Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2018, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων, που τα γαλλικά ΜΜΕ αρέσκονται να χαρακτηρίζουν “ωραιότερη λεωφόρο του κόσμου”, γεμίζει από τα οδοφράγματα χιλιάδων “Κίτρινων Γιλέκων” που διαδηλώνουν με κύριο σύνθημα το “Μακρόν παραιτήσου”.

Ισχυ­ρές δυ­νά­μεις των γαλ­λι­κών ΜΑΤ (CRS) που φρά­ζουν το δρόμο προς το πα­ρα­κεί­με­νο προ­ε­δρι­κό Μέ­γα­ρο, προ­σπα­θούν να δια­λύ­σουν τους δια­δη­λω­τές με μπα­ράζ χη­μι­κών και με σφαί­ρες από κα­ου­τσούκ. Οι συ­γκρού­σεις κρα­τά­νε του­λά­χι­στον 8 ώρες. Για πρώτη φορά στη σύγ­χρο­νη γαλ­λι­κή ιστο­ρία, τα άδυτα των αδύ­των της γαλ­λι­κής με­γα­λο­α­στι­κής τάξης και του κρά­τους της, η λε­ω­φό­ρος των Ηλυ­σί­ων Πε­δί­ων που ενώ­νει την Αψίδα του Θριάμ­βου με την Πλα­τεία Ομο­νοί­ας, βλέ­πει να ει­σβά­λει σε αυτήν και να χτυ­πιέ­ται με τις δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής η πλέ­μπα των από­κλη­ρων “από κάτω” που προ­σπα­θούν να φτά­σουν στο Προ­ε­δρι­κό Μέ­γα­ρο!…

 

Για τα ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ όλα τα πα­ρα­πά­νω δεν ήταν παρά μια ασή­μα­ντη εί­δη­ση τρί­της κα­τη­γο­ρί­ας με τον εύ­γλωτ­το τίτλο…“Επει­σό­δια των κί­τρι­νων γι­λέ­κων στο Πα­ρί­σι”. Μικρό το κακό καθώς τα ίδια τα γαλ­λι­κά ΜΜΕ δεν πάνε πίσω στην προ­σπά­θειά τους να απο­τρέ­ψουν -με κάθε μέσο- την ιστο­ρι­κών δια­στά­σε­ων λαϊκή έκρη­ξη που ετοι­μά­ζε­ται. Όπως π.χ. όταν επί 10 ολό­κλη­ρες μέρες κρα­τά­νε τους Γάλ­λους πο­λί­τες εντε­λώς απλη­ρο­φό­ρη­τους ακόμα και για την... ύπαρ­ξη στο γει­το­νι­κό Βέλ­γιο ενός -δί­δυ­μου προς το γαλ­λι­κό- κι­νή­μα­τος Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων, που έχει μά­λι­στα προ πολ­λού στραγ­γί­σει από καύ­σι­μα τα μισά βεν­ζι­νά­δι­κα στο γαλ­λό­φω­νο τμήμα της χώρας! Ή όπως το αυ­το­δια­φη­μι­ζό­με­νο ως “με­γα­λύ­τε­ρο τη­λε­ο­πτι­κό κα­νά­λι συ­νε­χούς ροής πλη­ρο­φο­ριών” BFM.​TV (της ίδιας ιδιο­κτη­σί­ας με την “αρι­στε­ρή” Liberation), που επι­μέ­νει να δεί­χνει και να ξα­να­δεί­χνει το ξη­λω­μέ­νο οδό­στρω­μα της λε­ω­φό­ρου ως απο­τέ­λε­σμα της “αγριό­τη­τας” των δια­δη­λω­τών ενώ πρό­κει­ται απλώς, όπως πα­ρα­τη­ρούν άλλα ΜΜΕ, για προ­ϋ­πάρ­χο­ντα δη­μό­σια έργα, ενώ πα­ράλ­λη­λα ανα­γο­ρεύ­ει σε ηγέτη των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων και τον συ­νε­ντευ­ξιά­ζει επί ώρες, έναν απί­θα­νο κύριο που... ιδρύ­ει τε­λι­κά το δικό του “κί­νη­μα” όταν γί­νε­ται πε­ρί­γε­λος των δήθεν συ­ντρό­φων του. Και όλα αυτά στο πλαί­σιο μιας πρω­το­φα­νούς εκ­στρα­τεί­ας δυ­σφή­μι­σης και διά­σπα­σης του κι­νή­μα­τος των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων, από κοι­νού με την κυ­βέρ­νη­ση, την αστυ­νο­μία και τις υπη­ρε­σί­ες, που στο­χεύ­ει α) να το απο­δώ­σει στην άκρα δεξιά, και β) να το χα­ρα­κτη­ρί­σει μειο­ψη­φι­κό και εφή­με­ρο. 

