Ναι εγώ σε πιστεύω αδερφή : Χιλιάδες διαδηλώτριες στους δρόμους της Ισπανίας για την υπόθεση βιασμού της Λα Μανάδα.

Η απόφαση του δικαστηρίου της Ναβάρα να καταδικάσει τους πέντε βιαστές για εννέα χρόνια με την κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης και όχι του βιασμού έχει εξοργίσει την ισπανική κοινή γνώμη, το φεμινιστικό κίνημα αλλά και κάθε γυναίκα που ευτυχώς εκλαμβάνει αυτή την αδικία ως προσωπική της υπόθεση φωνάζοντας έξω από το δικαστήριο, σε πλατείες και σε δρόμους: «Σήμερα μας δικάζουν όλες».

Για την ιστορία

Τον Ιούλιο του 2016, μια ομάδα πέντε νεαρών  ανδρών ταξίδεψε από την Σεβίλη στην πόλη Παμπλόνα που βρίσκεται στην αυτονομία της Ναβάρα (Βόρεια Ισπανία), για να «διασκεδάσει» κατά τη διάρκεια της γιορτής Σαν Φερμίνες. Ανάμεσά τους ένας αστυνομικός (guardia civil) και ένας στρατιωτικός. Το βράδυ της 6ης Ιουλίου οι νεαροί συνόδευσαν μια 18χρονη γυναίκα μέχρι το αυτοκίνητό της, στο οποίο η ίδια σκόπευε να κοιμηθεί. Σε αυτή τη διαδρομή την παρέσυραν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, όπου την βίασαν κατ εξακολούθηση, βιντεοσκόπησαν τον βιασμό της ανεβάζοντας το βίντεο στο ομαδικό γκρουπ που είχαν δημιουργήσει στο whatsup που έφερε το όνομα La manada (αγέλη λύκων) , έκλεψαν το κινητό της και αφού τελείωσαν την εγκατέλειψαν ημίγυμνη στη μέση του δρόμου. Η νεαρή γυναίκα τα ξημερώματα της 7ης Ιουλίου βρήκε το κουράγιο να φτάσει μέχρι το αστυνομικό τμήμα και να καταγγείλει τον βιασμό της. Οι νεαροί άνδρες συλλήφθηκαν από τις αστυνομικές αρχές και καθόλη τη διάρκεια των ανακρίσεων υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι η γυναίκα συναίνεσε 100% και ότι δεν υφίσταται ζήτημα βιασμού ή κακοποίησης. Αρχικά έγινε προσπάθεια να κουκουλωθεί η υπόθεση και να παρουσιαστεί –όπως συνηθίζεται-ως μια περίπτωση συναινετικού σεξ όπου «το πράγμα  ξέφυγε λίγο» , ότι η γυναίκα «πήγαινε γυρεύοντας συνομιλώντας με πέντε αγνώστους». Η νεαρή γυναίκα από την πρώτη στιγμή δήλωσε ξεκάθαρα ότι πρόκειται για βιασμό, και παρά την προσπάθεια διαστρέβλωσης και υποτίμησης της εμπειρίας της από δικαστές, αστυνομικούς, δικηγόρους και δημοσιογράφους υποστήριξε σθεναρά τη θέση της μέχρι το τέλος.  Κατά την διάρκεια της πρώτης φάσης της δίκης (13 Νοεμβρίου 2017) χιλιάδες γυναίκες έδειξαν τη συμπαράστασή τους, φωνάζοντας το πασίγνωστο πια σύνθημα «Ναι, εγώ σε πιστεύω», δίνοντας θάρρος σε πολλές ακόμα γυναίκες την ίδια εποχή να καταγγείλουν περιστατικά βιασμού και να μιλήσουν ανοιχτά για αντίστοιχες περιπτώσεις. Η υπόθεση της La manada (λα μανάδα), συγκλόνισε την ισπανική κοινωνία και στάθηκε η αφορμή για τη δημιουργία ενός μεγαλειώδους φεμινιστικού κινήματος, του οποίου τη δύναμη είδαμε την 8η Μάρτη κατά τη διάρκεια της γυναικείας απεργίας. Για την υπόθεση, γράφτηκαν στίχοι και τραγούδια, συνθήματα σε τοίχους,  και δημιουργήθηκε μια κουλτούρα υπεράσπισης των γυναικών στο δρόμο που σπάει την σιωπή, καταγγέλει τους πατριαρχικούς λόγους και ζητά δικαιοσύνη.

