Βλάπτουν τη Συρία, το ίδιο

Μέχρι τις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές, θα έχουν διανεμηθεί αντιασφυξιογόνες μάσκες στους δρόμους και τις γειτονιές της Ελλάδας. Η ατμόσφαιρα είναι τοξική, μολυσμένη, αποπνικτική. Ατμόσφαιρα και καταστάσεις - όποιος αντέξει. Ο μνημονιακός «πολυπόλεμος» που έχει διαιρέσει σχεδόν κάθετα εδώ και τέσσερα χρόνια, όλα τα ελλαδικά υποσυστήματα εξουσίας, από τα κόμματα και το κοινοβούλιο έως την Ευελπίδων και το γήπεδο «Καραϊσκάκη» και από τη «Μακεδονία, ξακουστή του Αλεξάνδρου χώρα» έως τα εξ Αμερικής οπλικά συστήματα (για τις γεωτρήσεις και την ΑΟΖ, ρε γαμώτο!) θυμίζει πια χαρακώματα του Α ΄Παγκοσμίου Πολέμου, τιγκαρισμένα στα χημικά αέρια. Μόνο που αυτή τη φορά, η μόλυνση της ατμόσφαιρας προέρχεται, όχι από χημικές ουσίες εξόντωσης του αντιπάλου, αλλά κυρίως από τη σήψη, την παρακμή, τη δυσοσμία όλων των βόθρων που έχουν σπάσει στην Ελλάδα και τα προϊόντα τους έχουν επιπλεύσει στην επιφάνεια των καταστρεπτικών συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης.

Το τελευταίο επεισόδιο στον «πολυπόλεμο» ήταν η συνέντευξη-ποταμός του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Real ως άμεση απάντηση στη συνέντευξη-χείμαρρο του Πέτρου Κόκκαλη στην ΕΦΣΥΝ. Ο καθείς και τα όπλα του.Και οι φιλικά προσκείμενοι «δημοσιογράφοι» (του). Η συνέντευξη του Μαρινάκη ήταν μια πολύ «I fuck you» συνέντευξη, για να θυμηθούμε και την ατάκα του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού προς τον γάλλο επιθετικό, Τζιμπρίλ Σισέ, στα αποδυτήρια του «Καραϊσκάκη», μετά την «κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη» νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού, το 2011. Γενικώς, πολύ «αντρουά» καταστάσεις διαμορφώνονται ανάμεσα στα χρυσά παιδιά των εκλεκτών, αστικών και επιχειρηματικών οικογενειών, οι οποίες «έχουν προσφέρει στον τόπο (και τον Θρύλο...)» και οι οποίες υποτίθεται ότι έχουν και ένα αστικό... επίπεδο Κολλεγίου Αθηνών, τα χρυσά παιδιά, που έβγαλαν τα μαχαίρια από τα θηκάρια και ξιφομαχούν διά συνεντεύξεων ως βασικοί επιθετικοί και πολιορκητικοί κριοί των υποτίθεται δυο κομμάτων εξουσίας και διπολισμού στον δρόμο προς τα μαρμαρένια αλώνια, όπου θα αλληλοσκοτωθούν για την κυβέρνηση της μικράς και όχι εντίμου ελλαδικής επαρχίας της ΕΕ και προτεκτοράτου των ΗΠΑ.

Γενικώς, όπως θα έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος, δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά η Ελλάς είναι μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα...

Από παλιά, καλή, γνήσια, «τζουλιαν-ασανζική» δημοσιογραφική σκοπιά, οι δυο συνεντεύξεις είναι απλά απαράδεκτες, όσο και αν υπήρξαν έμμεσα αποκαλυπτικές. Από άλλη οπτική γωνία, και επειδή υπήρχαν πολλά και συγκεκριμένα υπονοούμενα, εφόσον υπήρχαν «δικαστές στο Βερολίνο», οι δυο συνεντεύξεις και οι απαντήσεις που σίγουρα θα προκαλέσουν σε ένα γαϊτανάκι που μόλις ξεκίνησε, θα είχαν μπάσει εισαγγελέα στα επιχειρηματικά και πολιτικά γραφεία που σχετίζονται με τους δυο μονομάχους. Αλλά, η Ευελπίδων μάλλον περί άλλων τυρβάζει...

Γενικώς, και δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, η Ελλάς θα παραμείνει σε μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα - αρκεί να κρατήσει κανείς την ανάσα του, μπροστά στα δηλητηριώδη αέρια και τις οσμές,που αναδύονται από τους απόπατους της μνημονιακής, πολιτικής και οικονομικής, πραγματικότητας. Το οξυγόνο έχει στερέψει προ πολλού στη χώρα.

Τα δύο χρυσά παιδιά της ελλαδικής και ερυθρόλευκης επιχειρηματικότητας προσπαθούν να μας πείσουν ότι «θα είναι ενδεδειγμένοι και ωφέλιμοι, για να υπηρετήσουν αυτή τη χώρα», για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του ποιητή, τον οποίον, φαντάζομαι ότι διδάχτηκαν στα... αστικά κολλέγια.

Στην πραγματικότητα, «βλάπτουν τη Συρία, το ίδιο» - μαζί με τα κόμματα-βιτρίνα και σκιάχτρα που τους υποστηρίζουν «ποικιλοτρόπως», τους «δημοσιογράφους» και τα υποσυστήματα εξουσίας που πήραν θέσεις προεκλογικής μάχης και έδωσαν βήμα για να αναπτύξουν οι... ενδεδειγμένοι και ωφέλιμοι τις απόψεις τους.

Η μόνη θέση που τους ανήκει, δικαιωματικά και...κληρονομικά, είναι εκείνη στη χωματερή της ιστορίας.

Αρκετά πια!