρά­τα­ξη και άρ­χι­σαν να βα­δί­ζουν, με αναμ­μέ­νους τους δαυ­λούς, στο κά­μπους του Πα­νε­πι­στη­μί­ου της Βιρ­τζί­νια».   

Οι φα­σί­στες στο Σάρλ­το­σβιλ ήταν γε­μά­τοι αυ­το­πε­ποί­θη­ση. Ένας μι­κρός φα­ντα­σμέ­νος ναζί που λέ­γε­ται Sean Patrick Nielsen καυ­χή­θη­κε στην Washington Post, «Είμαι εδώ επει­δή οι ρε­που­μπλι­κα­νι­κές αξίες μας είναι πρώ­τον, να υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε την ντό­πια λευκή ταυ­τό­τη­τα, η οποία είναι υπό απει­λή, δεύ­τε­ρον, η ελεύ­θε­ρη αγορά και τρί­τον να σκο­τώ­νου­με Εβραί­ους».

Όλα αυτά έκα­ναν την αρ­χι­κή δή­λω­ση του Ντό­ναλντ Τραμπ που κα­τα­δί­κα­ζε τη βία «από πολ­λές πλευ­ρές» ακόμα πιο αη­δια­στι­κή σε εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πους –μια δή­λω­ση που πα­νη­γυ­ρί­στη­κε από το νε­ο­να­ζι­στι­κό σάιτ Daily Stormer.  

Αυτό είναι ένα ακόμα ανη­συ­χη­τι­κό ση­μά­δι των κιν­δύ­νων στη ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρία –μια κυ­βέρ­νη­ση Τραμπ γε­μά­τη από ακρο­δε­ξιούς ρα­τσι­στές, από τον υπο­στη­ρι­κτή της Alt-Right, Steve Bannon, στον ευ­ρω­φα­σί­στα σύμ­μα­χο Sebastian Gorka, ως τον εν­θου­σιώ­δη οπαδό της Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Jeff Sessions.  

Δεν θα έπρε­πε να έχου­με καμιά αυ­τα­πά­τη: ο το­ξι­κός συν­δυα­σμός μιας ακρο­δε­ξιάς που κα­λύ­πτει το φάσμα από ανοι­χτά δη­λω­μέ­νους Ναζί μέχρι αν­θρώ­πους με πρό­σβα­ση σε αν­θρώ­πους-κλει­διά του Λευ­κού Οίκου, πα­ρή­γα­γε την με­γα­λύ­τε­ρη επί­δει­ξη δύ­να­μης του αμε­ρι­κα­νι­κού φα­σι­σμού εδώ και αρ­κε­τές γε­νιές στο Σάρ­λο­τσβιλ.

Η δική μας πλευ­ρά έχει δυ­νη­τι­κά ένα πα­νί­σχυ­ρο όπλο να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει ενά­ντια στην εντει­νό­με­νη απει­λή: συ­ντρι­πτι­κά με­γά­λους αριθ­μούς. Τα γε­γο­νό­τα στο Σάρ­λο­τσβιλ –όχι μόνο η τρο­μο­κρα­τι­κή επί­θε­ση, αλλά και οι να­ζι­στι­κές ση­μαί­ες, η πα­ρέ­λα­ση με τους δαυ­λούς και η βία- προ­κά­λε­σαν τρόμο στην με­γά­λη πλειο­ψη­φία της αμε­ρι­κα­νι­κής κοι­νω­νί­ας.

Από το Σάβ­βα­το το βράδυ ως τη Δευ­τέ­ρα κα­λέ­στη­καν δια­δη­λώ­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε πάνω από 400 πό­λεις σε όλη τη χώρα –μια έκρη­ξη δια­δη­λώ­σε­ων που θύ­μι­σε τις μέρες μετά την εκλο­γή του Τραμπ τον πε­ρα­σμέ­νο Νο­έμ­βρη.