Η ετυμηγορία

Στις 26 Απρίλη το δικαστήριο της Ναβάρα καταδίκασε τους πέντε βιαστές για σεξουαλική κακοποίηση και ληστεία, ποινή που επισύρει εννέα χρόνια φυλάκισης. Η ποινή για βιασμό θα ήταν για είκοσι δύο χρόνια φυλάκισης.   Η απόφαση εξόργισε την κοινή γνώμη και την ίδια μέρα 32,000 γυναίκες διαδήλωσαν στην Παμπλόνα. Την ίδια μέρα χιλιάδες γυναίκες διαδήλωναν στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στη Σεβίλλη, στο Μπιλμπάο, στη Βαλένθια και σε άλλες πόλεις. Ανάμεσά τους δημαρχίνες όπως η Άντα Κολάου και η Μανουέλα Καρμένα, οι οποίες δήλωσαν ότι η απόφαση είναι άδικη. Μέσα σε λίγες ώρες, άρχισαν να δημοσιεύονται αποφάσεις σωματείων, κοινοβουλίων, δημοτικών συμβουλίων, φεμινιστικών ομάδων, κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων. Μια καμπάνια υπεράσπισης της νεαρής γυναίκας έχει κατακλείσει το διαδίκτυο, ενώ μέχρι στιγμής έχουν συλλεχθεί πάνω από 200,000 υπογραφές αλληλεγγύης. Όλες οι αποφάσεις, όλα τα συνθήματα δηλώνουν το αυτονόητο: Για πόσο μια γυναίκα πρέπει να απολογείται και να προσπαθεί να πείσει για την αθωότητά της; Πως μπορεί ο βιασμός της από πέντε άνδρες να μην αποκαλείται βιασμός αλλά σεξουαλική κακοποίηση; Για πόσο ακόμα οι γυναίκες θα δικάζονται;

Τα συνθήματα που ακούγονται όλες αυτές τις μέρες στους δρόμους είναι χαρακτηριστικά της δίκαιης οργής των γυναικών: «Ούτε ξεχνώ ούτε συγχωρώ την Λα Μανάδα», «Εσείς οι σεξιστές είστε οι τρομοκρατές», «Το όχι είναι όχι», «η Λα μανάδα δεν είναι πέντε, είναι ολόκληρο το σύστημα», «Εγώ ναι σε πιστεύω αδερφή μου». Είναι τέτοια η οργή της κοινωνίας που ακόμα και γυναίκες στελέχη του δεξιού κόμματος έκαναν δηλώσεις υπεράσπισης της νεαρής γυναίκας, ενώ το τάγμα των ξυπόλητων καλογριών Carmelitas δήλωσε με δημόσιο μήνυμα στο facebook το εξής συγκινητικό μήνυμα:

«Εμείς ζούμε έγκλειστες, φοράμε ράσο μέχρι τον αστράγαλο, δεν βγαίνουμε τα βράδια (παρά μόνο αν υπάρχει επείγουσα ανάγκη), δεν πάμε σε γιορτές, δεν καταναλώνουμε αλκοόλ και έχουμε δώσει όρκο αγνότητας. Πρόκειται για επιλογή που δεν μας κάνει ούτε καλύτερες ούτε χειρότερες από κανέναν, αν και παραδόξως μας κάνει πιο ελεεύθερες και ευτυχισμένες από πολλές και πολλούς. Και αυτό γιατί πρόκειται για ΕΛΕΥΘΕΡΗ επιλογή. Γιαυτό υπερασπιζόμαστε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, το δικαίωμα όλων των γυναικών να πράξουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ το αντίθετο από εμάς, χωρίς να δικάζονται, να βιάζονται, να τρομοκρατούνται και να δολοφονούνται γιαυτό. ΑΔΕΡΦΗ ΕΓΩ ΝΑΙ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ.

Η υπόθεση θα έχει και συνέχεια αφού προετοιμάζεται έφεση και νέα δίκη, με στόχο να αποδοθεί δικαιοσύνη. Θα ακολουθήσουμε τα βήματα του κινήματος των γυναικών στην Ισπανία μέχρι το τέλος γιατί "ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΑΔΕΡΦΗ".