Απόφαση Πολιτικού Συμβουλίου Λαϊκής Ενότητας (15/1/2017)

1. Σο­βα­ρές ανα­τρο­πές στις διε­θνείς εξε­λί­ξεις

Στις διε­θνείς εξε­λί­ξεις δια­μορ­φώ­νο­νται ορι­σμέ­νες νέες τά­σεις και κυ­ρί­ως συ­ντε­λού­νται σο­βα­ρές ανα­τρο­πές, που επη­ρε­ά­ζουν τους όρους ανα­πα­ρα­γω­γής του κε­φα­λαί­ου, αλλά και την πα­ρέμ­βα­ση της Αρι­στε­ράς και την ανά­πτυ­ξη της τα­ξι­κής πάλης σε εθνι­κό, ευ­ρω­παϊ­κό και πα­γκό­σμιο επί­πε­δο.

Η εκλο­γή του Τράμπ στις ΗΠΑ, η άνο­δος πο­λι­τι­κών ρευ­μά­των, που πα­ρου­σιά­ζο­νται – ενώ στην ουσία δεν είναι – ως αντι­συ­στη­μι­κά, στις χώρες του ανα­πτυγ­μέ­νου κα­πι­τα­λι­σμού, η άνο­δος της ακρο­δε­ξιάς στη Βό­ρεια Ευ­ρώ­πη, αλλά από την άλλη πλευ­ρά και το με­γά­λο ρι­ζο­σπα­στι­κό ρεύμα που εκ­φρά­στη­κε από τον Σά­ντερς στις ΗΠΑ, τα απο­τε­λέ­σμα­τα των δη­μο­ψη­φι­σμά­των σε Βρε­τα­νία και Ιτα­λία, που κλό­νι­σαν συ­θέ­με­λα την ΕΕ, προ­κα­λούν σο­βα­ρές ανα­τρο­πές στις διε­θνείς εξε­λί­ξεις. Ανα­δει­κνύ­ουν τις νέες με­γά­λες δυ­σκο­λί­ες του κα­πι­τα­λι­σμού να αντι­με­τω­πί­σει την κρίση του, που συ­μπυ­κνώ­θη­κε το 2007-2008, και να συ­νε­χί­σει να ανα­πα­ρά­γε­ται με τη μορφή της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης χωρίς σο­βα­ρούς κλυ­δω­νι­σμούς, ρωγ­μές και αμ­φι­σβη­τή­σεις. Ταυ­τό­χρο­να όμως ανα­δει­κνύ­ουν και τη δυ­να­τό­τη­τά του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού να διαιω­νί­ζει την ηγε­μο­νία του και να αυ­ξά­νει με νέες πο­λι­τι­κές και οι­κο­νο­μι­κές μορ­φές την κα­πι­τα­λι­στι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση.

Στις ΗΠΑ η εκλο­γή Τραμπ ήταν απο­τέ­λε­σμα της σύ­γκρου­σης δια­φο­ρε­τι­κών τα­κτι­κών και στρα­τη­γι­κών το­πο­θε­τή­σε­ων με­ρί­δων της αμε­ρι­κα­νι­κής αστι­κής τάξης, ενώ εκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε τις κρί­σι­μες εκλο­γι­κές με­τα­το­πί­σεις λαϊ­κών στρω­μά­των σε βάρος της θε­ω­ρού­με­νης ως εκ­προ­σώ­που του συ­στή­μα­τος Χ. Κλί­ντον. Ωστό­σο, ο πυ­ρή­νας του προ­γράμ­μα­τος Τραμπ είναι επί­σης νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρος, αλλά με όρους οι­κο­νο­μι­κού προ­στα­τευ­τι­σμού, απο­σκο­πεί στην ενί­σχυ­ση της κα­πι­τα­λι­στι­κής συσ­σώ­ρευ­σης στο εσω­τε­ρι­κό των ΗΠΑ και μέσω αυτής σε μία ιμπε­ρια­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή οι­κο­νο­μι­κής επέ­κτα­σης και στην εν­δυ­νά­μω­ση του ρόλου τους διε­θνώς. Επί­σης, συν­δυά­ζε­ται με έναν έντο­νο αυ­ταρ­χι­σμό απέ­να­ντι στην ερ­γα­τι­κή τάξη και τις μειο­νό­τη­τες, αλλά και με ξε­νο­φο­βι­κές κα­τευ­θύν­σεις. Στην εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή συν­δυά­ζει, σε επί­πε­δο προ­γράμ­μα­τος, την ρε­α­λι­στι­κό­τε­ρη προ­σέγ­γι­ση με τη Ρωσία αλλά και την κλι­μά­κω­ση της αντι­πα­ρά­θε­σης με την Κίνα και χώρες όπως το Ιράν, χωρίς να εγκα­τα­λεί­πει τη σπου­δή για τον πλήρη έλεγ­χο των ενερ­γεια­κών απο­θε­μά­των του πλα­νή­τη και των δρό­μων δια­κί­νη­σης τους, που οδη­γεί σε γε­νί­κευ­ση των οι­κο­νο­μι­κών και στρα­τιω­τι­κών επεμ­βά­σε­ων σε βάρος αδύ­να­μων χωρών. Την ίδια στιγ­μή η κλι­μά­κω­ση της αντι­πα­ρά­θε­σης γύρω από τους «ρώ­σους χά­κερς», οι πα­ρεμ­βά­σεις των μυ­στι­κών υπη­ρε­σιών, απο­τυ­πώ­νουν και εσω­τε­ρι­κές αντι­φά­σεις και αντι­θέ­σεις σε επί­πε­δο αστι­κών με­ρί­δων και σε επί­πε­δο κρά­τους και ιδε­ο­λο­γι­κών μη­χα­νι­σμών, που οδη­γούν σε μια πε­ρί­ο­δο με­τά­βα­σης σε νέες ισορ­ρο­πί­ες ακόμα και ανα­τρο­πές. Την ίδια στιγ­μή εντεί­νε­ται στις ΗΠΑ με πρω­τό­γνω­ρο για τα δε­δο­μέ­να τους τρόπο, η κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή πό­λω­ση.

Η αδυ­να­μία της αρι­στε­ράς και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των να δώ­σουν εναλ­λα­κτι­κή διέ­ξο­δο με συ­γκε­κρι­μέ­νο σχέ­διο σε προ­ο­δευ­τι­κή και βιώ­σι­μη κα­τεύ­θυν­ση, αφή­νει σο­βα­ρά πο­λι­τι­κά κενά, που αξιο­ποιούν και προ­σπα­θούν να κα­λύ­ψουν υπερ­συ­ντη­ρη­τι­κές, ακρο­δε­ξιές και ανορ­θο­λο­γι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις, πα­ρό­τι στην ουσία αυτές δεν αμ­φι­σβη­τούν τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη δια­χεί­ρι­ση, προ­βάλ­λο­ντας έστω ένα άλλο δρόμο στα πλαί­σια του συ­στή­μα­τος, αλλά τις μορ­φές πα­γκο­σμιο­ποί­η­σής της. Το απο­τέ­λε­σμα είναι να κε­φα­λαιο­ποιούν πο­λι­τι­κά την απέ­χθεια των λαών απέ­να­ντι στις πα­ρα­δο­σια­κές συ­ντη­ρη­τι­κές ή σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις, που τις αντι­με­τω­πί­ζουν ως σάπιο κα­τε­στη­μέ­νο.

Στις διε­θνείς εξε­λί­ξεις κυ­ριαρ­χεί πλέον ένα κλίμα αβε­βαιό­τη­τας, αστά­θειας, όξυν­σης των αντι­θέ­σε­ων, έντα­σης των αντα­γω­νι­σμών, αύ­ξη­σης των πε­ρι­φε­ρεια­κών ανι­σορ­ρο­πιών και ανα­ζή­τη­σης δη­μιουρ­γί­ας νέων ισορ­ρο­πιών και συ­σχε­τι­σμών δύ­να­μης, με πολλά από τα κέ­ντρα ισχύ­ος – κυ­ρί­ως οι­κο­νο­μι­κής και τε­χνο­λο­γι­κής – να με­τα­φέ­ρο­νται στην Ανα­το­λι­κή Ασία.

Όσον αφορά τις εξε­λί­ξεις στη ΣΥΡΙΑ, η ΛΑΕ, λαμ­βα­νο­μέ­νων υπόψη των εξε­λί­ξε­ων που έχουν δια­μορ­φω­θεί, υπο­στη­ρί­ζει από άποψη αρχών μία πο­λι­τι­κή λύση Δη­μο­κρα­τί­ας, με διά­λο­γο όλων των πλευ­ρών, ενά­ντια σε ιμπε­ρια­λι­στι­κές λο­γι­κές συ­νέ­χι­σης του εμ­φυ­λί­ου πο­λέ­μου, των ξένων επεμ­βά­σε­ων, απο­διάρ­θρω­σής της και αλ­λα­γής συ­νό­ρων. Αυτή θε­ω­ρού­με ως ανα­γκαία αφε­τη­ρία για μια ει­ρη­νι­κή διέ­ξο­δο, που πρέ­πει να συν­δυα­στεί με πραγ­μα­τι­κές δη­μο­κρα­τι­κές εξε­λί­ξεις, πλήρη κα­το­χύ­ρω­ση όλων των δι­καιω­μά­των των εθνο­τή­των και μειο­νο­τή­των και φυ­σι­κά την απε­ξάρ­τη­ση από όλες τις πα­ραλ­λα­γές ιμπε­ρια­λι­στι­κής κη­δε­μο­νί­ας.

