"Βήμα της Κυριακής": Ενορχηστρωμένη πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ, για επώδυνο συμβιβασμό

Αυτό πολύ εύκολα γίνεται αντιληπτό, αν απλά κάποιος ξεφυλλίσει το Βήμα της Κυριακής 3 Μαΐου. Μια σειρά άρθρων των κορυφαίων δημοσιογράφων της εφημερίδας, γραμμένα σαν σε καρμπόν και στο κοινό πνεύμα το οποίο εκφράζει επακριβώς τη συνήθη, το τελευταίο διάστημα, γραμμή της εφημερίδας για αποδόμηση της αριστερής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν τη βασική ύλη της έκδοσης.

Με αυτόν τον τρόπο η συγκεκριμένη εφημερίδα τηρεί και μια μακρά αντιδραστική παράδοση σε σχέση με το ρόλο που έχει διαδραματίσει σε  γεγονότα-καμπές της Ιστορίας αυτού του τόπου, με κορυφαίο εκείνο της στάσης της στα Ιουλιανά το 1965 και τη στήριξη στους αποστάτες της τότε κυβέρνησης Ένωσης  Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο ελληνικός λαός, που διαδήλωνε μαζικά στις πλατείες της πρωτεύουσας για περισσότερη δημοκρατία και δικαιοσύνη, έκαιγε σωρηδόν τα φύλλα της για να διαμαρτυρηθεί για την αιφνίδια στροφή της εφημερίδας, που από ακραιφνής «παπανδρεϊκιά»  κατέληξε να στηρίζει τους αποστάτες, τους οποίους επέβαλλαν τότε οι Αμερικάνοι τοποτηρητές και η γλυξμπουργκική μοναρχία. Στη διάρκεια της χούντας η εφημερίδα εκδιδόταν κανονικά, αποδεχόμενη την λογοκρισία που της επέβαλλαν οι πραξικοπηματίες, τους οποίους συνήθως λιβάνιζε μέσα απ’ τα φύλλα της.

Στις μέρες μας απ’ ότι φαίνεται αυτός ο ρόλος δεν έχει αλλάξει και πολύ, υπακούοντας στα κελεύσματα της σημερινής εξουσίας και την υπεράσπιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης που βεβαίως ταυτίζονται απόλυτα με αυτά του Ομίλου Λαμπράκη, ο οποίος όχι απλά ελέγχει την εφημερίδα αλλά έχει εξαπλωθεί και σε πολλαπλές διαφορετικές δραστηριότητες πέραν αυτές του Τύπου (κατασκευές, τουρισμός, ηλεκτρονικά ΜΜΕ κλπ).

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΣ

Ας κάνουμε μια επιλογή  αποσπασμάτων από άρθρα του  συγκεκριμένου φύλλου της εφημερίδας, ξεκινώντας από τον τίτλο στο πρωτοσέλιδο άρθρο της που είναι «Το κόμμα τον τραβάει απ’ το μανίκι». Δίπλα δημοσιεύεται μια γελοιογραφία όπου ο «διαβολικός» Λαφαζάνης, την ώρα που ισορροπούν με τον Τσίπρα σε μια τραμπάλα ανάμεσα στη δραχμή και το ευρώ, τον τραβάει απ’ το μανίκι...προς τη μεριά της δραχμής. Ακολουθεί ένα «εμπεριστατωμένο» ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Άγγελου Κωβαίου, με πιο χαρακτηριστικά σημεία τα εξής:

«Κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες εμφανίζονται βέβαιοι: Οι επιδιώξεις του Τσίπρα συμπίπτουν με τα μηνύματα που έρχονται από την Ευρώπη».

Ποιοι οι συγκεκριμένοι «κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες» και ποια τα «μηνύματα» που έρχονται από την Ευρώπη, δεν διευκρινίζεται.

«Οι ίδιοι παράγοντες», κατά τον αρθρογράφο, «λένε ότι με όσα έχουν γίνει καλώς ή κακώς ως σήμερα, η μόνη επιλογή είναι να λήξει η διαπραγμάτευση...».

Το συλλογισμό συμπληρώνει «η εκτίμηση άλλου κυβερνητικού στελέχους που δεν συμπεριλαμβάνεται στην ομάδα Τσίπρα, το οποίο λέει ότι ο Τσίπρας φαίνεται να κλίνει προς το συμβιβασμό, ακόμη κι αν αυτός είναι ετεροβαρής, για να μη χρησιμοποιήσω πιο βαριά έκφραση».

Ο συνεπής όσο και δεοντολόγος αρθρογράφος βεβαίως διαφυλάσσει την τιμή των συγκεκριμένων δημοσίων προσώπων, αποφεύγοντας να αναφέρει τα ονόματα τους.

