απόψεις αναγνωστών
-
Για την συστημική διαλεκτική προσέγγιση
Η Συστημική προσέγγιση (Οικογενειακή Συστημική θεραπεία, δεκαετία ’50), με σημαντικούς εκφραστές την Satir V. και Minuchin S., βασίστηκε στην θεωρία των Γενικών Συστημάτων του Βιολόγου Bertalanffy.
-
Ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη από τις επόμενες μέρες της νέας εποχής
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα ανοίγει πολύ ενδιαφέροντες δρόμους στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο άμεσο και απώτερο μέλλον.
-
Για τις εκλογές, την αποχή, τις Αριστερές μας ατάκτως ερριμμένα
Σπέσιαλ κείμενο για τα μεθεόρτια των διπλών εθνικών εκλογών και της επικράτησης της γαλάζιας πατρίδας του μοιραίου, του ρεσάλτου και του ισοπεδωτικού.
-
«Να βαδίζουμε πλάι-πλάι και να χτυπάμε μαζί» (*)
1) Ο κίνδυνος παγίωσης του κοινωνικού συντηρητισμού
-
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τα καθήκοντα της αριστεράς
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σηματοδοτεί αναμφισβήτητα ένα νέο στάδιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η κλίμακα της επίθεσης, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Πούτιν για «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας, είναι τέτοια που δημιουργεί ισχυρά την αίσθηση ότι η Ρωσία μπορεί να επιδιώξει την ουσιαστική κατάργηση της ουκρανικής ανεξαρτησίας και μετατροπή της χώρας σε δορυφόρο της με την εγκατάσταση μιας υποτακτικής κυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση, θα υπάρξουν δραστικές αλλαγές στο στάτους κβο και τα σύνορα στην περιοχή, με επιπτώσεις και στις γειτονικές χώρες.
-
Нет войне! Όχι πόλεμος ! Нет войне!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Με λίγα λοιπόν λόγια επί της ουσίας, καθήκον κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη αίσθηση του δικαίου, -και πόσο μάλλον κάθε αριστερού και μάλιστα επαναστάτη- είναι να αγανακτεί και να εξεγείρεται όταν βλέπει τους δυνατούς να καταπιέζουν και να ποδοπατούν τους αδύναμους και ανυπεράσπιστους. Πράγμα που μεταφράζεται σήμερα στην ολόψυχη και πλήρη αλληλεγγύη -χωρίς ναι μεν αλλά- στον ουκρανικό λαό που βομβαρδίζεται, αιμορραγεί και αντιστέκεται τραγικά μόνος. Και επίσης στην ολόψυχη αλληλεγγύη στους γενναίους Ρώσους πολίτες που διαδηλώνουν ενάντια στο πόλεμο του Πούτιν, κάνοντας ακριβώς ότι έκαναν στον όχι πια και τόσο μακρινό Αύγουστο του 1914, η Ρόζα, ο Λίμπκνεχτ και ένας κάποιος Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν! Όπως τότε έτσι και τώρα, είναι αυτοί οι λίγοι γενναίοι που σώζουν την τιμή όχι μόνο των πατρίδων τους αλλά και ολάκερης της οικουμένης…
-
Γκουίντο Πιτσέλλι: Ο άνθρωπος που νικούσε τους φασίστες!
Τουλάχιστον στο μεσοπόλεμο, στην αναμέτρηση αριστερών και φασιστών, πάντα επικράτησαν οι φασίστες. Και δυστυχώς, συνήθως αμαχητί. Όμως, υπήρξε μια και μοναδική φωτεινή εξαίρεση. Εκείνη του Γκουίντο Πιτσέλλι. Του εντελώς ξεχασμένου Ιταλού επαναστάτη που, πρώτος αυτός και πολλά χρόνια πριν από κάθε άλλο, κατάλαβε τι θέλει, τι είναι και πώς πολεμιέται ο φασισμός. Του Γκουίντο Πιτσέλλι που κατατρόπωνε τους φασίστες όταν και όπου τους έβρισκε στο δρόμο του. Είτε στην Πάρμα των οδοφραγμάτων, το 1922. Είτε στην Ισπανία του εμφυλίου, το 1937. Ποιος ήταν λοιπόν και τι έκανε ο άνθρωπος που νικούσε τους φασίστες;…
-
Ένας χρόνος Μπάιντεν και η επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία μοιάζει όλο και πιο πιθανή!
Η εφιαλτική προοπτική
-
Πανδημία: Όταν νεοφιλελεύθεροι και ακροδεξιοί εθίζουν στο θάνατο και στην απαξίωση της ζωής!
Θανάσιμος κίνδυνος
-
Ευρώπη: Γιατί η ακροδεξιά μοιάζει ασυγκράτητη ενώ η αριστερά πάει από το κακό στο χειρότερο ;
Ένα ερώτημα ταλανίζει τα τελευταία χρόνια τους αριστερούς, και όχι μόνο, στην Ελλάδα και σε ολάκερη την Ευρώπη: Τι συμβαίνει και ανεβαίνει ασταμάτητα η άκρα δεξιά ; Γιατί η ακροδεξιά μοιάζει ασυγκράτητη ενώ η αριστερά πάει από το κακό στο χειρότερο ; (1) Το κακό είναι μάλιστα ότι όσο και αν ψάχνουν, οι αριστεροί μας δεν βρίσκουν καμιά ουσιαστική απάντηση στη δίκαιη απορία τους. Φυσικά, η δεξιά και το κεφάλαιο κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους, αλλά από εκεί και πέρα μόνο ομιχλώδεις αναλύσεις που λίγο-πολύ καταλήγουν όλες τους στη ρουτινιέρικη « διαπίστωση » ότι για όλα θα πρέπει μάλλον να ευθύνεται... ο στραβός γιαλός και όχι κάτι άλλο !