Απόφαση Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ της 15ης Οκτωβρίου 2017

1. Στο διε­θνές πλαί­σιο πα­ρα­μέ­νει το κλίμα αστά­θειας, ρευ­στό­τη­τας, όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών και κιν­δύ­νων για νέους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς τυ­χο­διω­κτι­σμούς και επεμ­βά­σεις. Οι κίν­δυ­νοι αυτοί εντεί­νο­νται με τη συ­νε­χι­ζό­με­νη αντι­πα­ρά­θε­ση της ηγε­σί­ας των ΗΠΑ με τη Β. Κορέα για τα πυ­ρη­νι­κά,  με την νέα απο­στο­λή Αμε­ρι­κα­νι­κών στρα­τευ­μά­των στο Αφ­γα­νι­στάν και με την αύ­ξη­ση των στρα­τιω­τι­κών δα­πα­νών κατά 700 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, που ενέ­κρι­νε η Γε­ρου­σία των ΗΠΑ.

2. Στη διάρ­κεια και αυτής της χρο­νιάς συ­νέ­χι­σαν να ανα­δει­κνύ­ο­νται έντο­να νέες δυ­σκο­λί­ες του κα­πι­τα­λι­σμού να αντι­με­τω­πί­σει τη νέα φάση της κρί­σης του, που ξε­κί­νη­σε το 2007-2008, και να συ­νε­χί­σει να ανα­πα­ρά­γε­ται απρό­σκο­πτα με τη μορφή της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης. Αυτή η μορφή της “πα­γκο­σμοιο­ποι­η­μέ­νης” κυ­ριαρ­χί­ας του κε­φα­λαί­ου δέ­χε­ται πλέον σο­βα­ρούς κλυ­δω­νι­σμούς, ρωγ­μές και αμ­φι­σβη­τή­σεις από τμή­μα­τα των κυ­ρί­αρ­χων αστι­κών τά­ξε­ων στις ίδιες τις μη­τρο­πό­λεις του κα­πι­τα­λι­σμού, που κι­νού­νται σε λο­γι­κές πε­ρι­χα­ρά­κω­σης εθνι­κών ή ζω­τι­κών χώρων. Ωστό­σο, το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο μο­ντέ­λο και υπό­δειγ­μα πα­ρα­μέ­νει ακόμα κυ­ρί­αρ­χο και κατά συ­νέ­πεια τα κύρια ιδε­ο­λο­γι­κά και πο­λι­τι­κά μέ­τω­πά μας πα­ρα­μέ­νουν ανοι­κτά ενά­ντια στον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, τον ιμπε­ρια­λι­σμό και τον πό­λε­μο.

Ταυ­τό­χρο­να, η αδυ­να­μία της Αρι­στε­ράς και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των να δώ­σουν εναλ­λα­κτι­κή διέ­ξο­δο με συ­γκε­κρι­μέ­νο σχέ­διο σε προ­ο­δευ­τι­κή και βιώ­σι­μη κα­τεύ­θυν­ση, αφή­νει σο­βα­ρά πο­λι­τι­κά κενά, που σ’ ένα βαθμό αξιο­ποιούν και κα­λύ­πτουν υπερ­συ­ντη­ρη­τι­κές, ακρο­δε­ξιές και ανορ­θο­λο­γι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις. Αυτές προ­βάλ­λουν ένα δήθεν αντι­συ­στη­μι­κό αντι­πα­γκο­σμιο­ποι­η­τι­κό πο­λι­τι­κό λόγο, χωρίς όμως να αμ­φι­σβη­τούν επί της ου­σί­ας τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη δια­χεί­ρι­ση, απο­τε­λώ­ντας στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα το σι­δε­ρέ­νιο χέρι επι­βο­λής του κα­πι­τα­λι­σμού. Το απο­τέ­λε­σμα είναι να κε­φα­λαιο­ποιούν πο­λι­τι­κά ένα σο­βα­ρό τμήμα της δυ­σα­ρέ­σκειας των λαών απέ­να­ντι στις πα­ρα­δο­σια­κές συ­ντη­ρη­τι­κές ή σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις.

3. Στις Γερ­μα­νι­κές εκλο­γές οι Χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­τες της Merkel είχαν μία πύρ­ρειο νίκη, λόγω της με­γά­λης εκλο­γι­κής πτώ­σης τους, που οφεί­λε­ται στη λαϊκή δυ­σα­ρέ­σκεια από τη διαρ­κή λι­τό­τη­τα σε βάρος της ερ­γα­τι­κής τάξης της Γερ­μα­νί­ας. Οι Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες κα­τα­πο­ντί­στη­καν, λόγω κυ­ρί­ως της συ­γκυ­βέρ­νη­σής τους με τους Χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­τες και της πλή­ρους υπο­τα­γής τους στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές. Το πιο ανη­συ­χη­τι­κό και χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό, όμως, στοι­χείο αυτών των εκλο­γών ήταν η εντυ­πω­σια­κή άνο­δος της ακρο­δε­ξιάς, που αξιο­ποί­η­σε εκτός από τη λαϊκή δυ­σα­ρέ­σκεια λόγω των εφαρ­μο­ζό­με­νων νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών, και το κλίμα ρα­τσι­σμού και ισλα­μο­φο­βί­ας. Η άνο­δος των Φι­λε­λεύ­θε­ρων, ενός ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κόμ­μα­τος, και η εν­δε­χό­με­νη συμ­με­το­χή τους στη νέα κυ­βέρ­νη­ση θα ενι­σχύ­σει τον αντερ­γα­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό της Γερ­μα­νί­ας και τις ηγε­μο­νι­κές τά­σεις της στην Ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ. Η γερ­μα­νι­κή Αρι­στε­ρά (Die Linke), χωρίς να έχει μία ιδιαί­τε­ρα ρι­ζο­σπα­στι­κή κι­νη­μα­τι­κή, πο­λι­τι­κή και προ­γραμ­μα­τι­κή ατζέ­ντα, ση­μεί­ω­σε μια μικρή άνοδο, η οποία, όμως, δεν ήταν αρ­κε­τή για να αντι­στρέ­ψει την αντι­δρα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση του εκλο­γι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος και κυ­ρί­ως την με­γά­λη άνοδο της ακρο­δε­ξιάς σε λαϊκά και ερ­γα­τι­κά κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα.

Το νέο με­τε­κλο­γι­κό τοπίο και η κυ­βέρ­νη­ση, που θα σχη­μα­τι­στεί στη Γερ­μα­νία, θα έχει αρ­νη­τι­κές επι­πτώ­σεις στην Γερ­μα­νι­κή ερ­γα­τι­κή τάξη, στους λαούς της Ευ­ρώ­πης, ιδιαί­τε­ρα στους λαούς των πιο φτω­χών χωρών της ΕΕ. Η ευ­ρω­ζώ­νη και η ΕΕ θα κι­νη­θούν τώρα σε ακόμα πιο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες και αντι­κοι­νω­νι­κές κα­τευ­θύν­σεις, με πιο έντο­νη την επί­δρα­ση της ακρο­δε­ξιάς πο­λι­τι­κής ατζέ­ντας. Η πίεση στην Ελ­λά­δα για πιο γρή­γο­ρη και σκλη­ρή εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων θα αυ­ξη­θεί, αφού μά­λι­στα η ίδια κυ­βέρ­νη­ση είναι πρό­θυ­μη να υπο­χω­ρή­σει και πάλι κατά κρά­τος στις απαι­τή­σεις των δα­νει­στών όσων αφορά την 3η αξιο­λό­γη­ση.

