ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΓΟΥΔΗ – ΙΛΙΣΙΩΝ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ο  ΠΡΩ­ΘΥ­ΠΟΥΡ­ΓΟΣ  ΠΟ­ΛΕ­Ο­ΔΟ­ΜΕΙ

17 Μαρ­τί­ου κι ενώ η δια­πραγ­μά­τευ­ση βρι­σκό­ταν στα βρά­χια ο πρω­θυ­πουρ­γός ανα­κοί­νω­σε (βλέπε ανα­λυ­τι­κό δι­σέ­λι­δο ρε­πορ­τάζ Αυγής) τα πο­λε­ο­δο­μι­κά του σχέ­δια για την Αθήνα στο δή­μαρ­χο Αθη­ναί­ων κ. Κα­μί­νη. Ερή­μην Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δί­ου Αθή­νας, αρ­μό­διων υπη­ρε­σιών, του ίδιου του δήμου - ο οποί­ος είχε εκ­πο­νή­σει ανα­λυ­τι­κή με­λέ­τη για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Γουδή/ Ιλι­σί­ων - της Πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο των κα­τα­κτη­μέ­νων ρυθ­μί­σε­ων με πο­λύ­χρο­νους αγώ­νες κοι­νω­νι­κών και οι­κο­λο­γι­κών κι­νη­μά­των, το Γρα­φείο Πρω­θυ­πουρ­γού σχε­διά­ζει για την πρω­τεύ­ου­σα και  δη­μο­σιο­ποιεί τις τε­λε­σί­δι­κες απο­φά­σεις του. Θα μπο­ρού­σε εύ­λο­γα να σκε­φτεί κα­νείς ότι, εν όψει του 4ου μνη­μο­νί­ου και των νέων μέ­τρων απο­μεί­ω­σης των ήδη δρα­μα­τι­κά συρ­ρι­κνω­μέ­νων λαϊ­κών ει­σο­δη­μά­των, ανα­κα­λύ­πτε­ται το «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα» ως επι­κοι­νω­νια­κός αντι­πε­ρι­σπα­σμός στην κοι­νω­νι­κή αγα­νά­κτη­ση. Από αυτού του τύπου τις εξαγ­γε­λί­ες ελά­χι­στες προ­τά­σεις προ­χω­ρούν και συ­νή­θως δεν απο­κλί­νουν από τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ορ­θο­δο­ξία.

Στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, όμως, απε­δεί­χθη ότι υπάρ­χει πο­λι­τι­κή βού­λη­ση η οποία εδρά­ζε­ται στη γε­νι­κό­τε­ρη κυ­βερ­νη­τι­κή επι­θυ­μία να ικα­νο­ποι­ή­σει τους με­γα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες των ΠΑΕ, προ­σφέ­ρο­ντας σο­βα­ρά ανταλ­λάγ­μα­τα ώστε να τους προ­σε­ται­ρι­στεί πο­λι­τι­κά καθώς θε­ω­ρεί ότι δια­θέ­τουν τε­ρά­στια ισχύ ελέγ­χο­ντας τους οπα­δούς των ομά­δων. Πρό­σφα­τα εξάλ­λου η κυ­βέρ­νη­ση είχε ανα­κοι­νώ­σει ότι η ανά­πτυ­ξη προ­χω­ρά στην Ελ­λά­δα, ονο­μά­ζο­ντας επεν­δύ­σεις τον ΟΠΑΠ, το γή­πε­δο της ΑΕΚ - γε­νι­κά τα γή­πε­δα - και τα βελ­τιω­μέ­να τσι­γά­ρα Πα­πα­στρά­τος. Δεν μας εξή­γη­σε βέ­βαια ο πρω­θυ­πουρ­γός που θα βρε­θούν τα χρή­μα­τα για τη νέα «ανα­πτυ­ξια­κή» επέν­δυ­ση του γη­πέ­δου του Πα­να­θη­ναϊ­κού, τα οποία δή­λω­σε ότι έχουν εξα­σφα­λι­στεί. Προ­φα­νώς θα υφαρ­πα­γούν από τους πό­ρους των δη­μο­σί­ων επεν­δύ­σε­ων, του ΕΣΠΑ  και συ­να­φείς πηγές ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας για τις τε­ρά­στιες ανά­γκες των υπο­βαθ­μι­σμέ­νων πε­ριο­χών της Ατ­τι­κής.  Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, όμως, με­τα­κό­μι­σε, με Λου­δο­βί­κεια αντί­λη­ψη της εξου­σί­ας του, το γή­πε­δο στον πυ­ρή­να του Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου Γουδή και συ­γκε­κρι­μέ­να στον πυ­ρή­να των 900 στρεμ­μά­των που απο­τε­λεί πε­ριο­χή προ­στα­σί­ας στην οποία απα­γο­ρεύ­ε­ται η δό­μη­ση.

