Στα τέλη του περασμένου Μαρτίου, στο πλαίσιο μιας προ ημερησίας διάταξης συζήτησης για τη δικαιοσύνη, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε προαναγγείλει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να διαπιστωθεί η νομιμότητα και η σκοπιμότητα χορήγησης τραπεζικών δανείων σε ΜΜΕ – κυρίως τηλεοπτικά - και κόμματα τις τελευταίες δεκαετίες.
Η προαναγγελία είχε γίνει δεκτή με θυελλώδη χειροκροτήματα από τους αφιονισμένους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Τσίπρας, συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, τόνιζε ότι η εξεταστική θα είχε ολοκληρώσει σύντομα το έργο της, έως το πολύ το τέλος του Μάη – αν αυτό συνέβαινε, θα συνέπιπτε με την «ευόδωση» της πρώτης αξιολόγησης και λειτουργούσε σαν φθηνός αποπροσανατολισμός μπροστά στην κυβερνητική υιοθέτηση του πρόσθετου, συμπληρωματικού μνημονίου, με τα μέτρα λαϊκής φοροεπιδρομής, συντριβής των συντάξεων και ίδρυσης του Υπερταμείου εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Με διάφορα, διαδικαστικά και τυπικά, κωλύματα και καθυστερήσεις, η εξεταστική επιτροπή έχει ξεκινήσει το «έργο» της, τις τελευταίες τρεις εβδομάδες και με αρκετά αραιές συνεδριάσεις (πολύ μακριά από την καταληκτική προθεσμία που είχε θέσει ο Τσίπρας, πολύ κοντά όμως στις ημερομηνίες διεξαγωγής του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες…), ακολουθώντας και ορισμένες πρωτότυπες οδούς διερεύνησης.
Καταρχάς, τα διάφορα πορίσματα, κυρίως της Τράπεζας της Ελλάδος και εισαγγελικών λειτουργών, που αφορούν ακριβώς τον επιχειρηματικό και κομματικό δανεισμό, διαβιβάζονται υπηρεσιακά και τοποθετούνται, με αυστηρή φρούρηση, σε συγκεκριμένη αίθουσα του Κοινοβουλίου, όπου οι βουλευτές μπορούν απλώς να τα μελετήσουν και να τα συμβουλευτούν, σε προκαθορισμένες ώρες, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής αντιγράφων ή καταγραφής σημειώσεων. Με άλλα λόγια, ένας κρίσιμος κρίκος της έρευνας, τα πορίσματα του τύποις εποπτικού οργάνου του τραπεζικού συστήματος δεν είναι διαθέσιμα στο ευρύ κοινό και δεν αποτελούν δημόσια έγγραφα, ενώ και ο κάθε βουλευτής μπορεί να κάνει χρήση τους, αποσπασματική, ελλιπή, κατά το δοκούν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μελλοντική εξαγωγή συμπερασμάτων, όταν θα έρθει η ώρα, ώστε η εξεταστική επιτροπή να καταλήξει, με τη σειρά της, σε ένα ή περισσότερα πορίσματα των κοινοβουλευτικών ομάδων, οι οποίες την συναπαρτίζουν.
Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο, είναι το γεγονός πως η εξέταση και οι καταθέσεις των τραπεζικών στελεχών, απολογιστικές και απολογητικές, σε μεγάλο βαθμό, εξαιτίας και των επιλεκτικών ερωτήσεων βουλευτών τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, περιστρέφονται στο κοντινό ή μακρινό παρελθόν του πως δόθηκαν τα δάνεια και όχι στο παρόν του πως θα εισπραχθούν ή θα αναζητηθούν αυτά τα δάνεια και πως θα συντελεστεί η αποπληρωμή, η εξόφληση ή ενδεχομένως η αναχρηματοδότηση τους. Και αυτό είναι απολύτως κρίσιμο μέγεθος, καθώς, πέρα από τις διαδοχικές, σκανδαλώδεις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, που έγιναν σε φορολογικό βάρος όλων ημών και με πρόσθετη λεία, για παράδειγμα, την ακίνητη περιουσία της Αγροτικής Τράπεζας ή τα διαθέσιμα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, σε ενεστώτα χρόνο, διεξάγονται έντονες παρασκηνιακές συζητήσεις ανάμεσα στις ίδιες τράπεζες (που καταθέτουν στην εξεταστική της Βουλής) και στους επιχειρηματίες του Τύπου (που ακόμη δεν έχουν κληθεί να καταθέσουν στην εξεταστική της Βουλής) για το παρόν και το (αβέβαιο) μέλλον των επιχειρήσεων τους. Το Μέγκα είναι η πλέον κλασική περίπτωση, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, αλλά δίπλα σε αυτό, σημάδια έντονων, εσωτερικών τριγμών και πιθανής οικονομικής και λειτουργικής κατάρρευσης δείχνουν τόσο ο ΔΟΛ (συμφερόντων Ψυχάρη) όσο και ο όμιλος ΜΜΕ Πήγασος (συμφερόντων Μπόμπολα).
