to top

Συνέλευση 8ης Μάρτη: Οργανώνουμε την επόμενη φεμινιστική απεργία

16.09.2019 - 19:00

Στα γραφεία της ΑΔΕΔΥ (Ψύλλα 2 & Φιλελλήνων, Σύνταγμα)

8 Μάρτη 2020: Οργανώνουμε την επόμενη φεμινιστική απεργία!

Στις 8 Μάρτη του 2019 η πρώτη φεμινιστική απεργία στην Ελλάδα έγινε πραγματικότητα! Εκατοντάδες φωνές εργαζόμενων και άνεργων γυναικών, φοιτητριών και μαθητριών, φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ συλλογικοτήτων, οργανώσεων, δημοτικών σχημάτων και φυσικά μεταναστριών και προσφυγισσών ενώθηκαν σε μια δυναμική διαμαρτυρία, που ήταν μόνο η αρχή. Με το σύνθημα «απεργία στο σπίτι, απεργία στη δουλειά» δώσαμε το στίγμα της διπλής εκμετάλλευσης που, παράλληλα με τις πολλαπλές καθημερινές καταπιέσεις (έμφυλες, σεξουαλικές κ.λπ.), υφίστανται τα θηλυκά σώματα: εκμετάλλευση στην εργασία, αλλά και στο σπίτι, με την παροχή ουσιαστικά απλήρωτης εργασίας.

Η πρώτη φεμινιστική απεργία στην Ελλάδα έγινε τμήμα της παγκόσμιας απεργίας γυναικών που πραγματοποιείται από το 2016 και που σήμερα ενώνει φεμινιστικές δικτυώσεις σε περισσότερες από 50 χώρες. Ο αγώνας για την ορατότητα του φεμινιστικού κινήματος και των αιτημάτων του γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο, ακριβώς γιατί είναι αναγκαίος σε όλον τον πλανήτη. Τα γυναικεία σώματα συνεχίζουν να αποτελούν πεδία ακραίας εκμετάλλευσης και κακοποίησης, οι γυναικοκτονίες αποτελούν φαινόμενο καθημερινό, η έμφυλη και σεξιστική βία καθημερινότητα. Παράλληλα, επιχειρούνται σήμερα να καταργηθούν κατακτήσεις χρόνων, όπως δείχνει η επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση και η «παρανομοποίηση» των γυναικών που παλεύουν και επιχειρούν την αυτοδιάθεση του σώματός τους. Την ίδια στιγμή, τα ποσοστά της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας παραμένουν σχεδόν διπλάσια για τις γυναίκες, συνθέτοντας έναν κόσμο τοξικό για όλες εμάς. Απέναντι σε όλα αυτά ενώνουμε τις φωνές μας και κάνουμε ορατή την παρουσία και τα δικαιώματά μας. Αυτό δείχνουν οι συγκλονιστικοί αγώνες των γυναικών στο Μεξικό και στην Αργεντινή, στην Τουρκία, στο Ιράν και ιδιαίτερα στην Ισπανία, καθώς και η πρόσφατη γυναικεία απεργία στην Ελβετία. Μάλιστα αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να κατακτούμε νίκες, όπως συνέβη πρόσφατα στην Ελλάδα με την αλλαγή του ποινικού κώδικα και το γεγονός ότι το κίνημα επέβαλε στην κυβέρνηση να πάρει πίσω τις διατάξεις που επί της ουσίας ποινικοποιούσαν το θύμα και να ψηφίσει την έννοια της συναίνεσης ως καθοριστική για τον ορισμό του βιασμού . Έχουμε όμως πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα και γι’ αυτό οργανώνουμε συλλογικά και δυναμικά τις αντιστάσεις μας. Ειδικά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είδαν το φως περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικτονιών, απολύσεις εργαζόμενων εγκύων, εργαζόμενες που δουλεύουν για ψίχουλα ως αποκλειστικές, προσφύγισσες που ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς ή εκδιώκονται μαζί με τα παιδιά τους από χώρους φιλοξενίας. Πρόσφατα μάλιστα έγινε γνωστή η πρόθεση της κυβέρνησης της Ν.Δ να παράσχει επίδομα σε όσες γυναίκες τεκνοποιούν πριν τα 30, αποκλείοντας έτσι τις χιλιάδες εργαζόμενες γυναίκες που δεν έχουν τη δυνατότητα ή απλούστατα δεν θέλουν να τεκνοποιήσουν νωρίτερα.

Στο φόντο όλων αυτών των αναγκών έλαβε χώρα και η πρωτοβουλία για τη συγκρότηση της «Συνέλευσης 8ης Μάρτη» στις αρχές του 2019. Και από την πρώτη συνέλευση 8ης Μάρτη μέχρι και σήμερα έγινε εφικτό να συνευρεθούν δεκάδες φεμινιστικές και ΛΟΑΤΚΙ συλλογικότητες, αγωνίστριες και αγωνιστές, που σχεδίασαν από κοινού το πολιτικό περιεχόμενο και τις δράσεις της συνέλευσης. Φέτος προσδοκούμε τον συντονισμό ακόμα περισσότερων συλλογικοτήτων και αγωνιστριών ώστε να κάνουμε την επόμενη 8η Μάρτη το μαζικό αποτύπωμα του συστηματικού συντονισμού και της σταθερής συνύπαρξης του συνόλου των φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙΑ συλλογικοτήτων.

Με αυτόν τον στόχο, η Συνέλευση της 8ης Μάρτη θα συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της στην έγκαιρη οργάνωση της φεμινιστικής απεργίας (8η Μάρτη του 2020), απευθύνοντας το αμέσως επόμενο διάστημα ανοιχτό και ενωτικό κάλεσμα σε όλες τις φεμινιστικές και ΛΟΑΤΚΙΑ+ οργανώσεις, συλλογικότητες και σχήματα, σωματεία και πρωτοβουλίες εργαζομένων, μετανάστριες και προσφύγισσες, άνεργες, εργαζόμενες, συνταξιούχες, μαθήτριες, φοιτήτριες, και κάθε ριζοσπαστική φωνή .

Μέσα από την καθημερινότητά μας, αλλά και τις εμπειρίες του φεμινιστικού και του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος, έχουμε μάθει ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να οργανώνουμε τη ζωή μας εάν παλεύουμε για μια ζωή με ελευθερία, ισότητα, δικαιώματα για όλες και όλους. Ενόψει της επόμενης φεμινιστικής απεργίας λοιπόν, ας ξεκινήσουμε ανοιχτά και συντροφικά τη συζήτηση για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας, τους φόβους και τις καταπιέσεις μας, τις κατακτήσεις και τα όνειρά μας. Ας οργανώσουμε τη συζήτηση για τα αιτήματα μας και τις δράσεις και τα συνθήματά μας, για τη διάδοση της φεμινιστικής απεργίας, για το πολιτικό, κινηματικό, αλλά και το αισθητικό στίγμα της, χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς, με ανοιχτότητα και σεβασμό σε καθεμιά και καθέναν μας, με φεμινιστική συμπεριληπτική σκέψη και πράξη. Γιατί όπως λένε και οι συναγωνίστριες μας στην Ισπανία: «Καμία δεν μπορεί μόνη της. Όλες μαζί μπορούμε».