Δεσμώτες των «εταίρων»

Τις ώρες που συ­ζη­τεί­ται και ανα­μέ­νε­ται να ψη­φι­στεί –χωρίς… απώ­λειες, όπως δια­τυ­μπα­νί­ζουν ανα­κου­φι­σμέ­να τα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ – το νέο πα­κέ­το επώ­δυ­νων μέ­τρων για τις πλα­τιές, κοι­νω­νι­κές μάζες, ο επί των εσό­δων ανα­πλη­ρω­τής υπουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών Τρύ­φων Αλε­ξιά­δης – ο ίδιος άν­θρω­πος που από το βήμα της Βου­λής απει­λού­σε θεούς και δαί­μο­νες της φο­ρο­δια­φυ­γής με πύ­ρι­νες ρομ­φαί­ες και κα­τα­δρο­μι­κές επι­χει­ρή­σεις «ακόμη και τη νύχτα» - έκανε την με­τε­κλο­γι­κή – έχει ση­μα­σία ο χρό­νος – απο­κά­λυ­ψη της χρο­νιάς – αν βέ­βαια έπεσε κα­νείς μας από τα σύν­νε­φα. 

Οι… εταί­ροι, οι… θε­σμοί, οι… δα­νει­στές δεν επι­θυ­μούν τη νο­μο­θε­τι­κή πα­ρά­τα­ση της προ­θε­σμί­ας προ­κει­μέ­νου να με­τα­τε­θεί ο χρό­νος πα­ρα­γρα­φής των αδι­κη­μά­των που συν­δέ­ο­νται με φο­ρο­λο­γι­κές πα­ρα­βιά­σεις, τις ποι­νι­κές κυ­ρώ­σεις που συ­νε­πά­γο­νται και φυ­σι­κά σχε­τί­ζο­νται άμεσα και κυ­ρί­ως με την πε­ρι­βό­η­τη λίστα Λα­γκάρντ – πιο σωστά Φαλ­σια­νί – και τους 2.000 πε­ρί­που κω­δι­κούς της.

Η κου­βέ­ντα του ανα­πλη­ρω­τή υπουρ­γού ει­πώ­θη­κε στο πόδι, στους δια­δρό­μους της Βου­λής, ενώ­πιον των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών συ­ντα­κτών, αλλά μόνο πρό­χει­ρη και… στο γό­να­το δεν μοιά­ζει να είναι. Πρώτα από όλα έχει ση­μα­σία ο χρό­νος της. Η συ­γκυ­βέρ­νη­ση, για την ακρί­βεια τα κόμ­μα­τα που την συ­να­παρ­τί­ζουν, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι ΑΝΕΛ, έκα­ναν προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία με βα­σι­κό σύν­θη­μα και ση­μείο δια­φο­ρο­ποί­η­σης με το «παλιό πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο, που μας έφθα­σε έως εδώ», τη βού­λη­ση τους να «συ­γκρου­στούν με τη δια­φθο­ρά». Εξάλ­λου οι υπό­λοι­πες δια­χω­ρι­στι­κές –κόκ­κι­νες, θα έγρα­φα - γραμ­μές είχαν ξε­θω­ριά­σει εντε­λώς μετά τις 12 Ιου­λί­ου, καθώς είχαν βρε­θεί όλοι, πα­λιοί (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ) και νέοι (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ,ΑΝΕΛ), στην ίδια μνη­μο­νια­κή πλευ­ρά.

