Γιατί αποχωρήσατε από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ διότι το εσωκομματικό πραξικόπημα ήταν η τελευταία σταγόνα. Η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης καταπάτησε την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για τη διεξαγωγή Έκτακτου Συνεδρίου, όπου επιδιώκαμε με δημιουργικό και ενωτικό τρόπο, χωρίς αποκλεισμούς, να αναζητήσουμε συλλογικά τα αίτια της καταστροφικής στρατηγικής που αυτή ακολούθησε ερήμην του κόμματος, ώστε να συνδιαμορφώσουμε, ως κομματική συλλογικότητα πλέον, ένα κοινό πρόγραμμα απεγκλωβισμού από το ΤΙΝΑ της ηγεσίας»
(από τη δήλωση της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης)
Αυτά συνομολογούμε στο συλλογικό μας κείμενο, και προσθέτω: Πολλοί και πολλές από εμάς αποχωρήσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά από κόπους, μακροχρόνιους αγώνες και μεγάλη αφιέρωση στην υπόθεση της συγκρότησης μιας ενωτικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς, και εγώ προσωπικά όπως χιλιάδες άλλοι/ες από την εποχή του ΣΥΝ στον οποίον επιτελέσαμε τη ξεχασμένη πλέον «αριστερή στροφή». Αρνηθήκαμε να παγιδευτούμε στο ευρηματικό ιδεολόγημα «ενσωματωμένων» διανοουμένων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ περί της Αριστεράς της ευθύνης και της Αριστεράς της πεποίθησης. Τουτέστιν, στο υποτιθέμενο αυτό δίλημμα που κατασκευάστηκε και εκφωνείται συστηματικά από αυτούς που ήθελαν να απαλλαχτούν από «βαρίδια»: προφανώς από την Αριστερή Πλατφόρμα, αλλά υπόρρητα και από πάσης μορφής εσωκομματικές ενοχλητικές φωνές, η Αριστερά της ευθύνης εκπροσωπείται από όσους/ες με προσωπικό κόστος, και θυσιάζοντας την καθαρότητα των ιδεών και αξιών τους, κρατάνε το μετερίζι, διότι η Αριστερά, ως γνωστόν, είναι για τα δύσκολα. Ακόμα και αν δεν υπάρχει δρόμος πρέπει να τον ανοίξουμε, ισχυρίζονται, ακόμα και αν ο δρόμος στη μνημονιακή ζούγκλα που εκείνοι μας οδήγησαν δεν υπάρχει. Η δική τους ηθική της ευθύνης συνεπάγεται την ολοκληρωτική καταστροφή ενός λαού και την εξαφάνιση της ίδιας της Αριστεράς.
Σε αντίθεση με την Αριστερά της ευθύνης, που θυμίζει αφόρητα τη ρητορική της ΔΗΜΑΡ, υπάρχει κατ΄ αυτούς εκείνη της πεποίθησης που εκπροσωπείται από όσους/ες μένοντας πιστοί στις ιδέες τους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το σκάφος όταν άρχισε να μπάζει νερά. Παραμερίζοντας τα αγοραία περί ριψάσπιδων, αποστατών, κολλημένων κλπ. επικεντρώνομαι στον πυρήνα του ανήθικου αυτού σχήματος, που είναι κατεξοχήν πολιτικός. Ταυτίζει την Αριστερά με την πάση θυσία διαχείριση, στην περίπτωσή μας του Τρίτου Μνημονίου, που συνομολογήθηκε από την ηγετική ομάδα έξω από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία και κατά ωμή παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας. Η ταύτιση αυτή, μάλιστα, στηρίζεται στην απαράδεκτη στρέβλωση ότι το ατομικόσυμφέρον, δηλ. η διάσωση του ηθικού και ιδεολογικού κεφαλαίου που σηματοδοτεί την αριστερή ένταξη, είναι αυτό που χαρακτηρίζει το «όχι» και το «παρών» στη Βουλή, όσους/ες εγκατάλειψαν τους υπουργικούς τους θώκους και όλους/ες εμάς που αποχωρήσαμε από πολιτική θέση και με μεγάλη οδύνη για την απώλεια του ΣΥΡΙΖΑ. Συσκοτίζει δηλαδή ότι, με αξιομνημόνευτες εξαιρέσεις πρώην συντρόφων/ισσών, που ανιδιοτελώς παραμένουν για να περισώσουν ό,τι μπορούν, συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο. Και όλα αυτά ανενδοίαστα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ!