Και παρακάτω προχωράει στο προσωπικό του συμπέρασμα ότι «γενική είναι η εκτίμηση ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται πολύ κοντά στη λήψη μιας πολιτικής απόφασης για να προχωρήσει στο συμβιβασμό με τους δανειστές, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι οι κόκκινες γραμμές, κυρίως στο συνταξιοδοτικό, θα μετατεθούν ή θα θολώσουν». Χαρές και πανηγύρια στον ελληνικό λαό!

Γι αυτό και σε ότι αφορά το εσωκομματικό πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιος ότι «είναι έντονη η αίσθηση ότι ο κ. Τσίπρας θα πετάξει το γάντι στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Κάποια έμπειρα στελέχη του κόμματος όμως», (πάλι ανώνυμα),«δεν βλέπουν πιθανή μια διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, το πολύ να διαφοροποιηθούν...καμιά δεκαριά βουλευτές».

Είναι δύσκολο βεβαίως να διακρίνει κανείς, διαβάζοντας τα προηγούμενα, που σταματάει ο ενδόμυχος πόθος του αρθρογράφου και που αρχίζει το πραγματικό ρεπορτάζ. Η συγκεκριμένη συλλογιστική όμως έχει και συνέχεια. Ένα συμπληρωματικό κεφάλαιο στο κάτω μέρος της σελίδας, έχει τον τίτλο «Βάζουν στο ντουλάπι την “ντρίπλα” με το δημοψήφισμα», βάσει πληροφοριών πάλι από ανώνυμο «κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος».

Σε μια άλλη στήλη, αυτή του διευθυντή της εφημερίδας Αντώνη Καρακούση με τίτλο «Η Ελλάδα ναυαγεί...», ο αρθρογράφος ρίχνει τις ευθύνες για όλες τις κακοδαιμονίες «στον “τοξικό” Υπουργό Οικονομικών, οι κινήσεις του οποίου ήταν υπομονευτικές της όποιας συμφωνίας». “Τοξικός” και “καρκινογόνος” ο Γιάνης κατά τον Καρακούση λοιπόν, απόλυτα υπεύθυνος για όλα, λες και έκανε ότι του κατέβαινε στο κεφάλι, μη υπακούοντας στις κατευθύνσεις της κυβέρνησης...

Ο διευθυντής σύνταξης τώρα της ίδιας εφημερίδας  Σήφης Πολυμίλης, στη δική του στήλη με τίτλο «Με το κόμμα ή την κοινωνία;» (παρ’ ότι το πρόσφατο εκλογικό του αποτέλεσμα υπήρξε το εντυπωσιακό ποσοστό του 37%, εν τούτοις για τον πολυμαθέστατο διευθυντή το κόμμα δείχνει να βρίσκεται έξω απ’ την κοινωνία, να μην αποτελεί κομμάτι της και μάλιστα το πιο δυναμικό), αναφερόμενος και αυτός βεβαίως στον Αλέξη Τσίπρα, γράφει: «Δέσμιος των υποσχέσεων του, εσωκομματικών ισορροπιών με τους ζηλωτές της εξόδου (sic) από το ευρώ και της υποβάθμισης της πολιτικής από επικοινωνιακούς χειρισμούς, ο Πρωθυπουργός έχει αυτοπαγιδευτεί σε μια παραλυτική λογική με κίνδυνο να παγιδεύσει και τη χώρα. Ακόμη και αν αποφασίσει να κάνει το μεγάλο βήμα να αποδεχθεί μια συμφωνία, θα κατηγορηθεί από τους συντρόφους του για ταπεινωτική συνθηκολόγηση, όπως προαναγγέλλει ήδη η Αριστερή Πλατφόρμα. Και τότε πρέπει να αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Η ώρα των αποφάσεων έχει έρθει και περιθώρια για άλλες κινήσεις άσφαιρων απειλών δεν υπάρχουν...».

Καλείται λοιπόν ο Πρωθυπουργός να επιλέξει στο δίλημμα που του θέτει ο Πολυμίλης: με αυτόν και με την αστική τάξη ή με το κόμμα,  τους συντρόφους του και τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που έχει ματώσει από τα προηγούμενα μνημόνια;

Άλλος ένας βαθυστόχαστος αρθρογράφος, ο Παύλος Παπαδόπουλος, μας ξεδιπλώνει το δικό του σκεπτικό στη στήλη του με τίτλο «Η στροφή του Αλέξη».