Αν και δεν υπο­τι­μού­με την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των προ­πα­γαν­δι­στι­κών μη­χα­νι­σμών του συ­στή­μα­τος, τολ­μά­με να πούμε ότι αυτή τη φορά, η προ­σπά­θειά τους θα απο­δει­χτεί μά­ταιη. Γιατί; Μα, επει­δή αυτή τη φορά έχου­με να κά­νου­με με κάτι ποιο­τι­κά δια­φο­ρε­τι­κό από ό,τι γνω­ρί­σα­με του­λά­χι­στον τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες, με ένα αυ­θε­ντι­κά λαϊκό κί­νη­μα των “από κάτω” με βα­θειές ρίζες στη γαλ­λι­κή κοι­νω­νία, που υπο­στη­ρί­ζε­ται από το 70%-75% των πο­λι­τών (!) και που είναι απο­φα­σι­σμέ­νο να μην κάνει πίσω καθώς, όπως δη­λώ­νει, είναι σε από­γνω­ση και δεν έχει πια τί­πο­τα να χάσει! Και είναι ακρι­βώς για όλους αυ­τούς τους λό­γους που αντλεί την έμπνευ­σή του όχι από σύγ­χρο­νες λαϊ­κές εξε­γέρ­σεις και επα­να­στά­σεις αλλά από τη με­γά­λη Γαλ­λι­κή Επα­νά­στα­ση του 1789 που έφερε τα πάνω κάτω όχι μόνο στη Γαλ­λία αλλά και σε ολά­κε­ρο τον κόσμο…

Κα­θό­λου τυ­χαίο λοι­πόν που τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα αντι­με­τω­πί­ζουν τον Μα­κρόν ως ση­με­ρι­νή μετεμψύχωση της… Μα­ρί­ας-Αντουα­νέ­τας (1) και στή­νουν σχε­δόν πα­ντού, στους μπλο­κα­ρι­σμέ­νους αυ­το­κι­νη­το­δρό­μους ή ακόμα και στο προ­αύ­λιο του Λού­βρου, το σήμα κα­τα­τε­θέν της Με­γά­λης Γαλ­λι­κής Επα­νά­στα­σης, την γκι­λο­τί­να! Υπερ­βο­λές; Μάλ­λον όχι αν κρί­νου­με από τις ομοιό­τη­τες της ση­με­ρι­νής εξέ­γερ­σης των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων με το επί­σης αυ­θε­ντι­κά λαϊκό τε­ρά­στιο κί­νη­μα που οδή­γη­σε στην πτώση της Βα­στί­λης και της Γαλ­λι­κής Μο­ναρ­χί­ας… 