ΔΕΚΑ ΧΡΟ­ΝΙΑ ΠΡΙΝ …

Ας γυ­ρί­σου­με δέκα πε­ρί­που χρό­νια πριν. Το οι­κο­λο­γι­κό κί­νη­μα, τα δη­μο­τι­κά σχή­μα­τα στα οποία με­τεί­χε η ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά και τα κι­νή­μα­τα πόλης διεκ­δι­κού­σαν 3 Μη­τρο­πο­λι­τι­κά Πάρκα ως βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για την ανα­βάθ­μι­ση της Ατ­τι­κής: στο Ελ­λη­νι­κό, στο Γουδή και στον Ελαιώ­να. Από αυτά ορι­στι­κο­ποι­ή­θη­κε θε­σμι­κά με το Π.Δ. Προ­στα­σί­ας Υμητ­τού 2011 (ΦΕΚ 187/Δ /2011 αρ. 4) από τον Ορ­γα­νι­σμό Αθή­νας - με βάση ερευ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα που εκ­πο­νή­θη­κε από επι­στή­μο­νες των Αρ­χι­τε­κτο­νι­κών Σχο­λών Αθή­νας και Ξάν­θης - μόνο το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Γουδή/Ιλι­σί­ων, χάρη στους αγώ­νες της ομώ­νυ­μης Επι­τρο­πής, των Συλ­λό­γων Άνω και Κέ­ντρου Αμπε­λο­κή­πων, της Ανοι­χτής Πόλης και πολ­λών άλλων κι­νή­σε­ων από τους πα­ρα­κεί­με­νους δή­μους και τον Υμητ­τό που συ­νέ­βα­λαν επί­σης. Στην ανα­λυ­τι­κή απο­γρα­φή των επι­μέ­ρους ιδιο­κτη­σιών υπήρ­ξε εξο­νυ­χι­στι­κή με­λέ­τη από την αρ­μό­δια υπη­ρε­σία του δήμου Αθη­ναί­ων. Το πάρκο είχε θε­σμο­θε­τη­θεί ήδη με τον Ν.732/1977, βάσει του οποί­ου πα­ρα­χω­ρή­θη­κε μέρος του στους δή­μους Ζω­γρά­φου, Αθη­ναί­ων και Χο­λαρ­γού. Εντά­χθη­κε από το 1979 στην πε­ριο­χή προ­στα­σί­ας του Υμητ­τού και στο «Δί­κτυο υπερ­το­πι­κών πόλων πρα­σί­νου, ήπιας ανα­ψυ­χής, πο­λι­τι­σμού και αθλη­τι­σμού» του Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δί­ου Αθή­νας 1985.