Αναρωτιέται λοιπόν ο συγκεκριμένος αν ο Τσίπρας «διαθέτει το θάρρος και την οξυδέρκεια για τη “μεγάλη στροφή” που υπαγορεύεται από υπέρτερες ιστορικές αναγκαιότητες, χωρίς να βρεθεί στο κενό ή να περάσει στην Ιστορία ως “οπαδός των οπαδών του”(sic)». «Το τι λέει ο κ. Λαφαζάνης», συνεχίζει αυτός ο φωστήρας της δημοσιογραφίας, «έχει μικρή σημασία, αφού ως σκληρός επαγγελματίας της πολιτικής, απλώς επιχειρεί να διευρύνει την ενδοκυβερνητική επιρροή του. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα μάλλον θα στηρίξει τη λιτότητα. Οι 146 από τους 149 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσαν να αρπάξουν τις βουλευτικές Μερσεντές αγνοώντας τη δημόσια προτροπή του κ. Τσίπρα περί του αντιθέτου, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι θα τις χάσουν για να μην ψηφίσουν το ψαλίδι στις επικουρικές».

Τέτοιο υψηλού επιπέδου σκεπτικό και τόσο ακλόνητο πολιτικό επιχείρημα δεν έχουμε ματαδεί(!!). Επικουρικές ή Μερσεντές, διαλέξτε. Στο φινάλε μάλιστα είναι “δύσκολο να πιστέψει” ο πεφωτισμένος αυτός αρθρογράφος ότι δεν θα υπερισχύσουν οι Μερσεντές!

Και τέλος αυτός ο γίγαντας της δημοσιογραφίας καταλήγει στο μνημειώδες συμπέρασμα: «Παράλληλα, μια προσφυγή στις κάλπες έπειτα από μια συμφωνία με τους θεσμούς μπορεί να οδηγήσει πολλούς ακροαριστερούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στα σπίτια τους και τον κ. Τσίπρα αναβαπτισμένο ως ηγέτη μιας κεντροαριστερής κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι “κωλοτούμπες” κακώς υποτιμώνται. Όταν εκτελούνται σωστά, όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται, αλλά αντίθετα καταχειροκροτούνται».

Ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχει σταθερές πολιτικές αξίες! Ζει όμως στην Ελλάδα ή ήρθε από άλλο γαλαξία και δεν έχει αντιληφθεί που κατέληξαν  “κωλοτουμπάριοι”  σαν τον Καρατζαφέρη, τον Κουβέλη, το Βενιζέλο, το Σαμαρά και όλους  τους υπόλοιπους; Αναρωτήθηκε ποτέ αν αντί για τους «ακροαριστερούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να βρεθούν κάποιοι άλλοι στα σπίτια τους;

Και τέλος έρχεται ο Νότης Παπαδόπουλος για να δώσει στη στήλη του τον τίτλο «Γυρίστε την πλάτη στην οπισθοδρομική κομπανία κ. Τσίπρα». Όπου «οπισθοδρομική κομπανία» είναι το κόμμα που ανέδειξε τον Πρωθυπουργό, ενώ αυτός και οι όμοιοι του υποτίθεται ότι ...αντιπροσωπεύουν την πρόοδο.

Θα πρέπει να απαντήσουμε σε αυτούς τους «κλόουν» της δημοσιογραφίας ότι ετούτο το κόμμα στάθηκε όρθιο και μπροστάρης σε πολλούς αγώνες, καταφέρνοντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την ψήφο του ελληνικού λαού και να εκλεγεί στην κυβέρνηση με ένα σημαντικό ποσοστό. Γι αυτό και μόνο το λόγο, δεν δικαιούται  να έρχεται τώρα ο κάθε τυχάρπαστος δημοσιογραφίσκος να κουνάει το δάχτυλο στον Πρωθυπουργό της χώρας και να απαιτεί από αυτόν να γυρίσει τις πλάτες του στο κόμμα που τον ανέδειξε.

Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του πρέπει αντίθετα να γυρίσουν τις πλάτες τους στις αστικές σειρήνες που αντιπροσωπεύονται από τους συγκεκριμένους λιβελογράφους, οι οποίοι απαιτούν ένα συμβιβασμό με τους δανειστές, ακόμη και επώδυνο, έτσι ώστε τα αφεντικά τους να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν απρόσκοπτα σε αυτή την κατακερματισμένη χώρα. Με τις ευλογίες πάντα των Ευρωπαίων προστατών τους, οι οποίοι καθόλου δεν χαρακτηρίζονται σαν εταίροι του ελληνικού λαού αλλά όπως  αποδείχτηκε αποτελούν όχι απλά  μια οπισθοδρομική, αλλά  μια άκρως αντιδραστική διεθνή κομπανία ανάλγητων τοκογλύφων και σπεκουλαδόρων.