Ο τελευταίος μάλιστα εμφανίζεται, σε σειρά δημοσιευμάτων, να «εκβιάζει» τρόπον τινά τις τράπεζες με «ξαφνικό θάνατο» των εφημερίδων του και του συνόλου του Πήγασου, ώστε να μην εισπραχθεί δήθεν ούτε ένα ευρώ από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια του. Όλη αυτή η δυσώδης και ζοφερή κατάσταση δεν φαίνεται να απασχολεί τους βουλευτές – μέλη της εξεταστικής. Και αυτό ενώ έχει κηρυχθεί γενικευμένη στάση πληρωμών προς εργαζόμενους και προμηθευτές , σχεδόν στο σύνολο του (καταχρεωμένου) Τύπου, με την εξαίρεση ορισμένων καναλιών (Αλφα, Σκάι, Σταρ, Αντέννα) και της εφημερίδας «Καθημερινή» - όλοι οι υπόλοιποι χρωστούν ειδικά προς τους εργαζόμενους από ενός έως τριών – τεσσάρων μηνών πετσοκομμένες απολαβές.
Την ίδια στιγμή, πέρασαν κάπως στο ντούκου, οι αναφορές τραπεζικών στελεχών (Φραγκιαδάκης της Εθνικής, Καραβίας της Γιούρομπανκ) ότι από το 2013, χρονικό σημείο της πρώτης τραπεζικής ανακεφαλαιοποίησης, και μετά, οι όποιες δανειοδοτήσεις προς ΜΜΕ και κόμματα έχουν γίνει και με το πράσινο φως της Κομισιόν, καθώς στις σχετικές επιτροπές εγκρίσεων συμμετέχει ειδικός επίτροπος, σταλμένος από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη, έδρα της ΕΚΤ. Με άλλα λόγια, οι τραπεζίτες σηκώνουν το γάντι, τείνουν το δάχτυλο και υποδεικνύουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως (συν)υπεύθυνη για την αναχρηματοδότηση των δανείων ΜΜΕ και κομμάτων τα τελευταία, τουλάχιστον, τέσσερα χρόνια. Έτσι, το πάλαι ποτέ τρίγωνο της διαπλοκής (ΜΜΕ – τράπεζες – πολιτικά κόμματα του κραταιού, γαλαζοπράσινου δικομματισμού) μετατρέπεται σε αμαρτωλό τετράγωνο με τη προσθήκη και της ΕΕ – καμία έκπληξη, βέβαια…
Καμία έκπληξη επίσης για τη στάση των κυβερνητικών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που προσκολλημένοι στους ευρωενωσιακούς, μνημονιακούς και αυτοκτονικούς πολιτικά ιδεασμούς τους για τις Βρυξέλλες και τον ρόλο τους, προσπερνούν τέτοιες αναφορές σαν ενοχλητικές λεπτομέρειες ξένες προς τους μείζονες στόχους της εξεταστικής, οι οποίοι όπως απέδειξαν οι τελευταίες μέρες είναι αφενός η αναδιάρθρωση του προπαγανδιστικού τοπίου (με φιλοεπιχειρηματικό πρόσημο, θετικό για τις επιδιώξεις της πρωθυπουργικής καμαρίλας, μπροστά και στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες) και αφετέρου τα πιθανά πλήγματα σχεδόν αποκλειστικά προς τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη (αυτό τεκμηριώνει η ανεύρεση των σκελετών στη ντουλάπα για τη δανειοδότηση της χανιώτικης εφημερίδας «Νέος Κήρυκας», που ανήκε στην οικογένεια Μητσοτάκη). Αν όμως ανοίξει πραγματικά, συνολικά, συγκεντρωτικά η συζήτηση και η εξέταση για παράδειγμα και για τον δανεισμό περιφερειακών ΜΜΕ, τηλεοπτικών και έντυπων, τότε θα εμφανιστούν και σκελετοί και ντουλάπες που σήμερα και όψιμα βρίσκονται πολύ κοντά, αν όχι μέσα, στα δωμάτια της κυβερνητικής εξουσίας.
Κάτι τέτοιο όμως θα προϋπέθετε καταρχάς να καταστούν κοινό κτήμα, δημόσια έγγραφα και πλήρη ντοκουμέντα, όχι αποσπασματικά πυροτεχνήματα, όλα τα πορίσματα της Τράπεζας της Ελλάδος και των εισαγγελέων που βρίσκονται κλειδαμπαρωμένα στην αίθουσα 162 της Βουλής – για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι και το πώς κινείται η εξεταστική επιτροπή της Βουλής, με ποια εχέγγυα (α)μεροληψίας ή ποιες σκοπιμότητες.