Το κυ­πρια­κό επι­χει­ρεί­ται να λυθεί στα πλαί­σια του ευ­ρω­α­τλα­ντι­σμού. Λύση, όμως, για την Κύπρο με την πα­ρου­σία κα­το­χι­κών στρα­τευ­μά­των και στρα­τιω­τι­κών βά­σε­ων στο νησί, με εγ­γυ­ή­τριες δυ­νά­μεις και με το κε­ντρι­κό ομό­σπον­δο κρά­τος χωρίς ου­σια­στι­κές αρ­μο­διό­τη­τες δεν είναι δί­καιη, λει­τουρ­γι­κή και ως εκ τού­του στα­θε­ρή λύση, που οδη­γεί σ’ ένα ανε­ξάρ­τη­το και κυ­ρί­αρ­χο κρά­τος, αλλά με­τα­τρο­πή της Κύ­πρου σε αδύ­να­μο ευ­ρω­α­τλα­ντι­κό προ­τε­κτο­ρά­το. Η ΛΑΕ δεν έχει καμία πο­λι­τι­κή εμπι­στο­σύ­νη στους χει­ρι­σμούς των κυ­βερ­νή­σε­ων και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυ­νά­με­ων και συ­νε­χί­ζει να αγω­νί­ζε­ται για μια Κύπρο, ανε­ξάρ­τη­τη, χωρίς ξέ­νους στρα­τούς, στρα­τιω­τι­κές βά­σεις και εγ­γυ­ή­τριες δυ­νά­μεις, με δια­σφα­λι­σμέ­να πλή­ρως τα δι­καιώ­μα­τα όλων των λαών της.

Στην Τουρ­κία, λόγω και των πο­λι­τι­κών Ερ­ντο­γάν εσω­τε­ρι­κεύ­ο­νται και ανα­πα­ρά­γο­νται οι αντα­γω­νι­σμοί και η ρευ­στό­τη­τα που κυ­ριαρ­χούν στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή. Οι επε­κτα­τι­κές, επεμ­βα­τι­κές, αντι­δη­μο­κρα­τι­κές και αυ­ταρ­χι­κές δια­κη­ρύ­ξεις και πρα­κτι­κές του κα­θε­στώ­τος Ερ­ντο­γάν μετά το Ιου­λια­νό πρα­ξι­κό­πη­μα καθώς και η πρό­σφα­τη ανα­θε­ω­ρη­τι­κή ρη­το­ρι­κή του για τα σύ­νο­ρα και τις διε­θνείς συν­θή­κες, μπο­ρεί να οδη­γή­σουν σε χάος την ίδια την Τουρ­κία, όπως έδει­ξαν οι πρό­σφα­τες τρο­μο­κρα­τι­κές ενέρ­γειες με εκα­τόμ­βες θυ­μά­των, σε τυ­χο­διω­κτι­σμούς και σε απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση όλης της πε­ριο­χής.

Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- ΑΝΕΛ, η οποία δεν βρήκε λέξη κα­τα­δί­κης για τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή μας, πα­ρα­κο­λου­θεί τις εξε­λί­ξεις κι­νού­με­νη ως δο­ρυ­φό­ρος των ΗΠΑ και της ΕΕ. εκ­θέ­το­ντας έτσι τη χώρα μας σε κιν­δύ­νους πο­λε­μι­κών πε­ρι­πε­τειών.

Η ΛΑΕ θε­ω­ρεί ότι στον αυ­ταρ­χι­σμό των κυ­βερ­νή­σε­ων και τη βαρ­βα­ρό­τη­τα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων, πο­λέ­μων και αντα­γω­νι­σμών πρέ­πει να αντι­τά­ξου­με τον κοινό αγώνα των λαών για δη­μο­κρα­τία, ελευ­θε­ρία και ει­ρή­νη. Επί­σης ότι αυτός ο κοι­νός αγώ­νας περ­νά­ει μέσα από την πάλη κατά του ιμπε­ρια­λι­σμού, την προ­σπά­θεια για ρήξη με όλο το πλέγ­μα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οι­κο­νο­μι­κών, πο­λι­τι­κών και στρα­τιω­τι­κών επεμ­βά­σε­ων και πρα­κτι­κών.

Η ΛΑΕ επι­ση­μαί­νει επί­σης την ανά­γκη δη­μιουρ­γί­ας ενός φι­λει­ρη­νι­κού κι­νή­μα­τος και στη χώρα μας και διε­θνώς σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τις ψυ­χρο­πο­λε­μι­κού τύπου απο­φά­σεις του ΝΑΤΟ, ιδιαί­τε­ρα στην τε­λευ­ταία σύ­νο­δό του στην Βαρ­σο­βία. Ταυ­τό­χρο­να η χώρα μας πρέ­πει να κι­νη­θεί στα πλαί­σια μίας πο­λυ­διά­στα­της εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής ισό­τι­μων διε­θνώς και οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων.

Μέσα σε αυτό το αστα­θές διε­θνές πε­ρι­βάλ­λον η αρι­στε­ρά επεί­γει να πα­ρέμ­βει ενερ­γη­τι­κά, και κυ­ρί­ως με βάση ένα νέου τύπου συ­ντο­νι­σμό της ίδιας αλλά και των ερ­γα­τι­κών συν­δι­κά­των καθώς και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, ώστε να επη­ρε­ά­σει τις εξε­λί­ξεις σε θε­τι­κή – προ­ο­δευ­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Με έντα­ση της αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κής, φι­λει­ρη­νι­κής και τα­ξι­κής πάλης σε εθνι­κό και διε­θνές επί­πε­δο, με ενί­σχυ­ση των ιδε­ο­λο­γι­κών, πο­λι­τι­κών, προ­γραμ­μα­τι­κών και αξια­κών με­τώ­πων της απέ­να­ντι στην ακρο­δε­ξιά, το φα­σι­σμό και το νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό. Ενά­ντια στις δια­τλα­ντι­κές συμ­φω­νί­ες (TTIP, CETA, TiSA), οι οποί­ες επι­χει­ρούν να κα­το­χυ­ρώ­σουν τα υπερ­κέρ­δη των πο­λυ­ε­θνι­κών σε βάρος χωρών και λαών.

Επί­σης η Αρι­στε­ρά θα πρέ­πει να βγά­λει τα ανα­γκαία συ­μπε­ρά­σμα­τα από τα πι­σω­γυ­ρί­σμα­τα, ανα­τρο­πές ή και κα­ταρ­ρεύ­σεις των εναλ­λα­κτι­κών στον κα­πι­τα­λι­σμό πο­λι­τι­κών, οι­κο­νο­μι­κών και κοι­νω­νι­κών εγ­χει­ρη­μά­των. Όχι για να μη­δε­νί­σει αυτές τις προ­σπά­θειες, αλλά για να δια­μορ­φώ­σει μία νέα πο­ρεία επα­να­θε­με­λί­ω­σής της, χωρίς τα λάθη του πα­ρελ­θό­ντος με ορί­ζο­ντα και προ­ο­πτι­κή ένα σύγ­χρο­νο Σο­σια­λι­σμό του 21ου αιώνα.

Η ΛΑΕ, μετά και την τρα­γι­κή εμπει­ρία της προ­σχώ­ρη­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη στρα­τη­γι­κή των αντι­πά­λων μας, προ­σπα­θεί να συμ­βάλ­λει σε αυτή τη νέα προ­σπά­θεια για την επα­να­θε­με­λί­ω­ση της Αρι­στε­ράς στη χώρα μας.

2. Κλι­μά­κω­ση της κρί­σης και αμ­φι­σβή­τη­σης της ΕΕ και της Ευ­ρω­ζώ­νης

Η συ­νε­χι­ζό­με­νη αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση της ΕΕ και η με­τα­τρο­πή της Ευ­ρω­ζώ­νης σε φυ­λα­κή λι­τό­τη­τας των λαών επι­βε­βαιώ­νει την εκτί­μη­σή μας ότι το δια­μορ­φω­μέ­νο ευ­ρω­σύ­στη­μα δεν μπο­ρεί να με­ταρ­ρυθ­μι­στεί. Αντί­θε­τα πρέ­πει, με τους αγώ­νες των λαών, να ανα­τρα­πεί και να θε­με­λιω­θούν με­τα­ξύ όλων των λαών και χωρών της Ευ­ρώ­πης νέες σχέ­σεις ισό­τι­μης συ­νερ­γα­σί­ας.