Είναι εντε­λώς απί­θα­νο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ΑΝΕΛ να μην ήξε­ραν προ­ε­κλο­γι­κά τις… επι­θυ­μί­ες των δα­νει­στών και εταί­ρων. Και αυτό γιατί έτσι προ­βλέ­πει ρητά η Συμ­φω­νία – Μνη­μό­νιο που συ­νυ­πέ­γρα­ψαν, ψή­φι­σαν από κοι­νού με τους πα­λιούς μνη­μο­νια­κούς και εφαρ­μό­ζουν ως νέοι και… ωραί­οι μνη­μο­νια­κοί. Η συ­γκυ­βέρ­νη­ση δεν μπο­ρεί να κάνει βήμα, δεν μπο­ρεί να βγά­λει άχνα, δεν μπο­ρεί να κι­νή­σει καν τα βλέ­φα­ρα της χωρίς να πάρει την άδεια των «εταί­ρων», συ­νυ­πο­λο­γί­ζο­ντας βέ­βαια και τις… επι­θυ­μί­ες τους. Και όχι μόνο στο πεδίο της νο­μο­θε­τι­κής δήθεν ακόμη πρω­το­βου­λί­ας. Πα­ντού, πά­ντο­τε και συ­νε­χώς, όσο του­λά­χι­στον δια­τη­ρεί­ται στην εξου­σία.

Και ερ­χό­μα­στε στο δεύ­τε­ρο πεδίο : Υπάρ­χει όντως διά­στα­ση από­ψε­ων ανά­με­σα στους «κα­λούς» κυ­βερ­νώ­ντες μας και τους «κα­κούς» δα­νει­στές μας, σε αυ­τούς που θέ­λουν να «συ­γκρου­στούν με τη δια­φθο­ρά» και αυ­τούς που δεν θέ­λουν; Και μόνο η πα­ρα­πο­μπή στην απο­λύ­τως εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νη ανά­λυ­ση της – με­τα­ξύ άλλων, προ­κα­τό­χου του Αλε­ξιά­δη στο Οι­κο­νο­μι­κών – Νά­ντιας Βα­λα­βά­νη για τη διά­λυ­ση που συ­ντε­λεί­ται στο Σώμα Δί­ω­ξης Οι­κο­νο­μι­κού Εγκλή­μα­τος (ΣΔΟΕ) απο­κα­λύ­πτει τη συ­μπαι­γνία εντός και εκτός της χώρας, προ­κει­μέ­νου η πε­ρι­βό­η­τη φο­ρο­λο­γι­κή δι­καιο­σύ­νη όχι απλώς να πα­ρα­πεμ­φθεί στις ελ­λη­νι­κές κα­λέν­δες αλλά πολύ απλά να γίνει ορι­στι­κά το συ­ντο­μό­τε­ρο, πικρό και εξορ­γι­στι­κό, ανέκ­δο­το στην ελ­λη­νι­κή γλώσ­σα. Με άλλα λόγια, συ­γκυ­βέρ­νη­ση και εταί­ροι και δεν μπο­ρούν – οι… εντός λόγω και των δε­σμεύ­σε­ων τους προς τους… εκτός – και κυ­ρί­ως δεν θέ­λουν. Και επει­δή συ­νή­θως υπει­σέρ­χε­ται σε αυτό το σκέ­λος και η μα­γι­κή φρα­σού­λα περί Ευ­ρώ­πης, για τα… πρό­τυ­πα εξ Εσπε­ρί­ας, και άλλα συ­να­φή και ροζ  και ονει­ρι­κά και πλα­στά, ας θυ­μη­θού­με όλοι μας ότι η «Ευ­ρώ­πη» έχει ως επι­κε­φα­λής της στην Κο­μι­σιόν, τον άν­θρω­πο που πα­ρα­δέ­χτη­κε ανοι­χτά, δη­μό­σια, χωρίς τη λάμπα του ανα­κρι­τή πάνω από τα κου­ρα­σμέ­να μάτια του, ότι με­τέ­τρε­ψε, εδώ και χρό­νια, τη χώρα του σε απέ­ρα­ντο φο­ρο­λο­γι­κό πα­ρά­δει­σο προ­σέλ­κυ­σης φο­ρο­φυ­γά­δων από όλη την υφή­λιο ακρι­βώς στην καρ­διά της Ευ­ρώ­πης και του ευρώ. Ο «φίλος της Ελ­λά­δας» Ζαν Κλοντ Γιούν­κερ είναι αυτός και η χώρα του, το Λου­ξεμ­βούρ­γο. Τρέ­φει κα­νείς αυ­τα­πά­τες ότι όπως σε ορι­σμέ­νες απει­κο­νί­σεις το φίδι τρώει την ουρά του, οι «εταί­ροι» θα κά­νουν το ίδιο; Θα ανοί­ξουν τα κι­τά­πια, τους λο­γα­ρια­σμούς, τις θυ­ρί­δες, τους κω­δι­κούς και τις λί­στες που κυ­κλο­φο­ρούν εδώ και χρό­νια και συ­νή­θως κλεί­νουν συμ­βι­βα­στι­κά, σύ­ντο­μα και μα­κριά από τα αδιά­κρι­τα βλέμ­μα­τα της κοι­νής γνώ­μης, για να φάνε ου­σια­στι­κά την ουρά των τρα­πε­ζι­κών ιδρυ­μά­των τους και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών κο­λοσ­σών τους και βέ­βαια των εν Ελ­λά­δι αντι­προ­σώ­πων και συν«εταί­ρων» τους;