Βε­βαί­ως, η υλο­ποί­η­ση επί του εδά­φους του Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου Γου­δή-Ιλι­σί­ων, συ­νο­λι­κής έκτα­σης 4.000 στρεμ­μά­των, είχε ήδη σο­βα­ρά εμπό­δια λόγω του πο­λυ­σύν­θε­του κα­θε­στώ­τος ιδιο­κτη­σί­ας και χρή­σε­ων και των αυ­θαί­ρε­των με­γα­θη­ρί­ων που πρέ­πει ν’ απο­μα­κρυν­θούν (μπά­ντμι­ντον, κτί­ριο Αστυ­νο­μί­ας). Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση υπήρ­ξαν προ­τά­σεις άμε­σων πα­ρεμ­βά­σε­ων, πχ απα­γό­ρευ­ση κυ­κλο­φο­ρί­ας αυ­το­κι­νή­των εντός του πάρ­κου, που αν είχαν προ­χω­ρή­σει, όπως και η συ­νεν­νό­η­ση με­τα­ξύ των φο­ρέ­ων ιδιο­κτη­σί­ας , σή­με­ρα το πάρκο θα ήταν εν μέρει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. 

Όσον αφορά τα δύο άλλα Μη­τρο­πο­λι­τι­κά Πάρκα - Ελ­λη­νι­κού και Ελαιώ­να - ο αγώ­νας συ­νε­χί­ζε­ται. Στο Ελ­λη­νι­κό για ν’ απο­τρα­πεί η απο­λύ­τως κα­τα­στρο­φι­κή οι­κο­νο­μι­κά, κοι­νω­νι­κά και οι­κο­λο­γι­κά για το Λε­κα­νο­πέ­διο «επέν­δυ­ση», δη­λα­δή η δη­μιουρ­γία μιας ιδιω­τι­κής πόλης έκτα­σης έως 3.600.000 τμ. και πλη­θυ­σμού 27.000 κα­τοί­κων.

Η πε­ρί­πτω­ση του Ελαιώ­να είναι πολύ πιο σύν­θε­τη και δύ­σκο­λη, καθώς δεν πρό­κει­ται ακρι­βώς για κα­θο­ρι­σμέ­νη έκτα­ση που διεκ­δι­κεί­ται ως Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο, αλλά για την εφαρ­μο­γή του δια­τάγ­μα­τος 1995, που ορί­ζει πε­ρί­που 33% πρά­σι­νο στη συ­νο­λι­κή έκτα­ση της πε­ριο­χής. Όμως οι πρά­ξεις εφαρ­μο­γής έχουν στα­μα­τή­σει, ο Ελαιώ­νας δο­μεί­ται κα­θη­με­ρι­νά, οι αξίες γης ανε­βαί­νουν και η προ­ο­πτι­κή δια­σφά­λι­σης του αδό­μη­του χώρου, με ει­σφο­ρές και απαλ­λο­τριώ­σεις, απο­μα­κρύ­νε­ται. Η Επι­τρο­πή για τη Σω­τη­ρία του Ελαιώ­να έδωσε ένα δύ­σκο­λο αγώνα στο Βο­τα­νι­κό για την απο­τρο­πή οι­κο­δό­μη­σης του Mall  ιδιο­κτη­σί­ας Βωβού 72.000 τμ και των εγκα­τα­στά­σε­ων του δήμου Αθη­ναί­ων 42.500 τμ, που είχαν χω­ρο­θε­τη­θεί μαζί με το γή­πε­δο του Πα­να­θη­ναϊ­κού στη μο­να­δι­κή συ­γκε­ντρω­μέ­νη αδό­μη­τη γη της  πε­ριο­χής. Ο αγώ­νας απέ­κτη­σε ευ­ρύ­τε­ρες πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές δια­στά­σεις, απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι, όπως συμ­βαί­νει και σε άλλες πε­ρι­πτώ­σεις, η προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος περνά μέσα από συ­γκρού­σεις με με­γά­λα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και τις πο­λι­τι­κές που τα στη­ρί­ζουν.  Η από­φα­ση του ΣτΕ έδωσε τη λύση, πε­ριο­ρί­ζο­ντας τη δό­μη­ση στην απα­ραί­τη­τη για τις ανά­γκες του γη­πέ­δου έκτα­ση.