Η δια­δι­κα­σία εξό­δου της Βρε­τα­νί­ας από την ΕΕ, τα απο­τε­λέ­σμα­τα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος στην Ιτα­λία, που όμως επη­ρε­ά­στη­καν και από λό­γους εσω­τε­ρι­κών πο­λι­τι­κών αντι­θέ­σε­ων, η αδυ­να­μία αντι­με­τώ­πι­σης της κρί­σης, η τρο­μα­κτι­κή κοι­νω­νι­κή βία των μνη­μο­νί­ων λι­τό­τη­τας, οι πα­ρα­βιά­σεις της λαϊ­κής και εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας ως προ­ϋ­πό­θε­σης εφαρ­μο­γής ακραί­ων νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών και η φθί­νου­σα πο­ρεία του ευρώ εντεί­νουν τα αδιέ­ξο­δα στην ΕΕ και στην Ευ­ρω­ζώ­νη και τις τά­σεις απο­διάρ­θρω­σής τους ανα­δει­κνύ­ο­ντας ως πραγ­μα­τι­κή ιστο­ρι­κή δυ­να­τό­τη­τα την σύ­γκρου­ση λαών και χωρών με το ευ­ρω­σύ­στη­μα.

Όλα δεί­χνουν ότι δη­μιουρ­γού­νται σο­βα­ρές ρωγ­μές στην ευ­ρω­συ­στη­μι­κή συ­ναί­νε­ση. Στην Γερ­μα­νία τμή­μα­τα των κυ­ρί­αρ­χων οι­κο­νο­μι­κών και πο­λι­τι­κών ελίτ αρ­χί­ζουν να αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι η ευ­ρω­ζώ­νη των 19 δεν έχει πολύ μέλ­λον, όχι μόνο για τους λό­γους που προ­α­να­φέρ­θη­καν αλλά και γιατί αμ­φι­σβη­τεί­ται ακόμα και από την Ιτα­λία και τη Γαλ­λία. Γι αυτό, πα­ρό­τι κυ­ρί­αρ­χο σχέ­διο τους πα­ρα­μέ­νει η ευ­ρω­ζώ­νη, εξε­τά­ζουν και το εν­δε­χό­με­νο για μία ζώνη ευρώ με χώρες της Βό­ρειας και Κε­ντρι­κής Ευ­ρώ­πης «συ­γκλί­νου­σες» με τη Γερ­μα­νία.

Αυτό που χρειά­ζε­ται σή­με­ρα είναι η ενερ­γή πα­ρου­σία ενός πο­λι­τι­κού ρεύ­μα­τος, που θα δώσει προ­ο­δευ­τι­κή – αρι­στε­ρή διέ­ξο­δο στην εντει­νό­με­νη λαϊκή αντί­θε­ση στο ευ­ρω­σύ­στη­μα και στο διά­χυ­το αντι­συ­στη­μι­σμό, θα τον μπο­λιά­σει με αι­τή­μα­τα και στό­χους, που εκ­προ­σω­πούν τις δυ­νά­μεις της ερ­γα­σί­ας και δεν θα επι­τρέ­ψει στην ακρο­δε­ξιά και σε αστι­κές δυ­νά­μεις να εκ­με­ταλ­λευ­τούν αυτή τη δυ­να­μι­κή αμ­φι­σβή­τη­σης του ευ­ρω­συ­στή­μα­τος. Ενός πο­λι­τι­κού ρεύ­μα­τος, που θα συν­δέ­ει το αί­τη­μα της εξό­δου από την ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ με την πα­ράλ­λη­λη επε­ξερ­γα­σία και ζύ­μω­ση ενός με­τα­βα­τι­κού φι­λο­λαϊ­κού αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου προ­γράμ­μα­τος μ’ ένα σύγ­χρο­νο σο­σια­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα.

Η αυ­το­τε­λής ανά­δει­ξη μιας τέ­τοιας κα­τεύ­θυν­σης μέσα στο τοπίο της Αρι­στε­ράς στην Ευ­ρώ­πη το επό­με­νο διά­στη­μα είναι κομ­βι­κή προ­τε­ραιό­τη­τα. Θε­ω­ρού­με ση­μα­ντι­κές τις με­τα­το­πί­σεις κομ­μά­των ή προ­σω­πι­κο­τή­των της Αρι­στε­ράς στην Ευ­ρώ­πη σε πιο επι­κρι­τι­κό τόνο για την ΕΕ, αλλά δεν αρκεί. Πε­ρισ­σό­τε­ρο παρά ποτέ χρεια­ζό­μα­στε την Αρι­στε­ρά, που θα ηγη­θεί της σύ­γκρου­σης και ρήξης με το ευ­ρω­σύ­στη­μα.

Στη χώρα μας, ακόμα και οι συ­στη­μι­κές δη­μο­σκο­πή­σεις, οι οποί­ες δεν έχουν κα­νέ­να συμ­φέ­ρον να «φου­σκώ­νουν» την αντί­θε­ση στην ευ­ρω­ζώ­νη, υπο­χρε­ώ­νο­νται πλέον να εμ­φα­νί­ζουν ότι ο ελ­λη­νι­κός λαός γυ­ρί­ζει όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο την πλάτη του στο ευρώ, στην ευ­ρω­ζώ­νη και στην ΕΕ και ότι αυτό ρεύμα αγκα­λιά­ζει κατά κύριο λόγο τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα.

Η ΛΑΕ αγω­νί­ζε­ται για την έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη και τη σύ­γκρου­ση και ρήξη με την ΕΕ με προ­ο­δευ­τι­κό – αρι­στε­ρό πρό­ση­μο και με βάση την συ­νο­λι­κή εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση της. Ταυ­τό­χρο­να, είναι ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό της δε­ξιάς και άκρας δε­ξιάς. Θα πάρει μά­λι­στα πρω­το­βου­λί­ες για τη συ­σπεί­ρω­ση τέ­τοιων αρι­στε­ρών και προ­ο­δευ­τι­κών δυ­νά­με­ων σε πα­νευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο, σε ρήξη με την επί­ση­μη γραμ­μή μη αμ­φι­σβή­τη­σης της ευ­ρω­ζώ­νης και της ΕΕ κομ­μά­των, που συμ­με­τέ­χουν στο Κόμμα Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς.

3. Η κυ­βέρ­νη­ση σε αδιέ­ξο­δο

Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ περνά μια φάση από­το­μης κα­τάρ­ρευ­σης της πο­λι­τι­κής επιρ­ρο­ής της, λόγω της κοι­νω­νι­κής δυ­σα­ρέ­σκειας, την οποία εντεί­νει η συ­νέ­χι­ση της εφαρ­μο­γής των μνη­μο­νί­ων.

Επι­χει­ρεί να κλεί­σει το γρη­γο­ρό­τε­ρο τη δεύ­τε­ρη αξιο­λό­γη­ση, υπο­χω­ρώ­ντας κατά κρά­τος στις απαι­τή­σεις των δα­νει­στών, όπως φά­νη­κε και από την επι­στο­λή Τσα­κα­λώ­του για το έκτα­κτο βο­ή­θη­μα στους συ­ντα­ξιού­χους, παρά την ει­κό­να σύ­γκρου­σης μαζί τους, που θέλει για λό­γους επι­κοι­νω­νια­κούς να εμ­φα­νί­ζει. Το πο­λι­τι­κό αφή­γη­μά της για γρή­γο­ρη αξιο­λό­γη­ση χωρίς νέα ακραία αντι­κοι­νω­νι­κά μέτρα, αμέ­σως μετά έντα­ξη στην πο­σο­τι­κή χα­λά­ρω­ση της ΕΚΤ και σε βρα­χυ­πρό­θε­σμα μέτρα για τα χρέος, άνευ βέ­βαια ου­σί­ας για το μέ­γε­θός του, ανά­πτυ­ξη και έξοδο της χώρας στις αγο­ρές δεν βγαί­νει.

Οι δα­νει­στές απο­θρα­συ­νό­με­νοι από την υπο­χω­ρη­τι­κό­τη­τά της κυ­βέρ­νη­σης κα­θυ­στε­ρούν την δεύ­τε­ρη αξιο­λό­γη­ση και έχουν αυ­ξή­σει τις απαι­τή­σεις τους για συ­μπλη­ρω­μα­τι­κό 3ο­μνη­μό­νιο και για πρό­σθε­το 4ο μνη­μό­νιο με ακραία μέτρα νέας ερ­γα­σια­κής, ασφα­λι­στι­κής και φο­ρο­λο­γι­κής κα­τε­δά­φι­σης.

