Κύπρος: Ο ρόλος της Αριστεράς στο μετεκλογικό τοπίο

Στη νέα οκτα­κομ­μα­τι­κή βουλή και υπό τη σκέπη της απόρ­ρι­ψης της Δι­ζω­νι­κής Δι­κοι­νο­τι­κής Ομο­σπον­δί­ας η σκο­τει­νή πα­λέ­τα των δε­ξιών πο­λι­τι­κών εκ­προ­σω­πεί­ται πλέον ολό­κλη­ρη: Από τους φα­σί­στες του ΕΛΑΜ και τη λαϊκή ακρο­δε­ξιά της Θε­ο­χά­ρους μέχρι τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ή/και εθνι­κι­στι­κή πα­ρα­δο­σια­κή δεξιά των ΔΗΣΥ, Συμ­μα­χί­ας πο­λι­τών και ΔΗΚΟ.

Εν μέσω σκαν­δά­λων (που όμως επι­λε­κτι­κά απο­κα­λύ­πτο­νται και προ­ω­θού­νται στη δι­καιο­σύ­νη), κα­χυ­πο­ψί­ας-αβε­βαιό­τη­τας ως προς τη δια­δι­κα­σία «επί­λυ­σης» του κυ­πρια­κού από τα πάνω (η οποία δια­δι­κα­σία όμως συ­νε­χί­ζε­ται χωρίς να έχει ξε­φου­σκώ­σει), ατρο­φι­κής οι­κο­νο­μι­κής λει­τουρ­γί­ας (χωρίς ωστό­σο άμεσα ορατό τον κίν­δυ­νο χρε­ο­κο­πί­ας) και δυ­στυ­χώς έλ­λει­ψης αξιό­πι­στων αρι­στε­ρών εναλ­λα­κτι­κών, η πε­ρί­ο­δος που δια­νύ­ου­με εγκυ­μο­νεί κιν­δύ­νους. Δίνει πε­ρι­θώ­ρια επι­βί­ω­σης στις κυ­ρί­αρ­χες κομ­μα­τι­κές δυ­νά­μεις, που είδαν τα πο­σο­στά τους να συ­μπιέ­ζο­νται, αλλά όχι να εξα­νε­μί­ζο­νται. Ταυ­τό­χρο­να όμως απο­τυ­πώ­νε­ται με σα­φή­νεια μια αργή στρο­φή του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος σε συ­ντη­ρη­τι­κό­τε­ρες θέ­σεις και πο­λι­τι­κές. Και είναι ανα­με­νό­με­νη μια τέ­τοια στρο­φή καθώς χι­λιά­δες προ­ο­δευ­τι­κοί και αρι­στε­ροί άν­θρω­ποι του νη­σιού βρέ­θη­καν μπρο­στά σε αδιέ­ξο­δο σε αυτές τις εκλο­γές

Η δια­μόρ­φω­ση πο­λυ­κομ­μα­τι­κό­τε­ρης πλην όμως συ­ντη­ρη­τι­κό­τε­ρης βου­λής, πα­τά­ει σε ευ­ρύ­τε­ρες κοι­νω­νι­κές ζυ­μώ­σεις. Στο πλαί­σιο που πε­ρι­γρά­φη­κε πα­ρα­πά­νω, οι ζυ­μώ­σεις αυτές ανα­πό­φευ­κτα πε­ριο­ρί­ζο­νται σε ανα­ζή­τη­ση «αξιο­πι­στί­ας» προ­σώ­πων και σχη­μα­τι­σμών, παρά το γε­γο­νός ότι οι θέ­σεις και η πο­λι­τι­κή δια­δρο­μή των νε­οει­σερ­χό­με­νων στο κοι­νο­βού­λιο, βρί­σκο­νται σε τρα­ντα­χτή αντί­θε­ση με τις ανά­γκες του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και των λαϊ­κών στρω­μά­των

Το κοι­νω­νι­κό και ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα της τε­λευ­ταί­ας πε­ριό­δου, παρά τις λα­μπρές στιγ­μές του δεν κα­τά­φε­ρε να γίνει κα­τα­λύ­της αρι­στε­ρών εξε­λί­ξε­ων. Το κα­θε­στώς απα­ξί­ω­σης της πο­λι­τι­κής που επι­βλή­θη­κε από όλο το φάσμα των πο­λι­τι­κών κομ­μά­των -δυ­στυ­χώς και λόγω της αδρά­νειας της ηγε­σί­ας του ΑΚΕΛ- πέ­τυ­χε να πε­ριο­ρί­σει τη δυ­να­μι­κή ση­μα­ντι­κών αγώ­νων των τε­λευ­ταί­ων δύο χρό­νων, σε αυτήν επι­μέ­ρους κι­νη­μά­των δια­μαρ­τυ­ρί­ας.