Επί­κει­ται λοι­πόν στη Γαλ­λία του Μα­κρόν και του θριαμ­βεύ­ο­ντα νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού μια λαϊκή επα­νά­στα­ση ανά­λο­γη με εκεί­νη του 1789; Προ­φα­νώς, όχι καθώς το ση­με­ρι­νό κί­νη­μα είναι ακόμα στα πρώτα βή­μα­τά του, χωρίς ακόμα να δια­θέ­τει δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νες ορ­γα­νω­τι­κές δομές και ένα σαφές πρό­γραμ­μα πέρα από την απέ­ρα­ντη οργή του και τη διά­θε­ση να πάει τον αγώνα του μέχρι τη λο­γι­κή του κα­τά­λη­ξη, το τέλος της πηγής όλων των δει­νών του. Χωρίς αμ­φι­βο­λία, θα πε­ρά­σει από σκα­μπα­νε­βά­σμα­τα, δυο βή­μα­τα μπρο­στά και ένα πίσω, καθώς θα ξε­κα­θα­ρί­ζει τις ιδέες αλλά και τις τά­ξεις του από ρα­τσι­στι­κούς και άλ­λους “πει­ρα­σμούς” που καλ­λιερ­γούν οι κα­τέ­χο­ντες και η εξου­σία τους για να το δι­χά­σουν, να το απο­δυ­να­μώ­σουν και τε­λι­κά να το συ­ντρί­ψουν. Πά­ντως, ένα είναι κιό­λας βέ­βαιο: Αυτό το λαϊκό κί­νη­μα θα πάει πολύ μα­κριά και έχει ήδη τα φόντα για να γρά­ψει ιστο­ρία... 

Όμως, προ­σο­χή: Πέρα από όλα αυτά, στην πε­ρί­πτω­ση του κι­νή­μα­τος των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων, οι προ­βλέ­ψεις για το αμέ­σως προ­σε­χές μέλ­λον είναι πολύ πα­ρα­κιν­δυ­νευ­μέ­νες όχι μόνο επει­δή δεν υπάρ­χει κα­νέ­να ανά­λο­γο προη­γού­με­νο, αλλά και επει­δή πολλά θα εξαρ­τη­θούν από δυο αστάθ­μη­τους πα­ρά­γο­ντες: από τη μια, την στάση του απί­στευ­τα αλα­ζό­να και εγω­πα­θούς Μα­κρόν με τις “μο­ναρ­χι­κές” φα­ντα­σιώ­σεις και τα αυ­ταρ­χι­κά κα­μώ­μα­τα, που είναι όσο ποτέ απο­μο­νω­μέ­νος, σε κρίση και σε ελεύ­θε­ρη πτώση. Και από την άλλη, τις τε­ρά­στιας ση­μα­σί­ας -και ίσως σω­τή­ριες- διερ­γα­σί­ες που τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα αρ­χί­ζουν να προ­κα­λούν στους κόλ­πους της γαλ­λι­κής πο­λι­τι­κής και συν­δι­κα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς.