Η πολιτική επιλογή είναι ηθική πράξη και τούμπαλιν, και η «αυτοθυσία» των διαχειριστών του αριστερού Μνημονίου μόνον ως κακιάς κοπής μακιαβελισμός μπορεί να χαρακτηριστεί.
Γιατί με τη ΛΑΕ;
Η κίνηση αυτή, η ΑΡΚ, θα έχει ριζοσπαστικό, ταξικό, οικολογικό, φεμινιστικό, κινηματικό, αντιρατσιστικό και διεθνιστικό χαρακτήρα, ατζέντα που θα αξιοποιεί την παρακαταθήκη του ΟΧΙ, και θα συμμετάσχει στην εκλογική μάχη, σε συνεργασία με το ενωτικό, πολυπολικό Μέτωπο που συνδιαμορφώνεται με τη ΛΑΕ και άλλες πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες»
[από τη δήλωση της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης]
Σε αντίθεση με την σκόπιμη και προσφιλή στα ΜΜΕ, αλλά και «στη δική μας Αυγή», έκφραση «το κόμμα του Λαφαζάνη», δηλώνουμε ότι δεν υπάρχει κανένα τέτοιο κόμμα, ούτε βεβαίως εμείς προσχωρούμε στη ΛΑΕ. Αντίθετα από τα προσωποπαγή ηγετικά κόμματα, το εγχείρημα της εκλογικής σύμπραξης και με τη ΛΑΕ είναι ενωτικό και πλουραλιστικό. Η διαφορά μας με αγαπητούς/ές συντρόφους/ισσες που αποχώρησαν μεν αλλά απορρίπτουν αυτό το εγχείρημα, είναι διαφορά πολιτικής εκτίμησης. Η δική μας πατάει στο αναντίρρητο γεγονός ότι αν δεν υπήρχε το «όχι» των βουλευτών της Αριστερής Πλατφόρμας και το «παρών» άλλων, αν δεν είχαν παραιτηθεί κάποιοι/ες από υπουργικούς και άλλους θώκους, αυτήν τη στιγμή δεν θα υπήρχε παρά «η Αριστερά της ευθύνης/διαχείρισης». Η επιλογή μας να υπάρξει και να ισχυροποιηθεί η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της Αριστεράς είναι ζωτικής σημασίας τώρα περισσότερο παρά ποτέ—ας σκεφτούμε «το εφιαλτικό σενάριο μιας Βουλής που θα απαρτίζεται μόνοαπό κόμματα που εκπροσωπούν παραλλαγές διαχείρισης ενός σκληρά ανελαστικού Μνημονίου».
Οι λαϊκές δυνάμεις, τα καθημαγμένα κοινωνικά στρώματα, οι άνεργοι και η νεολαία του υπερήφανου ΟΧΙ επιβάλλεται να έχουν ταξική, κινηματική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που θα υπερασπίζεται τα εργασιακά, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα τους. Θα κάνουμε το παν οι δυνάμεις αυτές να μην οδηγηθούν εξαιτίας του ΤΙΝΑ στην απόρριψη και αηδία για την πολιτική, στον αναχωρητισμό ή, στο πιο επικίνδυνο, στη Χρυσή Αυγή ως το μόνο αντιμνημονιακό κόμμα. Μέσα και έξω από τη Βουλή θα παλέψουμε να υπάρχει Αριστερά κόντρα στην μνημονιακή «κανονικότητα». Αυτό είναι το στοίχημα!
*Η Σίσσυ Βελισσαρίου είναι υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας
