«Εμάς μας απειλούν η φτώχεια, η ανεργία και όχι πώς θα λέγεται η Μακεδονία!»
Φαντάσματα του παρελθόντος βγαίνουν πάλι στην επιφάνεια, με την προκλητική άνοδο ακροδεξιών κομμάτων σε όλο τον κόσμο. Συντριπτικά ποσοστά οπαδών αγγίζουν στις μέρες μας οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ξενοφοβίας, του σεξισμού, της ομοφοβίας και του ρατσισμού. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ταμπέλα κυβερνητικού ηγέτη φέρουν πλέον «προσωπικότητες» όπως ο Ντόναλντ Τραμπ (ΗΠΑ) και ο Μπολσονάρο (Βραζιλία), ενώ στην ΕΕ παρατηρούμε να αυξάνονται ραγδαία τα ποσοστά των ακροδεξιών και μισαλλόδοξων κομμάτων.
Στην Ελλάδα, με τις επόμενες εκλογές να καραδοκούν, πολίτες και κυβερνήσεις τείνουν να στρέφουν το ενδιαφέρον τους σε φλέγοντα ζητήματα, τα οποία δεν παραλείπουν να περιστρέφονται γύρω από την ανένδοτη κολώνα του εθνικισμού. Με αφορμή τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα, στα οποία οι χειρισμοί της κυβέρνησης έχουν εκθρέψει τον εθνικισμό με αποκορύφωμα το «Μακεδονικό», ξαναβγήκαν στο προσκήνιο ακροδεξιές ομάδες που προσπαθούν να κινητοποιήσουν τους μαθητές. Η κυβέρνηση, πιστή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, επικαλούμενη τον αλυτρωτισμό της γείτονας χώρας οδήγησε σε μία συμφωνία που αναγκάζει την Δημοκρατία της Μακεδονίας στην αλλαγή του συντάγματος, του ονόματός της, δρόμων κλπ., κάτι το οποίο καμία σχέση δεν έχει με την φιλία των λαών και την ειρηνική συνύπαρξη στα Βαλκάνια. Αντίστοιχη είναι και η ρητορική μίσους που αναπτύσσει προς την Τουρκία, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση παίζει επικίνδυνα παιχνίδια ηγεμονίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Είναι η ίδια κυβέρνηση που εξοπλίζει ραγδαία το στρατό, διενεργεί επικίνδυνες στρατιωτικές ασκήσεις με κράτη όπως το Ισραήλ και την Αίγυπτο του δικτάτορα Σίσι, την ίδια ώρα που υποβαθμίζει τα σχολεία μας.
Παρατηρούμε τις τελευταίες εβδομάδες στα σχολεία μας, μαθητές να εξεγείρονται γύρω από το Μακεδονικό και τα εθνικά θέματα. Αλήθεια τόσο πολύ θίχτηκε η εθνική μας υπερηφάνεια; Από πότε και με ποια δικαιοδοσία μπορούμε να κρίνουμε πώς θα ονομάζεται μία χώρα, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το τι θέλουν οι γείτονες λαοί;
Είμαστε τα παιδιά που μεγάλωσαν στην κρίση, είμαστε τα επόμενα θύματα της αγοράς εργασίας, η γενιά που μας στερούν τα πάντα. Σε έναν κόσμο που πλήττεται από κουκουλωμένους δικτάτορες, πνιγμένους μετανάστες και αιματοβαμμένους πολέμους, να πούμε ομόφωνα όχι στην προβολή της εθνικιστικής προπαγάνδας και του ρατσισμού. Να κοιτάξουμε πέρα από ένα όνομα, πέρα από μια ιδέα. Τώρα που η απειλή του εθνικισμού και του μίσους απέναντι σε ολόκληρους λαούς και εθνότητες είναι ξανά μπροστά μας, οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε άμεσα. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε τις πολιτικές των μνημονίων, τα σχολεία μας που παραπαίουν, τα κενά των εκπαιδευτικών, τις εργασιακές συνθήκες που μας περιμένουν και το μέλλον που μας πήραν. Σε αυτά λοιπόν όλα οφείλουμε να αντισταθούμε προτάσσοντας την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, τη φιλία ανάμεσα στους λαούς, διαγράφοντας μια για πάντα τη ρητορική του μίσους και το δηλητήριο που μας ποτίζουν. Οι αγώνες της νεολαίας τον Δεκέμβρη του ’08 που αμφισβήτησαν την γενιά των 700 ευρώ που μας ετοίμαζαν, είναι σήμερα για μας η έμπνευση για τους αγώνες του σήμερα.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες οφείλουμε να αντιπαρατάξουμε τους συλλογικούς μαζικούς αγώνες μας, τόσο απέναντι στην κυβέρνηση, όσο και απέναντι στις ακροδεξιές σειρήνες. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, φιλία στους λαούς, χτίζοντας αντιστάσεις στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Να δώσουμε μαζικά την απάντησή μας την Πέμπτη 29/11, στην αντιφασιστική μαθητική πορεία στις 12 το μεσημέρι, στα Προπύλαια και στις πορείες μνήμης του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη, για να ακουστεί δυνατά ότι θα ζήσουμε διαφορετικά, σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Μακριά από ακροδεξιούς κύκλους που σπέρνουν το μίσος.
«Εμάς μας απειλούν η φτώχεια, η ανεργία και όχι πώς θα λέγεται η Μακεδονία!»
Μαθητές/τριες ενάντια στο σύστημα (ΜΕΣ)
