Γράμμα από την Αγγελίνα, κατά τη Διεθνή Συνάντηση Αλληλλεγγύης στην Καταλονία, 16-17/12

Φυσικά ψήφισα στο δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου. Συγκεκριμένα, πήγα στο σχολείο Μεντιτεράνια, ήμουν εκεί από τις 5 τα ξημερώματα για να προστατέψουμε τις κάλπες, η αστυνομία όμως ήρθε ακριβώς πριν αρχίσουμε να ψηφίζουμε. Χτύπησαν πολύ κόσμο –εμένα με σπρώξανε 3-4 φορές, αλλά δεν με χτυπήσανε. Στο Passeig Maritim, μπροστά στη θάλασσα, υπήρχαν τουλάχιστον 30 κλούβες της αστυνομίας και της Γκουάρντια Θιβίλ. Αλλά και πριν από το δημοψήφισμα, είχα συμμετάσχει σε πολλές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, όπως, για  παράδειγμα, στην πολιορκία του Τμήματος Οικονομίας της Χενεραλιτάτ, στο οποίο είχαν εισβάλει από την Ισπανική κυβέρνηση. Εξ αιτίας αυτής ακριβώς της διαδήλωσης είναι που βάλανε τον Jordi Cuixart (που είχε έρθει για να βοηθήσει τους αστυνομικούς να βγουν ειρηνικά και που ζήτησε από τον κόσμο να γυρίσουν τη νύχτα στα σπίτια τους) φυλακή. Είναι πραγματικά ψέμα ότι ασκούσε βία, αντίθετα, συνέβαλε στην ηρεμία.

Μετά απ’ αυτό, αποφάσισα να συμμετάσχω στην CDR (Επιτροπή Υπεράσπισης της Ρεπούμπλικα) που μόλις είχε δημιουργηθεί στη γειτονιά τού Poble Nou, τη γειτονιά της Βαρκελώνης όπου γεννήθηκα. Τότε κάναμε ακόμα συνελεύσεις στη μέση του δρόμου και πολύς κόσμος, κάθε ηλικίας και κοινωνικής κατάστασης, ερχόταν  για να εκθέσει την άποψή του σε πολλά θέματα, κυρίως για πράγματα που χρειαζόταν να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την καταστολή, που γινόταν ( και συνεχίζει να γίνεται) χειρότερη από μέρα σε μέρα.

Οι CDR είναι λαϊκές οργανώσεις οριζόντιες και υπερκομματικές – δεν σε ρωτάνε σε ποιο πολιτικό κόμμα ανήκεις ή ποιανού είσαι οπαδός. Το πιο σημαντικό είναι η συγκρότηση επιτροπών εργασίας για να γίνουν ποικίλα πράγματα. Εγώ, κάποιο διάστημα, εντάχθηκα στην επιτροπή για τον συντονισμό των CDR όλης της Βαρκελώνης (την επιτροπή συντονισμού περιοχής –υπάρχει επίσης μια άλλη, για τον εθνικό συντονισμό). Οι επιτροπές συντονισμού μπορούν να προτείνουν συντονισμένες δράσεις σε όλη την Καταλονία (όπως, στην περίπτωση της εθνικής επιτροπής, όταν μπλοκάραμε τους δρόμους στις 9 Νοέμβρη), δεν μπορούν όμως να επιβάλουν τις αποφάσεις τους στις τοπικές CDR, οι οποίες διατηρούν πάντοτε το δικαίωμα να αποφασίζουν κυρίαρχα στις συνελεύσεις τους αν θέλουν ή όχι να συμμετάσχουν καθώς και τους όρους συμμετοχής τους. Ο συντονισμός γίνεται εκ περιτροπής, για σιγουριά αλλά και για να μη δημιουργηθεί μια δομή εξουσίας με τη μονιμότητα των ίδιων προσώπων. Γίνεται συνέλευση κάθε βδομάδα σε όλες τις τοπικές CDR και, κανονικά, επίσης τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα και στο συντονισμό της περιοχής της Βαρκελώνης, τόσα που είναι τα πολιτικά ζητήματα που παρουσιάζονται στη Βαρκελώνη. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πολλές επιτροπές εργασίας, στη δική μου τοπική CDR, για παράδειγμα, η επιτροπή για την έναρξη της συντακτικής διαδικασίας της Πολιτείας, η επιτροπή ενδυνάμωσης, που έχει οργανώσει διάφορες επιμορφωτικές δραστηριότητες: ένα σεμινάριο για την ασφάλεια στο διαδίκτυο, με κινητά και υπολογιστές, ένα σεμινάριο για το πώς να καταπολεμάμε το φόβο, ένα άλλο πάνω σε διάφορες τεχνικές αντίστασης που χρησιμοποιούνται από τα μη βίαια κινήματα, κλπ. Αποφασίζουμε επίσης σχετικά με συγκεκριμένες δράσεις, όπως, για παράδειγμα, να γεμίσουμε τους δρόμους με φωτογραφίες πολιτικών κρατούμενων ή την οργάνωση πολιτικών και πολιτιστικών ομιλιών και συζητήσεων στη γειτονιά, καλώντας πρόσωπα που μπορούν να αναπτύξουν κάποιο μείζον ζήτημα κλπ. Υπάρχει επίσης η εικαστική επιτροπή, που έχει κάνει γελοιογραφίες, σημαίες της CDR κι άλλα προς πώληση, με σκοπό την ενίσχυση του ταμείου της αντίστασης κλπ. Από τη δική μου CDR, για παράδειγμα, έμαθα την ύπαρξη της πρωτοβουλίας WithCatalonia κι αποφάσισα να συμμετάσχω σ’ αυτήν γιατί μιλάω διάφορες γλώσσες, έχω ζήσει σε διάφορες χώρες κι επιπλέον είμαι διεθνίστρια∙ έτσι σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να είμαι χρήσιμη σε αυτήν την πρωτοβουλία. Μίλησα στη συνέχεια για αυτή τη συμμετοχή μου στη CDR μου και με βοήθησαν: βρήκαν, για παράδειγμα, καταλύματα για άτομα που ήρθανε στη Βαρκελώνη και προέκυψε και μια ακόμη διερμηνέας από τη CDR μας.