Με αυτά τα δε­δο­μέ­να είναι σαφές ότι η κυ­βέρ­νη­ση διαρ­κώς θα ανα­γκά­ζε­ται να κάνει επι­λο­γές, που θα την απο­ξε­νώ­νουν από την κοι­νω­νία. Με αυτή την έν­νοια μπο­ρούν ανά πάσα στιγ­μή να ξε­σπά­σουν κοι­νω­νι­κές εκρή­ξεις ή να δη­μιουρ­γη­θεί νέα έντα­ση της πο­λι­τι­κής κρί­σης και επι­τά­χυν­ση απρό­βλε­πτων πο­λι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων. Αυτό δεν αναι­ρεί, όπως εί­δα­με με το εφά­παξ βο­ή­θη­μα στους συ­ντα­ξιού­χους, την αξιο­ποί­η­ση των κον­δυ­λί­ων του ΕΣΠΑ, τα προ­γράμ­μα­τα απα­σχό­λη­σης, τους οδι­κούς άξο­νες, προ­σλή­ψεις στις ΜΚΟ για τους πρό­σφυ­γες και με­τα­νά­στες κλπ, την ικα­νό­τη­τά της να παίρ­νει κά­ποιες πρω­το­βου­λί­ες, για να κερ­δί­ζει πο­λι­τι­κό χρόνο, να προ­σκολ­λά­ται κυ­νι­κά στην εξου­σία, να αξιο­ποιεί πο­λι­τι­κά την πλήρη συμ­μόρ­φω­σή της με τις απαι­τή­σεις των δα­νει­στών για συμ­μα­χί­ες με επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, που ωφε­λού­νται από αυτές, να προ­χω­ρά σε επι­κίν­δυ­νους τυ­χο­διω­κτι­σμούς όπως είναι η προ­σπά­θεια εμ­μέ­σως πο­λι­τι­κής επα­να­νο­μι­μο­ποί­η­σης της Χρυ­σής Αυγής (βλ. επί­σκε­ψη στα ακρι­τι­κά νησιά κ.λπ.).

Φυ­σι­κά οι κι­νή­σεις αυτές δεν ακυ­ρώ­νουν ότι την ίδια στιγ­μή οι συ­ντα­ξιού­χοι θα υπο­στούν τις μειώ­σεις των συ­ντά­ξε­ων, οι ελεύ­θε­ροι επαγ­γελ­μα­τί­ες τις αυ­ξή­σεις των ει­σφο­ρών, τα λαϊκά στρώ­μα­τα την αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γί­ας αλλά και τις επι­πτώ­σεις από τις συ­νε­χι­ζό­με­νες ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις.

Κυ­ρί­ως, όμως, δεν πρέ­πει να υπο­τι­μά­με ότι με την πα­ρου­σία και τη δράση της και τον τρόπο που αυτή η κυ­βέρ­νη­ση επι­μέ­νει να μι­λά­ει και να παίρ­νει αντι­λαϊ­κά μέτρα στο όνομα της Αρι­στε­ράς επι­τεί­νει την απο­γο­ή­τευ­ση, την ητ­το­πά­θεια, την αί­σθη­ση ότι «τί­πο­τα δεν μπο­ρεί να γίνει» σε με­γά­λο μέρος της κοι­νω­νί­ας, επι­τεί­νο­ντας χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά απο­συ­σπεί­ρω­σης, κα­τα­κερ­μα­τι­σμού, επι­βιω­τι­σμού και πα­θη­τι­κό­τη­τας των λαϊ­κών τά­ξε­ων.

Οι δα­νει­στές δεν θέ­λουν εκλο­γές, γιατί θε­ω­ρούν ότι η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ ικα­νο­ποιεί τις απαι­τή­σεις τους χωρίς σο­βα­ρές κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις. Η κυ­βέρ­νη­ση, επί­σης, δεν θέλει εκλο­γές, γιατί θα συ­ντρι­βεί εκλο­γι­κά, αλλά μπο­ρεί να οδη­γη­θεί σε αυτές, λόγω πο­λι­τι­κής αδυ­να­μί­ας της να πε­ρά­σει το νέο σκλη­ρό μνη­μο­νια­κό πα­κέ­το και όχι γιατί δια­φω­νεί με αυτό. Από την άποψη αυτή η ΛΑΕ τί­θε­ται σε πο­λι­τι­κή εγρή­γορ­ση και επα­γρύ­πνη­ση για έγκαι­ρη και απο­τε­λε­σμα­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία σε πε­ρί­πτω­ση προ­ώ­ρων εκλο­γών.

Η ΝΔ, έχο­ντας στα­θε­ρό δη­μο­σκο­πι­κό προ­βά­δι­σμα, προ­σπα­θεί να οξύ­νει την πο­λι­τι­κή πό­λω­ση με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πα­ρα­μέ­νο­ντας όμως στο ρόλο του δε­ξιού δε­κα­νι­κιού του, αφού τον πιέ­ζει για πιο γρή­γο­ρη και πιο πιστή εφαρ­μο­γή των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών. Βα­σι­κό της πο­λι­τι­κό και ιδε­ο­λο­γι­κό στίγ­μα η πλή­ρης απο­δο­χή των μνη­μο­νί­ων και η επι­θε­τι­κή προ­βο­λή του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού ως λύσης. Ενι­σχύ­ε­ται σε αυτό το στίγ­μα από το ότι έχει ηγε­σία γύρω από τον Κ. Μη­τσο­τά­κη που με συ­νέ­πεια υπη­ρέ­τη­σε εξαρ­χής αυτή την πο­λι­τι­κή χωρίς «αντι­μνη­μο­νια­κές» τα­λα­ντεύ­σεις.

Τα μι­κρό­τε­ρα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα (ΠΑΣΟΚ, ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕ­ΝΤΡΩ­ΩΝ) δια­τη­ρούν ένα δο­ρυ­φο­ρι­κό ρόλο στα πλαί­σια του μι­κρού δι­κομ­μα­τι­σμού ΝΔ- ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Η νε­ο­να­ζι­στι­κή ΧΑ, προ­σπα­θεί να ξα­να­βγεί στο δρόμο, ενώ κάνει αντιΕΕ και αντιευ­ρώ στρο­φή για να ανέ­βει στο κύμα της εκλο­γι­κής ενί­σχυ­σης ακρο­δε­ξιών και ξε­νο­φο­βι­κών δυ­νά­με­ων στην Ευ­ρώ­πη.

Το ΚΚΕ πα­ρα­μέ­νει εγκλω­βι­σμέ­νο στην αντιε­νω­τι­κή γραμ­μή του – χωρίς ου­σια­στι­κά να ενο­χλεί και να φο­βί­ζει το σύ­στη­μα – αρ­νού­με­νο εμ­μο­νι­κά κάθε προ­σπά­θεια για κοινή δράση και με­τω­πι­κή συ­νερ­γα­σία στο χώρο της Αρι­στε­ράς και των αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων. Ακόμη και στις θέ­σεις για το συ­νέ­δριό του μπο­ρεί να ανα­λύ­ει πλευ­ρές του σύγ­χρο­νου κα­πι­τα­λι­σμού και ιμπε­ρια­λι­σμού, εντού­τοις υπο­τι­μά την κε­ντρι­κό­τη­τα του κόμ­βου μνη­μό­νια-ευ­ρώ-χρέ­ος προς όφε­λος ενός πιο γε­νι­κό­λο­γου αντι­κα­πι­τα­λι­σμού που δεν εντο­πί­ζει την ανά­γκης ρήξης σε αυτό τον κόμβο ως διπλή σύ­γκρου­ση με τη ντό­πια αστι­κή τάξη και με τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς.

Την ίδια ώρα η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ ανα­δι­πλώ­νε­ται σε σε­χτα­ρι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Η θέση της ότι δεν υπάρ­χουν όροι για κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή συ­νερ­γα­σία με τη ΛΑΕ, όχι μόνο εμπο­δί­ζει προ­κα­τα­βο­λι­κά το διά­λο­γο, αλλά δυ­στυ­χώς γί­νε­ται προ­σπά­θεια να επε­κτα­θεί και στο μα­ζι­κό κί­νη­μα με αρ­νη­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα, όπως φά­νη­κε στο συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ, όπου χά­θη­κε μια ση­μα­ντι­κή ευ­και­ρία για μία αγω­νι­στι­κή και νι­κη­φό­ρα συ­νερ­γα­σία των τα­ξι­κών αγω­νι­στι­κών δυ­νά­με­ων. Παρ’ όλα αυτά, σε αυτό το χώρο υπάρ­χουν και δρουν ενω­τι­κές και με­τω­πι­κές τά­σεις, που επι­διώ­κουν γό­νι­μο διά­λο­γο, αλλά είναι μειο­ψη­φι­κές.

Σε άλλα ρεύ­μα­τα, όπως είναι δυ­νά­μεις, που έχουν φύγει από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αλλά δεν ήρθαν στη ΛΑΕ, δυ­νά­μεις που δια­φώ­νη­σαν με την σε­χτα­ρι­στι­κή γραμ­μή του ΚΚΕ, επι­κρα­τούν γό­νι­μες ανα­ζη­τή­σεις σε μια μά­χι­μη και με­τω­πι­κή κα­τεύ­θυν­ση αλλά και δι­στα­κτι­κό­τη­τα και ατολ­μία ως προς απο­φα­σι­στι­κά βή­μα­τα για τη δια­μόρ­φω­ση με­τώ­που.

Η ΛΑΕ, παρά την κα­τά­στα­ση που επι­κρα­τεί στον χώρο της Αρι­στε­ράς, θα συ­νε­χί­σει τις ενω­τι­κές της προ­σπά­θειες και σε πο­λι­τι­κό επί­πε­δο, στα πλαί­σια της στρα­τη­γι­κής της για την δη­μιουρ­γία με­τώ­που, και σε κοι­νω­νι­κό επί­πε­δο για την ορ­γά­νω­ση και την ανά­πτυ­ξη νι­κη­φό­ρων ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών αγώ­νων, ακόμα και για επι­μέ­ρους λαϊκά προ­βλή­μα­τα.