4. Η βία και η αστυ­νο­μι­κή κα­τα­στο­λή που εφάρ­μο­σε το κα­θε­στώς Ραχόι σε βάρος του λαού της Κα­τα­λο­νί­ας την ημέρα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος αντι­προ­σω­πεύ­ει από­λυ­τα τον βαθιά αντι­δη­μο­κρα­τι­κό και αντι­λαϊ­κό χα­ρα­κτή­ρα του. Η στή­ρι­ξη, που πα­ρέ­χει στο κα­θε­στώς Ραχόι η ΕΕ απο­τυ­πώ­νει τον  αντι­δη­μο­κρα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα της ίδιας αλλά και της κυ­ρί­αρ­χης σε αυτή Γερ­μα­νί­ας, που είναι έτοι­μες ανά πάσα στιγ­μή, προ­ε­τοι­μα­σμέ­νες πο­λι­τι­κά και θε­σμι­κά και με επε­ξερ­γα­σμέ­νο πο­λι­τι­κό σχέ­διο να επι­δεί­ξουν, εάν απει­λη­θούν στρα­τη­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα τους, όπως στην Κα­τα­λο­νία, το απο­λυ­ταρ­χι­κό πρό­σω­πό τους. Η ΕΕ στή­ρι­ξε τον ακραίο αυ­ταρ­χι­σμό της ισπα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης στην Κα­τα­λο­νία για να κα­τα­πνί­ξει την δύ­να­μη του πα­ρα­δείγ­μα­τος για τους άλ­λους λαούς της Ευ­ρώ­πης. Γιατί, εάν ο λαός της Κα­τα­λο­νί­ας μπο­ρεί να επι­λέ­ξει δη­μο­κρα­τι­κά το μέλ­λον του, τότε μπο­ρεί ο κάθε λαός να διεκ­δι­κεί δη­μο­κρα­τι­κά, όχι μόνο την ανε­ξαρ­τη­σία του, αλλά και κοι­νω­νι­κή χει­ρα­φέ­τη­σή του. Οι εξε­λί­ξεις στη Κα­τα­λο­νία θα έχουν σο­βα­ρές επι­πτώ­σεις όχι μόνο στην Ισπα­νία αλλά και στην ΕΕ, γιατί φαί­νε­ται ότι ανοί­γουν τους ασκούς του Αιό­λου. Ο αγώ­νας, όμως, του λαού της Κα­τα­λο­νί­ας, η κα­τεύ­θυν­ση και η τε­λι­κή έκ­βα­σή του θα κρι­θούν από πολ­λούς πα­ρά­γο­ντες και κυ­ρί­ως από την πα­ρέμ­βα­ση της Αρι­στε­ράς και του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος με βάση την δική τους τα­ξι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

5. Το Γερ­μα­νι­κό και Γαλ­λι­κό οι­κο­νο­μι­κο­πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο μπρο­στά στην βαθιά κρίση, που δια­νύ­ουν η ευ­ρω­ζώ­νη και η ΕΕ, είχαν αρ­χί­σει να συ­ζη­τούν πριν ακόμα τις Γερ­μα­νι­κές εκλο­γές μια νέα αρ­χι­τε­κτο­νι­κή για την ΕΕ και την Ευ­ρω­ζώ­νη, ώστε να μπο­ρούν να επι­βιώ­σουν στις νέες συν­θή­κες και να εξυ­πη­ρε­τούν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά τα συμ­φέ­ρο­ντα του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού κε­φα­λαί­ου, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τα ίδια νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα και αντι­δη­μο­κρα­τι­κά “υλικά” που οι­κο­δο­μή­θη­κε η ΟΝΕ. Με τη λε­γό­με­νη «Λευκή Βίβλο» των πέντε προ­έ­δρων και τις προ­τά­σεις της Κο­μι­σιόν, επι­χει­ρεί­ται η υπέρ­βα­ση της βα­θειάς κρί­σης του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου και αντι­δη­μο­κρα­τι­κού οι­κο­δο­μή­μα­τος της ευ­ρω­ζώ­νης, ενώ οι λύ­σεις που προ­τεί­νο­νται ανα­πα­ρά­γουν τους ανι­σό­τι­μους όρους συμ­με­το­χής χωρών και λαών στη δια­δι­κα­σία της ευ­ρω­παϊ­κής ολο­κλή­ρω­σης. Ταυ­τό­χρο­να, τα εξει­δι­κευ­μέ­να κεί­με­να της Κο­μι­σιόν πα­γιώ­νουν τις ακραί­ες νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας, τη συρ­ρί­κνω­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους και ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των, εντεί­νουν τη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση και επι­θε­τι­κό­τη­τα του  ευ­ρω­παϊ­κού ιμπε­ρια­λι­στι­κού κέ­ντρου στο διε­θνή χώρο.

Ιδιαί­τε­ρα ο Μα­κρόν, προ­βάλ­λει το σχέ­διο μιας νέας Γερ­μα­νο-Γαλ­λι­κής συμ­μα­χί­ας, η οποία θα κυ­ριαρ­χεί απο­λύ­τως σε μια διαι­ρε­μέ­νη σε πολλά σχή­μα­τα και σε δια­φο­ρε­τι­κές τα­χύ­τη­τες ΕΕ. Πρό­κει­ται για την πρω­το­κα­θε­δρία των πλέον ισχυ­ρών οι­κο­νο­μιών, που στην πε­ρί­με­τρο του Γερ­μα­νο-Γαλ­λι­κού άξονα, θα οδη­γούν το τραί­νο της ΕΕ, ενώ θα ακο­λου­θούν ως απλά βα­γό­νια, όλες οι άλλες χώρες με μία πο­λυ­μορ­φία σχέ­σε­ων με την ΕΕ, που θα μπο­ρεί να πε­ρι­λαμ­βά­νει ακόμα και μέλη με ει­δι­κές συμ­φω­νί­ες.

Μετά, όμως, τα απο­τε­λέ­σμα­τα των γερ­μα­νι­κών εκλο­γών η νέα κυ­βέρ­νη­ση της Γερ­μα­νί­ας φαί­νε­ται ότι δεν θα δε­χθεί εκεί­νες από τις προ­τά­σεις του Μα­κρόν, που θα μπο­ρού­σαν να οδη­γή­σουν σε κά­ποιο στοι­χειώ­δη έλεγ­χο της κυ­ριαρ­χί­ας της στην ΕΕ και στην ευ­ρω­ζώ­νη και ότι το πι­θα­νό­τε­ρο είναι να κι­νη­θεί σε αντί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση, δη­λα­δή σε ενί­σχυ­ση της κυ­ριαρ­χί­ας της. Μία τέ­τοια, όμως, ευ­ρω­ζώ­νη και ΕΕ, που ένα σαφές δείγ­μα της απο­τέ­λε­σε και η ανοχή και στή­ρι­ξη που επέ­δει­ξαν στο όργιο βίας και κα­τα­στο­λής της Ισπα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης σε βάρος του λαού της Κα­τα­λο­νί­ας, δεν μπο­ρούν να έχουν κα­νέ­να σί­γου­ρο μέλ­λον και φαί­νε­ται πλέον κα­θα­ρά ότι δεν με­ταρ­ρυθ­μί­ζο­νται αλλά μόνο ανα­τρέ­πο­νται. Το ιδε­ο­λό­γη­μα της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ότι αγω­νί­ζε­ται για να αλ­λά­ξει την ΕΕ και την ευ­ρω­ζώ­νη σε προ­ο­δευ­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση έχει πλέον κα­ταρ­ρεύ­σει, γιατί αλ­λά­ζουν, βέ­βαια, τα­χύ­τα­τα, αλλά σε συ­ντη­ρη­τι­κή και αντι­δρα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

6. Οι διε­θνείς αυτές εξε­λί­ξεις επι­βε­βαιώ­νουν την ανά­γκη να ερ­γα­στού­με για τη συ­γκρό­τη­ση και ανά­πτυ­ξη ενός μα­ζι­κού φι­λει­ρη­νι­κού κι­νή­μα­τος στη χώρα μας και διε­θνώς σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και επεμ­βά­σεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και με την πλήρη υπο­τα­γή της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ σε αυτά, η οποία επι­σφρα­γί­στη­κε με τις συ­να­ντή­σεις και συμ­φω­νί­ες του έλ­λη­να πρω­θυ­πουρ­γού με τον πρό­ε­δρο των ΗΠΑ. Ταυ­τό­χρο­να η χώρα μας πρέ­πει να απε­μπλα­κεί από τυ­χο­διω­κτι­κά ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή μας, να κι­νη­θεί στα πλαί­σια μίας αντι­πο­λε­μι­κής, φι­λει­ρη­νι­κής και πο­λυ­διά­στα­της εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής ισό­τι­μων διε­θνών και οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων. Επι­βε­βαιώ­νε­ται επί­σης η ανά­γκη συ­γκρό­τη­σης στη χώρα μας ενός πο­λι­τι­κού ρεύ­μα­τος, που θα συν­δέ­ει το αί­τη­μα της ανα­τρο­πής των μνη­μο­νί­ων της λι­τό­τη­τας με την έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ σε συν­δυα­σμό με την προ­ώ­θη­ση ενός με­τα­βα­τι­κού φι­λο­λαϊ­κού προ­γράμ­μα­τος μ’ ένα σύγ­χρο­νο σο­σια­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα.