Συμμετέχω επίσης σε μια άλλη οργάνωση που ονομάζεται «Γράμματα για την Πολιτεία»: Γράφουμε, ατομικά, στα μέλη του Ευρωκοινοβούλιου για να τους κάνουμε γνωστή την πραγματικότητα στην Καταλονία και την καταστολή που ασκεί το ισπανικό Κράτος. Από αυτό προέκυψε μια ακόμη πρωτοβουλία: να γράφουμε σύντομα γράμματα στα οποία εκφράζουμε τι σημαίνει για μας η Καταλανική Πολιτεία. Εν συνεχεία μεταφράζουμε τα γράμματα αυτά, στα καταλανικά και στα ισπανικά και τα διαδίδουμε με what’s up κλπ. Αυτά δεν τα στέλνω μόνο στους ευρωβουλευτές, αλλά σε όλο το μεγάλο μου δίκτυο φίλων ανά τον κόσμο. Τούτα τα μικρά γράμματα τα αποκαλούμε «γράμματα στο γείτονά μου» και είναι ανώνυμα, είναι όμως οι άνθρωποι όπως εμείς που τα κάνουν να μιλάνε «από γείτονα σε γείτονα» και προσπαθούμε έτσι να κάνουμε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων να καταλάβουν τι είναι η Πολιτεία στη δική μας αντίληψη. Τέλος, γράφω γράμματα στους πολιτικούς κρατούμενους, γιατί είναι πολύ σημαντικό να τους στηρίζουμε. Είμαι κόρη ενός ανθρώπου που ήταν φυλακισμένος ως πολιτικός κρατούμενος από τον φρανκισμό κι έτσι γνωρίζω το πράγμα καλά. Ήδη όταν κατοικούσα στις ΗΠΑ έγραφα κάθε τρείς μήνες ένα γράμμα στον Bradley Manning (σήμερα Chelsea Manning).

Επίσης, με τέσσερεις φίλους πήγαμε με αυτοκίνητο στις Βρυξέλλες (μοιραστήκαμε τα έξοδα) για να κάνουμε πραγματικά αισθητή την καταλανική παρουσία στην Ευρώπη. Φυσικά, συνεχίζω να συμμετέχω στις διάφορες διαδηλώσεις που διοργανώνονται. Και τέλος, θα ψηφίσω βέβαια κοινωνική Πολιτεία στις 21 Δεκεμβρίου, παρόλο που θεωρώ ότι αυτές οι εκλογές με κόσμο φυλακισμένο ή σε εξορία, με όλες τις παρεμβάσεις, την έλλειψη ελευθερίας έκφρασης κλπ., δεν είναι ούτε θεμιτές ούτε νόμιμες!»

(μετάφραση: Σπύρος Μπενετάτος)