4. Οι κοι­νω­νι­κοί αγώ­νες

Οι λαϊ­κοί και ιδιαί­τε­ρα οι ερ­γα­τι­κοί αγώ­νες δεν είναι αυτή την πε­ρί­ο­δο στο επί­πε­δο που απαι­τεί η με­γά­λη αντι­κοι­νω­νι­κή επί­θε­ση, που δέ­χο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι, οι συ­ντα­ξιού­χοι και όλος ο λαός. Με­γά­λες αντερ­γα­τι­κές ανα­τρο­πές περ­νούν χωρίς να υπάρ­ξουν κοι­νω­νι­κές αντι­δρά­σεις με­γά­λης κλί­μα­κας, συλ­λο­γι­κές πρα­κτι­κές υπο­χω­ρούν, άν­θρω­ποι που πριν είχαν κι­νη­το­ποι­η­θεί τώρα στρέ­φο­νται σε ατο­μι­κές λύ­σεις επι­βί­ω­σης. Σχε­δόν κα­νείς δεν υπο­στη­ρί­ζει ότι τα πράγ­μα­τα θα πάνε καλά, αλλά κυ­ριαρ­χεί η δυ­σπι­στία ως προς τη δυ­να­τό­τη­τα να πάνε αλ­λιώς και ως προς την ύπαρ­ξη και ρε­α­λι­στι­κό­τα­τα μίας εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης.

Σε αυτό έχει συμ­βάλ­λει το κλίμα ητ­το­πά­θειας και απο­γο­ή­τευ­σης λόγω της μνη­μο­νια­κής με­τάλ­λα­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ο δια­βρω­τι­κός ρόλος του ερ­γο­δο­τι­κού και κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού αλλά και η κα­τά­στα­ση πο­λυ­διά­σπα­σης και αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων στο χώρο της Αρι­στε­ράς και των συ­νε­πών αντι­μνη­μο­νια­κων δυ­νά­με­ων

Θε­τι­κές εξαι­ρέ­σεις απο­τέ­λε­σαν οι αγώ­νες, οι οποί­οι αφο­ρούν την απο­τρο­πή των πλει­στη­ρια­σμών πρώ­της κα­τοι­κί­ας και λαϊ­κής πε­ριου­σί­ας, που ήταν δυ­να­μι­κοί και νι­κη­φό­ροι, αφού επί τέσ­σα­ρις μήνες τους έχουν απο­τρέ­ψει, οι μα­ζι­κοί και μα­χη­τι­κοί αγώ­νες των συ­ντα­ξιού­χων και των ΑμεΑ, οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, καθώς και ο πο­λυ­ή­με­ρος και νι­κη­φό­ρος αγώ­νας των ναυ­τερ­γα­τών, που ανά­γκα­σαν σε υπο­χώ­ρη­ση την κυ­βέρ­νη­ση.

Οι με­γά­λες μα­ζι­κές και μα­χη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις των συ­ντα­ξιού­χων και των ΑμεΑ το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα, που οφεί­λο­νται στη συ­νερ­γα­σία – παρά τα με­μο­νω­μέ­να πα­ρα­τρά­γου­δα – όλων των αρι­στε­ρών αγω­νι­στι­κών και αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων σε αυ­τούς τους χώ­ρους, μας δεί­χνουν το δρόμο, που πρέ­πει να ακο­λου­θή­σου­με και στο ερ­γα­τι­κό και το ευ­ρύ­τε­ρο λαϊκό κί­νη­μα. Το δρόμο δη­λα­δή της ενό­τη­τας, της αλ­λη­λεγ­γύ­ης και του αγώνα, του καλού σχε­δια­σμού και της κλι­μά­κω­σης για την με­γά­λη αντι­μνη­μο­νια­κή ανα­τρο­πή και την επι­βί­ω­ση του λαού και της χώρας μας.

Η ΛΑΕ χρειά­ζε­ται να ανα­πτύ­ξει μια ολό­πλευ­ρη και συ­στη­μα­τι­κή δου­λειά σε όλα τα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα της πε­ριό­δου (πλει­στη­ρια­σμοί, ερ­γα­σια­κή και ασφα­λι­στι­κή κα­τε­δά­φι­ση, απε­λευ­θέ­ρω­ση ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων, φο­ρο­ε­πι­δρο­μή, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, προ­σφυ­γι­κό, από­κρου­ση των προ­ω­θού­με­νων συ­μπλη­ρω­μα­τι­κού 3ου και πρό­σθε­του 4ου μνη­μο­νί­ου, νέος γύρος ανα­διαρ­θρώ­σε­ων στην εκ­παί­δευ­ση κλπ).

Ωστό­σο, χρειά­ζε­ται να δούμε, πώς μπο­ρού­με να πα­ρέμ­βου­με πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά ανα­συν­θέ­το­ντας τη δυ­να­τό­τη­τα των κι­νη­μά­των, αντί να κά­νου­με απλή επί­κλη­σή τους. Κα­ταρ­χάς χρειά­ζε­ται να μπο­ρέ­σου­με να έχου­με κα­τάλ­λη­λες μορ­φές σε κάθε μέ­τω­πο, ικα­νές να συ­σπει­ρώ­νουν ευ­ρύ­τε­ρα κοι­νω­νι­κά τμή­μα­τα. Για πα­ρά­δειγ­μα στο μέ­τω­πο κατά των πλει­στη­ρια­σμών, δεν πρέ­πει να μας αρκεί η κι­νη­το­ποί­η­ση ενός πο­λι­τι­κο­ποι­η­μέ­νου δυ­να­μι­κού. Χρεια­ζό­μα­στε πλα­τιές συ­σπει­ρώ­σεις με το­πι­κή κοι­νω­νι­κή γεί­ω­ση, με επι­κοι­νω­νία και σχέση με τις το­πι­κές μορ­φές ορ­γά­νω­σης του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος (συν­δι­κά­τα, δη­μο­τι­κές κι­νή­σεις, το­πι­κές λαϊ­κές συ­νε­λεύ­σεις, ενώ­σεις γο­νέ­ων κ.λπ.), ιδίως στην επό­με­νη φάση που θα ανοί­ξει ακόμα πιο έντο­να το ζή­τη­μα.

Σε αρ­κε­τούς χώ­ρους χρεια­ζό­μα­στε δου­λειά, για να υπάρ­ξουν νέες ου­σια­στι­κά μορ­φές ορ­γά­νω­σης. Για πα­ρά­δειγ­μα στον ιδιω­τι­κό τομέα δεν είναι δυ­να­τό να ανα­συ­γκρο­τη­θούν αντι­στά­σεις με αφε­τη­ρία τη ΓΣΕΕ, αλλά χρειά­ζε­ται δου­λειά στη βάση, στή­ρι­ξη σω­μα­τεί­ων, οι­κο­δό­μη­ση νέων σω­μα­τεί­ων, όπου χρειά­ζε­ται, και συ­στη­μα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση βάσης, με αξιο­ποί­η­ση και νέων μορ­φών και σχη­μά­των, που δεν εντάσ­σο­νται στο πα­ρα­δο­σια­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό επί­πε­δο (π.χ. μέσα από πρω­το­βου­λί­ες όπως το 400 generation ή δρά­σεις σαν κι αυτές, που έγι­ναν στα Everest).

Αυτό σχε­τί­ζε­ται, ούτως ή άλλως, με τη με­γά­λη έμ­φα­ση, που πρέ­πει να δώ­σου­με στη δου­λειά στη νε­ο­λαία, όχι μόνο τη σπου­δά­ζου­σα (όπου υπάρ­χουν ση­μα­ντι­κά μέ­τω­πα προ­φα­νώς) αλλά και τη νε­ο­λαία της ερ­γα­σί­ας, της ανερ­γί­ας και της επι­σφά­λειας, τη νε­ο­λαία που την αντι­με­τω­πί­ζουν ως το ανα­λώ­σι­μο υλικό των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών.

Αντί­στοι­χα, χωρίς να υπο­βαθ­μί­ζου­με την κε­ντρι­κό­τη­τα της δου­λειάς μας στο ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, είναι ση­μα­ντι­κό να συ­νε­χί­σου­με να στη­ρί­ζου­με διά­φο­ρες πρω­το­βου­λί­ες αυ­τό­νο­μης δρά­σης, διεκ­δί­κη­σης, αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε το­πι­κό επί­πε­δο, ακρι­βώς επει­δή είναι πεδία που συ­ντη­ρούν, με θε­τι­κό και όχι δια­κη­ρυ­κτι­κό τρόπο, μορ­φές αγω­νι­στι­κής στρά­τευ­σης.

Προ­ϋ­πό­θε­ση γι αυτό είναι η επι­μο­νή μας για συ­γκρό­τη­ση ενιαί­ου κέ­ντρου αγώ­νων, σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τον κυ­βερ­νη­τι­κό και ερ­γο­δο­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, χωρίς ορ­γα­νω­τι­κή διά­σπα­ση του ερ­γα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, με τον συ­ντο­νι­σμό και την κοινή δράση αγω­νι­στι­κών συν­δι­κά­των, τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων, αυ­το­διοι­κη­τι­κών κι­νή­σε­ων, κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, θα στη­ρί­ζε­ται κυ­ρί­ως σε διερ­γα­σί­ες από κάτω, ώστε να μην είναι απλώς το άθροι­σμα κά­ποιων υπο­γρα­φών, και θα συμ­βάλ­λει στην ανά­πτυ­ξη ενω­τι­κών, μα­χη­τι­κών, απο­τε­λε­σμα­τι­κών και νι­κη­φό­ρων αγώ­νων με στόχο την από­κρου­ση των αντι­λαϊ­κών μέ­τρων και την αντι­μνη­μο­νια­κή ανα­τρο­πή.