7. Από τις αρχές του φε­τι­νού Φθι­νο­πώ­ρου - με βάση όσα είπε ο Πρω­θυ­πουρ­γός στη ΔΕΘ, στις συ­να­ντή­σεις του με Μα­κρόν και στις συ­νε­λεύ­σεις των βιο­μη­χά­νων- πα­ρα­τη­ρεί­ται μία νέα και πιο γρή­γο­ρη δεξιά και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή στρο­φή της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ (υιο­θε­σία μνη­μο­νια­κού προ­γράμ­μα­τος, ιδιο­ποί­η­ση οι­κο­νο­μι­κού προ­γράμ­μα­τος της ΝΔ για κα­πι­τα­λι­στι­κά κέρδη, «επεν­δύ­σεις» κλπ). Ο Πρω­θυ­πουρ­γός δεν πα­ρι­στά­νει πλέον τον αρι­στε­ρό, που οι συν­θή­κες ανα­γκά­ζουν να συν­θη­κο­λο­γεί. Για αυτόν και την κυ­βέρ­νη­σή του τα μνη­μό­νια και οι αντι­λαϊ­κές εφαρ­μο­στι­κές πο­λι­τι­κές είτε των ίδιων είτε των προη­γού­με­νων μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων απο­κα­λού­νται πλέον «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις». Προ­βάλ­λει την κυ­βέρ­νη­σή του ως πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή από τις προη­γού­με­νες μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις για την προ­ώ­θη­ση αυτών των πο­λι­τι­κών, και μά­λι­στα χωρίς αξιό­λο­γες κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις, δη­λα­δή ως την πιο γνή­σια εκ­πρό­σω­πο του οι­κο­νο­μι­κού και πο­λι­τι­κού μνη­μο­νια­κού συ­στή­μα­τος. Η προ­σέλ­κυ­ση «επεν­δύ­σε­ων» από πο­λυ­ε­θνι­κές εται­ρεί­ες, η προ­ώ­θη­ση στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ξε­που­λή­μα­τος του πλού­του της χώρας, που είναι εξα­γο­ρές έτοι­μων επι­χει­ρή­σε­ων και υπο­δο­μών και όχι νέες δρα­στη­ριό­τη­τες, απο­τε­λούν για την κυ­βέρ­νη­ση την νέα κα­νο­νι­κό­τη­τα.

8. Ταυ­τό­χρο­να κυ­βέρ­νη­ση, για να αντι­με­τω­πί­σει τη λαϊκή δυ­σα­ρέ­σκεια από τις σα­ρω­τι­κές επι­πτώ­σεις των εφαρ­μο­ζο­μέ­νων πο­λι­τι­κών της, προ­χω­ρά σε πο­λι­τι­κούς αντι­πε­ρι­σπα­σμούς μι­λώ­ντας για το δικό της success story, ότι δη­λα­δή ως λαός και ως χώρα πε­ρά­σα­με τους δύ­σκο­λους μνη­μο­νια­κούς κά­βους, ότι αφή­σα­με τα δύ­σκο­λα πίσω μας και ότι οδεύ­ου­με σε κα­θα­ρή  έξοδο από τα μνη­μό­νια, δί­καιη ανά­πτυ­ξη με κοι­νω­νι­κή και ερ­γα­σια­κή προ­στα­σία.

Επί­σης, η κυ­βέρ­νη­ση, για να δεί­ξει ένα δήθεν κοι­νω­νι­κό πρό­σω­πο, προ­σπα­θεί να αξιο­ποι­ή­σει ορι­σμέ­νες απο­σπα­σμα­τι­κές και ανε­παρ­κείς πα­ρεμ­βά­σεις της στα ερ­γα­σια­κά και στην κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση, που δεν θί­γουν αλλά διαιω­νί­ζουν τον πυ­ρή­να της συ­νε­χι­ζό­με­νης μνη­μο­νια­κής ερ­γα­σια­κής και ασφα­λι­στι­κής κα­τε­δά­φι­σης, καθώς και ορι­σμέ­να ψί­χου­λα αν­θρω­πι­στι­κής βο­ή­θειας, σε από­λυ­τα φτω­χο­ποι­η­μέ­νους από τα μνη­μό­νια πο­λί­τες, την ίδια ώρα που κα­ταρ­γεί κοι­νω­νι­κές πο­λι­τι­κές και επι­δό­μα­τα. Ακόμα όμως κι αυτές οι πο­λι­τι­κές εφαρ­μό­ζο­νται από την κυ­βέρ­νη­ση, όχι για την επα­να­σύ­στα­ση του δια­λυ­μέ­νου από τα μνη­μό­νια κοι­νω­νι­κού κρά­τους, αλλά με βάση τις μνη­μο­νια­κές δε­σμεύ­σεις της για αντι­κα­τά­στα­ση των κοι­νω­νι­κών πο­λι­τι­κών και επι­δο­μά­των από δί­κτυα για τη φτώ­χεια και από την ελε­η­μο­σύ­νη του δήθεν εγ­γυ­η­μέ­νου κοι­νω­νι­κού ει­σο­δή­μα­τος.

9. Την ίδια στιγ­μή, η κυ­βέρ­νη­ση οξύ­νει την πο­λι­τι­κή πό­λω­ση με τη ΝΔ και τον Μη­τσο­τά­κη για εκτός μνη­μο­νί­ου και οι­κο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής θέ­μα­τα, κα­τη­γο­ρώ­ντας τον ότι είναι πο­λι­τι­κό υπο­χεί­ριο της ακρο­δε­ξιάς του πτέ­ρυ­γας, Θα­τσε­ρι­κός, αντι­κο­μου­νι­στής κλπ και σε κάθε πε­ρί­πτω­ση χει­ρό­τε­ρος από τον Τσί­πρα. Επί­σης ο πρω­θυ­πουρ­γός προ­σπα­θεί να οι­κειο­ποι­η­θεί πο­λι­τι­κά τον Α. Πα­παν­δρέ­ου με στόχο είτε τη με­τε­κλο­γι­κή συ­νερ­γα­σία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΠΑΣΟΚ (συ­μπα­ρά­τα­ξη) ή να εν­σω­μα­τώ­σει πλή­ρως πο­λι­τι­κά την κοι­νω­νι­κή βάση του όλου «πα­λιού» ΠΑΣΟΚ.