Παρ’ όλα αυτά η απο­μά­κρυν­ση του γη­πέ­δου από τη Λε­ω­φό­ρο Αλε­ξάν­δρας δεν προ­χώ­ρη­σε αν και η ση­με­ρι­νή χω­ρο­θέ­τη­ση στον ασφυ­κτι­κά δο­μη­μέ­νο αστι­κό ιστό της πε­ριο­χής των Αμπε­λο­κή­πων είναι απο­λύ­τως ασύμ­βα­τη με τη λει­τουρ­γία της πόλης. Αντί­θε­τα, το γή­πε­δο προι­κο­δο­τή­θη­κε με επι­πλέ­ον συ­ντε­λε­στή, θέση στην οποία συ­νη­γό­ρη­σαν και ορι­σμέ­νοι βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όταν ήταν στην αντι­πο­λί­τευ­ση, ψη­φί­ζο­ντας λευκό στη σχε­τι­κή τρο­πο­λο­γία. Η απο­μά­κρυν­ση του γη­πέ­δου συν­δέ­ε­ται με μια ευ­ρύ­τε­ρη ανά­πλα­ση από τα Κου­ντου­ριώ­τι­κα στο χώρο του γη­πέ­δου της Αλε­ξάν­δρας, που θα εκ­κε­νω­θεί, μέχρι τις προ­σφυ­γι­κές κα­τοι­κί­ες οι οποί­ες έχουν δια­σω­θεί και χα­ρα­κτη­ρι­στεί δια­τη­ρη­τέα μνη­μεία. Όλα αυτά τα επα­νέ­φε­ρε ο πρω­θυ­πουρ­γός για να διαν­θί­σει την κα­τα­στρο­φι­κή με­τα­κό­μι­ση του γη­πέ­δου στο Γουδή με ανα­πλά­σεις που εκ­κρε­μούν χρό­νια. Να ση­μειώ­σου­με ότι στα σχέ­δια εκ­κέ­νω­σης του χώρου στην Αλε­ξάν­δρας και με­τα­φο­ράς στο Βο­τα­νι­κό, στο κενό οι­κό­πε­δο είχαν σχε­διά­σει ένα τε­ρά­στιο υπό­γειο πάρ­κινγκ !

Πρέ­πει, πά­ντως, να ση­μειώ­σου­με ότι στην πε­ρί­πτω­ση της με­τα­κό­μι­σης του Πα­να­θη­ναϊ­κού στο Βο­τα­νι­κό η ΠΑΕ δεν επρό­κει­το να επεν­δύ­σει δικά της χρή­μα­τα. Γιατί ήδη, με ευ­θύ­νη της δη­μο­τι­κής αρχής Κα­κλα­μά­νη, είχε υπάρ­ξει, με βάση τα φα­ρα­ω­νι­κά σχέ­δια που ανέ­κο­ψε το ΣτΕ, μια λε­ό­ντειος συμ­φω­νία με­τα­ξύ δήμου και Πα­να­θη­ναϊ­κού σύμ­φω­να με την οποία ο δήμος θα χρη­μα­το­δο­τού­σε το γή­πε­δο. Αυτό είναι απα­ρά­δε­κτο σε κάθε πε­ρί­πτω­ση χω­ρο­θέ­τη­σης - οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες του πο­δο­σφαί­ρου δεν μπο­ρεί να χρη­μα­το­δο­τού­νται με δη­μό­σιο χρήμα. Το σχέ­διο του Βο­τα­νι­κού δεν προ­χώ­ρη­σε ελ­λεί­ψει επεν­δυ­τών.

