Στο επικείμενο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ είναι εξαιρετικά πιθανό, είτε να επισφραγιστεί ένα πισωγύρισμα και να σχηματιστεί μια νέα εργοδοτική – κυβερνητική πλειοψηφία από τις παρατάξεις ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ – ΑΡΚΙ (ΣΥΡΙΖΑ) είτε να ορθωθεί ένα τείχος απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο, για να ανοίξει ο δρόμος για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, την ένταξη όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα, ανεξάρτητα σχέσης εργασίας και φορέα απασχόλησης και την άρση του κατακερματισμού του σε συνδικάτα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, που θα λάβει χώρα τέλη Νοέμβρη του 2016, θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, όχι μόνο για τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά συνολικά για το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας. Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βιώνουν τον έβδομο χρόνο επιβολής μνημονιακού καθεστώτος της χώρας μας, το οποίο υπηρετείται διαδοχικά από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, με τις κατά καιρούς μνημονιακές παραφυάδες τους.
Ο ελληνικός λαός στενάζει στην ανεργία, την ανέχεια και την υπερφορολόγηση, η χώρα πωλείται μισοτιμής και μετατρέπεται σε αποικία και προτεκτοράτο, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι βλέπουν συνέχεια τους μισθούς και τις συντάξεις τους να μειώνονται, οι μικροί και μεσαίοι επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες οδηγούνται στην καταστροφή, στη φτωχοποίηση και στη βίαιη προλεταριοποίηση, ενώ οι νέοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό και όσοι μένουν εδώ, είτε είναι άνεργοι είτε δουλεύουν απλώς και μόνο για το χαρτζιλίκι τους.
Παράλληλα, όλα τα εργαλεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον παραγωγικόμετασχηματισμό της χώρας, εκποιούνται στους ιδιώτες και το ξένο κεφάλαιο, τα σπίτια και η λαϊκή περιουσία εκπλειστηριάζονται, οι δημόσιες υπηρεσίες, ιδιαίτερα οι κοινωνικές, υπολειτουργούν ή εκχωρούνται στους ιδιώτες, τα νοσοκομεία και τα σχολεία συνθλίβονται σε όλα τα επίπεδα και λειτουργούν κυρίως από την αυτοθυσία και το φιλότιμο της πλειοψηφίας των εργαζομένων σ’ αυτά.
Και ενώ αυτή είναι η κατάσταση που βιώνει το σύνολο της χώρα μας, οι υπουργοί της κυβέρνησης μάςεμπαίζουν, διαλαλώντας ότι «…έρχεται η δίκαιη ανάπτυξη…»και ότι «…νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται…», ότι «…το χρέος διευθετείται…» και «…η διαπλοκή πατάσσεται…».
Το Grexit επανέρχεται ως απειλή από τη μεριά των δανειστών, συνοδευόμενο από νέο μνημόνιο και κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Η έξοδος από το ευρώ και την ευρωζώνη όμως πρέπει να τεθούν από το λαό, το εργατικό κίνημα και την Αριστερά και να έχουν ως βασικούς πυλώνες ένα πρόγραμμα παραγωγικού μετασχηματισμού της χώρας, διαγραφής του χρέους, ανακατανομής του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων, φοροελάφρυνσης του λαού και φορολόγησης του πλούτου, εθνικοποίησης των τραπεζών και επανάκτησης όλων των παραγωγικών εργαλείων της χώρας μας, σε σύγκρουση με τους δανειστές, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Μόνο με την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών μπορεί η χώρα μας να οδηγηθεί στην ανάκτηση της κυριαρχίας της, στην αποκατάσταση της δημοκρατίας και στην επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων που απωλέσθησαν τα προηγούμενα χρόνια.
Βασικός παράγοντας αυτής της προοπτικής αποτελεί η ανύψωση του αγωνιστικού φρονήματος των εργαζομένων και η επαναφορά της ελπίδας στον ελληνικό λαό, την οποία πρόδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μεταπηδώντας στο στρατόπεδο των δανειστών και εφαρμόζοντας όχι μόνο το 3ο μνημόνιο, αλλά και ό,τι δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ λόγω της αντίστασης του ελληνικού λαού. Αποτελεί συνεπώς ιστορική υποχρέωση του εργατικού κινήματος και ιδιαίτερα της συνδικαλιστικής Αριστεράς, να ανοίξουν το δρόμο για αυτή την προοπτική, στους εργαζόμενους.
Στο επικείμενο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ είναι εξαιρετικά πιθανό, είτε να επισφραγιστεί ένα πισωγύρισμα και να σχηματιστεί μια νέα εργοδοτική – κυβερνητική πλειοψηφία από τις παρατάξεις ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ –ΑΡΚΙ (ΣΥΡΙΖΑ) είτε να ορθωθεί ένα τείχος απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο, για να ανοίξει ο δρόμος για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, την ένταξη όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα, ανεξάρτητα σχέσης εργασίας και φορέα απασχόλησης και την άρση του κατακερματισμού του σε συνδικάτα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ εργάζονται και θα συνεχίσουν να εργάζονται σε μια τέτοια κατεύθυνση ενόψει του Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, για την συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου με δυνάμεις που κινούνται στο χώρο της Ριζοσπαστικής, Αντικαπιταλιστικής και Κομμουνιστικής Αριστεράς, με προοδευτικά, αγωνιστικά και αντιμνημονιακά συνδικαλιστικά σχήματα και μεμονωμένους αγωνιστές συνδικαλιστές, που μπορεί, αν εκφραστεί ενιαία στο Συνέδριο, να είναι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων την επόμενη κρίσιμη, για τους εργαζόμενους και τη χώρα, περίοδο.
Εμείς τείνουμε το χέρι της συνεργασίας και της κοινής σύμπλευσης σ’ όλες αυτές τις δυνάμεις και καλούμε και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να εγκαταλείψουν τον αδιέξοδο και αναποτελεσματικό δρόμο της περιχαράκωσης και της διαίρεσης. Στη σημερινή πολιτική συγκυρία, χρέος όλων Αριστερών και Προοδευτικών Συνδικαλιστικών Δυνάμεων, είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και η επαναφορά της ελπίδας, της προοπτικής και του χαμόγελου στα χείλη των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.
ΜΕΤΑ, Οκτώβρης 2016