10. Η κυ­βέρ­νη­ση συ­νε­χί­ζει πα­ράλ­λη­λα με αυτές τις πο­λι­τι­κές τα­κτι­κές της να ψη­φί­ζει και να εφαρ­μό­ζει κα­τα­στρο­φι­κά μνη­μό­νια, με το επι­χεί­ρη­μα ότι δήθεν δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση. Με όλους αυ­τούς τους τρό­πους προ­σπα­θεί να δη­μιουρ­γή­σει κλίμα απο­δο­χής των μνη­μο­νί­ων ως μία πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή κα­νο­νι­κό­τη­τα, ενι­σχύ­ει μέσα στο λαό το αί­σθη­μα πο­λι­τι­κού και οι­κο­νο­μι­κού αδιε­ξό­δου, απο­γο­ή­τευ­σης, ητ­το­πά­θειας, πα­θη­τι­κό­τη­τας και αγω­νι­στι­κής αδρά­νειας, δυ­σφη­μώ­ντας τις ιδέες και την πο­λι­τι­κή αξιο­πι­στία της Αρι­στε­ράς. Κύ­ριος στό­χος της είναι να απο­τρέ­ψει κοι­νω­νι­κές εκρή­ξεις και εν­δε­χό­με­νη πο­λι­τι­κή κρίση, που θα μπο­ρού­σαν να προ­κα­λέ­σουν οι αντι­λαϊ­κές μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές της.

11.  Αυτός, όμως, ο πο­λι­τι­κός σχε­δια­σμός και το νέο αφή­γη­μα της κυ­βέρ­νη­σης δεν είναι εύ­κο­λο να επι­τύ­χει, γιατί συ­γκρού­ε­ται με τη ζο­φε­ρή μνη­μο­νια­κή οι­κο­νο­μι­κή και κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Οι συ­νε­χι­ζό­με­νες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές επι­τεί­νουν τα οι­κο­νο­μι­κά αδιέ­ξο­δα, την φτω­χο­ποί­η­ση του λαού και την επι­τρο­πεία των δα­νει­στών. Ο «απορ­ρο­φη­τή­ρας» των το­κο­χρε­ο­λυ­σί­ων δεν αφή­νει δια­θέ­σι­μα κον­δύ­λια, ενώ η συρ­ρί­κνω­ση της κα­τα­να­λω­τι­κής ζή­τη­σης με τη συ­νε­χή αφαί­μα­ξη των λαϊ­κών ει­σο­δη­μά­των, «ξε­ραί­νει» το έδα­φος για πι­θα­νά φύτρα ανά­πτυ­ξης και δη­μιουρ­γία στα­θε­ρών θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας. Ας ση­μειω­θεί ότι το ΑΕΠ στη διάρ­κεια της κρί­σης (2009-2016), μειώ­θη­κε γύρω στο 28% και βρί­σκε­ται σε χα­μη­λό­τε­ρο επί­πε­δο από το 2001 (πριν την έντα­ξη στην ευ­ρω­ζώ­νη). Πρό­κει­ται για τη με­γα­λύ­τε­ρη πτώση σε ανα­πτυγ­μέ­νη χώρα μετά τον πό­λε­μο. Κατά συ­νέ­πεια ακόμα και μια μικρή αύ­ξη­ση του μετά από 7 χρό­νια συ­νε­χούς πτώ­σης, δεν απο­τε­λεί στοι­χείο «επι­τυ­χί­ας» της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής. Ούτε θα ωφε­λη­θούν από αυτή η ερ­γα­τι­κή τάξη και τα λαϊκά στρώ­μα­τα, αλλά τα κέρδη του εγ­χώ­ριου κε­φα­λαί­ου και των πο­λυ­ε­θνι­κών, για τους οποί­ους η χώρα μας έχει με­τα­τρα­πεί με τα μνη­μό­νια σε «ει­δι­κή οι­κο­νο­μι­κή ζώνη» με ερ­γα­ζό­με­νους χωρίς δι­καιώ­μα­τα και μεί­ω­ση της πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής προ­στα­σί­ας.

Η κυ­βέρ­νη­ση συ­νε­χώς προ­βάλ­λει ως κα­τόρ­θω­μα, την ορια­κή μεί­ω­ση του επί­ση­μου πο­σο­στού ανερ­γί­ας (από 23,4% το τε­λευ­ταίο τρί­μη­νο του 2016, στο 21% το Ιού­νιο του 2017). Ωστό­σο στο επί­ση­μο πο­σο­στό δεν υπο­λο­γί­ζο­νται οι υπο­α­πα­σχο­λού­με­νοι με­ρι­κής απα­σχό­λη­σης που επι­θυ­μούν να ερ­γα­στούν πε­ρισ­σό­τε­ρες ώρες, ούτε όσοι/ες ερ­γά­ζο­νται μόνο μία ή λίγες ώρες την εβδο­μά­δα που η επί­ση­μη στα­τι­στι­κή τους κα­τα­γρά­φει ως ερ­γα­ζό­με­νους ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι άνερ­γοι. Πάνω απ’ όλα, δεν υπο­λο­γί­ζο­νται οι νέοι που ανα­γκά­ζο­νται να φύ­γουν στο εξω­τε­ρι­κό και όσοι είναι σε προ­σω­ρι­νά προ­γράμ­μα­τα απα­σχό­λη­σης. Κατά συ­νέ­πεια η πραγ­μα­τι­κή ανερ­γία είναι κατά 1/3 με­γα­λύ­τε­ρη από την επί­ση­μη και φθά­νει γύρω στο 30%. Η Ελ­λά­δα πα­ρα­μέ­νει «πρω­τα­θλή­τρια» στην ανερ­γία σε σχέση με το μέσο επί­πε­δο (9,1%) στην ευ­ρω­ζώ­νη και το μέσο επί­πε­δο (7,7%) στην ΕΕ. Πα­ρα­μέ­νει επί­σης «πρω­τα­θλή­τρια» της νε­α­νι­κής ανερ­γί­ας και της φυγής νέων επι­στη­μό­νων στο εξω­τε­ρι­κό.

Η συ­ντρι­βή μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων τα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων, συ­νέ­βα­λε στην επί­τευ­ξη πρω­το­γε­νών «πλε­ο­να­σμά­των», αλλά ταυ­τό­χρο­να στη φτω­χο­ποί­η­ση ευ­ρύ­τε­ρων στρω­μά­των του λαού (το πο­σο­στό που ζει στα όρια της φτώ­χειας από 18% το 2009 ανέ­βη­κε στο 48% το 2016), ενώ πα­ράλ­λη­λα έπλη­ξε λόγω μεί­ω­σης της ζή­τη­σης, την πα­ρα­γω­γι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα και την πα­ρα­γω­γι­κή βάση της χώρας, με απο­τέ­λε­σμα το κατά κε­φα­λήν Α.Ε.Π. να πέσει πιο κάτω από το επί­πε­δο που ήταν πριν την έντα­ξη στην Ευ­ρω­ζώ­νη (2001).

Κυ­ρί­ως, όμως, το success story της κυ­βέρ­νη­σης σκο­ντά­φτει στην δυ­σχε­ρή κα­τά­στα­ση των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών, όπου παρά τον πρό­σφα­το συμ­βι­βα­σμό ΔΝΤ και ΕΚΤ για επί­σπευ­ση των stress tests πριν την τυ­πι­κή λήξη του 3ου μνη­μο­νί­ου, ήδη το πρώτο έχει κτυ­πή­σει ισχυ­ρές κα­μπά­νες για την ανά­γκη νέας ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­σής τους. Εάν αυτό συμ­βεί, θα οδη­γή­σει σε νέο δα­νει­σμό και κατά συ­νέ­πεια σε αύ­ξη­ση του δη­μο­σί­ου χρέ­ους και σε αδυ­να­μία «κα­θα­ρής» εξό­δου της Ελ­λά­δας στις αγο­ρές.