Από κει και έπει­τα η ομο­λο­γία Αλε­ξιά­δη έχει ήδη την ώρα που γρά­φο­νται αυτές οι γραμ­μές (Πέμ­πτη με­ση­μέ­ρι), πο­λι­τι­κό αντί­κτυ­πο. Κα­ταρ­χάς, μάλ­λον κά­ποιος θα βρε­θεί να του τρα­βή­ξει το αυτί. Ίσως του ζη­τη­θεί και κάτι σαν ανα­σκευή ή ακόμη και  πα­ραί­τη­ση για λό­γους… φο­ρο­λο­γι­κής υγεί­ας. Αυτά όμως είναι θέ­μα­τα Μα­ξί­μου. Το κρί­σι­μο πο­λι­τι­κό ζή­τη­μα είναι τα δεσμά της χώρας, οι δε­σμεύ­σεις και οι χει­ρο­πέ­δες που έχουν πε­ρα­στεί στο κοι­νω­νι­κό, οι­κο­νο­μι­κό και πο­λι­τι­κό σώμα και απο­κα­λύ­πτο­νται μπρο­στά και στους πιο δύ­σπι­στους  κάθε μέρα στην ολό­τη­τά τους. Η συ­γκυ­βέρ­νη­ση είναι ο δε­σμο­φύ­λα­κας των «εταί­ρων» μήπως οι δε­σμώ­τες του πει­ρα­μα­τό­ζω­ου Ελ­λά­δα κά­νουν το… λάθος να κι­νη­θούν, να ανα­πνεύ­σουν  ή να μι­λή­σουν πέρα από τις νόρ­μες του Μνη­μο­νί­ου. Είναι πια ολο­φά­νε­ρο στον κα­θέ­να ότι μια δί­καιη φο­ρο­λο­γι­κή πο­λι­τι­κή, η πά­τα­ξη της δια­φθο­ράς και η κα­τα­δί­ω­ξη της φο­ρο­δια­φυ­γής με επί­κε­ντρο τα πραγ­μα­τι­κά με­γά­λα, τα πραγ­μα­τι­κά προ­κλη­τι­κά, τα πραγ­μα­τι­κά αδια­φα­νή ει­σο­δή­μα­τα , τις προ­σό­δους και τις «επεν­δύ­σεις» δεν συμ­βα­δί­ζουν με αυτές τις νόρ­μες και το τα­ξι­κά με­ρο­λη­πτι­κό υπέρ των ανώ­τε­ρων τά­ξε­ων Μνη­μό­νιο. Και των πο­λι­τι­κών τους συμ­μά­χων, εντός και εκτός της χώρας.