Επόμενο βήμα η συντριβή των Συνδικάτων

Η σο­σιαλ­φι­λε­λέ­υ­θε­ρη κυ­βέρ­νη­ση των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ σκο­πεύ­ει μέχρι τον Σε­πτέμ­βρη να φέρει νόμο -προ­α­παι­τού­με­νο για την εί­σπρα­ξη της δόσης των 2,8 δις ευρώ- με τον οποίο θα κα­ταρ­γή­σουν τον 1264, ασφα­λώς προς το χει­ρό­τε­ρο.

Γι αυτό το λόγο συ­νε­δρί­α­σε τη Δευ­τέ­ρα 30 του Μάη συ­νε­δρί­α­σε για 2η φορά η 8με­λής επι­τρο­πή εμπει­ρο­γνω­μό­νων, η οποία όπως κα­ταγ­γέλ­λει ο σ. Στρα­τού­λης στην πλειο­ψη­φία της-οι 7 από τους 8- απο­τε­λεί­ται από ξέ­νους, μια και οι Έλ­λη­νες ερ­γα­το­λό­γοι δεν θέ­λη­σαν να συμ­βά­λουν στην κα­τε­δά­φι­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων.

Οι προ­τά­σεις των εκ­προ­σώ­πων του ευ­ρω­παϊ­κού και ντό­πιου κε­φα­λαί­ου πάνω στις οποί­ες κα­λεί­ται να γνω­μο­δο­τή­σει η ακρι­βο­πλη­ρω­μέ­νη επι­τρο­πή,  είναι στον πυ­ρή­να τους οι ακό­λου­θες:

-Χο­ρή­γη­ση του δι­καιώ­μα­τος αντια­περ­γί­ας (lok aut) στις επι­χει­ρή­σεις

- Αλ­λα­γή του τρό­που λήψης απο­φά­σε­ων για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση απερ­γιών. Ανα­μέ­νε­ται να αυ­ξη­θεί ο βαθ­μός δυ­σκο­λί­ας για την δυ­να­τό­τη­τα κή­ρυ­ξης απερ­γιών.

-Αύ­ξη­ση του χρό­νου προει­δο­ποί­η­σης για απερ­γία στον ευ­ρω­παϊ­κό μέσο όρο.

- Μεί­ω­ση των ημε­ρών συν­δι­κα­λι­στι­κής άδειας, πε­ριο­ρι­σμό των αμει­βο­μέ­νων αδειών στις απο­λύ­τως απα­ραί­τη­τες, καθώς και των προ­σώ­πων που δι­καιού­νται άδειες.

-Δρα­στι­κή μεί­ω­ση των ημε­ρών αδι­καιο­λό­γη­της απου­σί­ας συν­δι­κα­λι­στή και ευ­θυ­γράμ­μι­ση με τα ισχύ­ο­ντα για κάθε ερ­γα­ζό­με­νο.

-Δυ­να­τό­τη­τα από­λυ­σης συν­δι­κα­λι­στών για σπου­δαίο λόγο. Πάντα υπάρ­χουν σπου­δαί­οι λόγοι!

- Πε­ριο­ρι­σμό των συν­δι­κα­λι­στών που απο­λαμ­βά­νουν προ­στα­σία, κα­τάρ­γη­ση της δυ­να­τό­τη­τας πα­ρο­χής προ­στα­σί­ας μέσω του κα­τα­στα­τι­κού των συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων και μεί­ω­ση του αριθ­μού των προ­στα­τευο­μέ­νων ιδρυ­τι­κών μελών μιας συν­δι­κα­λι­στι­κής ορ­γά­νω­σης.

-Πε­ριο­ρι­σμό της χρη­μα­το­δό­τη­σης των συν­δι­κά­των.

- Απε­λευ­θέ­ρω­ση των ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων, πράγ­μα που δεν το θε­ω­ρούν και πρω­τεύ­ον. Το ση­μα­ντι­κό γι αυ­τούς είναι οι σο­βα­ρές αλ­λα­γές που προ­α­να­φέ­ρα­με στο συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο.