Ο Jason Kessler, ο κά­τοι­κος του Σάρλ­το­σβιλ που είχε βγά­λει το αρ­χι­κό κά­λε­σμα για την συ­γκέ­ντρω­ση Ενώ­στε τη Δεξιά, κυ­νη­γή­θη­κε και εκ­διώ­χθη­κε από την ίδια τη συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου που ορ­γά­νω­σε, από εξα­γριω­μέ­νους ντό­πιους. Από κάθε γωνιά της χώρας έβρε­χε ανα­κοι­νώ­σεις που κα­τα­δί­κα­ζαν την ιδε­ο­λο­γία της λευ­κής ανω­τε­ρό­τη­τας, την ντό­πια τρο­μο­κρα­τία –και την χλια­ρή απά­ντη­ση του Τραμπ. Τα με­γά­λα, επι­χει­ρη­μα­τι­κά, ΜΜΕ ξαφ­νι­κά στα­μά­τη­σαν να ανα­φέ­ρο­νται στον Richard Spencer και τους φί­λους του ως «Εναλ­λα­κτι­κή Δεξιά» και άρ­χι­σαν να χρη­σι­μο­ποιούν το πιο ακρι­βές «οπα­δοί της λευ­κής ανω­τε­ρό­τη­τας».

Δε­κά­δες Ρε­που­μπλι­κά­νοι στο Κο­γκρέ­σο, που έχτι­σαν τις κα­ριέ­ρες τους υπο­θάλ­πτο­ντας το ρα­τσι­σμό και τις αντι­δρα­στι­κές ιδέες, έσπευ­σαν να κα­τα­δι­κά­ζουν τους Ναζί και να πά­ρουν απο­στά­σεις από τον Τραμπ –ο οποί­ος υπο­χρε­ώ­θη­κε τε­λι­κά τη Δευ­τέ­ρα να κα­τα­δι­κά­σει ρητά τους οπα­δούς της λευ­κής ανω­τε­ρό­τη­τας.

Ακόμα και τότε, όμως, αξί­ζει να ση­μειω­θεί ότι η απά­ντη­ση του Τραμπ στο Σάρ­λο­τσβιλ ήταν να κα­λέ­σει για πε­ρισ­σό­τε­ρο «νόμο και τάξη» -μια αγα­πη­μέ­νη στους ρα­τσι­στές λέξη που ση­μαί­νει να δοθεί στην αστυ­νο­μία και τις με­τα­να­στευ­τι­κές υπη­ρε­σί­ες ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρη ανε­ξέ­λεγ­κτη εξου­σία να συλ­λαμ­βά­νουν και να κα­κο­ποιούν μη-λευ­κούς αν­θρώ­πους.

Οι δυ­νά­μεις του «νόμου και της τάξης» ήταν σε όλους τους δρό­μους του Σάρ­λο­τσβιλ και στέ­κο­νταν απα­θείς καθώς εξε­λισ­σό­ταν το όργιο δε­ξιάς βίας.

Αντί να ζη­τού­με από την κυ­βέρ­νη­ση να μας προ­στα­τεύ­σει, πρέ­πει να χτί­σου­με μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις για να προ­στα­τεύ­σου­με τους εαυ­τούς μας και ο ένας τον άλλον. Η στρα­τη­γι­κή του να στη­ρι­ζό­μα­στε σε μι­κρές ομά­δες αντι­φα­σι­στών που θα πο­λε­μούν εκ μέ­ρους των κα­τα­πιε­σμέ­νων απο­δεί­χθη­κε ανε­παρ­κής στο Σάρ­λο­τσβιλ, από το μέ­γε­θος της κι­νη­το­ποί­η­σης των μι­σαλ­λό­δο­ξων.

Αυτή είναι η στιγ­μή να χτί­σου­με ενιαία μέ­τω­πα με όσο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρες ορ­γα­νώ­σεις για να αντι­με­τω­πί­σου­με τη Δεξιά. Όχι μόνο τις αρι­στε­ρές ορ­γα­νώ­σεις και ομά­δες, αλλά και τα συν­δι­κά­τα, και τις ορ­γα­νώ­σεις για τα πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, μέχρι και κάθε πι­θα­νή λέσχη στα πα­νε­πι­στή­μια.

