Ρεπορτάζ από τη συνάντηση πρώην μελών ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη.
Η ήττα είναι ζόρικο πράγμα. Σε αναγκάζει να βγάλεις συμπεράσματα. Και με βάση αυτά τα συμπεράσματα να προχωρήσεις. Αυταπάτες, λανθασμένες επιλογές, διαψευσμένες ελπίδες, όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αναλύονται για να λειτουργήσουν προωθητικά για τον κόσμο της εργασίας, κυρίως όμως για να αποφευχθεί η επανάληψη των ίδιων λαθών στο μέλλον.
Την Τρίτη, 1 Σεπτέμβρη, πραγματοποιήθηκε στο κτίριο της ΕΔΟΘ στη Θεσσαλονίκη συνάντηση ανθρώπων της αριστεράς και του κινήματος για μια πρώτη συζήτηση ως προς την επόμενη μέρα. Όσες και όσοι πάλεψαν για χρόνια -κυρίως μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ- ένιωσαν την ανάγκη να συζητήσουν εκτενώς για όλο αυτό που πλέον αντιλαμβάνονται και βιώνουν ως ήττα.
Τόσο εισηγητικά όσο και μέσα από πολλές τοποθετήσεις μπήκαν εμφατικά στοιχεία πολύ αυστηρής αυτοκριτικής για την τάση των 53, έντονης κριτικής στις -καταστροφικές για το κίνημα- επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κριτική ασκήθηκε και ως προς τη Λαϊκή Ενότητα. Τονίστηκε η μη αντιστρεπτή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς σε μνημονιακό κόμμα, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια μετασχηματισμού της κοινωνίας στο σύντομο διάστημα της κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφέρθηκε ότι, όταν όλες οι δημοκρατικές λύσεις έχουν δοκιμαστεί μία προς μία στο αμόνι της πραγματικότητας και απέτυχαν, η μόνη σύνδεση που προβάλει ως αυτονόητη είναι ότι η εναντίωση στο Μνημόνιο δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με ρήξεις. Και ρήξη έχει γίνει πλέον σαφές ότι σημαίνει αντίθεση με το αυταρχικό καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύγκρουση με την Ευρωζώνη και έξοδο από αυτήν.
Επισημάνθηκε ότι στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα νέο εγχείρημα με πλειοψηφική απεύθυνση στον κόσμο της Αριστεράς, στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Επίσης, η προσπάθεια κατευθύνεται στη δημιουργία ενός φορέα με εμμονή στα ριζοσπαστικά προτάγματα της Αριστεράς, με έμφαση στα κινήματα και στη δημοκρατική λειτουργία. Το τελευταίο σημείο αποκτά, μάλιστα, ιδιαίτερη σημασία μετά από την περιθωριοποίηση του κόμματος και των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ, που στην ουσία καλούνταν εκ των υστέρων να νομιμοποιήσουν/επικυρώσουν ήδη ειλημμένες κυβερνητικές αποφάσεις.
Στην πορεία διαμόρφωσης αυτού του νέου εγχειρήματος τονίστηκε ότι θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια αποφυγής του κινδύνου ιδεολογικής περιχαράκωσης για τα μέλη, καθώς και ο κίνδυνος σύγχυσης του φορέα με το ίδιο το κίνημα. Δύο κίνδυνοι που θα μπορούσαν να αποφευχθούν με το να είναι ανοιχτό το εγχείρημα και σε άλλα συγκοινωνούντα ρεύματα σκέψης και οργάνωσης. “Μένουμε σε ό,τι συνέχει και όχι σε ό,τι διαιρεί”.
Ιδιαίτερη αναφορά με θετικό πρόσημο έγινε σε τοποθετήσεις πολλών στελεχών στο κείμενο αποχώρησης της πλειοψηφίας των μελών του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, που μεταξύ άλλων έβαζε -για πρώτη φορά πολύ καθαρά- και την προωθητική πρόταση της εξόδου από την Ευρωζώνη.
Ακριβώς λόγω της επίγνωσης των αντικειμενικών δυσκολιών (κλίμα ηττοπάθειας, απογοήτευσης και αποστράτευσης στον κόσμο της Αριστεράς, προεκλογική περίοδος), προτιμήθηκε για την ώρα μια -όχι συγκροτημένη σε συγκεκριμένο φορέα- δικτύωση αγωνιστών και αγωνιστριών και η πραγματοποίηση σειράς εκδηλώσεων, που θα ανοίξει από την αρχή τη θεωρητική συζήτηση επί της στρατηγικής. Όσον αφορά τη στάση που θα κρατήσουν ως προς την εκλογική αναμέτρηση της 20ης Σεπτέμβρη τα μέλη και στελέχη των πρώην 53, δεν υπήρξε ξεκάθαρη τοποθέτηση που να απηχεί την κοινή συνισταμένη, αλλά φαίνεται να προκρίνεται η ψήφος γενικότερα σε αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Τη συζήτηση παρακολούθησαν και τοποθετήθηκαν σε αυτήν μέλη αριστερών οργανώσεων και δικτυώσεων, όπως το Ξεκίνημα, η ΟΚΔΕ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, μέλη του Κόκκινου Δικτύου, καθώς και η ΚΟΕ (που όμως επέλεξε να μην τοποθετηθεί).