Επί­σης βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση ανά­καμ­ψης των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων είναι να πεί­σου­με τα λαϊκά στρώ­μα­τα ότι υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση, να την επε­ξερ­γα­στού­με καλά και να την πα­ρου­σιά­σου­με με ει­λι­κρί­νεια ως προς τις πραγ­μα­τι­κές δυ­σκο­λί­ες, αλλά και με κα­τά­δει­ξη του πώς μια αγω­νι­ζό­με­νη κοι­νω­νία μπο­ρεί να κα­τα­φέ­ρει να δώσει αυτή τη με­γά­λη μάχη, σε συ­νάρ­τη­ση με τη προ­σπά­θεια για επι­μέ­ρους αγώ­νες που να έχουν απο­τε­λέ­σμα­τα.

5. Η αντι­μνη­μο­νια­κή ανα­τρο­πή είναι επί­και­ρη όσο ποτέ.

Σε μια πε­ρί­ο­δο με­γά­λων διε­θνών ανα­κα­τα­τά­ξε­ων, όπου η ΕΕ βρί­σκε­ται σε βαθιά κρίση και απο­σύν­θε­ση, ενώ οι ΗΠΑ έχουν υπο­στεί ρωγ­μές στην πα­ντο­δυ­να­μία τους, και πολ­λές από τις πα­λιές διε­θνείς ισορ­ρο­πί­ες αλ­λά­ζουν ή ανα­τρέ­πο­νται προς αστα­θή και αβέ­βαιη αυτή τη στιγ­μή κα­τεύ­θυν­ση.

Σε μια τέ­τοια πε­ρί­ο­δο που τα μνη­μό­νια δια­λύ­ουν την πα­ρα­γω­γι­κή βάση της χώρας, συ­νε­χί­ζουν την φτω­χο­ποί­η­ση του λαού και την υπο­νό­μευ­ση της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας και της δη­μο­κρα­τί­ας δεν μπο­ρεί το μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς να μένει αμε­τα­κί­νη­το. Η αντι­μνη­μο­νι­κή ανα­τρο­πή είναι πλέον προ­ϋ­πό­θε­ση για την επι­βί­ω­ση του λαού και της χώρας.

Συ­νε­πώς το αί­τη­μα για κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων, δια­γρα­φή του δη­μο­σί­ου χρέ­ους αλλά και του ιδιω­τι­κού για τους κοι­νω­νι­κά αδύ­να­μους, οι προ­ο­δευ­τι­κοί με­τα­σχη­μα­τι­σμοί στην πα­ρα­γω­γή, στην οι­κο­νο­μία και την κοι­νω­νία, η καλά σχε­δια­σμέ­νη, προ­ε­τοι­μα­σμέ­νη και συ­γκρο­τη­μέ­νη έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη και η έκ­δο­ση εθνι­κού νο­μί­σμα­τος, που θα συ­νο­δεύ­ε­ται από ένα ανα­πτυ­ξια­κό φι­λο­λαϊ­κό πρό­γραμ­μα είναι στό­χοι επί­και­ροι και ανα­γκαί­οι για μία θε­τι­κή και ελ­πι­δο­φό­ρα διέ­ξο­δο.

6. Το πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο των αρι­στε­ρών και αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων είναι ανα­γκαίο όσο ποτέ

Σή­με­ρα, η δια­πί­στω­ση ότι τα μνη­μό­νια και οι δυ­νά­μεις, εσω­τε­ρι­κές και εξω­τε­ρι­κές, που τα στη­ρί­ζουν, δεν είναι ακλό­νη­τες και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο πα­ντο­δύ­να­μες, απο­τε­λεί βά­σι­μο ισχυ­ρι­σμό.

Η ανά­γκη ενός με­γά­λου πο­λι­τι­κού, κοι­νω­νι­κού, κι­νη­μα­τι­κού, αλλά στην εξέ­λι­ξή του και εκλο­γι­κού με­τώ­που, των αρι­στε­ρών, ρι­ζο­σπα­στι­κών, προ­ο­δευ­τι­κών, πα­τριω­τι­κών, δη­μο­κρα­τι­κών αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων απο­κτά πιο επεί­γου­σα από ποτέ ση­μα­σία.

Σή­με­ρα χρεια­ζό­μα­στε ένα μέ­τω­πο, που να βα­σί­ζε­ται σ’ ένα κοινό πο­λι­τι­κό σχέ­διο, σε κοι­νές προ­γραμ­μα­τι­κές αφε­τη­ρί­ες και επε­ξερ­γα­σί­ες και σε μια κοινή στάση μέσα στα βα­σι­κά μέ­τω­πα των κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών αγώ­νων. Μέ­τω­πο ανοι­χτό­καρ­δο και πλατύ, ικανό να χω­ρά­ει δια­φο­ρε­τι­κές δια­δρο­μές και ιστο­ρι­κό­τη­τες, μέ­τω­πο που να μην ταυ­τί­ζε­ται με τη μία ή την άλλη ιστο­ρι­κή πα­ρά­δο­ση της Αρι­στε­ράς, μέ­τω­πο με το βλέμ­μα στο μέλ­λον, αλλά ταυ­τό­χρο­να και μέ­τω­πο με σαφές πο­λι­τι­κό στίγ­μα, με θέ­σεις πάνω στα κρί­σι­μα ζη­τή­μα­τα, με σαφή εναλ­λα­κτι­κή στα μνη­μό­νια πρό­τα­ση, ακρι­βώς για να μπο­ρεί να φα­ντά­ζει –και να είναι– αξιό­πι­στο.

Αυτήν την ενω­τι­κή στρα­τη­γι­κή έχει επι­λέ­ξει η ΛΑ.Ε., από άποψη αρχής αλλά και ανα­γκαιό­τη­τας για την ερ­γα­τι­κή τάξη το λαό και τη νε­ο­λαία, και όχι με το άγχος της εκλο­γι­κής επι­βί­ω­σης, που δεν θα πρέ­πει όμως σε καμία πε­ρί­πτω­ση να υπο­τι­μη­θεί, και θα εντεί­νει τις πρω­το­βου­λί­ες της με διά­λο­γο, δι­με­ρείς και πο­λυ­με­ρείς συ­να­ντή­σεις, κοι­νές κι­νη­μα­τι­κές και πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες για τη συ­γκρό­τη­ση ενός τέ­τοιου με­τώ­που.

Από δω και πέρα, όσες αρι­στε­ρές και αντι­μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις αντι­στέ­κο­νται σε αυτήν την ενω­τι­κή προ­ο­πτι­κή, φέρ­νουν εμπό­δια στην υλο­ποί­η­ση της και ιδιαί­τε­ρα όσες την υπο­νο­μεύ­ουν, εμ­μέ­νο­ντας σε αντιε­νω­τι­κές διαι­ρε­τι­κές επι­λο­γές και σε άγο­νες εν­δο­α­ρι­στε­ρές δια­μά­χες ή σε αλα­ζο­νι­κές και αυ­τάρ­κεις μο­να­χι­κές και στην ουσία δια­σπα­στι­κές πο­ρεί­ες, θα τους κα­τα­λο­γί­ζο­νται οι αρ­νη­τι­κές για το λαό και ιδιαί­τε­ρα τη νε­ο­λαία συ­νέ­πειες αυτών των πο­λι­τι­κών επι­λο­γών τους. Γιατί στην ουσία, με την άρ­νη­ση ή υπο­νό­μευ­ση αυτής της ελ­πι­δο­φό­ρας εναλ­λα­κτι­κής στα μνη­μό­νια προ­ο­πτι­κής, θα υπο­βοη­θούν τη διαιώ­νι­ση του πο­λι­τι­κού και οι­κο­νο­μι­κού συ­στή­μα­τος των μνη­μο­νί­ων.

7. Πρό­γραμ­μα δρά­σης της ΛΑΕ για το επό­με­νο εξά­μη­νο

Με από­φα­ση της προη­γού­με­νης συ­νε­δρί­α­σης του Πο­λι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΛΑΕ βρί­σκε­ται ήδη σε εξέ­λι­ξη μία διαρ­κής πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια της για:

• Την προ­ώ­θη­ση της εναλ­λα­κτι­κής πο­λι­τι­κής πρό­τα­σής της.
• Τη συ­γκρό­τη­ση στη βάση αυτής της πρό­τα­σης του ανα­γκαί­ου πο­λι­τι­κού, κι­νη­μα­τι­κού και εκλο­γι­κού με­τώ­που αρι­στε­ρών, αντι­μνη­μο­νια­κών, δη­μο­κρα­τι­κών και πα­τριω­τι­κών δυ­νά­με­ων στο πλαί­σιο των απο­φά­σε­ων της συν­διά­σκε­ψης.
• Την στή­ρι­ξη και ανά­πτυ­ξη των αγώ­νων της ερ­γα­τι­κής τάξης, του λαού και της νε­ο­λαί­ας.