Στο Πόρ­τλαντ του Όρε­γκον, μια τέ­τοιου εί­δους συμ­μα­χία κα­τέ­βα­σε στο δρόμο πάνω από 1.000 αν­θρώ­πους τον Ιούνη για να αντι­με­τω­πί­σουν ομά­δες μί­σους που πα­νη­γύ­ρι­ζαν τις ρα­τσι­στι­κές δο­λο­φο­νί­ες των Ricky John Best και Taliesin Myrddin Namkai-Meche.

Χρεια­ζό­μα­στε ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρη ορ­γά­νω­ση τέ­τοιου εί­δους τις ερ­χό­με­νες εβδο­μά­δες, όταν η ακρο­δε­ξιά θα απο­βι­βα­στεί στη Βο­στώ­νη στις 19 Αυ­γού­στου, και στη διάρ­κεια της σχο­λι­κής χρο­νιάς, καθώς φα­σί­στες όπως ο Richard Spencer επι­χει­ρούν μια προ­κλη­τι­κή πε­ριο­δεία στα πα­νε­πι­στή­μια. Το Κί­νη­μα Black Lives Matter έχει κα­λέ­σει σε μια πα­νε­θνι­κή μέρα δρά­σης στις 19 Αυ­γού­στου.

Στις 27 Αυ­γού­στου, η ακρο­δε­ξιά σχε­διά­ζει μια παν­κι­νη­το­ποί­η­ση στο Μπέρ­κλεϊ της Κα­λι­φόρ­νια, με σύν­θη­μα «Όχι σε μια Μαρ­ξι­στι­κή Αμε­ρι­κή», όπου θα επι­χει­ρή­σουν να επα­να­λά­βουν τα ρα­τσι­στι­κά πο­γκρόμ της πε­ρα­σμέ­νης άνοι­ξης. Αλλά οι αντι­φα­σί­στες προ­ε­τοι­μά­ζο­νται εδώ και εβδο­μά­δες ώστε να στεί­λουν το μή­νυ­μα ότι δεν θα υπο­χω­ρή­σου­με μπρο­στά στη βία και το μίσος. 

Ανά­με­σα στις πολ­λές κα­τα­δί­κες της ακρο­δε­ξιάς στο Σάρ­λο­τσβιλ, υπήρ­ξε και ένα δια­κρι­τό «φάλ­τσο» από πολ­λούς πο­λι­τι­κούς ηγέ­τες: ο ισχυ­ρι­σμός ότι αυτοί οι φα­σί­στες είναι «μη-Αμε­ρι­κα­νοί» με κά­ποιον τρόπο.

Ο βί­αιος ρα­τσι­σμός έχει βα­θιές ρίζες σε αυτήν τη χώρα και η τρο­μο­κρα­τία ως μέσο υπε­ρά­σπι­σης των διε­στραμ­μέ­νων ιδεών της Δε­ξιάς είναι τόσο Αμε­ρι­κα­νι­κή όσο και τα λευκά σε­ντό­νια και οι κρε­μά­λες (ΣτΜ: Ανα­φο­ρά στην Κου Κλουξ Κλαν). 

Αλλά επί­σης μέρος της αμε­ρι­κα­νι­κής ιστο­ρί­ας είναι η αντί­στα­ση στη ρα­τσι­στι­κή τρο­μο­κρα­τία. Αυτοί που μας λένε πως αν αγνο­ή­σου­με τους ρα­τσι­στές αυτοί θα εξα­φα­νι­στούν είτε δεν γνω­ρί­ζουν αυτό το γε­γο­νός είτε δεν θέ­λουν να χτί­σου­με κι­νή­μα­τα ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά γιατί κα­τα­λα­βαί­νουν εν­στι­κτω­δώς ότι τα κι­νή­μα­τά μας δεν θα πε­ριο­ρι­στούν σε αυτόν το στόχο.

