Σχόλιο της Λαϊκής Ενότητας με αφορμή την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ

Στην προ­ε­κλο­γι­κή του ομι­λία από το βήμα της ΔΕΘ, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας μί­λη­σε σαν να μην υπήρ­ξαν ποτέ οι εκλο­γές και η λαϊκή εντο­λή της 25ης Γε­νά­ρη. Σαν να μην υπήρ­ξε ποτέ το δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιου­λί­ου και η θλι­βε­ρή με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Σαν να μην υπήρ­ξε ποτέ η υπο­γρα­φή του τρί­του  Μνη­μο­νί­ου, σαν να μην το υπερ­ψή­φι­σε μαζί με τα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα (τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ). Ο κ. Τσί­πρας μί­λη­σε σαν να μην προ­κή­ρυ­ξε ο ίδιος τις εκλο­γές για να «χει­ρα­φε­τη­θεί» από τα ΟΧΙ στην Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Το τρίτο μνη­μό­νιο έγινε «Συμ­φω­νία», απο­κα­λύ­πτο­ντας έτσι τι εν­νο­ού­σε ο Γιάν­νης Δρα­γα­σά­κης όταν δή­λω­σε ότι «δαι­μο­νο­ποι­ή­σα­με το μνη­μό­νιο».   

Αντί γι’ αυτά, ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εκ­φώ­νη­σε μια «έκ­θε­ση ιδεών»: μί­λη­σε ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα, αλλά λη­σμό­νη­σε τις πε­ρι­κο­πές πάνω από 11 δισ. ευρώ, τις φο­ρο­ε­πι­βα­ρύν­σεις, τις πε­ρι­κο­πές στις κα­τώ­τε­ρες συ­ντά­ξεις, τη φο­ρο­λό­γη­ση των αγρο­τών, το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας κ.λπ. Επει­δή πα­ρου­σιά­στη­κε αμνή­μων, τού υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι το επό­με­νο διά­στη­μα εκ­κρε­μεί η υλο­ποί­η­ση 19 μνη­μο­νια­κών μέ­τρων που ήδη ψη­φί­στη­καν, ότι μέχρι τον Οκτώ­βριο πρέ­πει να ψη­φι­στούν 51 μνη­μο­νια­κά­προ­α­παι­τού­με­να, άλλα 127 μέχρι το τέλος του 2015  και 223 μέχρι το τέλος του 2018. Κάθε προ­α­παι­τού­με­νο είναι και μια δη­λη­τη­ριώ­δης δόση λι­τό­τη­τας. Αυτή τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα προ­σπά­θη­σε να αφα­νί­σει ο Αλέ­ξης Τσί­πρας στη ΔΕΘ.

Ο κ. Τσί­πρας υπο­σχέ­θη­κε ότι, μέσω των γνω­στών από τη μνη­μο­νια­κή ιστο­ρία «ισο­δυ­νά­μων», θα προ­σπα­θή­σει να εξι­σορ­ρο­πή­σει τις οδυ­νη­ρές συ­νέ­πειες του μνη­μο­νί­ου. Λη­σμό­νη­σε όμως ότι προ­συ­πέ­γρα­ψε ένα δρα­κό­ντειο πλαί­σιο επι­τή­ρη­σης που επι­βά­λει ότι κάθε νο­μο­θέ­τη­μα θα έχει την προ­έ­γκρι­ση των δα­νει­στών. Σε αυτό το πλαί­σιο, τα «ισο­δύ­να­μα», όταν είναι εφι­κτά, θα ση­μαί­νουν απλώς να επι­λέ­ξου­με ποιο δά­κτυ­λο θα κό­ψου­με.          

Η ση­μα­ντι­κό­τε­ρη όμως πα­ρά­λει­ψη της ομι­λί­ας του προ­έ­δρου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι ότι απέ­φυ­γε να πει με ποιους θα κυ­βερ­νή­σει μετά τις εκλο­γές. Ενώ στε­λέ­χη του κόμ­μα­τός του αφή­νουν ανοι­χτά όλα τα εν­δε­χό­με­να για συ­γκυ­βέρ­νη­ση με τα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα (το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ, ακόμη και τη ΝΔ), ο ίδιος απέ­φυ­γε το καυτό αυτό ερώ­τη­μα, απο­δυό­με­νος σε μια απέλ­πι­δα προ­σπά­θεια δη­μιουρ­γί­ας πό­λω­σης με τη ΝΔ, κενή πε­ριε­χο­μέ­νου, αφού μαζί ψή­φι­σαν το τρίτο μνη­μό­νιο και τα πρώτα «πα­κέ­τα» εφαρ­μο­στι­κών του νόμων. Και, πι­θα­νό­τα­τα, παρά τους προ­ε­κλο­γι­κούς λε­ο­ντα­ρι­σμούς, μαζί θα τα εφαρ­μό­σουν.