Μέχρι τώρα έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στα πλαί­σια αυτής της πο­λι­τι­κής κα­μπά­νιας δε­κά­δες ανοι­κτές συ­γκε­ντρώ­σεις σε όλη τη χώρα, κυ­κλο­φό­ρη­σε η κε­ντρι­κή αφίσα, εκ­δο­θή­καν και μοι­ρά­ζο­νται 4 φυλ­λά­δια (για τη δια­γρα­φή του δη­μο­σί­ου χρέ­ους, για τη σει­σά­χθεια του ιδιω­τι­κού χρέ­ους, για τα ερ­γα­σια­κά και για τους επαγ­γελ­μα­το­βιο­τέ­χνες και εμπό­ρους), ενώ μέσα στον Ια­νουά­ριο θα βγει και το φυλ­λά­διο για την έξοδο από το ευρώ και το εθνι­κό νό­μι­σμα με στόχο όχι μόνο να απα­ντή­σει στην τρο­μο­κρα­τία των αντι­πά­λων μας αλλά και να δώσει εξη­γή­σεις για το συ­γκε­κρι­μέ­νο ζή­τη­μα σε γνή­σιες και αυ­θε­ντι­κές λαϊ­κές φο­βί­ες. Έχου­με κάνει βή­μα­τα στην ανά­πτυ­ξη της κα­μπά­νιας αλλά εί­μα­στε πολύ πίσω από τις ανά­γκες και κυ­ρί­ως από τις πο­λι­τι­κές και ορ­γα­νω­τι­κές δυ­να­τό­τη­τες μας.

Κατά τη διάρ­κεια ανά­πτυ­ξης της πο­λι­τι­κής μας κα­μπά­νιας ανα­δεί­χτη­καν και σο­βα­ρές πο­λι­τι­κές, λει­τουρ­γι­κές και ορ­γα­νω­τι­κές μας αδυ­να­μί­ες, που έχουν να κά­νουν με ελ­λείμ­μα­τα πο­λι­τι­κής και ορ­γα­νω­τι­κής κα­θο­δή­γη­σης και συλ­λο­γι­κής δου­λειάς και κα­τα­νο­μής αρ­μο­διο­τή­των της Πο­λι­τι­κής Γραμ­μα­τεί­ας και του Πο­λι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, χα­μη­λή λει­τουρ­γι­κό­τη­τα και απου­σία πο­λι­τι­κής εξω­στρέ­φειας πολ­λών ορ­γα­νώ­σε­ων βάσης, που συ­νο­δεύ­ε­ται με κλίμα απο­στρά­τευ­σης μελών μας, μη αξιο­ποί­η­ση νέων μορ­φών στις συ­γκε­ντρώ­σεις – πε­ριο­δεί­ες αλλά και νέων στε­λε­χών, μη δρα­στη­ριο­ποί­η­ση της νε­ο­λαί­ας της ΛΑΕ, αδύ­να­μη πο­λι­τι­κή δου­λειά στη νε­ο­λαία κλπ.

Το κλίμα αυτό μπο­ρεί και πρέ­πει να αντι­στρα­φεί και η κα­τά­στα­ση να βελ­τιω­θεί, ρί­χνο­ντας κυ­ρί­ως το βάρος στη λει­τουρ­γία των πο­λι­τι­κών και θε­μα­τι­κών επι­τρο­πών και στην ενί­σχυ­ση της συλ­λο­γι­κό­τη­τας στη δου­λειά μας. Όσον αφορά την πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια πρέ­πει να προ­σπα­θή­σου­με να κά­νου­με κε­ντρι­κό θέμα συ­ζή­τη­σης και πα­ρέμ­βα­σης μας το σύ­νο­λο της εναλ­λα­κτι­κής μας πρό­τα­σης και ιδιαί­τε­ρα τους όρους και τα βή­μα­τα ρήξης με την ευ­ρω­ζώ­νη, να αξιο­ποι­ή­σου­με όλες τις μορ­φές προ­βο­λής της (μα­ζι­κό υλικό, ανα­λύ­σεις και επε­ξερ­γα­σί­ες, εκ­δη­λώ­σεις, θε­μα­τι­κές εκ­δη­λώ­σεις και ημε­ρί­δες, διε­θνής πρω­το­βου­λία). Επο­μέ­νως, είναι με­γά­λη ανά­γκη να δούμε με ποιο τρόπο μπο­ρού­με όντως να ξε­δι­πλώ­σου­με μια πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια γύρω από τον κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό και προ­γραμ­μα­τι­κό στόχο.

Συ­νε­χί­ζου­με και το επό­με­νο εξά­μη­νο την κα­μπά­νια μας με:

1. Συ­γκε­ντρώ­σεις – συ­ζη­τή­σεις σε όλες της πό­λεις για την πα­ρου­σί­α­ση της εναλ­λα­κτι­κής μας πρό­τα­σης, που έχει ως πυ­ρή­να την έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη και την έκ­δο­ση εθνι­κού νο­μί­σμα­τος. Αξιο­ποιού­με νέες μορ­φές, όπως το συν­δυα­σμό τους με πο­λι­τι­στι­κές εκ­δη­λώ­σεις, συ­νε­στιά­σεις, VIDEO κλπ, και ανα­δει­κνύ­ου­με και νέα στε­λέ­χη από όλες τις συλ­λο­γι­κό­τη­τες της ΛΑΕ. Στις συ­γκε­ντρώ­σεις αυτές κα­λού­με για ομι­λί­ες ή πα­ρεμ­βά­σεις και συ­ντρό­φους ή συ­να­γω­νι­στές από άλλες αρι­στε­ρές, αντι­μνη­μο­νια­κές και ρι­ζο­σπα­στι­κές δυ­νά­μεις, με τους οποί­ους έχου­με ανα­πτύ­ξει αγω­νι­στι­κούς και πο­λι­τι­κά αλ­λη­λέγ­γυους δε­σμούς μέσα από κοι­νές πο­λι­τι­κές και κι­νη­μα­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες εκτός από τις συ­γκε­ντρώ­σεις που απευ­θύ­νο­νται συ­νή­θως βα­σι­κά στα μέλη μας αξιο­ποιού­μαι και τη μορφή των μι­κρών συ­σκέ­ψε­ων με ευ­ρύ­τε­ρο ακρο­α­τή­ριο. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση δί­νου­με ιδιαί­τε­ρο βάρος να επι­κοι­νω­νή­σου­με τις θέ­σεις μας σε λαϊκά στρώ­μα­τα και στη νε­ο­λαία.
2. Δυ­να­μι­κές κι­νη­μα­τι­κές δρά­σεις από τη ΛΑΕ ή με­τω­πι­κά σχή­μα­τα για την πα­ρα­γω­γή πο­λι­τι­κών γε­γο­νό­των για τα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα της κάθε φορά συ­γκυ­ρί­ας.
3. Με την έκ­δο­ση του φυλ­λα­δί­ου της ΛΑΕ για την έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη θα δώ­σου­με νέα πνοή και ου­σια­στι­κά θα επα­νε­κι­νή­σου­με την κα­μπά­νια μας. Η πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια μας, επι­διώ­κει οι θέ­σεις της ΛΑΕ γύρω από αυτό τον κε­ντρι­κό στόχο και τη συ­νο­λι­κή εναλ­λα­κτι­κή της πρό­τα­ση να γί­νουν πλα­τιά γνω­στές στο λαό και στη νε­ο­λαία και να συ­ζη­τη­θούν. Μέσω της μα­ζι­κής δρά­σης των ΠΕ στις γει­το­νιές επι­διώ­κου­με να σπά­σου­με τον κλοιό απο­κλει­σμού μας από τα ΜΜΕ, να γίνει γνω­στή η ΛΑΕ, αλλά κυ­ρί­ως να ανα­κτή­σει την αξιο­πι­στία της η πρό­τα­ση για ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων. Όλες οι ΠΕ συ­ζη­τούν την από­φα­ση του ΠΣ και ορ­γα­νώ­νουν τη δράση τους, ορί­ζο­ντας κα­τα­με­ρι­σμούς και κα­θή­κο­ντα για τις βα­σι­κές πλευ­ρές της κα­μπά­νιας.
4. Με την κα­μπά­νια μας επι­διώ­κου­με να δώ­σου­με πει­στι­κές απα­ντή­σεις στους φό­βους που υπάρ­χουν σε λαϊκά στρώ­μα­τα στο ζή­τη­μα της εξό­δου από την ευ­ρω­ζώ­νη. Κάθε ΠΕ θα ορ­γα­νώ­σει εξορ­μή­σεις ανά τακτά χρο­νι­κά δια­στή­μα­τα σε γει­το­νιές και χώ­ρους ερ­γα­σί­ας με την αφίσα της ΛΑΕ, με το φυλ­λά­διο μας, με ανάρ­τη­ση πανό σε πλα­τεί­ες και ει­σό­δους των πό­λε­ων με το κε­ντρι­κό σύν­θη­μα της κα­μπά­νιας. Επί­σης με άλ­λους κα­τάλ­λη­λους κάθε φορά τρό­πους (πχ βί­ντεο), ανα­με­τά­δο­σης βα­σι­κών συν­θη­μά­των της κα­μπά­νιας ή για την προ­βο­λή διά­φο­ρων θε­μά­των, που σχε­τί­ζο­νται με την έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη.
5. Οι ΠΕ ορ­γα­νώ­νουν τη δράση τους και πρω­το­στα­τούν το­πι­κά στα επι­μέ­ρους κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα (πλει­στη­ρια­σμοί, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, ερ­γα­σια­κά, συ­ντά­ξεις). Δεν θέ­του­με ως προ­α­παι­τού­με­νο για την κοινή δράση σε γει­το­νιές ενά­ντια στα μνη­μό­νια και την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή τη θέση για την ευ­ρω­ζώ­νη και την Ε.Ε., αλλά τη ζυ­μώ­νου­με και την προ­βάλ­λου­με.
6. Ορ­γα­νώ­νου­με πε­ρι­φε­ρεια­κές ημε­ρί­δες γύρω από ει­δι­κά θέ­μα­τα (βιο­μη­χα­νία, ανερ­γία, αγρο­τι­κή πα­ρα­γω­γή), αλλά και γε­νι­κά θέ­μα­τα (ανά­πτυ­ξη – ανα­δια­νο­μή – απα­σχό­λη­ση), ως ένα επι­πλέ­ον «ερ­γα­λείο» αφε­νός με­τω­πι­κής απεύ­θυν­σης σε επι­στή­μο­νες, μα­ζι­κά στε­λέ­χη, κι­νή­μα­τα και φο­ρείς και αφε­τέ­ρου εμπλου­τι­σμού της συ­νο­λι­κής εναλ­λα­κτι­κής μας πρό­τα­σης.
7. Προ­σφεύ­γου­με στο ΕΣΡ για τον απο­κλει­σμό της ΛΑΕ από τα ΜΜΕ και ορ­γα­νώ­νου­με και κι­νη­το­ποι­ή­σεις έξω από αυτά.
8. Πρω­το­στα­τού­με στους ερ­γα­τι­κούς, αγρο­τι­κούς και λαϊ­κούς αγώ­νες για τα κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά μέ­τω­πα της πε­ριό­δου:

• πλει­στη­ρια­σμοί,
• ερ­γα­σια­κή και ασφα­λι­στι­κή κα­τε­δά­φι­ση,
• ανερ­γία,
• αγρο­τι­κό,
• υπε­ρά­σπι­ση δη­μό­σιας υγεί­ας και παι­δεί­ας,
• εξό­ντω­ση μι­κρο­με­σαί­ων επαγ­γελ­μα­τιών επι­στη­μό­νων και έμπο­ρων,
• φο­ρο­ε­πι­δρο­μή,
• ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις – υπε­ρά­σπι­ση δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών αγα­θών,
• αλ­λη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες – με­τα­νά­στες

και κυ­ρί­ως για την από­κρου­ση των προ­ω­θού­με­νων συ­μπλη­ρω­μα­τι­κού 3ου και πρό­σθε­του 4ου­μνη­μο­νί­ου κλπ.

9. Ανα­λαμ­βά­νου­με πρω­το­βου­λί­ες στο μα­ζι­κό κί­νη­μα για τη δη­μιουρ­γία δια­κρι­τού ενιαί­ου κέ­ντρου αγώ­νων ενά­ντια στα μνη­μό­νια, ως κοι­νω­νι­κού χώρου που θα συ­σπει­ρώ­νει συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις, πρό­σω­πα, συν­δι­κά­τα, κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, δη­μο­τι­κές πα­ρα­τά­ξεις κλπ
10. Η ΛΑΕ παίρ­νει δη­μό­σια πρω­το­βου­λί­ες για δι­με­ρείς ή πο­λυ­με­ρείς συ­να­ντή­σεις για συ­μπα­ρά­τα­ξη και συ­γκρό­τη­ση με­τώ­που των αρι­στε­ρών και αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων (συ­να­ντή­σεις, κα­λέ­σμα­τα για το­πο­θε­τή­σεις σε δικές μας εκ­δη­λώ­σεις, διορ­γά­νω­ση κοι­νών εκ­δη­λώ­σε­ων κλπ).
11. Προ­ε­τοι­μα­σία και Σύ­γκλη­ση στην Αθήνα διε­θνι­στι­κού αγω­νι­στι­κού δι­ή­με­ρου, αρι­στε­ρών και ρι­ζο­σπα­στι­κών δυ­νά­με­ων της Ευ­ρώ­πης με κα­τά­λη­ξη σε κοινή δια­κή­ρυ­ξη ότι υπάρ­χει άλλος δρό­μος και συ­γκέ­ντρω­ση και πο­ρεία στο κέ­ντρο της Αθή­νας (σχε­δια­σμός πε­ρί­που σαν φό­ρουμ). Ανα­ζή­τη­ση δυ­να­το­τή­των, ώστε αυτή η συ­νά­ντη­ση να πάρει ευ­ρύ­τε­ρα διε­θνή χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά με την ισό­τι­μη πρό­σκλη­ση και συμ­με­το­χή αρι­στε­ρών και προ­ο­δευ­τι­κών δυ­νά­με­ων από τη Ρωσία, την Τουρ­κία, τη Με­σό­γειο, τη Μέση Ανα­το­λή με κε­ντρι­κά θέ­μα­τα : ευ­ρω­ζώ­νη, Ε.Ε., ΝΑΤΟ, πό­λε­μος – ει­ρή­νη, στρα­τιω­τι­κές βά­σεις κλπ.
12. Προ­ώ­θη­ση ει­δι­κής κα­μπά­νιας για τους μι­κρο­με­σαί­ους επαγ­γελ­μα­τί­ες, αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους επι­στή­μο­νες και αγρό­τες.
13. Συ­νέ­χι­ση και ενί­σχυ­ση της πο­λι­τι­κής, κι­νη­μα­τι­κής και αλ­λη­λέγ­γυας πα­ρέμ­βα­σης της ΛΑΕ για τους πρό­σφυ­γες – με­τα­νά­στες.
14. Ει­δι­κή φρο­ντί­δα για τη βελ­τί­ω­ση της σχέ­σης της ΛΑΕ με τη νε­ο­λαία. Ει­δι­κός σχε­δια­σμός σε όλα τα τμή­μα­τα και τα όρ­γα­να της ΛΑΕ και ει­δι­κά από το τμήμα νε­ο­λαί­ας για: α) τη δη­μό­σια ει­κό­να της ΛΑΕ (ανα­νέ­ω­ση στε­λε­χών, επι­κοι­νω­νία), β) τη με­τω­πι­κή δράση της ΛΑΕ στο χώρο της σπου­δά­ζου­σας νε­ο­λαί­ας, γ) το κυ­ριό­τε­ρο, την απεύ­θυν­ση των νέων της ΛΑΕ, φοι­τη­τών και μη, ηλι­κιών έως και 30-32 ετών, στη νε­ο­λαία του ΟΧΙ, στη νε­ο­λαία της γει­το­νιάς, στην «αό­ρα­τη» νε­ο­λαία, που κρατά απο­στά­σεις από το ορ­γα­νω­μέ­νο κί­νη­μα. Οι ΠΕ της ΛΑΕ αλλά και το τμήμα νε­ο­λαί­ας θα σχε­διά­σουν την πα­ρέμ­βα­ση των νέων μας μέσα από κα­τάλ­λη­λες πο­λι­τι­κές – κοι­νω­νι­κές πρω­το­βου­λί­ες, που θα ορ­γα­νώ­νουν σε επί­πε­δο γει­το­νιάς την αντί­στα­ση στα αδιέ­ξο­δα που συσ­σω­ρεύ­ουν στη νέα γενιά τα μνη­μό­νια (ανερ­γία, μι­σθοί πεί­νας, με­ρι­κή απα­σχό­λη­ση, με­τα­νά­στευ­ση, έλ­λει­ψη προ­ο­πτι­κής). Κυ­ρί­ως χρεια­ζό­μα­στε μα­ζι­κές πρω­το­βου­λί­ες, που θα απευ­θύ­νο­νται και θα συ­γκρο­τούν το κοι­νω­νι­κό δυ­να­μι­κό της νε­ο­λαί­ας ανά­λο­γα σε ποιες κοι­νω­νι­κές σχέ­σεις εντάσ­σε­ται (άνερ­γοι, ελα­στι­κά ερ­γα­ζό­με­νοι κλπ) με όρους μα­ζι­κής απεύ­θυν­σης και όχι ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής ενό­τη­τας.

Η ορ­γα­νω­τι­κή επι­τρο­πή σε συ­νερ­γα­σία με την επι­τρο­πή πο­λι­τι­κού σχε­δια­σμού και την επι­τρο­πή επι­κοι­νω­νί­ας σχε­διά­ζει, πα­ρα­κο­λου­θεί, αξιο­λο­γεί και ελέγ­χει την πο­ρεία της κα­μπά­νιας.