Είναι η ώρα να μά­θου­με από την ιστο­ρία προη­γού­με­νων γε­νιών που πο­λέ­μη­σαν την Κου Κλουξ Κλαν και από τον ηρω­ι­κό αγώνα ενά­ντια στο φα­σι­σμό στην Ευ­ρώ­πη. Και είναι η ώρα να ενω­θού­με στη δράση για να βρού­με το θάρ­ρος να αντι­με­τω­πί­σου­με τις δυ­νά­μεις που θέ­λουν να κλει­στού­με σπί­τια μας.

Όπως αντλή­σα­με δύ­να­μη από τη γεν­ναιό­τη­τα που έδει­ξαν οι κά­τοι­κοι του Φέρ­γκιου­σον του Μι­ζού­ρι, μπο­ρού­με να αντλή­σου­με δύ­να­μη από τα λόγια της μη­τέ­ρας της Heather Heyer για την κόρη της: «Δεν θα έκανε ποτέ πίσω από αυτά που πι­στεύ­ει. Και πέ­θα­νε κά­νο­ντας αυτό το πράγ­μα, πέ­θα­νε πα­λεύ­ο­ντας για τα πι­στεύω της».

Η απει­λή της Δε­ξιάς αυ­ξά­νε­ται, αλλά πρέ­πει να την αντι­με­τω­πί­σου­με και να την νι­κή­σου­με, για να έχου­με τη δυ­να­τό­τη­τα να αγω­νι­στού­με για οποιο­δή­πο­τε από τα αι­τή­μα­τά μας. Ένας ορ­γα­νω­τής από το Κο­λού­μπους του Οχάιο, εξέ­φρα­σε τα έν­στι­κτα αλ­λη­λεγ­γύ­ης και αγώνα που κα­τέ­κλυ­σαν τη χώρα μετά το Σάρ­λο­τσβιλ:

«Όταν αρ­χί­σα­με να σχε­διά­ζου­με την κι­νη­το­ποί­η­ση στο αε­ρο­δρό­μιο του Κο­λού­μπους [ενά­ντια στην απα­γό­ρευ­ση με­τα­κι­νή­σε­ων των μου­σουλ­μά­νων από τον Τραμπ] το Γε­νά­ρη, πολλά δεξιά και ισλα­μο­φο­βι­κά κα­θάρ­μα­τα άρ­χι­σαν να πο­στά­ρουν φω­το­γρα­φί­ες με αυ­το­κί­νη­τα να πα­τά­νε ζώα και αν­θρώ­πους.

Ο στό­χος τους ήταν σαφής: να τρα­μπου­κί­σουν και να απει­λή­σουν, για να κά­νουν τον κόσμο να φο­βη­θεί να κα­τέ­βει στη δια­δή­λω­ση. Για αρ­κε­τές ώρες τη νύχτα, δια­γρά­φα­με αυτές τις φω­το­γρα­φί­ες. Τε­λι­κά εμ­φα­νί­στη­καν εκα­το­ντά­δες κι εκα­το­ντά­δες άν­θρω­ποι για να πα­λέ­ψουν ενά­ντια στην απα­γό­ρευ­ση. Εί­χα­με το νου μας για πε­ρα­στι­κά αυ­το­κί­νη­τα, αλλά δεν εμ­φα­νί­στη­καν. Κι έτσι γί­να­με μέρος των ιστο­ρι­κών δρά­σε­ων στα αε­ρο­δρό­μια που νί­κη­σαν την πρώτη εκ­δο­χή της απα­γό­ρευ­σης στους μου­σουλ­μά­νους.  

Αυτοί οι φα­σί­στες θα προ­σπα­θή­σουν να μας κά­νουν να σιω­πή­σου­με, θα προ­σπα­θή­σουν να μας τρο­μο­κρα­τή­σουν, θα προ­σπα­θή­σουν να μας κά­νουν να φο­βη­θού­με. Αλλά εμείς εί­μα­στε πολ­λοί, κι αυτοί είναι λίγοι».