ΤΑ  ΣΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΑ  ΔΕ­ΔΟ­ΜΕ­ΝΑ

Δε­δο­μέ­νης αυτής της προϊ­στο­ρί­ας του θέ­μα­τος, είναι απο­λύ­τως εύ­λο­γη η κοινή το­πο­θέ­τη­ση των επι­στη­μο­νι­κών φο­ρέ­ων και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων: Σύλ­λο­γος Ελ­λή­νων Πο­λε­ο­δό­μων (ΣΕΠΟΧ), Το­μέ­ας Πο­λε­ο­δο­μί­ας και Χω­ρο­τα­ξί­ας ΕΜΠ, Ελ­λη­νι­κή Εται­ρεία Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και Πο­λι­τι­σμού, Επι­στη­μο­νι­κή Εται­ρεία Δι­καί­ου, Πο­λε­ο­δο­μί­ας, Χω­ρο­τα­ξί­ας, WWF Ελλάς, Σύλ­λο­γος Αρ­χι­τε­κτό­νων/Τμήμα Ατ­τι­κής, που σε κοινή ανα­κοί­νω­σή τους δια­φω­νούν ρι­ζι­κά με τη χω­ρο­θέ­τη­ση από τον πρω­θυ­πουρ­γό του γη­πέ­δου Πα­να­θη­ναϊ­κού στον πυ­ρή­να του Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου και επα­να­φέ­ρουν τη λύση του Βο­τα­νι­κού, σύμ­φω­να και με την από­φα­ση του ΣτΕ. Στην κοινή ανα­κοί­νω­σή τους κα­τα­λή­γουν «Η χω­ρο­θέ­τη­ση μιας με­γά­λης αθλη­τι­κής μο­νά­δας, με συ­νο­δευ­τι­κές χρή­σεις εμπο­ρί­ου και ανα­ψυ­χής, όπως και με τις τε­ρά­στιες απαι­τή­σεις κί­νη­σης και στάθ­μευ­σης αυ­το­κι­νή­των, δεν μπο­ρεί παρά να έρθει σε αντί­θε­ση τόσο με τον χα­ρα­κτή­ρα του πάρ­κου ως τόπου υψη­λού πρα­σί­νου όσο και με τα τέσ­σε­ρα νο­σο­κο­μεία της πε­ρι­με­τρι­κής ζώνης του. Επι­πλέ­ον επι­βα­ρύ­νει πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά και κυ­κλο­φο­ρια­κά τις όμο­ρες πε­ριο­χές κα­τοι­κί­ας Πα­πά­γου, Χο­λαρ­γού και Ζω­γρά­φου». 

Να ση­μειώ­σου­με ότι οι σχε­δια­σμοί του ΥΠΕΝ επί υπουρ­γί­ας κ. Σκουρ­λέ­τη ήταν από­λυ­τα συμ­βα­τοί με τη θε­σμο­θέ­τη­ση του Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου Γου­δή-Ιλι­σί­ων και είχε δη­λω­θεί στην Επι­τρο­πή Αγώνα η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα του υπουρ­γεί­ου να προ­χω­ρή­σει στην προ­στα­σία της βα­σι­κής έκτα­σης των 900 στρ., που απο­τε­λούν και τον πυ­ρή­να του πάρ­κου, στην έγκρι­ση του Γε­νι­κού Σχε­δί­ου και στη συ­γκρό­τη­ση δια­χει­ρι­στι­κού φορέα.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, τόσο ο πρω­θυ­πουρ­γός όσο και όλοι οι εμπλε­κό­με­νοι φο­ρείς πρέ­πει να γνω­ρί­ζουν ότι ο Πα­να­θη­ναϊ­κός δεν θε­με­λιώ­νει ιδιο­κτη­σια­κό δι­καί­ω­μα στη Λε­ω­φό­ρο Αλε­ξάν­δρας. Δεν του ανή­κει δη­λα­δή ο χώρος ιδιο­κτη­σια­κά. Στο Master plan τον σχε­δί­ων για τον Βο­τα­νι­κό που ανα­κό­πη­καν, στην πα­ρά­γρα­φο με τίτλο «Η εγκα­τά­στα­ση στη Λε­ω­φό­ρο», πε­ρι­γρά­φε­ται με σα­φή­νεια ότι ο Πα­να­θη­ναϊ­κός εγκα­θί­στα­ται στο χώρο του Δήμου Πε­ρι­βό­λα, τον οποίο και δια­μορ­φώ­νει σε γή­πε­δο, το 1920. Δεν αγο­ρά­ζει τον χώρο και δεν υπάρ­χει πα­ρα­χω­ρη­τή­ριο, όπως είχε άλ­λω­στε ομο­λο­γή­σει ο τότε δή­μαρ­χος Αθη­ναί­ων κ. Κα­κλα­μά­νης σε μια στιγ­μή έκρη­ξης λόγω ασυμ­φω­νί­ας με τον ερα­σι­τέ­χνη Πα­να­θη­ναϊ­κό.

