Η ταινία, μέσα από κωμικά στοιχεία, αναδεικνύει το θέμα του ναρκισσισμού και της ματαιοδοξίας, της φθαρτότητας της ζωής και της ανασφάλειας, καθώς επίσης το μεγάλο πρόβλημα του θανάτου
Όταν στα 42 του χρόνια ένας διάσημος ηθοποιός διαπιστώνει ότι «ο χρόνος κυλάει σαν νεράκι», καθώς επίσης ότι και «η μπογιά του αρχίζει να μην περνάει», τότε έρχονται τα πάνω κάτω. Κρίση ηλικίας.
Ουσιαστικά, αυτή την κρίση ηλικίας πραγματεύεται η γαλλική κομεντί, με τίτλο, «Μεγάλωσε αν τολμάς» (2017), στην οποία οι διάσημοι ηθοποιοί, ο Γκιγιόμ Κανέ και η Μαριόν Κοτιγιάρ, ζευγάρι στη ζωή, αυτοαναλύονται, υποδυόμενοι τον εαυτό τους, σατιρίζοντας τόσο ένα κομμάτι της οικογενειακής τους ζωής όσο και αυτό το οποίο όλοι/-ες αντιμετωπίζουμε σε διάφορες φάσεις της ζωής μας. Όπως λέει ο Κερσανίδης, βλέπουν την πραγματικότητά τους μέσα από τον φακό, σαν να μην είναι η δική τους ζωή, αλλά η ζωή κάποιων άλλων. Το αποτέλεσμα είναι μια απολαυστική κωμωδία.
Ο τίτλος μοιάζει με αυτόν παλαιότερης ταινίας τους, το «Αγάπα με αν τολμάς» (για περισσότερα εδώ: https://rproject.gr/article/agapa-me-tolmas). Κατά πως φαίνεται, και στις δύο περιπτώσεις, το ζητούμενο είναι η τόλμη, εάν τελικά θέλουμε να κάνουμε κάτι στη ζωή μας. Στην προκειμένη περίπτωση, η κρίση του Κανέ ξεκινά όταν στα γυρίσματα της νέας του ταινίας, η νεαρή και όμορφη συμπρωταγωνίστριά του, τον ενημερώνει ότι δεν έχει «πέραση» πια στους νέους και κυρίως στα νεαρά κορίτσια. Τότε αποφασίζει να πάρει δραστικά μέτρα για να αλλάξει την εξωτερική του εμφάνιση, τα οποία τον οδηγούν σε ακρότητες, όπως το να πίνει και να ντύνεται σαν έφηβος, να περπατάει και να συμπεριφέρεται ανάλογα, να φοράει δερμάτινα ρούχα, αλυσίδες, κλπ. Η μεγαλύτερη ακρότητα γίνεται όταν αρχίσει να παίρνει αναβολικά, κάνοντας ταυτόχρονα υπερ-εντατική γυμναστική σε γυμναστήριο, τα οποία κυριολεκτικά τον μεταμορφώνουν.
Έτσι, όμως, θα τινάξει στον αέρα την δουλειά του, που αγαπά, και την οικογενειακή του ευτυχία και θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αποδοκιμασία των φίλων και των συνεργατών του, ανακαλύπτοντας το κόστος των επιλογών του. Διότι, ως γνωστόν, οι λάθος επιλογές έχουν και το ανάλογο κόστος. Και το πρόβλημα δεν είναι οι λάθος επιλογές, αλλά πως τις διαχειρίζεσαι. Και η διαχείριση που κάνει ο Κανέ είναι η συνέχιση και επανάληψη των ίδιων λαθών.
Η ταινία, μέσα από κωμικά στοιχεία, αναδεικνύει το θέμα του ναρκισσισμού και της ματαιοδοξίας, της φθαρτότητας της ζωής και της ανασφάλειας, καθώς επίσης το μεγάλο πρόβλημα του θανάτου. Διότι, τελικά από εκεί προέρχονται όλα. Κανένας μας δεν θέλει να γεράσει, εξαιτίας του επόμενου βήματος…, παραβλέποντας ότι είναι κάτι που συμβαίνει κάθε στιγμή. Κάθε στιγμή κάτι πεθαίνει μέσα μας και κάτι καινούριο γεννιέται.
Όπως και να έχει, σε διάφορες φάσεις της ζωής μας, έρχεται η ώρα για σημαντικές αλλαγές. Και η αλλαγές έχουν δυσκολίες. Ο Κανέ, αντί να αποδεχτεί τον εαυτό του, την ηλικία του και τις αλλαγές που αυτή επιφέρει, αντί να μαλακώσει, να χαλαρώσει, να γίνει απαλός, και το κυριότερο αντί να τα απολαύσει, πάει σε κόντρα με αυτά, δημιουργώντας δυσκολίες στη ζωή του χωρίς λόγο. Δεν αποδέχεται την πραγματικότητά του. «Γιατί θέλεις να αλλάξεις; Μια χαρά είσαι έτσι», του λένε οι φίλοι του. Εκείνος, όμως, θέλει να γίνει ξανά Rock ’n Roll, και προστρέχει για συμβουλές στον γνωστό βετεράνο ροκά, Τζόνι Χαλιντέι, ο οποίος, προκειμένου να τον γειώσει στην πραγματικότητα, του απαντά ότι το Rock ’n Roll έχει πεθάνει.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν μεγαλώνουμε, αλλά εάν μεγαλώνουμε επιτυχώς…
«Μεγάλωσε αν τολμάς».