Στο 33% του κό­σμου που δεν ψή­φι­σε σε αυτές τις εκλο­γές, πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται ένας με­γά­λος αριθ­μός αγω­νι­στριών και αγω­νι­στών, ερ­γα­ζό­με­νων και νέων που η σύν­δε­ση μαζί τους πα­ρα­μέ­νει κε­ντρι­κό ζη­τού­με­νο για την αρι­στε­ρά και την προ­ο­πτι­κή ανα­σύ­ντα­ξης των δυ­νά­με­ών της. Τους αν­θρώ­πους αυ­τούς η αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά έχει υπο­χρέ­ω­ση να τους απλώ­σει το χέρι και να ανα­ζη­τή­σει τρό­πους δια­σύν­δε­σης μαζί τους

Παρ’ όλη την απου­σία εκλο­γι­κής έκ­φρα­σης της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς, χρειά­ζε­ται να απα­ντη­θεί η εί­σο­δος του ΕΛΑΜ στη βουλή. Στις νέες συν­θή­κες η αντι­φα­σι­στι­κή πάλη είναι ζή­τη­μα ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας. Και μπο­ρεί να είναι απο­τε­λε­σμα­τι­κή μόνο μέσα από ευ­ρεία, ενιαιο­με­τω­πι­κή δράση των συλ­λο­γι­κο­τή­των και των αγω­νι­στών/στριών που πα­λεύ­ουν για μια κοι­νω­νία χωρίς φα­σί­στες, μι­σαλ­λο­δο­ξία και ρα­τσι­σμό. Το επό­με­νο διά­στη­μα χρειά­ζε­ται να παρ­θούν πρω­το­βου­λί­ες προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση. Η σιωπή που ακο­λού­θη­σε τα εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα σε σχέση με το ελαμ τόσο από τα κο­ρυ­φαία στε­λέ­χη του ΑΚΕΛ όσο και από τα ΜΜΕ και τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα, δίνει αβά­ντα στους φα­σί­στες να αλω­νί­ζουν ανε­νό­χλη­τοι. Κι επει­δή το έργο το έχου­με ξα­να­δεί όχι μόνο στην Ελ­λά­δα πρό­σφα­τα αλλά και εδώ πα­λιό­τε­ρα -με πρω­τα­γω­νι­στή την αλή­στου μνή­μης εοκα β- δεν πρέ­πει να επι­τρέ­ψου­με να επα­να­λη­φθεί.

Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών της 22ης Μάη πρέ­πει να απο­τε­λέ­σουν την ύστα­τη αυτή στιγ­μή αφορ­μή και αιτία συ­ντρο­φι­κού δια­λό­γου για το που βα­δί­ζει η αρι­στε­ρά με στόχο τη λήψη απο­φά­σε­ων για τους τρό­πους αντε­πί­θε­σης μας. Άμεσα.

Από την πλευ­ρά μας ξε­κι­νά­με έναν κύκλο επα­φών για την ορ­γά­νω­ση της δρά­σης όχι μόνο στο αντι­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο αλλά και σε όλα τα μέ­τω­πα με κέ­ντρο τα ερ­γα­σια­κά. Άλ­λω­στε, όπως έλε­γαν οι πα­λιοί που και μάχες έδω­σαν και τις κέρ­δι­σαν “φα­σι­σμός είναι ο κα­πι­τα­λι­σμός σε πα­ρακ­μή” και εί­μα­στε χι­λιά­δες αυτοί που δεν σκο­πεύ­ου­με να τον αφή­σου­με να μας πα­ρα­σύ­ρει.