Και­ρός ήταν να συμ­βεί και αυτό! Αφού οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες και οι συμ­βι­βα­σμέ­νες ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ, Ομο­σπον­δί­ες και Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα και γιατί όχι και οι λε­γό­με­νες “τα­ξι­κές” δυ­νά­μεις -ΠAΜΕ- οδή­γη­σαν σε απα­νω­τές ήττες το κί­νη­μα με απο­κο­ρύ­φω­μα την πλή­ρως απο­τυ­χη­μέ­νη 3ή­με­ρη πα­νελ­λα­δι­κή και επέ­τρε­ψαν στις κυ­βερ­νή­σεις του κε­φα­λαί­ου την εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων, πέ­τυ­χαν να απο­δυ­να­μώ­σουν την ισχύ του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και να νοιώ­σει το κε­φά­λαιο δυ­να­τό για να προ­χω­ρή­σει σε απ' ευ­θεί­ας επί­θε­ση στα συν­δι­κά­τα. Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες δεν αξί­ζουν πλέον τα λεφτά που ξο­δεύ­ει το κε­φά­λαιο για την συ­ντή­ρη­σή τους γι αυτό και σκέ­φτε­ται να κόψει τα προ­νό­μια τους. Το κε­φά­λαιο αι­σθά­νε­ται ότι μπο­ρεί να ελέγ­ξει πλέον το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα χωρίς την βο­ή­θεια της σά­πιας ρε­φορ­μι­στι­κής, γρα­φειο­κρα­τι­κής συν­δι­κα­λι­στι­κής ηγε­σί­ας. Και το πιο ση­μα­ντι­κό στη βα­θειά κρίση που περ­νά­ει δεν μπο­ρεί να ανε­χτεί ούτε τις στοι­χειώ­δεις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες και αυτό δεν ισχύ­ει για το ελ­λη­νι­κό κε­φά­λαιο, ισχύ­ει όπως δεί­χνουν τα γε­γο­νό­τα στη Γαλ­λία γε­νι­κό­τε­ρα για το ευ­ρω­παϊ­κό κε­φά­λαιο

Όσο και αν αυτή την στιγ­μή δεν φαί­νε­ται το κε­φά­λαιο νοιώ­θει ότι δεν είναι μα­κριά η στιγ­μή που το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα θα μπο­ρέ­σει να πα­ρα­με­ρί­σει την σάπια ρε­φορ­μι­στι­κή ηγε­σία του και γι αυτό θέλει να προ­ε­τοι­μα­στεί θω­ρα­κί­ζο­ντας νο­μι­κά το οπλο­στά­σιο του, για να εμπο­δί­σει την επα­να­στα­τι­κή δράση του κι­νή­μα­τος. Οι εξε­λί­ξεις που πραγ­μα­το­ποιού­νται- είναι αλή­θεια αργά και βα­σα­νι­στι­κά- στα σω­μα­τεία και τις ομο­σπον­δί­ες, όπου συρ­ρι­κνώ­νε­ται η επιρ­ροή των συ­στη­μι­κών πα­ρα­τά­ξε­ων ΠΑ­ΣΚΕ- ΔΑΚΕ- ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ παρά την αντιε­νω­τι­κή στάση του ΠΑΜΕ, ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο, επι­βε­βαιώ­νει του λόγου το ασφα­λές. Και θε­ω­ρεί ότι μετά το φιά­σκο της 3ή­με­ρης πα­νελ­λα­δι­κής και την απο­δυ­νά­μω­ση των συν­δι­κά­των, έχει την κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­ο­δο για να το πε­τύ­χει.

Βα­σι­κός στό­χος της κα­τε­δά­φι­σης των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων είναι κατά κύριο λόγω τα συν­δι­κά­τα των πρώην ΔΕΚΟ, των τρα­πε­ζών, του Δη­μο­σί­ου και βέ­βαια το ό,τι κι­νεί­ται ακόμη στον ιδιω­τι­κό τομέα.

Και για να βλέ­που­με τα πράγ­μα­τα με αι­σιο­δο­ξία να πούμε ότι: όπου  υπάρ­χει αντί­δρα­ση υπάρ­χει και δράση προς ρι­ζο­σπα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση, πράγ­μα που ση­μαί­νει ότι μέσα από τη στέ­ρη­ση των συν­δι­κα­λι­στι­κών ελευ­θε­ριών και τα εμπό­δια του επερ­χό­με­νου αντι­συν­δι­κα­λι­στι­κού νόμου θα πα­ρα­με­ρι­στούν οι σά­πιοι ρε­φορ­μι­στές συν­δι­κα­λι­στές και προ­ο­πτι­κά θα υπάρ­χει η τάση να μπουν επι­κε­φα­λής των συν­δι­κά­των μα­χη­τές συν­δι­κα­λι­στές.

Η πιο αι­σιό­δο­ξη όμως άποψη είναι ότι: Μπο­ρεί το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα αν προ­ε­τοι­μα­στεί σωστά να εμπο­δί­σει την κα­τε­δά­φι­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, για να γίνει αυτό είναι προ­ϋ­πό­θε­ση ΚΚΕ-ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ να ενώ­σουν σε κοινή δράση τις δυ­νά­μεις τους για να πά­ρουν την πρω­το­βου­λία των κι­νή­σε­ων και των αγώ­νων από τις ρε­φορ­μι­στι­κές ηγε­σί­ες ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ. Με δο­σμέ­νη τη στάση του ΚΚΕ-ΠΑ­ΜΕ η ευ­θύ­νη για μια ενω­τι­κή κα­μπά­νια στο συν­δι­κα­λι­στι­κό-ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα πέ­φτει στη ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και πρέ­πει αυτό να ξε­κι­νή­σει από τώρα.