Η συ­νε­χι­ζό­με­νη λε­η­λα­σία των λαϊ­κών ει­σο­δη­μά­των και από το 3ο μνη­μό­νιο, που η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση υπέ­γρα­ψε, αλλά και από τα προη­γού­με­να μνη­μό­νια, οι νέες φο­ρο­λο­γι­κές επι­βα­ρύν­σεις και μειώ­σεις των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών που προ­βλέ­πο­νται στο προ­σχέ­διο του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού το 2018, ο νέος κοι­νω­νι­κός καιά­δας που συμ­φώ­νη­σε με την τρόι­κα και προ­ω­θεί για τα επό­με­να χρό­νια (νέα μεί­ω­ση 30% των κύ­ριων, επι­κου­ρι­κών συ­ντά­ξε­ων και του αφο­ρο­λό­γη­του, ορι­στι­κό τέλος του ΕΚΑΣ σφα­για­σμό προ­νοια­κών επι­δο­μά­των των ΑμεΑ, πε­ραι­τέ­ρω διά­λυ­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, ου­σια­στι­κή κα­τάρ­γη­ση του δι­καιώ­μα­τος της απερ­γί­ας, ορι­στι­κό ξε­πού­λη­μα της χώρας με νέες ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις 5,5 δις) συσ­σω­ρεύ­ουν τη λαϊκή δυ­σα­ρέ­σκεια. Απο­ξε­νώ­νουν την κυ­βέρ­νη­ση από τα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά στρώ­μα­τα, που την στή­ρι­ξαν εκλο­γι­κά στις δύο ανα­με­τρή­σεις του 2015. Όλα αυτά, κάτω από ορι­σμέ­νες προ­ϋ­πο­θέ­σεις, θα μπο­ρού­σαν να προ­κα­λέ­σουν τις ανα­τρε­πι­κές κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις, που αυτή θέλει να απο­φύ­γει.

12. Η ΝΔ, επει­δή η κυ­βέρ­νη­ση αντι­γρά­φει τη μνη­μο­νια­κή και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή της, αντι­πα­ρα­τί­θε­ται σε αυτή, όχι στη βάση κά­ποιας εναλ­λα­κτι­κής στα μνη­μό­νια πρό­τα­σης, αλλά για το ποιος θα έχει την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία, για να εφαρ­μό­σει απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρα τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές. Ωστό­σο, οι ιδε­ο­λο­γι­κές επι­πτώ­σεις στα λαϊκά στρώ­μα­τα της συν­θη­κο­λό­γη­σης και της μνη­μο­νια­κής με­τάλ­λα­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πολύ ση­μα­ντι­κές και μα­κρο­πρό­θε­σμες. Οδη­γούν στην αύ­ξη­ση της απή­χη­σης των συ­ντη­ρη­τι­κών και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων ιδε­ο­λο­γη­μά­των και με ευ­θύ­νη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανοί­γουν το δρόμο και για ιδε­ο­λο­γι­κή κυ­ριαρ­χία και πο­λι­τι­κή επά­νο­δο στην κυ­βέρ­νη­ση της αυ­θε­ντι­κής Δε­ξιάς, δη­λα­δή της ΝΔ και των προ­θύ­μων συμ­μά­χων της.

13.  Οι διερ­γα­σί­ες στην λε­γό­με­νη κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά, δη­λα­δή στα απο­μει­νά­ρια του χώρου του ΠΑΣΟΚ (εκλο­γές για ανά­δει­ξη επι­κε­φα­λής κλπ), δεν δί­νουν  ιδιαί­τε­ρη πο­λι­τι­κή δυ­να­μι­κή στο νέο απροσ­διο­ρί­στου μορ­φής κε­ντρώο πο­λι­τι­κό μόρ­φω­μα που θα προ­κύ­ψει, παρά την αμέ­ρι­στη στή­ρι­ξη που του πα­ρέ­χουν τα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ. Αυτό προ­ο­ρί­ζε­ται ως συ­μπλη­ρω­μα­τι­κή δύ­να­μη στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή στην ΝΔ, ανά­λο­γα με την πε­ρί­στα­ση και τους συ­σχε­τι­σμούς, με μο­να­δι­κό στόχο τη νομή της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας, αφού έτσι κι αλ­λιώς όλοι τους κι­νού­νται στα ίδια προ­γραμ­μα­τι­κά και πο­λι­τι­κά μνη­μο­νια­κά πλαί­σια.

14. Στο χώρο της Αρι­στε­ράς και των αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων εξα­κο­λου­θεί να υπάρ­χει είτε λόγω πο­λι­τι­κής αυ­τάρ­κειας και αλα­ζο­νεί­ας, είτε λόγω σε­χτα­ρι­σμού, ένα κλίμα χω­ρι­στών δια­δρο­μών ή ακόμα και έντο­νων αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων, που δεν αντα­πο­κρί­νε­ται στη διο­γκού­με­νη λαϊκή απαί­τη­ση για κοινή δράση, συ­μπα­ρά­τα­ξη ή ακόμα και πο­λι­τι­κή και εκλο­γι­κή συ­νερ­γα­σία τους. Παρά ταύτα η ΛΑΕ, με αί­σθη­μα ευ­θύ­νης, αλ­λη­λεγ­γύ­ης, ιστο­ρι­κό­τη­τας των στιγ­μών και επι­τέ­λε­σης χρέ­ους απέ­να­ντι στο λαό, θα συ­νε­χί­σει την προ­σπά­θεια για την συ­γκρό­τη­ση με­τώ­που αυτών των δυ­νά­με­ων.

15.  Οι λαϊ­κοί και ιδιαί­τε­ρα οι ερ­γα­τι­κοί αγώ­νες, παρά ορι­σμέ­νες εξάρ­σεις σε συ­γκε­κρι­μέ­νους χώ­ρους, συ­νέ­χι­σαν και το τε­λευ­ταίο 5μηνο να μην είναι στο επί­πε­δο που απαι­τεί η με­γά­λη επί­θε­ση που δέ­χο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι, οι συ­ντα­ξιού­χοι, οι νε­ο­λαία και όλος ο λαός. Στην κα­τά­στα­ση αυτή οδη­γούν το κλίμα απο­γο­ή­τευ­σης που έχει δια­χυ­θεί σε ευ­ρύ­τε­ρα λαϊκά στρώ­μα­τα, λόγω της μνη­μο­νια­κής με­τάλ­λα­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και των εφαρ­μο­ζο­μέ­νων αντι­λαϊ­κών κυ­βερ­νη­τι­κών πο­λι­τι­κών, που συμ­βάλ­λουν στην συρ­ρί­κνω­ση της τάσης ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης, που εκ­δη­λώ­θη­κε στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία με την κα­τάρ­ρευ­ση του με­τα­πο­λι­τευ­τι­κού κομ­μα­τι­κού συ­στή­μα­τος το 2012. Επί­σης στην κάμψη των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων συμ­βάλ­λει η αντί­λη­ψη που προ­βάλ­λουν συ­στη­μα­τι­κά τα Μέσα Μα­ζι­κής Ενη­μέ­ρω­σης ότι τα μνη­μό­νια είναι πλέον μία κα­νο­νι­κό­τη­τα και ότι δεν υπάρ­χει σ' αυτά εναλ­λα­κτι­κή λύση, καθώς και ο υπο­νο­μευ­τι­κός ρόλος του ερ­γο­δο­τι­κού και κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού. Δεν βοηθά όμως στην ανά­πτυ­ξη των αγώ­νων και η κα­τά­στα­ση πο­λυ­διά­σπα­σης και αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων στο χώρο της Αρι­στε­ράς και των αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων.

Παρά ταύτα υπάρ­χουν συ­γκε­κρι­μέ­νοι θύ­λα­κες αντί­στα­σης, όπως για πα­ρά­δειγ­μα για τους πλει­στη­ρια­σμούς και τις εξώ­σεις, όπου σε ορι­σμέ­νες πε­ριο­χές έχει αρ­χί­σει να παίρ­νει πλέον και μα­ζι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά σε σύν­δε­ση με τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες. Επί­σης ο αγώ­νας των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο δη­μό­σιο κατά της μνη­μο­νια­κής αξιο­λό­γη­σής, που η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπά­θη­σε να επι­βάλ­λει ακόμα και με νο­μο­θε­τη­μέ­νη απερ­γο­σπα­σία, με στόχο τη συρ­ρί­κνω­ση του δη­μο­σί­ου και κυ­ρί­ως των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών του προς το λαό. Επί­σης ανα­πτύσ­σο­νται μία σειρά αγώ­νες σε επι­μέ­ρους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους, που κάτω από ορι­σμέ­νες προ­ϋ­πο­θέ­σεις μπο­ρούν να επε­κτα­θούν και να κλι­μα­κω­θούν.

16.  Η δυ­να­μι­κή που ανα­πτύ­χθη­κε επί έναν χρόνο τώρα από το κί­νη­μα κατά των πλει­στη­ρια­σμών, παρά τις κυ­βερ­νη­τι­κές προ­σπά­θειες κα­τα­στο­λής με τα ΜΑΤ, τις συλ­λή­ψεις και τις δι­κα­στι­κές διώ­ξεις, όπως οι  συλ­λή­ψεις 19 αγω­νι­στών στο Άργος, οδή­γη­σε στην κα­τάρ­γη­ση στην πράξη των πλει­στη­ρια­σμών της πρώ­της κα­τοι­κί­ας και της λαϊ­κής πε­ριου­σί­ας. Το κί­νη­μα αυτό, ση­μειώ­νει νίκες κάθε Τε­τάρ­τη στα ει­ρη­νο­δι­κεία όλης της χώρας, δί­νο­ντας κου­ρά­γιο στο λαό και δεί­χνο­ντας το δρόμο σε όσους πνί­γο­νται όλα αυτά τα χρό­νια από τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές. Οι νι­κη­φό­ρες αυτές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, οδή­γη­σαν 6 από τους 9 συμ­βο­λαιο­γρα­φι­κούς συλ­λό­γους να έχουν, ήδη, απο­φα­σί­σει με γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις τους πλήρη αποχή από τους πλει­στη­ρια­σμούς. Επι­πλέ­ον, δη­λώ­νουν ότι δε θέ­λουν να εμπλα­κούν στους ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σμούς. Ταυ­τό­χρο­να λόγω επί­σης της ισχυ­ρής πα­ρέμ­βα­σης του κι­νή­μα­τος η συν­δι­κα­λι­στι­κή ομο­σπον­δία των αστυ­νο­μι­κών ζητά δη­μό­σια από την κυ­βέρ­νη­ση να μην απο­στέλ­λο­νται αστυ­νο­μι­κοί για να επι­βάλ­λουν τους πλει­στη­ρια­σμούς. Επο­μέ­νως το κί­νη­μα  έχει στα­μα­τή­σει τους πλει­στη­ρια­σμούς στα Ει­ρη­νο­δι­κεία και έχει ου­σια­στι­κά μπλο­κά­ρει μέχρι τώρα και τους ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σμούς. Για πρώτη φορά με κι­νη­μα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση μία μνη­μο­νια­κή από­φα­ση μπο­ρεί να μεί­νει στα χαρ­τιά, παρά το σκλη­ρό μέ­τω­πο τρόι­κας, κυ­βέρ­νη­σης, μνη­μο­νια­κών κομ­μά­των, τρα­πε­ζών και funds, προ­κα­λώ­ντας, πι­θα­νό­τα­τα, ανα­τρε­πτι­κές κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις.

17. Με βάση όλα τα πα­ρα­πά­νω φαί­νε­ται ότι μπαί­νου­με σ ένα κρί­σι­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα με πυ­κνές κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις και σε μία πα­ρα­τε­τα­μέ­νη άτυπη προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο με σο­βα­ρό εν­δε­χό­με­νο το 2018 να είναι εκλο­γι­κή χρο­νιά. Επο­μέ­νως η ΛΑΕ θα πρέ­πει να κάνει ένα με­σο­πρό­θε­σμο πο­λι­τι­κό σχε­δια­σμό, να συ­νε­χί­σει την προ­σπά­θειά της για ανα­σύν­θε­ση και επα­να­θε­με­λί­ω­ση της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, αλλά και ταυ­τό­χρο­να να είναι σε ετοι­μό­τη­τα για εν­δε­χό­με­νες έκτα­κτες εξε­λί­ξεις, που μπο­ρεί να προ­κλη­θούν εξαι­τί­ας των πα­ρα­πά­νω λόγων.

18. Στό­χος μας είναι η απο­δό­μη­ση του κυ­βερ­νη­τι­κού success story και η απο­κά­λυ­ψη στο λαό ότι ο ση­με­ρι­νός με­ταλ­λαγ­μέ­νος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι Αρι­στε­ρά, ότι οι μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές που εφαρ­μό­ζει βρί­σκο­νται στον αντί­πο­δα των αρχών και αξιών της και ότι είναι δε­ξιές νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές, που δεν προ­σφέ­ρουν καμία θε­τι­κή διέ­ξο­δο από την κρίση για το λαό και τη χώρα. Επί­σης να ενι­σχυ­θεί το ιδε­ο­λο­γι­κό και πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο μας στη ΝΔ, στις άλλες μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις και στην ακρο­δε­ξιά. Να απα­ντή­σου­με στην κυ­ρί­αρ­χη συ­στη­μι­κή προ­πα­γάν­δα ότι δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή στα μνη­μό­νια πο­λι­τι­κή και ότι αυτά απο­τε­λούν πλέον μία κα­νο­νι­κό­τη­τα για το λαό και τη χώρα μας. Να πεί­σου­με τα λαϊκά στρώ­μα­τα ότι υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή πο­λι­τι­κή, ότι αυτή έχει επε­ξερ­γα­στεί και προ­βάλ­λει η ΛΑΕ και ότι είναι όχι μόνο ρι­ζο­σπα­στι­κή και ανα­τρε­πτι­κή στα μνη­μό­νια και στον ευ­ρω­μο­νό­δρο­μο, αλλά και ρε­α­λι­στι­κή και βιώ­σι­μη. Θα πρέ­πει να επε­ξερ­γα­στού­με ει­δι­κό πο­λι­τι­κό σχέ­διο προ­σέγ­γι­σης και υπο­δο­χής λαϊ­κών στρω­μά­των αλλά και αρι­στε­ρών, που φεύ­γουν από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή απο­στα­σιο­ποιού­νται απ' αυτόν.

19.  Η ΛΑΕ θα συ­νε­χί­σει την πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια της με βάση τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και τις μορ­φές, που απο­φα­σί­στη­καν στις τρεις προη­γού­με­νες συ­νε­δριά­σεις του Π.Σ. με επί­κε­ντρο τα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα, την εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση της και την ανά­γκη συ­γκρό­τη­σης του πο­λι­τι­κού, κοι­νω­νι­κού και εκλο­γι­κού με­τώ­που, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα τις πο­λι­τι­κές και ορ­γα­νω­τι­κές αδυ­να­μί­ες, που πα­ρου­σιά­στη­καν τους προη­γού­με­νους μήνες στο σχε­δια­σμό και κυ­ρί­ως στην πραγ­μα­το­ποί­η­ση του. Επο­μέ­νως θα συ­νε­χι­στεί η διορ­γά­νω­ση ανοι­χτών πο­λι­τι­κών συ­γκε­ντρώ­σε­ων της ΛΑΕ σε όλη τη χώρα γι αυτά τα θέ­μα­τα. Στις 8 Νο­έμ­βρη θα διορ­γα­νω­θεί στην Αθήνα δη­μό­σια εκ­δή­λω­ση της ΛΑΕ για τα 100 χρό­νια της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης.

20.  Η ΛΑΕ θα ερ­γα­στεί με πιο συ­γκε­κρι­μέ­νο, καλά σχε­δια­σμέ­νο, κλι­μα­κού­με­νο και επι­τα­χυ­νό­με­νο προ­γραμ­μα­τι­σμό και χρο­νο­διά­γραμ­μα για τη συ­γκρό­τη­ση του πο­λι­τι­κού κι­νη­μα­τι­κού και εκλο­γι­κού με­τώ­που των Αρι­στε­ρών, αντι­μνη­μο­νια­κών, δη­μο­κρα­τι­κών και πα­τριω­τι­κών δυ­νά­με­ων. Το κε­ντρι­κό μας σύν­θη­μα θα είναι “Ούτε ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ούτε ΝΔ – Υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση - ΜΕ­ΤΩ­ΠΟ ΤΩΡΑ”.

Στην κα­τεύ­θυν­ση αυτή και προς υπο­βο­ή­θη­ση αυτού του στό­χου συ­νε­χί­ζου­με τις με­τω­πι­κές πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες, τις προ­σκλή­σεις σε συ­γκε­ντρώ­σεις μας, αντα­πο­κρι­νό­μα­στε στις πρω­το­βου­λί­ες και στις προ­σκλή­σεις των άλλων αντι­μνη­μο­νια­κών και Αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων, συ­γκρο­τού­με κοινά σχή­μα­τα σε συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα και ΟΤΑ, προ­χω­ρά­με κατ' αρχήν σε συ­γκρό­τη­ση βή­μα­τος δια­λό­γου και κοι­νής δρά­σης με όσους συμ­φω­νούν, για να λει­τουρ­γή­σει αυτό ως μα­γνή­της και για τους άλ­λους. Συν­δέ­ου­με τον στόχο μας για την συ­γκρό­τη­ση με­τώ­που με τις με­τω­πι­κές πο­λι­τι­κές και κι­νη­μα­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες μας σε όλα τα επί μέ­ρους πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα της πε­ριό­δου. Ασκού­με δη­μό­σια κρι­τι­κή σε όσους αρ­νού­νται ή υπο­νο­μεύ­ουν το μέ­τω­πο.

Η ΛΑΕ εκ των πραγ­μά­των, επει­δή έχει ορ­γα­νω­τι­κή δι­κτύ­ω­ση σε όλη τη χώρα, επε­ξερ­γα­σμέ­νο με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα, κοι­νω­νι­κή γεί­ω­ση μέσω συλ­λο­γι­κών φο­ρέ­ων και κι­νη­μά­των και ενω­τι­κή πο­λι­τι­κή βού­λη­ση, είναι η ανα­ντι­κα­τά­στα­τη δύ­να­μη, που μπο­ρεί να ανοί­ξει δρό­μους και για την εναλ­λα­κτι­κή λύση και για την συ­γκρό­τη­ση του με­τώ­που, αρκεί βε­βαί­ως να προ­χω­ρή­σει σε εξω­στρε­φείς κι­νη­μα­τι­κές και πο­λι­τι­κές δρά­σεις και σε μια με­γά­λη πο­λι­τι­κή αντε­πί­θε­ση.

21. Στην από­φα­ση της προη­γού­με­νης συ­νε­δρί­α­σης του ΠΣ της ΛΑΕ πριν από 4 μήνες εί­χα­με θέσει συ­γκε­κρι­μέ­νους πο­λι­τι­κούς και ορ­γα­νω­τι­κούς στό­χους. Για την ανά­καμ­ψη των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών αγώ­νων, για την ανα­βάθ­μι­ση της δου­λειάς μας στο ερ­γα­τι­κό - συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, για την συ­γκρό­τη­ση αυ­το­διοι­κη­τι­κών συ­σπει­ρώ­σε­ων και πρω­το­βου­λιών, για την ανά­πτυ­ξη πο­λι­τι­κών πρω­το­βου­λιών της νε­ο­λαί­ας της ΛΑΕ, για την ορ­γα­νω­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της ΛΑΕ, για την ανα­βάθ­μι­ση της επι­κοι­νω­νια­κής πο­λι­τι­κής της, για κε­ντρι­κές πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες και δρά­σεις της, για τη συ­νέ­χι­ση της πο­λι­τι­κής κα­μπά­νιας της και για την συ­γκρό­τη­ση του κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού με­τώ­που.

Η ΛΑΕ κι­νή­θη­κε σε γε­νι­κές γραμ­μές με βάση τους στό­χους και το πρό­γραμ­μα δρά­σης που είχαν απο­φα­σι­στεί. Είχε, όμως, παρά τα επι­μέ­ρους θε­τι­κά βή­μα­τα (π.χ. με­γά­λη επι­τυ­χία του φε­στι­βάλ Unity), ση­μα­ντι­κές έως πολύ ση­μα­ντι­κές κα­θυ­στε­ρή­σεις στην προ­ώ­θη­σή τους, κυ­ρί­ως όσων αφορά τη δου­λειά της στο ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, στην ορ­γα­νω­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­σή της και στα βή­μα­τα για την συ­γκρό­τη­ση του με­τώ­που. Συ­νε­χί­στη­καν να υπάρ­χουν πολλά προ­βλή­μα­τα στη λει­τουρ­γία της, τα οποία είναι ορ­γα­νω­τι­κά αλλά στην ουσία τους πο­λι­τι­κά. Αυτά αφο­ρούν κυ­ρί­ως ση­μα­ντι­κές ελ­λεί­ψεις και κενά στην λει­τουρ­γία και δράση των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων και των πο­λι­τι­κών και θε­μα­τι­κών επι­τρο­πών. Για να αντι­με­τω­πι­στούν αυτά τα προ­βλή­μα­τα θα πρέ­πει να υπάρ­ξει τα­χύ­τα­τα μία συ­νο­λι­κή ορ­γα­νω­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της ΛΑΕ.

22.  Η ΛΑΕ, τα μέλη και φίλοι της θα είναι στην πρώτη γραμ­μή των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών αγώ­νων για τα ερ­γα­σια­κά, κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά μέ­τω­πα της πε­ριό­δου. Θα συμ­βά­λει με τη συ­στη­μα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση των μελών της, με πρω­τό­τυ­πες δρά­σεις, με την αξιο­ποί­η­ση νέων μορ­φών κι­νη­το­ποί­η­σης του λαού και της νε­ο­λαί­ας, στη δη­μιουρ­γία ενός πλα­τιού και ισχυ­ρού λαϊ­κού ρεύ­μα­τος για την αντι­μνη­μο­νια­κή ανα­τρο­πή.

Η ΛΑΕ θα συμ­βά­λει με όλες τις δυ­νά­μεις της στη στή­ρι­ξη και ανά­πτυ­ξη των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών αγώ­νων για:

Αντί­στα­ση στην ερ­γα­σια­κή, ασφα­λι­στι­κή και προ­νοια­κή κα­τε­δά­φι­ση.

Απο­τε­λούν αιχμή του Μνη­μο­νί­ου 3, όπου θα έχου­με κλι­μά­κω­ση της επί­θε­σης, στα θέ­μα­τα του μι­σθού, της σύ­ντα­ξης, των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, του απερ­για­κού δι­καιώ­μα­τος, των οι­κο­γε­νεια­κών και προ­νοια­κών επι­δο­μά­των κλπ

Απαι­τεί­ται πρω­το­βου­λία ενερ­γο­ποί­η­σης όλων των δυ­νά­με­ων μας, που πα­ρεμ­βαί­νουν στο ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, με στόχο τη με­γι­στο­ποί­η­ση της δρά­σης μας, την ενο­ποί­η­ση και το ξε­κα­θά­ρι­σμα της πα­ρέμ­βα­σής μας σ’ αυτό το κρί­σι­μο πεδίο.

Απαι­τού­νται πρω­το­βου­λί­ες πα­ρέμ­βα­σης κυ­ρί­ως στο επί­πε­δο των πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων, συ­ντο­νι­σμού των υπαρ­κτών αγω­νι­στι­κών δυ­νά­με­ων, πρω­το­βου­λί­ες ανοίγ­μα­τος με­τώ­πων στον ιδιω­τι­κό τομέα με έμ­φα­ση στην νε­ο­λαι­ί­στι­κη απεύ­θυν­ση.