Πράγ­μα­τι, αφού αναρ­ρι­χή­θη­κε στην εξου­σία κα­τα­στρέ­φο­ντας όμως, ου­σια­στι­κά εν μια νυκτί το γαλ­λι­κό δι­κομ­μα­τι­κό σύ­στη­μα που χρειά­στη­κε πολύ χρόνο και κόπο για να οι­κο­δο­μη­θεί, ο ήδη φθαρ­μέ­νος Μα­κρόν (2) κάνει τώρα ό,τι μπο­ρεί για να απο­δεί­ξει ότι απο­τε­λεί τη μόνη εναλ­λα­κτι­κή λύση στο...χάος του όχλου! Αν όμως, αυτή η προ­σέγ­γι­ση της κρί­σης πα­ρου­σιά­ζει κά­ποια πλε­ο­νε­κτή­μα­τα για τον ίδιο, προ­κα­λεί ωστό­σο άγχος στα κέ­ντρα απο­φά­σε­ων της με­γα­λο­α­στι­κής τάξης του, που ανα­λο­γί­ζο­νται με τρόμο ότι δεν δια­θέ­τουν πια κα­νέ­να στοι­χειω­δώς αξιό­πι­στο Plan B σε πε­ρί­πτω­ση πτώ­σης του “μο­νάρ­χη” Μα­κρόν! Και όλα αυτά, την ώρα που η άρ­νη­ση των συν­δι­κα­λι­στι­κών γρα­φειο­κρα­τιών αλλά και ση­μα­ντι­κής με­ρί­δας της γαλ­λι­κής αρι­στε­ράς να συν­δρά­μουν ενερ­γά το κί­νη­μα των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων εντεί­νει την κρίση τους και την αι­μορ­ρα­γία μελών τους προς αυτό, καθώς μά­λι­στα παίρ­νει πια δια­στά­σεις η δη­μό­σια έντο­νη αντι­πα­ρά­θε­ση στε­λε­χών της με αφορ­μή αυτό το υπαρ­ξια­κής ση­μα­σί­ας δί­λημ­μα. Μαζί λοι­πόν με τους σύγ­χρο­νους “ξε­βρά­κω­τους” και εξε­γερ­μέ­νους της γαλ­λι­κής κοι­νω­νί­ας, που στη­ρί­ζο­νται μά­λι­στα από τα ¾ των Γάλ­λων, ή ενά­ντια σε αυ­τούς που τα γνω­στά “σα­λό­νια” της γαλ­λι­κής αρι­στε­ράς δεν κα­τα­δέ­χο­νται να συ­να­να­στρα­φούν και τολ­μούν να πε­ρι­φρο­νούν ως αγροί­κους, βάρ­βα­ρους και εν δυ­νά­μει επι­κίν­δυ­νους;

Το ηλε­κτρο­σόκ που ήδη προ­κα­λεί στην βαριά ασθε­νού­σα και ετοι­μόρ­ρο­πη γαλ­λι­κή αρι­στε­ρά η εμ­φά­νι­ση του κι­νή­μα­τος των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων μπο­ρεί να απο­δει­χτεί σω­τή­ριο για την ίδιαξα­να­δί­νο­ντας σε αυτή τη χα­μέ­νη της αυ­το­πε­ποί­θη­ση και βγά­ζο­ντάς την από την πα­ρα­τε­τα­μέ­νη νάρκη της. Ταυ­τό­χρο­να όμως, μπο­ρεί να απο­δει­χτεί και κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας για τη συ­νέ­χεια των εξε­λί­ξε­ων καθώς θα διευ­κο­λύ­νει όχι μόνο την σύ­ζευ­ξη των ήδη υπαρ­κτών αλλά κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νων αγώ­νων της με­γά­λης πλειο­ψη­φί­ας του γαλ­λι­κού πλη­θυ­σμού, αλλά και την ενιαία έκ­φρα­σή τους πάνω σε ένα ξε­κά­θα­ρα τα­ξι­κό χει­ρα­φε­τη­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Οι μήνες, οι βδο­μά­δες ή ακόμα και οι μέρες που έρ­χο­νται μπο­ρεί να απο­δει­χτούν κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας για τη Γαλ­λία αλλά και για όλους εμάς σε ολά­κε­ρη την Ευ­ρώ­πη...

Ση­μειώ­σεις

1. Ενώ η Μα­ρία-Αντουα­νέ­τα λέ­γε­ται ότι πε­ριο­ρί­στη­κε να προ­τεί­νει στους πε­νό­με­νους συ­μπα­τριώ­τες της... πα­ντε­σπά­νι αντί για ψωμί, ο Μα­κρόν πήγε πολύ πιο μα­κριά προ­τεί­νο­ντάς τους απο­λύ­τως τί­πο­τα πέρα από το να τους χα­ρα­κτη­ρί­σει “τε­μπέ­λη­δες” και να τους πει ότι “αρκεί να κά­νουν τον κόπο να δια­σχί­σουν το δρόμο για να βρουν δου­λειά”!…

2. Βλέπε: https://​www.​contra-​xreos.​gr/​arthra/​1325-​makron-​gallia.​html