Ας επα­νέλ­θου­με στα πο­λε­ο­δο­μι­κά σχέ­δια του πρω­θυ­πουρ­γού. Στο ρε­πορ­τάζ της Αυγής (17/3/2017) ανα­φέ­ρο­νται σχε­τι­κά με τη συ­νά­ντη­ση του Ερα­σι­τέ­χνη Πα­να­θη­ναϊ­κού με κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη. Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες της εφη­με­ρί­δας δια­πι­στώ­θη­κε καλή διά­θε­ση συ­νερ­γα­σί­ας και οι πα­ρά­γο­ντες του Ερα­σι­τέ­χνη Πα­να­θη­ναϊ­κού ζή­τη­σαν από τα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη : «α) να ανα­γνω­ρι­στούν και να δια­τη­ρη­θούν τα δι­καιώ­μα­τα του Ερα­σι­τέ­χνη όπως έχουν πα­γιω­θεί στη Λε­ω­φό­ρο Αλε­ξάν­δρας, β) το πο­δο­σφαι­ρι­κό γή­πε­δα να ανή­κει στον Ερα­σι­τέ­χνη, γ) να προ­βλε­φθούν χώροι για όλα τα τμή­μα­τα του συλ­λό­γου, δ) να δη­μιουρ­γη­θούν οι συν­θή­κες που θα δια­σφα­λί­σουν τη βιω­σι­μό­τη­τα και τη συ­ντή­ρη­ση των εγκα­τα­στά­σε­ων, ε) το “Από­στο­λος Νι­κο­λα­ΐ­δης” να γκρε­μι­στεί μόνο όταν κα­τα­σκευα­στούν και λει­τουρ­γή­σουν όλες οι εγκα­τα­στά­σεις στο Γουδή». Απ’ ότι φαί­νε­ται όμως δεν είναι όλοι σύμ­φω­νοι στην οι­κο­γέ­νεια του Πα­να­θη­ναϊ­κού. Σύμ­φω­να με την Αυγή, δια­φω­νεί «η “πρά­σι­νη” ΚΑΕ με την κα­τα­σκευή του πο­δο­σφαι­ρι­κού γη­πέ­δου στο Γουδή και αντι­προ­τεί­νει να στε­γα­στούν όλα τα τμή­μα­τα του συλ­λό­γου στο ΟΑΚΑ για τα επό­με­να 99 χρό­νια ! Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι το site newsbomb.gr, συμ­φε­ρό­ντων Δη­μή­τρη Γιαν­να­κό­που­λου, είχε τίτλο “Προ­ε­κλο­γι­κά παι­χνί­δια στην πλάτη του κό­σμου του Πα­να­θη­ναϊ­κού από Παππά και Μπαλ­τά­κο».

Η λύση ΟΑΚΑ θα ήταν η προ­σφο­ρό­τε­ρη για όλες τις άστε­γες πο­δο­σφαι­ρι­κές ομά­δες γι’ αυτό και πρέ­πει να συ­ζη­τη­θεί σο­βα­ρά. Πρό­κει­ται για χρη­σι­μο­ποί­η­ση υπο­δο­μών που χρυ­σο­πλη­ρώ­σα­με στους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες, διά­σω­ση ελεύ­θε­ρων χώρων, προ­στα­σία των κα­τοι­κη­μέ­νων πε­ριο­χών από ασύμ­βα­τες χρή­σεις κ.λπ. Το με ποιους όρους και ποιές δια­δι­κα­σί­ες είναι προ­φα­νώς ανοι­χτό θέμα προς συ­ζή­τη­ση.