Η ερ­γα­τι­κή αντί­στα­ση, όμως, δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στο ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα. Η επί­θε­ση της τρί­της «αξιο­λό­γη­σης» αφορά πλα­τιά λαϊκά στρώ­μα­τα στο χώρο κα­τοι­κί­ας τους και συν­δέ­ε­ται με την προ­ο­πτι­κή σα­ρω­τι­κών ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών (πχ. ΟΤΑ και όχι μόνο). Είναι απα­ραί­τη­το τα «ερ­γα­σια­κά» να γί­νουν αντι­κεί­με­νο των Πο­λι­τι­κών Επι­τρο­πών σε το­πι­κό επί­πε­δο και να διε­ρευ­νη­θούν τα ση­μεία όπου η το­πι­κή δράση μας θα συν­δέ­ε­ται με δυ­νά­μεις του ερ­γα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος.



Αντί­στα­ση στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις.

Είναι κε­ντρι­κό ση­μείο της επί­θε­σης του Μνη­μο­νί­ου 3, που θα συ­νε­χι­στεί με αμεί­ω­τη έντα­ση στους επό­με­νους μήνες.

Αφορά τους δη­μό­σιους χώ­ρους (π.χ. Ελ­λη­νι­κό), κοι­νω­νι­κά αγαθά όπως το νερό, τε­ρά­στιας ση­μα­σί­ας υπο­δο­μές (όπως η ΔΕΗ, ο σι­δη­ρό­δρο­μος, τα λι­μά­νια και τα αε­ρο­δρό­μια), αλλά και κρί­σι­μους το­μείς υπη­ρε­σιών (υγεία, εκ­παί­δευ­ση, κα­θα­ριό­τη­τα κ.α.) όπου οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις καλ­πά­ζουν με φα­νε­ρούς ή κα­λυμ­μέ­νους τρό­πους.

Το μέ­τω­πο αυτό είναι πο­λύ­τι­μο γιατί πα­ρου­σιά­ζε­ται η δυ­να­τό­τη­τα συ­νέ­νω­σης της αντί­στα­σης των απει­λού­με­νων ερ­γα­ζο­μέ­νων σε με­γά­λες Δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις και ορ­γα­νι­σμούς (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.α.) με τους αν­θρώ­πους που κιν­δυ­νεύ­ουν ως χρή­στες των υπη­ρε­σιών αυτού του τμή­μα­τος του Δη­μο­σί­ου Τομέα, αλλά και πολ­λών ση­μα­ντι­κών πρω­το­βου­λιών, ομά­δων πα­ρέμ­βα­σης κ.ο.κ. που έχουν ανα­πτυ­χθεί σε το­πι­κό επί­πε­δο.

Οι δυ­νά­μεις της ΛΑΕ θα πά­ρουν πρω­το­βου­λί­ες για τον συ­ντο­νι­σμό αυτών των αντι­στά­σε­ων και τη συ­νέ­νω­σή τους στο κο­ρυ­φαίο δυ­να­τό επί­πε­δο.



Πλει­στη­ρια­σμοί - κόκ­κι­να δά­νεια.

Το κί­νη­μα ενά­ντια στους πλει­στη­ρια­σμούς λαϊ­κής κα­τοι­κί­ας και πε­ριου­σί­ας θα πρέ­πει να μα­ζι­κο­ποι­η­θεί, να εξα­πλω­θεί σε όλη τη χώρα, σε κάθε δήμο και γει­το­νιά, να διευ­ρυν­θεί με τη συμ­με­το­χή ερ­γα­τι­κών συν­δι­κά­των, κοι­νω­νι­κών συλ­λο­γι­κο­τή­των και κι­νη­μά­των, αυ­το­διοι­κη­τι­κών κι­νή­σε­ων, συλ­λό­γων φτω­χο­ποι­η­μέ­νων δα­νειο­λη­πτών, να απο­κτή­σει πα­νελ­λα­δι­κό συ­ντο­νι­σμό και να συν­δυα­στεί με την πρό­τα­σή μας για σει­σά­χθεια – δια­γρα­φή χρεών υπερ­χρε­ω­μέ­νων λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών και κα­τα­στραμ­μέ­νων μι­κρο­με­σαί­ων επαγ­γελ­μα­τιών, αυ­το­α­πα­σχο­λου­μέ­νων και αγρο­τών.

Στη­ρί­ζου­με την πα­νελ­λα­δι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση των επι­τρο­πών πρω­το­βου­λί­ας, συ­ντο­νι­σμών συλ­λο­γι­κο­τή­των και άλλων κι­νη­μά­των κατά των πλει­στη­ρια­σμών στις 4 Νο­έμ­βρη.



Αντι­ρα­τσι­στι­κό – αντι­φα­σι­στι­κό.

Πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει τμήμα της δρά­σης της όλης ΛΑΕ και όχι ενός τμή­μα­τός της. Η αλ­λη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες και με­τα­νά­στες, οι απα­ντή­σεις στην προ­σπά­θεια ανά­πτυ­ξης ρα­τσι­στι­κής βίας (επι­θέ­σεις ΧΑ σε με­τα­νά­στες στον Ασπρό­πυρ­γο, σε συν­δι­κα­λι­στές της ΠΕΝΕΝ κλπ), οι απα­ντή­σεις στο «θε­σμι­κό ρα­τσι­σμό» (πο­λι­τι­κές Ευ­ρώ­πης - φρού­ριο, συμ­φω­νία ΕΕ-Τουρ­κί­ας, κα­τά­στα­ση στα στρα­τό­πε­δα κ.ο.κ.), η από­κρου­ση της ισλα­μο­φο­βί­ας και η σύν­δε­ση αυτών των με­τώ­πων με τον αντι­ι­μπε­ρια­λι­σμό και την υπο­στή­ρι­ξη της ει­ρή­νης, είναι άξο­νες τόσο για κε­ντρι­κή όσο και για το­πι­κή δράση, που πρέ­πει να ανα­λά­βουν οι δυ­νά­μεις της ΛΑΕ, ενι­σχύ­ο­ντας την ενό­τη­τα με άλλες αντι­ρα­τσι­στι­κές πρω­το­βου­λί­ες και ορ­γα­νώ­σεις.



Νε­ο­λαία.

Στο αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα η Πο­λι­τι­κή Γραμ­μα­τεία της ΛΑΕ οφεί­λει να πα­ρου­σιά­σει σχέ­διο δρά­σης για πρω­το­βου­λία στη νε­ο­λαία, που θα αρ­χί­ζει από το συ­ντο­νι­σμό των υπαρ­κτών δυ­νά­με­ων. Ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή θα χρεια­στεί στο να μην πε­ριο­ρι­στού­με στους ορ­γα­νω­μέ­νους χώ­ρους εκ­παί­δευ­σης, αλλά έστω στα­δια­κά να αντι­με­τω­πι­στεί το κενό στα ζη­τή­μα­τα της νε­ο­λαί­ας στην ανερ­γία, της ερ­γα­ζό­με­νης νε­ο­λαί­ας, της νε­ο­λαί­ας στην επι­σφά­λεια, της νε­ο­λαί­ας στη συ­νοι­κία. Με αυτή την έν­νοια η συ­ζή­τη­ση για τη νε­ο­λαία δεν αφορά μόνο μια θε­μα­τι­κή επι­τρο­πή νε­ο­λαί­ας, αλλά είναι αντι­κεί­με­νο που πρέ­πει να απα­σχο­λή­σει όλε τις δυ­νά­μεις της ΛΑΕ.



23. Για την ορ­γα­νω­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση εγκρί­θη­κε ως από­φα­ση η ει­σή­γη­ση που στο ΠΣ του ορ­γα­νω­τι­κού γρα­φεί­ου της ΛΑΕ, η οποία και θα στα­λεί στα μέλη και στις πο­λι­τι­κές και θε­μα­τι­κές επι­τρο­πές της ΛΑΕ για συ­ζή­τη­ση και εφαρ­μο­γή. Επί­σης εξου­σιο­δο­τή­θη­κε η ΠΓ να εξε­τά­σει το θέμα της συ­γκρό­τη­σης επι­τρο­πής προ­γράμ­μα­τος, για να με­λε­τά και να ει­ση­γεί­ται στα συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να της ΛΑΕ την πε­ραι­τέ­ρω εξει­δί­κευ­ση και επι­και­ρο­ποί­η­ση του.