Η φετινή χρονιά στη δημόσια εκπαίδευση, παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας για ομαλή έναρξη, είναι η πιο δύσκολη των τελευταίων έξι χρόνων, καθώς ξεκινά με τεράστια κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό.
Οι αριθμοί δείχνουν ότι η μέρα του αγιασμού θα βρει τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με περίπου 21.000 κενά. Αν και ξεκίνησε (ξανά από την αρχή) η υποβολή αιτήσεων για πρόσληψη αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, η γενική εικόνα δεν φαίνεται να αλλάζει. Αυτοί οι εκπαιδευτικοί, που αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι συναδέλφων, θα προσληφθούν σε δόσεις από τέλη Σεπτέμβρη και μετά, δηλαδή δύο βδομάδες μετά την κανονική έναρξη των μαθημάτων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, οι ελλείψεις προσωπικού μόνο σε δημοτικά και νηπιαγωγεία είναι αυτή τη στιγμή πάνω από δέκα χιλιάδες. Από την πρωτοβάθμια λείπουν 1.661 νηπιαγωγοί, 3.640 δάσκαλοι, 1.161 καθηγητές αγγλικής γλώσσας, 1.019 εικαστικοί, 806 θεατρολόγοι, 793 γυμναστές, 761 μουσικοί, 561 καθηγητές πληροφορικής, 311 γερμανικής και 84 γαλλικής. Τα περισσότερα προβλήματα καταγράφονται σε Ανατολική και Δυτική Αττική, αλλά και σε νησιά του Αιγαίου, Κυκλάδες και Δωδεκάνησα. Ειδικά στην Κρήτη, στο νομό Ηρακλείου τα κενά που καταγράφουν οι σύλλογοι διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας ανεβάζουν τις ελλείψεις σε χιλιάδες.
Αν προστεθούν στα παραπάνω 7.000 κενά στη Δευτεροβάθμια και 3.000 στην Ειδική Αγωγή, καθώς και το γεγονός ότι οι πιστώσεις που έχουν εξασφαλιστεί επαρκούν κατ’αρχάς για 7.000 προσλήψεις, γίνεται κατανοητό ότι ακόμα περισσότερα σχολεία φέτος θα παραμείνουν κλειστά ή θα υπολειτουργούν, μέχρι να στελεχωθούν με προσωπικό. Τα παραπάνω δεν αμφισβητούνται ούτε από το υπουργείο Παιδείας, που παραδέχεται τα χιλιάδες κενά, παρόλο που κατεβάζει τον αριθμό σε 17.000.
Η ευθύνη για τις εκατοντάδες διδακτικές ώρες και τα μαθήματα που χάνονται βαραίνει την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που στο θέμα των διορισμών στην εκπαίδευση έδειξε την ίδια πολιτική βούληση με τις κυβερνήσεις των τελευταίων πέντε χρόνων: μηδενικούς διορισμούς μόνιμου προσωπικού, παρά τις υποσχέσεις για 2.500 προσλήψεις, υποχρηματοδότηση των σχολείων. Επιπλέον, φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τον εμπαιγμό χιλιάδων αναπληρωτών και ωρομισθίων που φέτος για πρώτη φορά είδαν τη σειρά προτεραιότητάς τους στους πίνακες να αλλάζει σε μια νύχτα και κλήθηκαν να κάνουν δεύτερη φορά αίτηση πρόσληψης λόγω «λάθους» του υπουργείου.
Ιδιωτική εκπαίδευση
Τα παραπάνω είναι μόνο η αρχή της κατρακύλας της δημόσιας παιδείας. Η ψήφιση του 3ου μνημονίου δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Μέσα στις υποχρεώσεις του Μνημονίου 3 είναι και η επιβολή ΦΠΑ 23% στους παρόχους ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το ζήτημα πρόεκυψε στα τέλη Αυγούστου μέσα από τις αντιδράσεις των σχολαρχών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και των καναλιών, που διαμαρτύρονταν υποκριτικά «για την επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού». Αρχικά η κυβέρνηση δήλωσε ότι θα περιορίσει το μέτρο μόνο στα φροντιστήρια, απαλλάσσοντας τους ιδιοκτήτες μεγάλων ιδιωτικών σχολείων και τους πλούσιους που μπορούν ακόμη να στείλουν τα παιδιά τους σε αυτά, αλλά τελικά το μέτρο ίσχυσε για όλους.
Ο Α. Τσίπρας, τρέμοντας το εκλογικό κόστος, προέτρεψε την υπηρεσιακή κυβέρνηση να σπεύσει με πράξη νομοθετικού περιεχομένου να καταργήσει τον ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία. Και επειδή η κυρίαρχη τάξη δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και γνωρίζει τη σημασία του ελέγχου του θεσμού της εκπαίδευσης, προωθεί τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις μέσω του ΣΚΑΪ και της καμπάνιας «Παιδεία για όλους», προβάλλοντας αποκλειστικά και μόνο φορείς της ιδιωτικής εκπαίδευσης, σχολεία, φροντιστήρια και κολέγια.
Η παραπαιδεία δεν γκρεμίζεται με την υπερφορολόγηση των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, αλλά με το να χτίσεις σχολεία, να προσλάβεις εκπαιδευτικούς με μόνιμη σχέση εργασίας και με το να πραγματοποιήσεις το ουσιαστικότερο βήμα που είναι η κατάργηση των εξετάσεων και η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια, σε όλη την παιδεία.
Μνημόνιο 3
Η κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κατάργησε την Τράπεζα Θεμάτων και να επαναπροσέλαβε τους απολυμένους καθηγητές, αλλά με την ψήφιση του Μνημονίου 3 μπορούμε να πούμε ότι τελικά έκανε μια τρύπα στο νερό.
Όλο το αντιδραστικό πλαίσιο στην εκπαίδευση, που προτάθηκε από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) το 2011, κρύβεται σε αυτό το μνημόνιο, καθώς επανέρχονται ξεκάθαρα οι θέσεις για αξιολόγηση, αύξηση ωραρίου, συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, δηλαδή όλα όσα το εκπαιδευτικό κίνημα και όχι μόνο ακύρωσε τα προηγούμενα χρόνια με σκληρούς αγώνες. Και αν εκλεγεί κυβέρνηση που, με παλιούς ή νεότερους πρόθυμους, θα το εφαρμόσει, τότε μπροστά μας έχουμε νέες σκληρές μάχες.
Εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς το επόμενο διάστημα χρειάζεται να οργανώσουμε και να δώσουμε αγώνες για να σώσουμε τη δημόσια παιδεία από τα μνημόνια και τα αρπακτικά της αγοράς.
*αναπληρωτής δάσκαλος
**εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας
