Οι δύο λέξεις του τίτλου μου είναι πολύ επώδυνες σήμερα. Ένα χρόνο πριν ήμουν γεμάτος ελπίδες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα έφερνε επιτέλους την αποκατάσταση των αδικιών που προκλήθηκαν στα χρόνια των μνημονίων. Ωστόσο, όχι μόνο δε συνέβη αυτό, αλλά από τότε που υπέγραψες το μνημόνιο ακολουθούμε πλέον διαφορετικό δρόμο. Εσύ το δρόμο της καταστροφής και εγώ το δρόμο της αντίστασης στα μνημόνια. Τώρα είμαστε και οι δύο σε πολύ δύσκολη θέση.
Εσύ πρωθυπουργός της χώρας έχεις κατορθώσει να κατεβάσεις όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων στο δρόμο και από την άλλη οι σύμμαχοι σου ευρωπαίοι σε παίζουν όπως θέλουν. Το νέο ασφαλιστικό-έκτρωμα γεννά ένα ακόμα μαζικότερο λαϊκό κίνημα από εκείνα του 2010-12, όταν ήμασταν ακόμη μαζί στην αντιπολίτευση.
Εμένα πάλι μου έστειλε η ΔΟΥ «μπιλιετάκι» ένα χρέος 22.000 ευρώ, χρέος δυσβάσταχτο για έναν άνεργο με δυο παιδιά. Το περίεργο είναι ότι δεν δημιουργήθηκε λόγω απόκρυψης εισοδημάτων από την εφορία, λόγω κλοπής, λόγω κάποιας ενέργειας βλαπτικής, παραβατικής ή επικίνδυνης απέναντι στους άλλους. Το χρέος αφορά τα 427 απλήρωτα ευρώ στα διόδια της ΑΕ Εγνατίας.
Ο «ΣΥΡΙΖΑ» έγινε κυβέρνηση για δεύτερη φορά το Σεπτέμβριο υπογράφοντας το τρίτο Μνημόνιο με σκοπό να το υλοποιήσει, δήθεν προωθώντας -έλεγες- μέτρα κοινωνικής πολιτικής.
Πέραν της βάρβαρης λογικής των μνημονίων που πρέπει να ανατραπούν γιατί εξοντώνουν το λαό όλο και περισσότερο, οι διώξεις για όλους εμάς που σηκώναμε τις μπάρες με προσωπικό ρίσκο πρέπει να σταματήσουν και για έναν ακόμα λόγο, ηθικής φύσεως. Tις μπάρες τις σηκώναμε, είτε γιατί ήμασταν άνεργοι ή γιατί έπρεπε να περνάμε κάθε μέρα διόδια, για να πάμε στη δουλειά μας.
Θεωρώ, όπως θεωρούσες και ΕΣΥ, όταν εξελισσόταν το κίνημα ανυπακοής ενώ ήσουν βουλευτής στην αντιπολίτευση και άνοιγες τις μπάρες κι ο κόσμος εμπνεόταν και σε ακολουθούσε, ότι οι δρόμοι, το νερό, το ηλεκτρικό, οι επικοινωνίες, η καθαρή ατμόσφαιρα είναι κοινωνικά αγαθά και πρέπει να διατίθενται δωρεάν στους πολίτες, αντί να παραχωρούνται στους μεγαλοεργολάβους για να βγάλουν δισεκατομμύρια. Η ΑΕ Εγνατία είναι σήμερα μια εταιρεία κρατική που, αντί να προσφέρει στους πολίτες, παραχωρεί έργα σε εργολάβους. Οι εργολάβοι κατά κανόνα καταχρεώνουν το κράτος το οποίο πληρώνει εσαεί. Εμείς το (ξανα)πληρώνουμε δηλαδή.
Τα κέρδη από διόδια δεν επενδύονται στο ελάχιστο για να βελτιωθεί η Εγνατία Οδός. Δεν υπάρχει ούτε μια παρκίδα ασφαλείας έκτακτης ανάγκης σε 680 χιλιόμετρα. Τα φορτηγά υποχρεώνονται να σταματάνε στην άκρη του δρόμου προκαλώντας πολλά θανατηφόρα ατυχήματα. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, τέτοιες παρκίδες υπάρχουν ανά ένα χιλιόμετρο. Στην Εγνατία υπάρχει μόνο ένας ΣΕΑ (Σταθμός Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών), όπου κάποιος μπορεί να σταματήσει με ασφάλεια. Στην Ιταλία ένας ΣΕΑ ανά 20 χιλιόμετρα.
Παράλληλα λόγω των υψηλών τιμών στα διόδια, αρκετοί επαγγελματίες και όσοι μετακινούνται καθημερινά επιλέγουν επικίνδυνους και παρατημένους παραδρόμους. Σκόπιμα παρατημένοι προφανώς, για να υποχρεωνόμαστε να διαλέγουμε την Εγνατία. Πώς αλλιώς θα ταΐσουμε τους εθνικούς μας εργολάβους;
Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και στην Εγνατία Οδό ΑΕ έχει τοποθετηθεί κομματικό μέλος, η Κ. Καλφακάκου, ισχύει το «ιδού η Ρόδος»: ας εφαρμόσει ό,τι πρέσβευε , όπως επανέλαβε ο κ. Σταθάκης και ο κ. Σπίρτζης.
Η νέα γενική διευθύντρια άμεσα πρέπει να αποσύρει τις βεβαιώσεις από τις εφορίες όπως δεσμεύτηκε.
Και η κυβέρνηση να αλλάξει τον νόμο που αφορά τα πρόστιμα των απλήρωτων διοδίων. Οι δρόμοι έχουν γίνει με τα δικά μας χρήματα και πρέπει να είναι ελεύθεροι για όλες και όλους.
Παρά τις κωλοτούμπες, υπάρχει ένα -έστω- πεδίο που μπορείς να αποδείξεις , ότι δεν είσαι με τους μεγαλοεργολάβους.
Εξάλλου, σε λίγο δεν θα είσαι πρωθυπουργός, και πολλά από τα μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους του κόμματός σου θα ξανακατέβουν στο δρόμο, για να παλέψουν να φύγουν για πάντα τα μνημόνια. Και τα «αριστερά» και τα δεξιά.
